Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2008-05-07-Speech-3-145"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2008-05-07"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Drepturile omului în lume (2007) şi politica Uniunii Europene în acest domeniu - Misiunile UE de observare a alegerilor: obiective, practici şi provocări viitoare (dezbatere)⁶
dcterms:Language	"pl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20080507.15.3-145"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2008-05-07-Speech-3-146⁶
lpv:speaker	lp:Janusz Onyszkiewicz⁶
lpv:spoken text	"Chciałbym zastanowić się przez chwilę nad związkiem pomiędzy prawami człowieka a demokracją. Otóż uważa się powszechnie, że tylko w demokracji te prawa mogą być w pełni przestrzegane. Demokrację z kolei utożsamia się z rządami większości, które realizują się przez mechanizm wyborczy. Taka była demokracja grecka, większość decydowała o wszystkim. Ale w tym systemie głosami większości skazano Sokratesa na śmierć. Wola większości nie musi być więc zawsze gwarantem wolności obywatelskich. Dlatego też w XIX wieku w myśleniu politycznym pojawiała się, dzisiaj mało rozumiana, obawa przed rozszerzeniem prawa do głosowania na szersze grupy społeczne, co wiąże się z założeniem, że tylko oświecona mniejszość jest w stanie uszanować wolności i prawa człowieka. Dziś często spotykamy sytuacje, kiedy to dość nawet rzetelne wybory prowadzą do rządów dyktatorskich albo też takie rządy podtrzymują. Wystarczy przypomnieć takie kraje jak Białoruś czy rządy Hamasu w Strefie Gazy. Warto tez przywołać znaną odpowiedź prezydenta Egiptu Mubaraka, który na apel o przeprowadzenie rzetelnych wyborów stwierdził, że w ich wyniku rządy w Egipcie obejmie radykalne, fundamentalistyczne ugrupowanie muzułmańskie. Tak więc, oczywiście, wybory to rzecz niesłychanie ważna, trzeba je w związku z tym także śledzić. Ale kto wie, czy w wielu krajach nie ważniejsze dziś od wyborów nie są rządy prawa i prawdziwie niezależne sądownictwo. Inaczej bowiem możemy mieć demokrację, która jest niczym innym jak dyktaturą opartą o mandat wyborczy. Dyktaturą, w której nie ma niezależnych instytucji, tworzących skomplikowany system równowagi i zabezpieczeń obywatela przed samowolą władz. Demokracja musi bowiem być demokracją liberalną a nie dyktaturą większości. Stąd powinniśmy więc utrzymywać praktykę obserwowania wyborów, ale do tych działań w walce o budowanie prawdziwej, liberalnej demokracji nie możemy się ograniczać. A więc więcej uwagi należy kierować na budowanie kultury demokratycznej i instytucji społeczeństwa obywatelskiego. Takie działania nie mogą liczyć na wsparcie autokratycznych władz. Trzeba więc wypracować lepsze mechanizmy pomocy, jeszcze bardziej elastyczne niż te, które dziś obowiązują, a także poszerzyć zakres naszego wsparcia o udzielanie pomocy tym dzielnym ludziom, którzy za swą działalność są poddawani rozlicznym represjom."@pl¹⁶
lpv:spokenAs	vice-chair; AFET (2007-01-31--2009-07-13)²³ unknown; Unia Wolnosci/Partia Demokratyczna - demokraci.pl (2005-06-17--2009-07-13)²³ substitute; Delegation to the EU-Armenia, EU-Azerbaijan and EU-Georgia Parliamentary Cooperation Committees (2004-09-15--2009-07-13)²³ member; SEDE (2007-01-31--2009-07-13)²³ member; Delegation for relations with Belarus (2007-03-14--2009-07-13)²³ substitute; ECON (2007-01-31--2009-07-13)²³ member; ALDE (2007-02-27--2009-07-13)²³
lpv:translated text	"Chtěl bych věnovat pár slov vazbě mezi lidskými právy a demokracií. Panuje obecné přesvědčení, že tato práva lze plně respektovat pouze v demokracii. Demokracie je naopak ztotožňována s většinovými vládami, které jsou ustanovovány prostřednictvím volebních mechanismů. Tak tomu bylo v řecké demokracii, v níž o všem rozhodovala většina. Tento systém většinového hlasování ale například odsoudil k smrti Sokrata. Z toho důvodu nemůže být vůle většiny vždy zárukou občanských práv. Z toho důvodu bylo v 19. století zakaleno politické myšlení strachem – který je dnes špatně chápán – strachem s rozšíření volebních práv na rozsáhlejší sociální skupiny, který souvisí s předpokladem, že pouze osvícená menšina je schopna respektovat lidská práva a svobody. Dnes se často setkáváme se situacemi, kdy z korektních voleb vzejdou diktátorské vlády nebo jsou takovéto vlády těmito volbami podpořeny. Stačí se vzpomenout na země jako Bělorusko nebo na vládu Hamásu v pásmu Gazy. Také stojí za to připomenout si věhlasnou reakci egyptského prezidenta Mubaraka, který na výzvu k uspořádání spravedlivých voleb odvětil, že by se jejich prostřednictvím dostaly k vládě v Egyptě radikální fundamentalistické islámské skupiny. Volby zjevně mají nevyslovitelnou hodnotu, a proto je třeba je sledovat. Kdo však ví, zda dnes nemá právní stát a skutečně nezávislá soudní moc v mnoha zemích větší význam než volby. Jinak bychom mohli žít v demokracii, která není nic víc než diktatura opírající se o volební mandát – diktatura, v níž neexistují žádné nezávislé instituce, které by utvářely složitý systém rovnováhy a bezpečnosti, jenž by občany chránil před svévolnou akcí orgánů. Demokracie musí být liberální demokracií, nikoli diktaturou většiny. Proto bychom měli volby nadále sledovat, nesmíme se však při úsilí o nastolení skutečné liberální demokracie omezit pouze na takováto opatření. To znamená, že je třeba věnovat větší pozornost vytvoření demokratické kultury a institucí občanské společnosti. Takováto opatření nemohou počítat s podporou autokratických orgánů. Proto je třeba vyvinout lepší mechanismy pomoci, mechanismy, které jsou ještě pružnější než ty, které už máme, a musíme rozšířit rozsah podpory a poskytnout ji také těm odvážným jednotlivcům, kteří kvůli své činnosti čelí různým represím."@cs¹ "Hr. formand! Jeg vil gerne et øjeblik dvæle ved sammenhængen mellem menneskerettigheder og demokrati. Det er den generelle opfattelse, at disse rettigheder kun kan overholdes fuldt ud i et demokrati. Demokrati ses dog som flertalsregeringer, som bliver skabt gennem en valgproces. Dette var græsk demokrati, hvor flertallet afgjorde alt. Ved hjælp af dette system med flertalsafgørelser blev Sokrates imidlertid dømt til døden. Derfor kan flertallets vilje ikke altid udgøre en garanti for borgernes rettigheder. Det er derfor, der opstod en bekymring i den 19. århundrede inden for den politiske tankegang, og som kun vanskeligt forstås i dag, om at udvide stemmeretten til bredere sociale grupper, som hænger sammen med opfattelsen af, at kun et oplyst mindretal er i stand til at respektere menneskerettigheder og friheder. I dag kommer vi ofte ud for situationer, hvor anerkendte valg fører til diktatoriske regeringer eller til støtte af sådanne regeringer. Se blot på lande som Belarus eller Hamas-regeringerne i Gazastriben. Det er også værd at huske det kendte svar fra præsident Mubarak fra Ægypten, som, da