Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2007-11-13-Speech-2-435"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2007-11-13"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Proclamarea consensului privind ajutorul umanitar - Uniunea Europeană şi ajutorul umanitar (dezbatere)⁶
dcterms:Language	"pl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20071113.38.2-435"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2007-11-13-Speech-2-436⁶
lpv:speaker	lp:Filip Kaczmarek⁶
lpv:spoken text	"Panie Przewodniczący! Frakcja EPP-ED z zadowoleniem powitała inicjatywę Komisji Europejskiej skierowaną do Rady Unii i do Parlamentu Europejskiego w kwestii przyjęcia wspólnej deklaracji w sprawie europejskiego konsensusu w sprawie pomocy humanitarnej. Unia Europejska jest przecież największym na świecie dawcą pomocy humanitarnej. Wydała na cele humanitarne 2 miliardy euro w 2006 roku, które pomogły ponad 100 milionom ludzi w 75 krajach świata. Jednocześnie potencjał Unii Europejskiej nie jest w pełni wykorzystywany, co potwierdza chociażby ostatnie sprawozdanie OECD, wskazujące na niedoskonałości strukturalne oraz na pewne paradoksy działań Unii Europejskiej. Jednoznaczna i wspólna deklaracja pomiędzy trzema najważniejszymi z instytucji europejskich daje nam wyjątkową szansę na osiągnięcie politycznego konsensusu w kwestii sposobu, w jaki Unia Europejska powinna reagować na coraz bardziej kompleksowe sytuacje kryzysowe mające miejsce na świecie. Dzięki niej możemy wyznaczyć ramy i definicję pomocy humanitarnej oraz określić zasady i strategię Unii Europejskiej w zakresie dostarczania pomocy najbardziej potrzebującym. Deklaracja może również przyczynić się do stworzenia i prezentowania jednolitego stanowiska Unii Europejskiej na forach różnorodnych organizacji humanitarnych. Dzięki niej możemy zwrócić uwagę na fakt, iż Unia Europejska nie jest skupiona tylko na udzielaniu pomocy humanitarnej, ale równocześnie zaangażowana w analizę przyczyn, które powodują, że pomoc humanitarna staje się koniecznością. Staramy się też, jeżeli to możliwe, pomagać w znalezieniu odpowiednich rozwiązań politycznych dla likwidacji owych przyczyn. Uważam, że sprawozdawca, pan poseł Cornillet, bardzo dobrze dokonał analizy złożonej i skomplikowanej sytuacji, w jakiej dochodzi do udzielania pomocy humanitarnej w ciągu ostatnich piętnastu lat. Pan komisarz Michel mówił dzisiaj o tej złożoności. Radykalna zmiana charakteru konfliktów zbrojnych, zwiększająca się częstotliwość występowania klęsk żywiołowych oraz ich coraz bardziej bolesne skutki, zwiększająca się liczba konfliktów wewnętrznych, a wraz z nią wzrost liczby przesiedleńców, nieprzestrzeganie, a w wielu miejscach wręcz umyślne łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, rosnące zagrożenie dla pracowników organizacji humanitarnych, a także zwiększająca się liczba podmiotów zajmujących się tematyką pomocy humanitarnej - wszystkie te zjawiska stanowią nowe wyzwania stojące przed Unią Europejską oraz przed całą wspólnotą międzynarodową. Zgadzam się zatem ze sprawozdawcą, że konieczność komplementarności, spójności, skuteczności i koordynacji w zakresie technicznym i politycznym pomocy humanitarnej oraz 25 członków Unii jest warunkiem w podkreślaniu statusu Unii Europejskiej - głównego międzynarodowego dawcy pomocy humanitarnej. Jest też warunkiem rozwinięcia silnej europejskiej polityki w instytucjach międzynarodowych, która byłaby adekwatna do udostępnianych przez Unię środków budżetowych. Pragnę również odnieść się do tak zwanego obowiązku ochrony. Popieram opinię sprawozdawcy, że Unia Europejska powinna podjąć inicjatywę na rzecz urzeczywistnienia koncepcji obowiązku ochrony, dając pierwszeństwo działaniom dyplomatycznym i zapobiegawczym, wsparciu dla rządów w wypełnianiu ich obowiązków ochrony własnej ludności i stosując ewentualne środki nacisku, takie jak sankcje dyplomatyczne, ekonomiczne, a pozostawiając środki przymusu, takie jak interwencja wojskowa, jako ostateczną alternatywę, wykorzystywaną jedynie w skrajnych przypadkach, przy poszanowaniu i przestrzeganiu prawa międzynarodowego."@pl¹⁶
