Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2012-02-15-Speech-3-133-500"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2012-02-15"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Ocuparea forței de muncă şi aspecte sociale în Analiza anuală a creșterii pentru 2012 - Contribuţia la analiza anuală a creșterii 2012 - Orientările pentru politicile de ocupare a forței de muncă ale statelor membre (continuarea dezbaterii)⁶
dcterms:Language	"nl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20120215.7.3-133-500"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2012-02-15-Speech-3-135-000⁶
lpv:speaker	lp:Kathleen Van Brempt⁶
lpv:spoken text	"Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@nl³
lpv:spokenAs	substitute; ENVI (2012-01-19--2014-06-30)²³ substitute; Delegation for relations with the countries of South Asia (2009-09-16--2014-06-30)²³ unknown; Socialistische Partij.Anders (2009-07-14--2014-06-30)²³ member; ITRE (2012-01-19--2014-06-30)²³ member; S&D (2009-07-14--2014-06-30)²³ member; Delegation for relations with Iran (2009-09-16--2014-06-30)²³
lpv:translated text	"Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@cs¹ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@da² "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@de⁹ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@el¹⁰ "The fact that we, as Parliament, can only share our views on the policy guidelines for the European Semester through own-initiative reports tells you immediately where the problem lies. Neither the European Parliament nor the national parliaments have any say or any right of control over the final policy guidelines. This, in itself, was not a disaster as long as these policy guidelines were being used as they were intended: as directives. However, there is a gradual shift taking place whereby these directives are suddenly taking on a much more coercive character. One such example is the commitment of the Heads of State or Government at last December’s European summit to full adherence to these directives. Depriving parliaments (whether European or national) of the right to codecide in such cases means undermining the democratic process. After all, you can already see the consequences: the social dimension has become the Cinderella of the policy guidelines and is being completely overshadowed by macro-economic and budgetary objectives. However, we cannot have one without the other, and I hope that the European Council will also recognise this and give the social dimension of the guidelines the role it deserves."@en⁴ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@es²¹ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@et⁵ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@fi⁷ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@fr⁸ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@hu¹¹ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@it¹² "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@lt¹⁴ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@lv¹³ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@mt¹⁵ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@pl¹⁶ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@pt¹⁷ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@ro¹⁸ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@sk¹⁹ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@sl²⁰ "Het feit dat wij als Parlement slechts via een initiatiefrapport onze input kunnen geven over de beleidssnoeren in het kader van het Europees semester, geeft al meteen het probleem aan. Noch het Europees Parlement, noch de nationale parlementen hebben een zeg in of controlerecht over de uiteindelijke beleidssnoeren. Op zich nog geen ramp, zolang deze beleidssnoeren gebruikt werden zoals ze bedoeld waren: als richtlijnen. Er vindt echter een graduele verschuiving plaats, waarbij deze richtlijnen plots een veel dwingender karakter krijgen. Een voorbeeld hiervan is de belofte van de staatshoofden en regeringsleiders op de Europese Top van december om deze richtlijnen volledig uit te voeren. Het parlement (of het nu Europees of nationaal is) in zulke gevallen het medebeslissingsrecht ontnemen, is het democratisch proces ondermijnen. De gevolgen laten zich immers nu al voelen: de sociale dimensie van de beleidssnoeren wordt stiefmoederlijk behandeld en compleet in de schaduw van macro-economische en budgettaire doelstellingen gezet. Nochtans kan het een niet zonder het ander, en ik hoop dat de Europese Raad dit ook inziet en de sociale dimensie van de richtsnoeren de rol geeft die deze verdient."@sv²²
lpv:unclassifiedMetadata	"Kathleen Van Brempt (S&D ),"^{18,5,20,15,1,19,14,11,16,22,7,2,10,3,13,21,9,17,12,8} "schriftelijk"^{18,5,20,15,1,19,14,16,11,22,7,2,10,3,13,21,9,17,12,8}