han blev opfordret til at afholde retfærdige valg, sagde, at det ville føre til, at regeringer i Ægypten ville blive overtaget af radikalt fundamentalistiske islamiske grupper. Det er åbenlyst, at valg har en ganske uhørt værdi, og det er også derfor, at valg bør overvåges. Hvem ved dog, om en retsstatsregering og en ægte uafhængig dømmende magt ikke kunne være vigtigere end valg i mange lande i dag. Ellers kunne vi have et demokrati, der ikke er andet en et diktatur, der er understøttet af et valg, et diktatur, hvor der ikke er nogen uafhængige institutioner til at skabe komplekse balancesystemer og sikkerheder til at beskytte borgerne mod tilfældige handlinger fra myndighedernes side. Demokrati må være et liberalt demokrati, ikke et flertallets diktatur. Vi bør derfor fastholde praksis med at overvåge valghandlinger, men vi må ikke begrænse os selv til sådanne handlinger i kampen for at etablere et ægte liberalt demokrati. Dette betyder, at det er nødvendigt med mere opmærksomhed på etablere en demokratisk kultur og et civilsamfunds institutioner. Sådanne handlinger kan ikke regne med støtte fra enevældige myndigheder. Der skal derfor udvikles bedre hjælpemekanismer, mekanismer, der er mere fleksible end dem, vi allerede har, og omfanget af vores støtte skal gøres bredere ved at yde hjælp til de modige personer, der er udsat for undertrykkelse på grund af deres aktiviteter."@da² ". Ich möchte mich gern für einen Augenblick mit dem Zusammenhang zwischen den Menschenrechten und der Demokratie befassen. Es wird allgemein angenommen, dass diese Rechte nur in einer Demokratie vollständig eingehalten werden können. Die Demokratie wiederum wird gleichgesetzt mit der Mehrheitsregierung, die im Ergebnis von Wahlen gebildet wird. So war die griechische Demokratie, die Mehrheit hat über alles entschieden. Aber in diesem System wurde Sokrates mit den Stimmen der Mehrheit zum Tode verurteilt. Deshalb kann der Wille der Mehrheit nicht immer als Garant für die Bürgerrechte stehen. Aus diesem Grund kam im politischen Denken des 19. Jahrhunderts auch die heute kaum mehr nachvollziehbare Angst vor der Ausdehnung des Wahlrechts auf breitere Gesellschaftsgruppen auf, was von der Annahme herrührt, dass nur eine aufgeklärte Minderheit im Stande sei, die Rechte und Freiheiten des Menschen zu respektieren. Heutzutage kommt es oft vor, dass diktatorische Regierungen durch sogar recht seriöse Wahlen an die Macht gelangen oder darin bestätigt werden. Man braucht sich nur Länder wie Belarus oder die Hamas-Regierung im Gazastreifen anzusehen. Passend dazu sei hier der bekannte Kommentar des ägyptischen Präsidenten Mubarak zitiert, der auf die Forderung nach freien Wahlen antwortete, dies führe nur dazu, dass in Ägypten radikale, fundamentalistische islamische Gruppen an die Macht kämen. Wahlen sind selbstverständlich ausgesprochen wichtig, deswegen ist auch Wahlbeobachtung notwendig. Aber wer weiß, ob heutzutage in vielen Ländern nicht eine rechtsstaatliche Regierung und eine wirklich unabhängige Justiz wichtiger wären als Wahlen. Andernfalls könnten wir es nämlich mit einer Demokratie zu tun haben, die nichts anderes ist als eine Diktatur, die sich vom Wählermandat stützen lässt – eine Diktatur, in der es keine unabhängigen Institutionen gibt, die das komplexe Geflecht aus Gleichgewicht und Sicherheiten bilden, die den Bürger vor der Willkür der Behörden schützen. Die Demokratie muss eine liberale Demokratie sein, keine Diktatur der Mehrheit. Daher sollten wir auch an der Praxis der Wahlbeobachtungen festhalten, aber wir dürfen es im Kampf um den Aufbau einer echten, liberalen Demokratie nicht bei diesen Maßnahmen belassen. Deswegen sollten wir unser Augenmerk mehr auf den Aufbau einer demokratischen Kultur und zivilgesellschaftlicher Institutionen richten. Solche Maßnahmen dürften kaum die Zustimmung autokratischer Regierungen finden. Deswegen müssen bessere Hilfsstrategien entwickelt werden, die noch flexibler sind als die bisherigen, zudem muss der Wirkungsbereich unserer Unterstützung noch ausgeweitet werden, indem wir den mutigen Menschen Hilfe leisten, die wegen ihrer Aktivitäten zahlreichen Repressionen ausgesetzt sind."@de⁹ ". Επιτρέψτε μου να εστιάσω για λίγο την προσοχή μου στη σχέση μεταξύ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Είναι γενικώς αποδεκτό ότι τα δικαιώματα αυτά μπορούν να γίνουν πλήρως σεβαστά μόνο σε μια δημοκρατία. Η δημοκρατία με τη σειρά της ταυτίζεται με κυβερνήσεις πλειοψηφίας οι οποίες σχηματίζονται βάσει κάποιου εκλογικού μηχανισμού. Αυτή ήταν η αρχαία ελληνική δημοκρατία, όπου η πλειοψηφία αποφάσιζε για τα πάντα. Μέσω, όμως, αυτού του συστήματος της πλειοψηφίας ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο. Συνεπώς, η βούληση της πλειοψηφίας δεν μπορεί πάντοτε να λειτουργεί ως εγγυητής των δικαιωμάτων των πολιτών. Γι’ αυτό τον 19ο αιώνα δημιουργήθηκε στην πολιτική σκέψη ένας φόβος –τον οποίο σήμερα δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε– ο φόβος της επέκτασης του δικαιώματος ψήφου σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ο οποίος συνδέεται με την αντίληψη ότι μόνο μια φωτισμένη μειονότητα είναι σε θέση να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Σήμερα αντιμετωπίζουμε συχνά καταστάσεις στις οποίες πολύ αξιόπιστες εκλογές οδηγούν σε δικτατορικές κυβερνήσεις, ή στηρίζουν τέτοιες κυβερνήσεις. Αρκεί να σκεφτούμε χώρες όπως η Λευκορωσία, ή οι κυβερνήσεις της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Αξίζει επίσης να θυμηθούμε την περίφημη απάντηση του Προέδρου Μουμπάρακ της Αιγύπτου, ο οποίος, όταν κλήθηκε να διεξαγάγει ελεύθερες εκλογές, είπε ότι θα είχαν ως αποτέλεσμα τον έλεγχο των κυβερνήσεων της Αιγύπτου από ριζοσπαστικές φονταμενταλιστικές ισλαμικές ομάδες. Είναι σαφές ότι οι εκλογές έχουν ανυπολόγιστη αξία, και γι’ αυτό πρέπει να παρακολουθούνται. Ποιος ξέρει, όμως, αν μια κυβέρνηση κράτους δικαίου και ένα πραγματικά ανεξάρτητο δικαστικό σώμα δεν είναι πιο σημαντικά σήμερα από τις εκλογές σε πολλές χώρες. Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να έχουμε δημοκρατίες οι οποίες δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από δικτατορίες με την υποστήριξη της λαϊκής ψήφου – δικτατορίες στις οποίες δεν θα υπάρχουν ανεξάρτητα όργανα για τη δημιουργία ενός σύνθετου συστήματος ισορροπιών και εγγυήσεων για την προστασία των πολιτών από αυθαίρετες ενέργειες των αρχών. Η δημοκρατία πρέπει να είναι φιλελεύθερη δημοκρατία, και όχι δικτατορία της πλειοψηφίας. Πρέπει συνεπώς να διατηρήσουμε την πρακτική της παρακολούθησης εκλογών, όμως δεν πρέπει να περιοριζόμαστε σε τέτοιες παρεμβάσεις στο πλαίσιο της προσπάθειας για την εδραίωση της γνήσιας φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην εδραίωση της δημοκρατικής κουλτούρας και των θεσμών της κοινωνίας των πολιτών. Τέτοιες ενέργειες δεν μπορούν να υπολογίζουν στη στήριξη αυταρχικών κυβερνήσεων. Πρέπει συνεπώς να αναπτυχθούν καλύτεροι μηχανισμοί στήριξης, μηχανισμοί οι οποίοι θα είναι πολύ πιο ευέλικτοι από αυτούς που διαθέτουμε ήδη, και το εύρος της στήριξής μας πρέπει να εκτείνεται και στην παροχή ενίσχυσης στα θαρραλέα εκείνα άτομα που υποβάλλονται σε διάφορες μορφές καταπίεσης λόγω της δραστηριότητάς τους."