lpv:spokenAs	substitute; Delegation for relations with the countries of Central America (2007-03-14--2009-07-13)²³ member; EPP-ED (2004-07-20--2009-07-13)²³ substitute; Delegation for relations with the Gulf States, including Yemen (2007-03-14--2009-07-13)²³ unknown; Platforma Obywatelska (2004-07-20--2009-07-13)²³ member; DEVE (2007-01-31--2009-07-13)²³ substitute; IMCO (2007-01-31--2009-07-13)²³ member; Delegation to the ACP-EU Joint Parliamentary Assembly (2004-09-15--2009-07-13)²³ substitute; Delegation for relations with the countries of Southeast Asia and the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) (2007-06-19--2009-07-13)²³
lpv:translated text	"Panie Przewodniczący! Frakcja EPP-ED z zadowoleniem powitała inicjatywę Komisji Europejskiej skierowaną do Rady Unii i do Parlamentu Europejskiego w kwestii przyjęcia wspólnej deklaracji w sprawie europejskiego konsensusu w sprawie pomocy humanitarnej. Unia Europejska jest przecież największym na świecie dawcą pomocy humanitarnej. Wydała na cele humanitarne 2 miliardy euro w 2006 roku, które pomogły ponad 100 milionom ludzi w 75 krajach świata. Jednocześnie potencjał Unii Europejskiej nie jest w pełni wykorzystywany, co potwierdza chociażby ostatnie sprawozdanie OECD, wskazujące na niedoskonałości strukturalne oraz na pewne paradoksy działań Unii Europejskiej. Jednoznaczna i wspólna deklaracja pomiędzy trzema najważniejszymi z instytucji europejskich daje nam wyjątkową szansę na osiągnięcie politycznego konsensusu w kwestii sposobu, w jaki Unia Europejska powinna reagować na coraz bardziej kompleksowe sytuacje kryzysowe mające miejsce na świecie. Dzięki niej możemy wyznaczyć ramy i definicję pomocy humanitarnej oraz określić zasady i strategię Unii Europejskiej w zakresie dostarczania pomocy najbardziej potrzebującym. Deklaracja może również przyczynić się do stworzenia i prezentowania jednolitego stanowiska Unii Europejskiej na forach różnorodnych organizacji humanitarnych. Dzięki niej możemy zwrócić uwagę na fakt, iż Unia Europejska nie jest skupiona tylko na udzielaniu pomocy humanitarnej, ale równocześnie zaangażowana w analizę przyczyn, które powodują, że pomoc humanitarna staje się koniecznością. Staramy się też, jeżeli to możliwe, pomagać w znalezieniu odpowiednich rozwiązań politycznych dla likwidacji owych przyczyn. Uważam, że sprawozdawca, pan poseł Cornillet, bardzo dobrze dokonał analizy złożonej i skomplikowanej sytuacji, w jakiej dochodzi do udzielania pomocy humanitarnej w ciągu ostatnich piętnastu lat. Pan komisarz Michel mówił dzisiaj o tej złożoności. Radykalna zmiana charakteru konfliktów zbrojnych, zwiększająca się częstotliwość występowania klęsk żywiołowych oraz ich coraz bardziej bolesne skutki, zwiększająca się liczba konfliktów wewnętrznych, a wraz z nią wzrost liczby przesiedleńców, nieprzestrzeganie, a w wielu miejscach wręcz umyślne łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, rosnące zagrożenie dla pracowników organizacji humanitarnych, a także zwiększająca się liczba podmiotów zajmujących się tematyką pomocy humanitarnej - wszystkie te zjawiska stanowią nowe wyzwania stojące przed Unią Europejską oraz przed całą wspólnotą międzynarodową. Zgadzam się zatem ze sprawozdawcą, że konieczność komplementarności, spójności, skuteczności i koordynacji w zakresie technicznym i politycznym pomocy humanitarnej oraz 25 członków Unii jest warunkiem w podkreślaniu statusu Unii Europejskiej - głównego międzynarodowego dawcy pomocy humanitarnej. Jest też warunkiem rozwinięcia silnej europejskiej polityki w instytucjach międzynarodowych, która byłaby adekwatna do udostępnianych przez Unię środków budżetowych. Pragnę również odnieść się do tak zwanego obowiązku ochrony. Popieram opinię sprawozdawcy, że Unia Europejska powinna podjąć inicjatywę na rzecz urzeczywistnienia koncepcji obowiązku ochrony, dając pierwszeństwo działaniom dyplomatycznym i zapobiegawczym, wsparciu dla rządów w wypełnianiu ich obowiązków ochrony własnej ludności i stosując ewentualne środki nacisku, takie jak sankcje dyplomatyczne, ekonomiczne, a pozostawiając środki przymusu, takie jak interwencja wojskowa, jako ostateczną alternatywę, wykorzystywaną jedynie w skrajnych przypadkach, przy poszanowaniu i przestrzeganiu prawa międzynarodowego."@cs¹ "Hr. formand! Gruppen for Det Europæiske Folkeparti (Kristelige Demokrater) og De Europæiske Demokrater glædede sig over meddelelsen fra Kommissionen til Rådet og Europa-Parlamentet med titlen "På vej mod en europæisk konsensus om humanitær bistand". Vi må ikke glemme, at EU er den største bistandsyder i verden. I 2006 ydede EU 2 milliarder euro i humanitær bistand. Med disse midler fik over 100 millioner personer i 75 lande verden over hjælp. EU's potentiale udnyttes ikke fuldt ud. Dette bekræftes i den seneste OECD-rapport, hvor der peges på strukturelle svagheder og visse paradokser i forbindelse med EU's aktiviteter. En utvetydig fælleserklæring undertegnet af de tre største EU-institutioner er en enestående mulighed for at nå frem til en konsensuspolitik om, hvordan der skal reageres i nye krisesituationer over hele verden, som bliver mere og mere komplekse. Erklæringen vil give os mulighed for at fastlægge en ramme for og en definition af humanitær bistand og for at fastlægge EU's principper og strategier for bistand til de mest trængende. Erklæringen vil desuden medvirke til at fastlægge og give udtryk for en fælles EU-holdning i fora med deltagelse af forskellige humanitære organisationer. Den vil også give os mulighed for at gøre opmærksom på, at EU ikke udelukkende fokuserer på levering af humanitær bistand, men at EU også er inddraget i arbejdet med at analysere årsagerne til, at denne bistand er nødvendig. Vi forsøger så vidt muligt at medvirke til at finde passende politiske løsninger, der kan fjerne disse årsager. Ordføreren, hr. Cornillet, har efter min opfattelse foretaget en fremragende analyse af den komplekse og komplicerede kontekst, inden for hvilken den humanitære bistand er blevet ydet gennem de sidste 15 år. Kommissær Michel var også inde på denne komplekse kontekst i dag. Vilkårene er ved at ændre sig, og EU og det internationale samfund som helhed står således over for nye udfordringer. Disse udfordringer omfatter bl.a. en grundlæggende ændring af de væbnede konflikters karakter og en stigning i antallet af naturkatastrofer, der har mere og mere smertelige konsekvenser. Antallet af interne konflikter stiger også, hvilket medfører flere flygtninge. Mange steder bliver den humanitære folkeret ignoreret eller forsætligt overtrådt. Arbejdere tilknyttet internationale humanitære organisationer udsættes i stigende grad for trusler. Flere og flere enheder er inddraget i leveringen af humanitær bistand. Jeg er derfor enig med ordføreren i, at komplementaritet, sammenhæng, effektivitet og koordination af humanitær bistand på teknisk og politisk niveau mellem de 25 EU-medlemsstater er af afgørende betydning. Det er ganske rigtigt en forudsætning for at styrke EU's position som hovedbidragyder af humanitær hjælp globalt. Det er også en forudsætning for udviklingen af en stærk europæisk politik inden for rammerne af internationale institutioner, en politik, der i højere grad afspejler de budgetmidler, som Unionen har stillet til rådighed. Jeg vil også gerne kommentere det såkaldte beskyttelsesansvar. Jeg er enig med ordføreren i, at EU bør gå i spidsen og sikre, at dette ansvar rent faktisk opfyldes. Dette indebærer diplomatiske og forebyggende tiltag, støtte til regeringer i forbindelse med opfyldelsen af deres forpligtelse til at beskytte deres egen befolkning og udøvelse af pression i nødvendigt omfang. Pressionsmidlerne kunne omfatte diplomatiske og økonomiske sanktioner. Anvendelsen af magt, f.eks. i form af militær intervention, bør være en sidste udvej og bør udelukkende anvendes undtagelsesvist under fuld overholdelse af folkeretten."@da² ". Herr Präsident! Die Fraktion der Europäischen Volkspartei (Christdemokraten) und europäischer Demokraten hat die Mitteilung der Europäischen Kommission an das Europäische Parlament und den Rat der Europäischen Union über einen europäischen Konsens zur humanitären Hilfe begrüßt. Vergessen wir nicht, dass die Europäische Union immerhin der weltweit größte Geber im Bereich der humanitären Hilfe ist. Im Jahr 2006 wurden für diesen Zweck zwei Milliarden Euro bereitgestellt, wodurch über 100 Millionen Menschen aus 75 Ländern in aller Welt geholfen werden konnte. Tatsache ist aber auch, dass das Potenzial der Europäischen Union nicht voll ausgeschöpft