@el¹⁰ ". I would like to concentrate for a moment on the link between human rights and democracy. It is generally felt that these rights can be fully observed only in a democracy. Democracy is in turn identified with majority governments that come into being through an election mechanism. This was Greek democracy, where the majority decided on everything. Through this system of majority voting, though, Socrates was condemned to death. Therefore, the will of the majority cannot always serve as a guarantee of citizens’ rights. This is why in the 19th century a fear arose in political thought – one that is poorly understood today – a fear of extending voting rights to broader social groups, which is linked to the assumption that only an enlightened minority is in a position to respect human rights and freedoms. Today we often run up against situations in which quite respectable elections lead to dictatorial governments, or support such governments. Just think of countries like Belarus, or the Hamas governments in the Gaza Strip. It is also worth recalling the famous response by President Mubarak of Egypt, who, when called upon to hold fair elections, said that they would result in governments in Egypt being taken over by radical fundamentalist Islamic groups. Clearly elections are something of untold value, and that is why they also need monitoring. Who knows, however, whether a rule-of-law government and a genuinely independent judiciary might not be more important than elections in many countries these days. Otherwise we could have a democracy that is no more than a dictatorship propped up by an election mandate – a dictatorship in which there are no independent institutions to create a complex system of balances and securities to protect citizens from arbitrary action by the authorities. Democracy must be liberal democracy, not dictatorship by the majority. We should therefore maintain the practice of observing elections, but we must not limit ourselves to such actions in the fight to establish an authentic liberal democracy. This means that more attention needs to be devoted to establishing a democratic culture and the institutions of a civil society. Such actions cannot count on support from autocratic authorities. Better assistance mechanisms therefore need to be developed, mechanisms that are even more flexible than those we already have, and the scope of our support must be broadened by providing assistance to those courageous individuals who are subjected to various repressions on account of their activities."@en⁴ "Quisiera centrarme un momento en el nexo entre los derechos humanos y la democracia. Se considera por lo general que tales derechos sólo pueden respetarse plenamente en una democracia. La democracia se identifica a su vez con los gobiernos por mayoría que se constituyen a través de un mecanismo electoral. Así era la democracia griega, donde la mayoría lo decidía todo. Sin embargo, con este régimen de voto mayoritario Sócrates fue condenado a muerte. Por consiguiente, la voluntad de la mayoría no siempre garantiza los derechos de los ciudadanos. Éste fue el motivo por el que en el pensamiento político del siglo XIX surgiese el temor – algo que hoy apenas se entiende – ante la ampliación del derecho de voto a grupos sociales más numerosos, porque se suponía que sólo una minoría ilustrada estaba en condiciones de respetar los derechos y libertades humanas. Hoy nos encontramos frecuentemente con situaciones en las que elecciones perfectamente respetables dan lugar a gobiernos dictatoriales o contribuyen a apoyarlos. Basta con pensar en países como Belarús, o el gobierno de Hamás en la franja de Gaza. Vale la pena recordar la famosa respuesta del Presidente Mubarak de Egipto, cuando ante la petición de elecciones imparciales dijo que sólo servirían para entregar el gobierno egipcio a los grupos radicales de fundamentalistas islámicos. Es evidente que las elecciones tienen un valor inmenso, y por eso mismo deben ser supervisadas. Sin embargo, quién sabe si el Estado de derecho y la independencia del poder judicial no serán hoy por hoy más importantes para muchos países que las elecciones. De otro modo puede darse una democracia que no sea otra cosa que una dictadura soportada por un mandato electoral – una dictadura desprovista de instituciones independientes que permitan lograr el completo sistema de equilibrios y garantías necesario para proteger a los ciudadanos de las arbitrariedades de las autoridades. La democracia debe ser una democracia liberal, y no una dictadura de la mayoría. Por eso debemos mantener la práctica de vigilar las elecciones, pero no nos debemos limitar a estas acciones en la lucha para establecer una auténtica democracia liberal. Esto significa que es preciso dedicar una mayor atención a la creación de una cultura democrática y a las instituciones de la sociedad civil. Estas actividades no pueden contar con el apoyo de las autoridades autocráticas. Es necesario por consiguiente desarrollar mejores mecanismos de asistencia, más flexibles que los que tenemos ahora, y ampliar el alcance de nuestra asistencia prestando ayuda a aquellas personas valerosas que sufren distintos tipos de represión como consecuencia de sus actividades."@es²¹ ". Tahaksin hetkeks keskenduda inimõiguste ja demokraatia vahelisele seosele. Üldiselt kujutatakse ette, et neid õigusi on täies ulatuses võimalik jälgida üksnes demokraatia tingimustes. Demokraatiat omakorda samastatakse enamuse valitsustega, mis moodustatakse valimiste kaudu. See oli Kreeka demokraatia, kus enamus otsustas kõige üle. Siiski mõisteti Socrates surma just sellise häälteenamusega hääletamise teel. Seepärast ei suuda enamuse tahe alati toimida kodanike õiguste tagatisena. Just sel põhjusel tekkis 19. sajandi poliitilises mõtlemises hirm – mida tänapäeval on raske mõista – hirm hääletamisõiguse laiendamise ees ulatuslikele sotsiaalsetele rühmadele, mis on seotud eeldusega, et ainult valgustatud vähemus on suuteline inimõigusi ja vabadusi austama. Tänapäeval satume sageli olukordadele, kus üpris nõuetekohased valimised viivad diktaatorlike valitsuste moodustamisele või selliste valitsuste toetamisele. Mõelgem vaid riikidele nagu Valgevene või Hamasi valitsus Gaza sektoris. Meenutamist väärib ka Egiptuse presidendi Mubaraki kuulus vastus, kes ütles, kui teda ärgitati läbi viima õiglasi valimisi, et sel juhul saab Egiptus valitsuse, mille võtavad üle islami fundamentalistide äärmuslikud rühmitused. On