wird. Dies bestätigt der jüngste OECD-Bericht, der auf strukturelle Mängel und gewisse Widersprüche im Zusammenhang mit den Aktivitäten der Europäischen Union hinweist. Eine gemeinsame und unmissverständliche Erklärung der drei größten Institutionen der EU ist eine einmalige Chance für einen politischen Konsens in der Frage, wie die Europäische Union mit den immer komplexeren Krisensituationen in der ganzen Welt umgehen sollte. Diese Erklärung ermöglicht es uns, einen Rahmen und eine Definition für humanitäre Hilfe zu formulieren sowie die Grundsätze und Strategien der Europäischen Union festzulegen, wie den Bedürftigsten geholfen werden kann. Sie kann ferner dazu beitragen, dass die Europäische Union einen einheitlichen Standpunkt gegenüber einer Reihe humanitärer Organisationen entwickelt und vertritt. Sie lenkt überdies die Aufmerksamkeit darauf, dass sich die Europäische Union nicht nur auf die Gewährung humanitärer Hilfe konzentriert, sondern sich auch mit der Analyse der Gründe für die Notwendigkeit einer solchen Hilfe befasst. Wir sind bemüht, uns, wann immer es möglich ist, an der Suche nach geeigneten politischen Lösungen zur Abschaffung der genannten Ursachen zu beteiligen. Meiner Meinung nach hat der Berichterstatter, Herr Cornillet, die komplexen und komplizierten Bedingungen, unter denen im Verlauf der letzten 15 Jahre humanitäre Hilfe geleistet wurde, treffend analysiert. Auch Kommissar Michel hat heute von dieser Komplexität gesprochen. Die Europäische Union wie auch die ganze internationale Gemeinschaft stehen vor neuen Herausforderungen, die aus veränderten Bedingungen resultieren: ein grundlegend veränderter Charakter militärischer Konflikte, vermehrt auftretende Naturkatastrophen mit immer furchtbareren Folgen. Innerstaatliche Konflikte nehmen ebenfalls zu, und damit steigt die Zahl der Flüchtlinge. Vielerorts wird das internationale humanitäre Recht missachtet oder bewusst verletzt. Mitarbeiter internationaler humanitärer Organisationen werden immer häufiger bedroht, und immer mehr Gremien befassen sich mit humanitärer Hilfe. Ich bin daher mit dem Berichterstatter einer Meinung, was die Notwendigkeit der gegenseitigen Ergänzung, der Kohärenz, der Effektivität und der Koordination der humanitären Hilfe zwischen den 25 Mitgliedstaaten der Europäischen Union auf technischer und politischer Ebene angeht. Ja, sie ist eine unerlässliche Bedingung für die Festigung des Status der Europäischen Union als des weltweit größten Geldgebers im Bereich der humanitären Hilfe. Sie ist auch die Voraussetzung für die Herausbildung einer starken europäischen Politik in internationalen Institutionen, die den von der Union bereitgestellten Haushaltsmitteln adäquat wäre. Ich möchte auch auf die so genannte Schutzverpflichtung eingehen. Ich teile die Auffassung des Berichterstatters, dass die Europäische Union bei der Verwirklichung dieses verpflichtenden Konzepts führend sein muss. Vorrang sollten dabei diplomatische und vorbeugende Maßnahmen haben, mit denen Regierungen bei der Erfüllung ihrer Pflicht zum Schutz der eigenen Bevölkerung unterstützt werden, sowie erforderlichenfalls die Anwendung von entsprechenden Druckmitteln. Die Anwendung von Gewalt, wie zum Beispiel militärische Interventionen, sollte ein letztes Mittel sein, auf das nur in Extremfällen und unter Achtung und Wahrung des internationalen Rechts zurückgegriffen werden sollte."@de⁹ "Κύριε Πρόεδρε, η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών χαιρέτισαν την ανακοίνωση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον τίτλο «Προς μια ευρωπαϊκή κοινή αντίληψη για την ανθρωπιστική βοήθεια». Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον μεγαλύτερο χορηγό ανθρωπιστικής βοήθειας στον κόσμο. Το 2006, χορήγησε 2 δισεκατομμύρια ευρώ για ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτά τα κονδύλια προσέφεραν ανακούφιση σε περισσότερα από 100 εκατομμύρια άτομα σε 75 χώρες σε όλο τον κόσμο. Συμβαίνει επίσης το δυναμικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην αξιοποιείται πλήρως. Αυτό επιβεβαιώνεται από την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία επισημαίνει τις διαρθρωτικές αδυναμίες και ορισμένα παράδοξα που σχετίζονται με τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια κοινή και σαφής δήλωση από τα τρία μεγαλύτερα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για την επίτευξη πολιτικής συναίνεσης όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιδρά η Ευρωπαϊκή Ένωση στις ολοένα και πιο περίπλοκες καταστάσεις κρίσης που προκύπτουν στον κόσμο. Η δήλωση θα μας επιτρέψει να θεσπίσουμε ένα πλαίσιο και έναν ορισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας και να διατυπώσουμε τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις στρατηγικές σχετικά με την παροχή βοήθειας σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Επιπλέον, η δήλωση θα βοηθήσει στη διαμόρφωση και παρουσίαση μιας ενιαίας στάσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα φόρουμ στα οποία συμμετέχουν αρκετές ανθρωπιστικές οργανώσεις. Επιπλέον, θα μας επιτρέψει να επιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επικεντρώνεται μόνο στη χορήγηση της ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά συμμετέχει επίσης στην ανάλυση των λόγων για τους οποίους απαιτείται αυτή η βοήθεια. Όποτε είναι δυνατόν, καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να βοηθήσουμε στην αναζήτηση πρόσφορων πολιτικών λύσεων με τις οποίες θα εξαλείψουμε τους προαναφερθέντες λόγους. Πιστεύω πως ο κ. Cornillet, ο εισηγητής, παρέσχε μια εξαιρετική ανάλυση του σύνθετου και περίπλοκου πλαισίου στο οποίο χορηγήθηκε η ανθρωπιστική βοήθεια τα τελευταία 15 έτη. Ο Επίτροπος Michel αναφέρθηκε επίσης σε αυτήν την πολυπλοκότητα σήμερα. Οι συνθήκες αλλάζουν και, επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεθνής κοινότητα συνολικά, αντιμετωπίζουν τώρα νέες προκλήσεις. Οι αλλαγές περιλαμβάνουν μια σημαντική διαφορά στον χαρακτήρα των ένοπλων συγκρούσεων και πιο συχνή εμφάνιση φυσικών καταστροφών οι επιπτώσεις των οποίων είναι υπερβολικά οδυνηρές. Ο αριθμός των εσωτερικών συγκρούσεων αυξάνεται επίσης, έχοντας ως αποτέλεσμα υψηλότερο αριθμό προσφύγων. Σε πολλές περιοχές το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο αγνοείται ή παραβιάζεται εσκεμμένα. Οι εργαζόμενοι που συνδέονται με διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις βρίσκονται κάτω από αυξανόμενη απειλή. Όλο και περισσότερες οντότητες συμμετέχουν στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Συμφωνώ, επομένως, με τον εισηγητή πως η συμπληρωματικότητα, η συνεκτικότητα, η αποτελεσματικότητα και ο συντονισμός της ανθρωπιστικής βοήθειας σε τεχνικό και πολιτικό επίπεδο μεταξύ των 25 κρατών μελών της Ένωσης είναι καθοριστικά στοιχεία. Πράγματι, η ενίσχυση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως κύριου διεθνούς χορηγού ανθρωπιστικής βοήθειας είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Είναι επίσης απαραίτητη για την ανάπτυξη μιας ισχυρής ευρωπαϊκής πολιτικής στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών, μια πολιτική πιο κατάλληλη για τους δημοσιονομικούς πόρους που είναι διαθέσιμοι από την Ένωση. Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στη λεγόμενη ευθύνη προστασίας. Στηρίζω την άποψη του εισηγητή πως η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ηγηθεί στο να καταστήσει πραγματικότητα την έννοια αυτή της ευθύνης. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη διπλωματική και προληπτική δράση, στη στήριξη των κυβερνήσεων καθώς εκπληρώνουν την υποχρέωση να προστατεύουν τους πληθυσμούς τους και στην άσκηση της κατάλληλης πίεσης όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Το τελευταίο θα μπορούσε να περιλαμβάνει διπλωματικές και οικονoμικές κυρώσεις. Η χρήση βίας όπως η στρατιωτική επέμβαση πρέπει να αποτελεί την έσχατη λύση, και θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, με τον ταυτόχρονο σεβασμό του διεθνούς δικαίου και τη συμμόρφωσή του με αυτό."@el¹⁰ "Mr President, the Group of the European People's Party (Christian Democrats) and European Democrats welcomed the communication from the European Commission to the European Parliament and the Council of the European Union entitled ‘Towards a European Consensus on Humanitarian Aid’. We should bear in mind that the European Union is the largest donor of humanitarian aid in the world. In 2006 it allocated EUR 2 billion to humanitarian aid. These funds brought relief to more than 100 million individuals in 75 countries around the world. It is also the case that the European Union's potential is not being fully exploited. This is confirmed by the latest OECD report, which points to structural inadequacies and to certain paradoxes relating to the European Union's activities. A joint and unambiguous declaration by the three largest institutions of the European Union is an exceptional opportunity to achieve a political consensus on the way in which the European Union should react to the increasingly complex crisis situations emerging around the world. The declaration will allow us to establish a framework and definition of humanitarian aid and to lay down the European Union's principles and strategies regarding the provision of aid to those most in need. Furthermore, the declaration will help to establish and present a single European Union stance at fora involving a range of humanitarian organisations. In addition, it will allow us to draw attention to the fact that the European Union does not focus only on awarding humanitarian aid, but is also involved in analysing the reasons why such aid is required. Whenever possible, we endeavour to assist in finding appropriate political solutions through which to eliminate the aforementioned reasons. I believe that Mr Cornillet, the rapporteur, has provided an excellent analysis of the complex and complicated context in which humanitarian aid has been granted over the last 15 years. Commissioner Michel also referred to this complexity today. Circumstances are changing and, as a result, the European Union and the international community as a whole are now facing new challenges. The changes include a fundamental difference in the nature of armed conflicts, and more frequent occurrence of natural disasters whose effects are increasingly painful. The number of internal conflicts is also growing, resulting in a higher number of refugees. In many places international humanitarian law is being ignored or deliberately infringed. Workers attached to international humanitarian organisations are under increasing threat. More and more entities are involved in the provision of humanitarian aid. I therefore agree with the rapporteur that complementarity, coherence, effectiveness and coordination of humanitarian aid at technical and political level between the 25 Member States of the Union is essential. Indeed, it is a to enhancing the European Union's status as the main international donor of humanitarian aid. It is also necessary for the development of a strong European policy in the context of international institutions, a policy more appropriate to the budgetary resources made available by the Union. I should also like to refer to the so-called duty of protection. I support the rapporteur's opinion that the European Union should take the lead in making the notion of this duty a reality. It involves giving priority to diplomatic and preventive action, supporting governments as they fulfil their obligation to protect their own people, and applying appropriate pressure where necessary. The latter could include diplomatic and economic sanctions. The use of force such as military intervention should be a last resort, and should only be used in exceptional cases, whilst fully respecting international law and complying with it."@en⁴ "Señor Presidente, el Grupo del Partido Popular Europeo (Demócratas Cristianos) y de los Demócratas Europeos acogió con satisfacción la comunicación de la Comisión Europea al Parlamento Europeo y el Consejo de la Unión Europea titulada «Hacia un consenso europeo sobre la ayuda humanitaria». Deberíamos recordar que la Unión Europea es el mayor donante de ayuda humanitaria del mundo. En 2006, la UE asignó 2 000 millones de euros a la ayuda humanitaria. Estos fondos ayudaron a más de 100 millones de personas de más de 75 países del mundo. El potencial de la Unión Europea no se está aprovechando completamente. Lo confirma el último informe de la OCDE, en el que se señalan diversas insuficiencias estructurales y ciertas paradojas relacionadas con las actividades de la Unión Europea. La declaración conjunta e inequívoca de las tres mayores instituciones de la Unión Europea