selge, et valimistel on sõnadega väljendamatu väärtus, ja sellepärast on neid ka vaja jälgida. Kuid kes teab, kas ehk õigusriigi põhimõtteid järgiv valitsus ja tõeliselt toimiv sõltumatu kohtuvõim pole praegusel ajal paljudele riikidele tähtsam kui valimised. Muidu oleks meil demokraatia, mis ei erine palju valimismandaadi toel tekkinud diktatuurist – diktatuurist, kus ei ole sõltumatuid institutsioone, mis looksid keerulise tasakaalu ja garantiide süsteemi, mis kaitseks kodanikke võimude omavolilise tegevuse eest. Demokraatia peab olema liberaalne demokraatia, mitte enamuse diktatuur. Seetõttu peame säilitama valimiste vaatlemise praktika, kuid me ei pea piirduma selliste meetmetega võitluses autentse liberaalse demokraatia kehtestamise eest. See tähendab, et rohkem tähelepanu tuleb pühendada kodanikuühiskonna demokraatliku kultuuri ja institutsioonide rajamisele. Selliste meetmete puhul ei saa arvestada autokraatsete võimude toetusega. Seetõttu on vaja arendada paremaid abimehhanisme, mehhanisme mis on isegi rohkem paindlikumad kui need, mis meil juba on, ja meie toetuse ulatust tuleb laiendada, osutades abi neile vapratele isikutele, kes langevad oma tegevuse tõttu erinevate repressioonide ohvriks."@et⁵ ". Arvoisa puhemies, puhun hetken ihmisoikeuksien ja demokratian välisestä yhteydestä. Yleisesti ajatellaan, että näitä oikeuksia voidaan kunnioittaa vain demokratiassa. Demokratiana pidetään puolestaan vaalimekanismia soveltamalla syntynyttä enemmistöhallintoa. Tällainen oli Kreikan demokratia, jossa enemmistö päätti kaikesta. Tällä enemmistöäänestysjärjestelmällä Sokrates kuitenkin tuomittiin kuolemaan. Siispä enemmistön tahto ei ole aina tae kansalaisten oikeuksien suojelusta. Tästä syystä 1800-luvun politiikassa ilmeni pelkoa, joka koski äänioikeuden laajentamista muihin sosiaalisiin ryhmiin ja jota on nykyisin vaikeaa ymmärtää. Tämä pelko liittyi siihen olettamukseen, että vain sivistynyt vähemmistö kykenee kunnioittamaan ihmisoikeuksia ja perusvapauksia. Törmäämme nykyään melko usein tilanteisiin, joissa jokseenkin rehellisten vaalien seurauksena syntyy diktatuurihallituksia tai niillä tuetaan tällaisia hallituksia. Miettikääpä vaikkapa Valko-Venäjän kaltaisia maita tai Hamasin hallintoa Gazan kaistalla. On myös syytä muistaa, että kun Egyptin presidenttiä Mubarakia kehotettiin järjestämään oikeudenmukaiset vaalit, hän sanoi, että ne johtaisivat siihen, että radikaalit islamistiryhmät nousisivat Egyptissä valtaan. Vaalien arvo on selvästikin mittaamaton, ja siksi niitä on myös valvottava. Kukapa kuitenkaan tietää – joissakin maissa oikeusjärjestystä noudattava hallitus ja aidosti itsenäinen oikeuslaitos saattavatkin olla nykyisin vaaleja tärkeämmät. Muutoin maassa saattaisi vallita demokratia, joka olisi pelkkä vaaleilla valtuutettu diktatuuri. Sellaisessa diktatuurissa ei olisi riippumattomia toimielimiä luomassa monitahoista tasapaino- ja turvajärjestelmää, jolla kansalaisia suojeltaisiin viranomaisten mielivaltaiselta toiminnalta. Demokratian on oltava vapaamielistä demokratiaa, ei enemmistön diktatuuria. Siksi meidän on jatkettava vaalitarkkailua, mutta se ei saa olla ainut tapa, jolla pyrimme edistämään todellisen liberaalin demokratian luomista. Tämä tarkoittaa sitä, että demokraattisen kulttuurin luomiseen ja kansalaisyhteiskunnan instituutioiden kehittämiseen on kiinnitettävä enemmän huomiota. Itsevaltaiset viranomaiset eivät välttämättä tue tällaisia toimia. Meidän on siis kehitettävä parempia ja nykyistä joustavampia avustusmekanismeja ja laajennettava tukeamme tarjoamalla apua niille rohkeille yksilöille, joita sorretaan eri tavoin heidän toimintansa vuoksi."@fi⁷ ". J’aimerais me concentrer un instant sur le lien entre les droits de l’homme et la démocratie. Généralement, on pense que ces droits ne peuvent être totalement respectés que dans les démocraties. La démocratie se définit à son tour par des gouvernements majoritaires formés à la suite d’élections. Il s’agit de la démocratie grecque, où la majorité décidait de tout. C’est toutefois par ce système du vote à la majorité que Socrate a été condamné à mort. La volonté de la majorité ne peut donc pas toujours être une garantie des droits des citoyens. C’est la raison pour laquelle au 19 siècle, une crainte est née au sein de la pensée politique – difficile à comprendre aujourd’hui -, une crainte que le droit de vote soit étendu à des groupe sociaux plus larges, basée sur l’hypothèse que seule une minorité éclairée était en mesure de respecter les droits de l’homme et les libertés. Aujourd’hui, nous nous heurtons souvent à des situations dans lesquelles des élections assez respectables mènent à des gouvernements dictatoriaux ou soutiennent ces gouvernements. Regardez les pays comme le Belarus, ou le gouvernement du Hamas dans la bande de Gaza. Il convient également de rappeler la célèbre réponse du président égyptien Mubarak qui, lorsqu’il a été invité à organiser des élections équitables, a affirmé qu’elles résulteraient en un gouvernement composé de groupes islamiques fondamentalistes en Égypte. À l’évidence, les élections revêtent une importance innommable, et c’est pourquoi il faut les surveiller. Qui sait, toutefois, si un gouvernement d’un État de droit et un pouvoir judiciaire véritablement indépendant ne sont pas encore plus importants que les élections dans certains pays à l’heure actuelle. Autrement, nous pourrions avoir une démocratie qui n’est rien d’autre qu’une dictature couverte par un mandat électoral, une dictature où il n’existe aucune institution indépendante pour mettre en place un système complexe d’équilibres et de sécurités pour protéger les citoyens de l’action arbitraire des autorités. La démocratie doit être libérale et pas dictatoriale, dictée par la majorité. Nous devons dès lors poursuivre la pratique de l’observation électorale, mais nous ne devons pas nous limiter à ces actions dans la lutte pour établir une véritable démocratie libérale. Cela signifie qu’il faut accorder davantage d’attention à la création d’une culture démocratique et d’institutions pour une société civile. Ces actions ne peuvent compter sur l’appui d’autorités autocratiques. De meilleurs mécanismes d’assistance doivent donc être développés, des mécanismes qui sont encore plus flexibles que ceux déjà à notre disposition, et l’ampleur de notre soutien doit être étendue en fournissant de l’aide aux individus courageux qui font l’objet de différentes répressions en raison de leurs activités."