constituye una oportunidad excepcional de alcanzar un consenso político sobre el modo en que la Unión Europea debería reaccionar ante las crisis cada vez más complejas que se producen en el mundo. La declaración nos permitirá establecer un marco y una definición de la ayuda humanitaria y sentar los principios y las estrategias de la UE relacionados con la prestación de ayuda a aquéllos que más lo necesitan. Además, la declaración ayudará a establecer y presentar una postura única de la UE en los foros en los que participan diversas organizaciones humanitarias. Asimismo, nos permitirá llamar la atención sobre el hecho de que la Unión Europea no se centra únicamente en la provisión de ayuda humanitaria, sino que también se ocupa de analizar las razones por las que es necesaria la ayuda. Siempre que es posible, trabajamos para ayudar a encontrar las soluciones políticas adecuadas que permitan eliminar las razones señaladas. Opino que el ponente, el señor Cornillet, ha elaborado un análisis excelente del contexto complejo en el que se ha proporcionado la ayuda humanitaria durante los últimos 15 años. El Comisario Michel también se ha referido hoy a esta complejidad. Las circunstancias cambian y, como resultado, la Unión Europea y la comunidad internacional en su conjunto deben abordar nuevos retos. Entre los cambios, cabe señalar la diferencia fundamental de la naturaleza de los conflictos armados y la mayor frecuencia de las catástrofes naturales, cuyos efectos son cada vez más devastadores. El número de conflictos internos también está aumentando y está provocando que haya cada vez más refugiados. En muchos lugares se hace caso omiso o se infringen deliberadamente las disposiciones humanitarias del Derecho internacional. Las personas que trabajan en organizaciones de ayuda humanitaria están cada vez más amenazadas. Cada vez hay más entidades que participan en la provisión de la ayuda humanitaria. Por consiguiente, concuerdo con el ponente en que la complementariedad, la coherencia, la eficiencia y la coordinación de la ayuda humanitaria en el ámbito político y técnico de los 25 Estados miembros son aspectos absolutamente esenciales. De hecho, es una condición indispensable para mejorar la posición de la Unión Europea como principal donante internacional de ayuda humanitaria. También es necesario para el desarrollo de una política europea sólida en el contexto de las instituciones internacionales, una política más adecuada a los recursos presupuestarios que pone a disposición la Unión. También quiero referirme al así llamado deber de protección. Apoyo la opinión del ponente consistente en que la Unión Europea debería convertir esta noción en una realidad. Esto implica dar prioridad a las medidas diplomáticas y preventivas, prestar apoyo a los gobiernos que cumplen su obligación de proteger a sus propios ciudadanos y aplicar las medidas de presión apropiadas cuando sea necesario, como sanciones diplomáticas o económicas. El uso de la fuerza, como la intervención militar, debería ser únicamente un último recurso y sólo se debería emplear en casos excepcionales, en respeto y cumplimiento plenos del Derecho internacional."@es²¹ "Härra juhataja, Euroopa Rahvapartei (Kristlike Demokraatide) ja Euroopa Demokraatide fraktsioon tervitas Euroopa Komisjoni poolt Euroopa Parlamendile ja Euroopa Liidu Nõukogule esitatud teatist pealkirjaga „Euroopa konsensuse saavutamise poole humanitaarabi valdkonnas”. Me peaksime meeles pidama, et Euroopa Liit on maailma suurim humanitaarabi doonor. Aastal 2006 eraldas ta humanitaarabile 2 miljardit eurot. Need fondid võimaldasid abi rohkem kui 100 miljonile inimesele 75 riigis üle maailma. Asi on ka selles, et Euroopa Liidu potentsiaali ei ole veel täiel määral kasutatud. Seda kinnitab hiljutine OECD raport, mis viitab Euroopa Liidu tegevuse teatud struktuursetele ebaadekvaatsustele ja paradoksidele. Kolme suurema institutsiooni ühine ja ühemõtteline avaldus on erakordne võimalus saavutada poliitiline konsensus viisis, kuidas Euroopa Liit peaks üle maailma tekkivatele üha keerulisemaks muutuvatele kriisisituatsioonidele reageerima. Avalduse abil saame luua humanitaarabi raamistiku ja määratluse ning visandada Euroopa Liidu põhimõtted ja