@fr⁸ ". Szeretnék egy pillanatra az emberi jogok és a demokrácia közötti kapcsolatra összpontosítani. Általános vélekedés, hogy ezek a jogok teljes mértékben csak demokráciában tarthatók tiszteletben. A demokráciát viszont a választási mechanizmuson keresztül létrejött többségi kormányokkal azonosítják. Ez volt a görög demokrácia, amikor a többség döntött mindenről. A többségi szavazási rendszeren keresztül ítélték azonban halálra Szókratészt. A többségi akarat tehát nem mindig szolgálhat a polgárok jogainak garanciájaként. Ezért merült fel a XIX. században egyfajta – ma kevéssé értett – félelem a politikai gondolkodásban, az attól való félelem, hogy a szavazási jogokat tágabb társadalmi csoportokra is kiterjesszék, ami ahhoz a vélelemhez kapcsolódik, hogy csak egy megvilágosult kisebbség van abban a helyzetben, hogy tisztelje az emberi jogokat és szabadságokat. Ma gyakran botlunk olyan helyzetekbe, amelyekben az igencsak tiszteletre méltó választások diktatórius kormányokhoz vezetnek vagy támogatják az ilyen kormányokat. Gondoljunk csak az olyan országokra, mint Belarusz vagy a Gáza-övezetbeli Hamász-kormányokra! Az egyiptomi Mubarak elnök híres válaszára is érdemes visszaemlékezni, aki akkor, mikor felszólították tisztességes választások megtartására, azt mondta, hogy az azt eredményezné, hogy az egyiptomi kormányokat radikális fundamentalista iszlám csoportok vennék át. A választások egyértelműen elmondhatatlanul értékesek és ezért kell azokat nyomon követni. Ki tudja, hogy manapság sok országban a jogállamiság által vezérelt kormány és egy valóban független igazságszolgáltatás nem fontosabb-e, mint maguk a választások. Máskülönben olyan demokráciánk lehetne, amely nem több egy választási mandátummal megtámogatott diktatúránál – egy olyan diktatúránál, amelynek nincsenek olyan független intézmények, amelyek összetett egyensúlyrendszert és biztosítékrendszert teremtenének, amelyek óvják a polgárokat a hatóságok önkényes intézkedéseitől. A demokráciának liberális demokráciának, nem pedig többségi diktatúrának kell lennie. Fenn kell ezért tartanunk a választások megfigyelésének gyakorlatát, de nem korlátozódhatunk ilyen intézkedésekre egy tényleges liberális demokrácia létrehozását célzó küzdelemben. Ez azt jelenti, hogy több figyelmet kell szentelni a demokratikus kultúra és a civil társadalmi intézmények kialakításának. Az ilyen intézkedések nem számíthatnak az autokrata hatóságok támogatására. Jobb segítségnyújtási mechanizmusokat kell ezért kidolgozni, mechanizmusokat, amelyek még rugalmasabbak a jelenlegieknél, támogatásunk hatókörét pedig ki kell szélesíteni azáltal, hogy segítséget nyújtunk azoknak a bátor embereknek, akiket tevékenységeik miatt különböző megtorlásoknak vetnek alá."@hu¹¹ ". Desidero soffermarmi un attimo sul legame tra i diritti umani e la democrazia. E’ opinione diffusa che tali diritti possano essere pienamente rispettati solo nell’ambito di una democrazia. La democrazia è a propria volta identificata con governi di maggioranza il cui mandato è il risultato di un meccanismo elettorale. Questa era la democrazia greca, dove la maggioranza decideva in merito a tutto. Attraverso questo sistema di voto maggioritario, tuttavia, Socrate fu condannato a morte. Pertanto, la volontà della maggioranza non può sempre fungere da garanzia dei diritti dei cittadini. E’ il motivo per cui nel XIX secolo si fece strada un timore nel pensiero politico – che oggi si comprende poco –, la paura di estendere i diritti di voto a gruppi sociali più ampi, collegata alla teoria che solo una minoranza illuminata sia in grado di rispettare i diritti umani e le libertà. Oggi ci imbattiamo spesso in situazioni in cui elezioni del tutto rispettabili sfociano in governi dittatoriali, o nel sostegno a tali governi. Basti pensare a paesi come la Bielorussia, o ai governi di nella Striscia di Gaza. E’ altresì opportuno ricordare la famosa risposta da parte del Presidente dell’Egitto Mubarak, il quale, esortato a svolgere elezioni imparziali, affermò che si sarebbero tradotte in governi nel paese sotto il controllo di gruppi islamici radicali fondamentalisti. E’ evidente che le elezioni sono un elemento di inestimabile valore ed è per questo che sono anche oggetto di controllo. Chissà, tuttavia, che in questi giorni in molti paesi non sia più importante avere un governo dello Stato di diritto e un potere giudiziario davvero indipendente anziché indire elezioni. Altrimenti potremmo avere una democrazia che non è nulla di più di una dittatura sostenuta da un mandato elettorale – una dittatura in cui non esistono istituzioni indipendenti per creare un complesso sistema di equilibri e garanzie al fine di proteggere i cittadini dall’azione arbitraria delle autorità. La democrazia deve essere democrazia liberale e non dittatura della maggioranza. Dobbiamo pertanto proseguire nell’attività di osservazione elettorale, ma non dobbiamo limitarci a questo nella lotta volta a instaurare un’autentica democrazia liberale. Questo significa che occorre rivolgere più attenzione alla creazione di una cultura democratica e delle istituzioni di una società civile. Tali azioni non devono contare sul sostegno delle autorità autocratiche. E’ quindi necessario sviluppare meccanismi di assistenza più adeguati, dispositivi che siano anche più flessibili di quelli di cui già disponiamo, e si deve ampliare la portata del nostro intervento fornendo aiuti a quei coraggiosi che subiscono varie repressioni a causa delle attività svolte."@it¹² "Norėčiau šiek tiek dėmesio skirti žmogaus teisių ir demokratijos sričių sąsajoms. Paprastai sakoma, kad šių teisių visiškai laikytis galima tik demokratijos sąlygomis. Kita vertus, demokratija siejama su daugumos vyriausybėmis, atėjusiomis į valdžią rinkimų keliu. Tai buvo graikų demokratijos modelis, kurio atveju dauguma lėmė viską. Deja, Sokratas buvo nuteistas myriop pasitelkus tą pačią balsų daugumos sistemą. Dėl to daugumos valia ne visuomet garantuoja, kad bus apsaugotos piliečių teisės. Dėl šios priežasties 19 amžiuje atsirado politinio pobūdžio būgštavimų, kurie nelabai suprantami mūsų dienomis, kad nereikėtų suteikti balsavimo teisių platesniems socialiniams sluoksniams. Šie būgštavimai buvo susieti su prielaida, kad tik apsišvietusi mažuma gali užtikrinti žmogaus teisių ir laisvių apsaugą. Šiais laikais dažnai susiduriame su atvejais, kai tinkamai surengtų rinkimų keliu į valdžią ateina diktatoriškos vyriausybės arba joms išreiškiama parama. Galima paminėti Baltarusiją arba Hamas vyriausybę Gazoje. Galime prisiminti prezidentą Mubaraką Egipte, kuris, paragintas surengti sąžiningus rinkimus, pasakė, kad po jų valdžia Egipte atitektų radikalioms fundamentalistinėms islamo grupuotėms. Aišku, rinkimai – neįkainojamos vertės dalykas. Kaip tik dėl to reikalinga jų stebėsena. Bet ar galėtų kas nors nuspręsti, kas svarbiau kai kurioms šių dienų šalims: teisėta vyriausybė ir tikrai nepriklausoma teismų sistema ar rinkimai. Kitu atveju gali atsirasti tariama demokratija, t.y. rinkimų keliu į valdžią atėjusi diktatūra, kuri neleidžia veikti nepriklausomoms institucijoms, paprastai sukuriančioms kompleksinę svertų ir apsaugos mechanizmų sistemą, apsaugančią piliečius nuo savavališkų valdžios veiksmų. Demokratija turi būti liberalaus pobūdžio, o ne daugumos diktatūra. Dėl to turėtume tęsti rinkimų stebėjimo misijų veiklą, tačiau neturėtume apsiriboti vien šia veikla, siekdami, kad įsigalėtų tikra liberali demokratija. Tai reiškia, kad daugiau priemonių turėtų būti skirta skatinti demokratijos kultūrai ir pilietinės visuomenės institucijų veiklai. Įgyvendinant šiuos veiksmus negalima tikėtis autokratinių valdžios organų paramos. Dėl to reikia tinkamesnių paramos mechanizmų, kurie būtų lankstesni už dabartinius. Be to, reikėtų išplėsti mūsų teikiamos paramos sritį, kad ji būtų teikiama ir drąsiems asmenims, kuriems dėl jų vykdomos veiklos taikomos įvairios represijos."@lt¹⁴ ". Es vēlos īsi pievērsties saiknei starp cilvēktiesībām un demokrātiju. Vispārēja pārliecība ir tāda, ka šīs tiesības pilnībā var ievērot tikai demokrātijā. Demokrātiju savukārt identificē ar vairākuma valdībām, kuras nāk pie varas ar vēlēšanu mehānisma palīdzību. Grieķu demokrātijā vairākums pieņēma lēmumus par visu. Taču balsu vairākuma sistēmas rezultātā Sokrātam piesprieda nāvessodu. Tādēļ vairākuma griba ne vienmēr var kalpot par pilsoņu tiesību garantu. Tāpēc 19. gadsimtā politiskajā domā radās bailes – kas ir grūti izprotamas šodien – bailes par balsošanas tiesību paplašināšanu līdz lielākam sociālo grupu skaitam, kas ir saistītas ar pieņēmumu, ka tikai izglītota minoritāte spēj respektēt cilvēktiesības un brīvības. Šodien mēs bieži sastopamies ar situācijām, kurās pietiekami respektējamas vēlēšanas noved pie diktatūras valdībām vai atbalsta šādas valdības. Padomājiet par tādām valstīm kā Baltkrievija vai valdības Gazas joslā. Ir vērts atsaukt atmiņā arī slaveno Ēģiptes prezidenta atbildi, kurš tad, kad viņu aicināja rīkot godīgas vēlēšanas, teica, ka to rezultātā Ēģiptes valdības pārņems radikāli fundamentālās islāma grupas. Kļūst skaidrs, ka vēlēšanu vērtība ir neizmērojama, un tādēļ tās ir jānovēro. Tomēr, kas var pateikt, vai mūsdienās valdība, kas ievēro likumus, un patiešām neatkarīga tiesu sistēma nebūtu svarīgāka kā vēlēšanas daudzās valstīs. Pretējā gadījumā mēs varam iegūt demokrātiju, kas nav nekas vairāk kā diktatūra, kura izveidota ar vēlēšanu palīdzību – diktatūra, kurā nav neatkarīgu iestāžu, kas izveidotu sarežģīto līdzsvara un drošības sistēmu, lai pasargātu iedzīvotājus no iestāžu patvaļīgas rīcības. Demokrātijai jābūt liberālai demokrātijai, nevis vairākuma diktatūrai. Tādēļ mums jāsaglabā vēlēšanu novērošanas prakse, bet cīņā par īstas liberālas demokrātijas izveidošanu mēs nedrīkstam aprobežoties tikai ar šādām darbībām. Tas nozīmē, ka lielāka uzmanība jāvelta, lai izveidotu demokrātijas kultūru un pilsoniskas sabiedrības institūcijas. Šādas darbības nevar paļauties uz autokrātisku valdību atbalstu. Tādēļ jāveido labāki palīdzības mehānismi, kas ir vēl elastīgāki par tiem, kas mums jau ir, un mūsu atbalsta apjomam jāpaplašinās, sniedzot palīdzību tiem drosmīgajiem indivīdiem, kuri savu aktivitāšu dēļ ir pakļauti dažādām represijām."@lv¹³ "Chciałbym zastanowić się przez chwilę nad związkiem pomiędzy prawami człowieka a demokracją. Otóż uważa się powszechnie, że tylko w demokracji te prawa mogą być w pełni przestrzegane. Demokrację z kolei utożsamia się z rządami większości, które realizują się przez mechanizm wyborczy. Taka była demokracja grecka, większość decydowała o wszystkim. Ale w tym systemie głosami większości skazano Sokratesa na śmierć. Wola większości nie musi być więc zawsze gwarantem wolności obywatelskich. Dlatego też w XIX wieku w myśleniu politycznym pojawiała się, dzisiaj mało rozumiana, obawa przed rozszerzeniem prawa do głosowania na szersze grupy społeczne, co wiąże się z założeniem, że tylko oświecona mniejszość jest w stanie uszanować wolności i prawa człowieka. Dziś często spotykamy sytuacje, kiedy to dość nawet rzetelne wybory prowadzą do rządów dyktatorskich albo też takie rządy podtrzymują. Wystarczy przypomnieć takie kraje jak Białoruś czy rządy Hamasu w Strefie Gazy. Warto tez przywołać znaną odpowiedź prezydenta Egiptu Mubaraka, który na apel o przeprowadzenie rzetelnych wyborów stwierdził, że w ich wyniku rządy w Egipcie obejmie radykalne, fundamentalistyczne ugrupowanie muzułmańskie. Tak więc, oczywiście, wybory to rzecz niesłychanie ważna, trzeba je w związku z tym także śledzić. Ale kto wie, czy w wielu krajach nie ważniejsze dziś od wyborów nie są rządy prawa i prawdziwie niezależne sądownictwo. Inaczej bowiem możemy mieć demokrację, która jest niczym innym jak dyktaturą opartą o mandat wyborczy. Dyktaturą, w której nie ma niezależnych instytucji, tworzących skomplikowany system równowagi i zabezpieczeń obywatela przed samowolą władz. Demokracja musi bowiem być demokracją liberalną a nie dyktaturą większości. Stąd powinniśmy więc utrzymywać praktykę obserwowania wyborów, ale do tych działań w walce o budowanie prawdziwej, liberalnej demokracji nie możemy się ograniczać. A więc więcej uwagi należy kierować na budowanie kultury demokratycznej i instytucji społeczeństwa obywatelskiego. Takie działania nie mogą liczyć na wsparcie autokratycznych władz. Trzeba więc wypracować lepsze mechanizmy pomocy, jeszcze bardziej elastyczne niż te, które dziś obowiązują, a także poszerzyć zakres naszego wsparcia o udzielanie pomocy tym dzielnym ludziom, którzy za swą działalność są poddawani rozlicznym represjom."@mt¹⁵ "Ik zou mij graag even willen richten op de relatie tussen mensenrechten en democratie. Over het algemeen is men van mening dat deze rechten alleen volledig in acht kunnen worden genomen in een democratie. Democratie wordt op haar beurt geïdentificeerd met meerderheidsregeringen die ontstaan na verkiezingen. Dit was de Griekse democratie, waar de meerderheid overal over besliste. Middels dit systeem van stemming bij meerderheid werd Socrates echter ter dood veroordeeld. De wil van de meerderheid kan de burgerrechten derhalve niet altijd garanderen. Daardoor ontstond er in het politieke denken in de negentiende eeuw een – heden ten dage slecht begrepen – angst voor het uitbreiden van het stemrecht naar bredere sociale groepen. Die angst is een gevolg van de aanname dat alleen een verlichte minderheid in staat is mensenrechten en vrijheden te eerbiedigen. Tegenwoordig krijgen wij vaak te maken met situaties waarin zeer behoorlijke verkiezingen leiden tot dictatoriale regeringen of situaties waarin deze verkiezingen dergelijke regeringen bevorderen. Denk maar aan landen als Wit-Rusland of de Hamas-regeringen in de Gazastrook. Ook moet nogmaals worden gewezen op het beroemde antwoord van president Mubarak van Egypte, die, toen hij werd opgeroepen eerlijke verkiezingen te houden, zei dat die ertoe zouden leiden dat radicale fundamentalistische islamitische groeperingen de regering in Egypte zouden overnemen. Verkiezingen hebben natuurlijk een ongekende waarde en daarom is het noodzakelijk dat er toezicht op wordt gehouden. Misschien zijn echter vandaag de dag in veel landen een regering die de rechtsstaat erkent en een werkelijk onafhankelijke rechterlijke macht nog wel belangrijker dan verkiezingen. Anders zouden wij een democratie hebben die niet meer is dan een door een verkiezingsmandaat gesteunde dictatuur – een dictatuur waarin er geen onafhankelijke instellingen zijn om een ingewikkeld systeem te creëren van evenwichten en garanties ter bescherming van burgers tegen willekeurig handelen door de autoriteiten. Democratie moet een liberale democratie zijn, geen dictatuur van de meerderheid. Wij zouden daarom onze verkiezingswaarnemingen moeten handhaven, maar wij mogen onszelf in de strijd om een oprecht liberale democratie te vestigen niet tot dergelijke acties beperken. Dit betekent dat er meer aandacht moet uitgaan naar het vestigen van een democratische cultuur en de instellingen van een civiele samenleving. Zulke acties kunnen niet rekenen op steun van autocratische autoriteiten. Er moeten derhalve betere steunmechanismen worden ontwikkeld, mechanismen die nog flexibeler zijn dan de mechanismen de wij reeds hebben. Ook moet het bereik van onze steun worden verbreed door ondersteuning te bieden aan de moedige mensen die wegens hun activiteiten worden onderworpen aan uiteenlopende vormen van repressie."@nl³ ". Gostaria de me centrar por momentos na relação entre os Direitos do Homem e a democracia. É costume pensar-se que só é possível observar plenamente tais direitos numa democracia. Por sua vez, a democracia é identificada com governos de maioria instituídos mediante um mecanismo de eleição. Era assim na democracia grega, onde a maioria decidia sobre tudo. Porém, foi este sistema de voto maioritário que condenou Sócrates à morte. Posto isto, nem sempre a vontade da maioria funciona como garantia dos direitos dos cidadãos. Foi por isso que, no século XIX, emergiu, no pensamento político, o medo – hoje pouco compreensível – de estender os direitos de voto a grupos sociais mais amplos, medo esse ligado ao pressuposto de que apenas uma minoria de iluminados reunia condições para respeitar os direitos e liberdades da pessoa humana. Nos dias de hoje, não é raro contestarmos situações em que eleições perfeitamente legítimas conduziram à tomada de posse de governos ditatoriais ou ao apoio a esses governos. Basta pensar em países como a Bielorrússia ou nos governos do Hamas na Faixa de Gaza. De igual modo, será de bom-tom recordar a famosa resposta do Presidente Hosni Mubarak do Egipto, que, quando instado a realizar eleições justas, declarou que elas resultariam na tomada dos governos do Egipto por grupos islâmicos fundamentalistas e radicais. As eleições têm, claramente, um valor inestimável, sendo por isso que precisam também de ser monitorizadas. Contudo, em muitos países, coloca-se hoje a dúvida de saber se o mais importante será ter um governo que se rege pelo primado do direito e um sistema judiciário verdadeiramente independente ou a realização de eleições. Sem os primeiros, podemos ter uma democracia que não é mais do que uma ditadura alicerçada num mandato eleitoral, uma ditadura desprovida de instituições independentes e capazes de criar um sistema complexo de equilíbrios e garantias para proteger os cidadãos da arbitrariedade das autoridades. A democracia tem de ser uma democracia liberal, não uma ditadura da maioria. Deste modo, devemos manter a prática de observar as eleições, mas não podemos limitar-nos a tal se quisermos lutar pelo estabelecimento de uma verdadeira democracia liberal. Isto significa que é necessário dar mais atenção ao estabelecimento de uma cultura democrática e das instituições de uma sociedade civil. Estas acções não podem contar com o apoio de autoridades autocráticas. Importa, pois, desenvolver melhores mecanismos de assistência, que se mostrem ainda mais flexíveis do que aqueles que já temos, e alargar o âmbito do nosso apoio, ajudando os corajosos indivíduos que são sujeitos a várias formas de repressão em virtude das suas actividades."@pt¹⁷ "Chciałbym zastanowić się przez chwilę nad związkiem pomiędzy prawami człowieka a demokracją. Otóż uważa się powszechnie, że tylko w demokracji te prawa mogą być w pełni przestrzegane. Demokrację z kolei utożsamia się z rządami większości, które realizują się przez mechanizm wyborczy. Taka była demokracja grecka, większość decydowała o wszystkim. Ale w tym systemie głosami większości skazano Sokratesa na śmierć. Wola większości nie musi być więc zawsze gwarantem wolności obywatelskich. Dlatego też w XIX wieku w myśleniu politycznym pojawiała się, dzisiaj mało rozumiana, obawa przed rozszerzeniem prawa do głosowania na szersze grupy społeczne, co wiąże się z założeniem, że tylko oświecona mniejszość jest w stanie uszanować wolności i prawa człowieka. Dziś często spotykamy sytuacje, kiedy to dość nawet rzetelne wybory prowadzą do rządów dyktatorskich albo też takie rządy podtrzymują. Wystarczy przypomnieć takie kraje jak Białoruś czy rządy Hamasu w Strefie Gazy. Warto tez przywołać znaną odpowiedź prezydenta Egiptu Mubaraka, który na apel o przeprowadzenie rzetelnych wyborów stwierdził, że w ich wyniku rządy w Egipcie obejmie radykalne, fundamentalistyczne ugrupowanie muzułmańskie. Tak więc, oczywiście, wybory to rzecz niesłychanie ważna, trzeba je w związku z tym także śledzić. Ale kto wie, czy w wielu krajach nie ważniejsze dziś od wyborów nie są rządy prawa i prawdziwie niezależne sądownictwo. Inaczej bowiem możemy mieć demokrację, która jest niczym innym jak dyktaturą opartą o mandat wyborczy. Dyktaturą, w której nie ma niezależnych instytucji, tworzących skomplikowany system równowagi i zabezpieczeń obywatela przed samowolą władz. Demokracja musi bowiem być demokracją liberalną a nie dyktaturą większości. Stąd powinniśmy więc utrzymywać praktykę obserwowania wyborów, ale do tych działań w walce o budowanie prawdziwej, liberalnej demokracji nie możemy się ograniczać. A więc więcej uwagi należy kierować na budowanie kultury demokratycznej i instytucji społeczeństwa obywatelskiego. Takie działania nie mogą liczyć na wsparcie autokratycznych władz. Trzeba więc wypracować lepsze mechanizmy pomocy, jeszcze bardziej elastyczne niż te, które dziś obowiązują, a także poszerzyć zakres naszego wsparcia o udzielanie pomocy tym dzielnym ludziom, którzy za swą działalność są poddawani rozlicznym represjom."@ro¹⁸ "Rád by som sa na chvíľu sústredil na vzťah medzi ľudskými právami a demokraciou. Existuje všeobecný názor, že tieto práva sú plne zachovávané len v demokracii. Demokracia sa zase stotožňuje s väčšinovými vládami, ktoré vznikajú prostredníctvom volebného mechanizmu. Bola to grécka demokracia, v ktorej väčšina rozhodovala o všetkom. Na základe tohto systému väčšinového hlasovania bol však Sokrates odsúdený na smrť. Preto vôľa väčšiny nemôže vždy slúžiť ako záruka práv občanov. Preto sa v 19. storočí v politickom myslení objavil strach – taký, ktorý dnes ťažko chápeme – strach z rozšírenia volebného práva na širšie sociálne skupiny, ktorý sa spájal s domnienkou, že len vyvolená menšina má právo na ochranu ľudských práv a slobôd. Dnes sa často stretávame so situáciami, v ktorých celkom regulárne voľby vedú k diktátorským vládam, alebo takéto vlády podporujú. Pripomeňme si krajiny ako Bielorusko alebo vládu Hamasu v pásme Gazy. Za zmienku stojí aj známa reakcia egyptského prezidenta Mubaraka, ktorý, keď ho vyzvali aby usporiadal čestné voľby povedal, že ich výsledkom by bolo prevzatie vlády v Egypte radikálnymi fundamentalistickými islamistickými skupinami. Voľby sú zjavne niečo čo má nevypovedateľnú hodnotu a preto aj potrebujú monitoring. Kto však vie, či vláda právneho štátu a plne nezávislé súdnictvo nie sú dnes v mnohých krajinách dôležitejšie ako voľby. Inak by sme mohli mať demokracie, ktoré nie sú nič viac ako diktatúry opierajúce sa o mandát z volieb – diktatúry, v ktorých neexistujú nezávislé inštitúcie, ktoré vytvárajú komplexný systém rovnováhy a bezpečnosti na ochranu obyvateľov pred svojvoľným konaním orgánov. Demokracia musí byť liberálnou demokraciou, nie diktátom väčšiny. Preto musíme naďalej pokračovať v pozorovaní volieb, ale v boji za zavádzanie autentickej liberálnej demokracie sa nesmieme obmedziť len na to. To znamená, že viac pozornosti treba venovať zavádzaniu demokratickej kultúry a zriaďovaniu inštitúcií občianskej spoločnosti. Takéto činy nemôžu rátať s podporou od autokratických orgánov. Musíme preto rozvinúť lepšie mechanizmy pomoci, mechanizmy, ktoré sú ešte pružnejšie ako tie ktoré máme teraz a rozsah našej pomoci sa musí rozšíriť na poskytovanie pomoci tým odvážnym jednotlivcom, ktorí sa za svoje aktivity stávajú terčom rôznych represií."@sk¹⁹ "Na kratko se želim osredotočiti na povezavo med človekovimi pravicami in demokracijo. Obstaja splošno prepričanje, da se lahko te pravice v celoti spoštuje le v demokraciji. Na drugi strani se demokracijo istoveti z večinskimi vladami, ki se oblikujejo prek volilnega mehanizma. To je grška demokracija, v kateri je večina odločala o vsem. Vendar je bil na podlagi tega sistema večinskega glasovanja Sokrat obsojen na smrt. To kaže, da volja večine ne ščiti vedno pravic državljanov. Zato se je v politični misli 19. stoletja pojavil strah, ki ga danes težko razumemo, in sicer strah pred razširjanjem volilne pravice na širše družbene skupine, kar je povezano s predpostavko, da lahko le razsvetljena manjšina spoštuje človekove pravice in svoboščine. Danes se pogosto pojavljajo razmere, v katerih sorazmerno poštene volitve povzročijo diktatorske vlade ali jih podpirajo. Spomnimo se na države, kot je Belorusija, ali vlado Hamasa na območju Gaze. Izpostaviti je treba tudi razvpit odgovor egiptovskega predsednika Mubaraka, ki je ob pozivu k pošteni izvedbi volitev izjavil, da bi to povzročilo prevzem vlade s strani radikalnih fundamentalističnih islamističnih skupin. Jasno je, da je pomen volitev zelo velik, zato jih je treba spremljati. Vendar ni gotovo, ali morda pravna država in resnično neodvisno sodstvo dandanes v več državah nista pomembnejša kot volitve. Sicer bi lahko imeli demokracijo, ki je le diktatorski režim, podprt z volilnim mandatom, tj. diktatorstvo brez neodvisnih institucij za zagotovitev zapletenega sistema usklajevanja in jamstev, ki državljane ščiti pred samovoljnimi ukrepi oblasti. Demokracija mora biti liberalna demokracija in ne samovoljno vladanje večine. Zato moramo ohranjati prakso spremljanja volitev, vendar se pri našem prizadevanju za vzpostavitev prave liberalne demokracije ne smemo omejiti le na takšne ukrepe. To pomeni, da je treba več pozornosti nameniti vzpostavljanju demokratične kulture in institucij civilne družbe. Za takšne ukrepe ni mogoče pričakovati podpore avtokratskih oblasti. Zato je treba razviti boljše mehanizme pomoči, ki bodo še bolj prilagodljivi kot sedanji, poleg tega pa je treba razširiti obseg naše pomoči in pomagati tistim pogumnim posameznikom, ki so zaradi svojih dejavnosti na različne načine zatirani."@sl²⁰ ". Låt mig för ett ögonblick koncentrera mig på kopplingen mellan mänskliga rättigheter och demokrati. Man anser allmänt att dessa rättigheter enbart kan respekteras fullt ut i en demokrati. Demokrati definieras i sin tur som majoritetsstyre som uppkommit genom val. Detta var den grekiska demokratin, där majoriteten bestämde om allt. Men genom det systemet med majoritetsomröstningar, dömdes Sokrates till döden. Majoritetsviljan kan alltså inte alltid garantera de medborgerliga rättigheterna. Därför uppstod en viss osäkerhet i det politiska tänkandet under 1800-talet – en osäkerhet som vi har svårt att sätta oss in i idag – en rädsla för att utsträcka rösträtten till bredare sociala grupper, eftersom man antog att endast en upplyst minoritet kan respektera de mänskliga rättigheterna och friheterna. I dag hamnar vi ofta i situationer där fullt respektabla val leder till diktatoriska regeringar, eller stöder sådana regeringar. Tänk bara på länder som Vitryssland, eller Hamasledningen på Gazaremsan. Man får heller inte glömma bort det berömda svaret från Egyptens president Hosni Mubarak, som när han uppmanades att genomföra rättvisa val svarade att detta skulle resultera i att ledningen för Egypten togs över av radikala, fundamentalistiska islamister. Helt klart är det svårt att säga vilket värde val har, och det är också därför de måste övervakas. Men egentligen är det kanske så att en regering som följer rättsstatens principer och ett verkligt oberoende rättsväsende i dag kan vara viktigare än val i många länder. Annars kan vi få en demokrati som inte är annat än en diktatur med valmandat, en diktatur där det inte finns några fristående institutioner som kan skapa ett komplicerat system av motvikter och garantier för att skydda medborgarna från godtyckliga åtgärder från myndigheternas sida. Demokratin måste vara en liberal demokrati, inte majoritetens diktatur. Vi måste därför fortsätta bevaka valen, men vi får inte begränsa oss till sådana åtgärder i vår kamp för att skapa en verkligt liberal demokrati. Detta betyder att vi måste ägna mer uppmärksamhet åt att bygga upp en demokratisk kultur och de institutioner som krävs i civilsamhället. Sådana åtgärder kan inte räkna med stöd från autokratiska regimer. Därför måste vi utveckla bättre stödmekanismer, mekanismer som till och med är mer flexibla än de vi redan har. Syftet med vårt betänkande måste breddas genom att ge stöd åt de modiga individer som utsätts för olika former av förtryck på grund av sin verksamhet."@sv²²
lpv:unclassifiedMetadata	"H. Mubaraka"¹³ "Hamas"^13,12 "Janusz Onyszkiewicz,"^18,15,16 "e"⁸ "w imieniu grupy ALDE"^18,15,16