strateegiad, mis puudutavad abi tagamist neile, kes seda kõige enam vajavad. Veelgi enam, avaldus aitab meil luua ja esitleda humanitaarorganisatsioonide foorumite seas Euroopa Liidu asendit. Lisaks lubab see meil juhtida tähelepanu asjaolule, et Euroopa Liit mitte ainult ei anna humanitaarabi, vaid ka osaleb põhjuste, miks abi vajatakse, analüüsimisel. Mil iganes võimalik, püüame abistada sobivate poliitiliste lahenduste leidmisel, mille abil eelnimetatud põhjusi kaotada. Ma usun, et raportöör, härra Cornillet on esitanud suurepärase analüüsi sellest keerulisest kontekstist, milles humanitaarabi on viimased 15 aastat teadvustatud. Ka volinik Michel viitas täna sellele keerukusele. Olud on muutumas ja selle tulemusel seisab Euroopa Liit ja rahvusvaheline üldsus tervikuna uute väljakutsete ees. Muutused hõlmavad relvakonfliktide olemuse põhierinevust ning üha piinarikkamate tagajärgedega loodusõnnetuste sagedast juhtumist. Sisekonfliktide hulk on samuti kasvamas, mis viib suurema pagulaste hulgani. Rahvusvahelist humanitaarõigust ignoreeritakse või rikutakse paljudes paikades tahtlikult. Rahvusvaheliste humanitaarorganisatsioonide töötajad on üha suuremas ohus. Humanitaarabi jagamisega on seotud järjest rohkem üksusi. Nõustun seetõttu raportööriga, et humanitaarabi täiendavus, ühtekuuluvus, tõhusus ja koordineerimine tehnilisel ja poliitilisel tasemel liidu 25 liikmesriigi vahel on väga oluline. See on tõepoolest Euroopa Liidu humanitaarabi peamise rahvusvahelise doonori staatuse tõstmisele. See on samuti vajalik tugeva Euroopa poliitika arenguks rahvusvaheliste institutsioonide kontekstis, poliitika, mis oleks liidu poolt kättesaadavaks tehtud eelarve ressurssidele kohasem. Tahaksin samuti viidata sellele niinimetatud kohustusele kaitsta. Toetan raportööri arvamust, et Euroopa Liit peaks juhtima selle mõiste reaalsuseks muutmist. See hõlmab diplomaatilisele ja ennetavale tegevusele eelisõiguse andmist, valitsuste toetamist oma rahva kaitsmise kohustuse täitmisel ja kohase surve avaldamist, kus vajalik. Viimane võib sisaldada diplomaatilisi ja majanduslikke sanktsioone. Jõu, nagu sõjaväeline sekkumine, kasutamine peaks jääma viimaseks võimaluseks ning seda peaks kasutatama ainult erijuhtudel, sealjuures täielikult austades ja järgides rahvusvahelist õigust."@et⁵ "Arvoisa puhemies, Euroopan kansanpuolueen (kristillisdemokraatit) ja Euroopan demokraattien ryhmä oli tyytyväinen komission parlamentille ja neuvostolle antamaan tiedonantoon ”Tavoitteena eurooppalainen konsensus humanitaarisesta avusta”. Meidän on pidettävä mielessämme, että EU on maailman suurin humanitaarisen avun tarjoaja. Vuonna 2006 se jakoi kaksi miljardia euroa humanitaarisena apuna. Näillä varoilla autettiin yli sataa miljoonaa ihmistä 75 valtiossa ympäri maailman. On myös totta, että EU:n mahdollisuuksia ei käytetä täysimääräisesti hyväksi. Tämä vahvistetaan viimeisimmässä OECD:n selonteossa, jossa tuodaan esiin Euroopan unionin toiminnassa ilmeneviä rakenteellisia puutteellisuuksia ja tiettyjä ristiriitaisuuksia. EU:n kolmen suurimman toimielimen yhteinen ja yksiselitteinen julkilausuma on poikkeuksellinen tilaisuus saavuttaa poliittinen konsensus siitä, millä tavoin EU:n pitäisi reagoida maailman yhä monimutkaisempiin kriiseihin. Julkilausuman avulla voimme luoda puitekehyksen ja määritelmän humanitaariselle avulle ja esittää Euroopan unionin periaatteet ja strategiat apua eniten tarvitsevien auttamiseksi. Lisäksi julkilausuma auttaa luomaan ja esittämään yhtenäisen Euroopan unionin kannan eri humanitaarisia järjestöjä kokoavissa foorumeissa. Se mahdollistaa myös huomion kiinnittämisen siihen, että EU ei ainoastaan keskity humanitaarisen avun jakamiseen, vaan osallistuu myös avun tarpeen syiden analysointiin. Aina kun mahdollista, me pyrimme auttamaan löytämään asianmukaiset poliittiset ratkaisut, joiden kautta yllä mainitut syyt voitaisiin poistaa. Uskoakseni esittelijä Thierry Cornillet tarjosi erinomaisen analyysin siitä monimutkaisesta ja vaikeasti ymmärrettävästä kontekstista, jossa humanitaarista apua on toimitettu viimeisten 15 vuoden aikana. Myös komission jäsen Michel viittasi tänään tähän monimutkaisuuteen. Olosuhteet muuttuvat, ja tästä seuraa, että EU ja kansainvälinen yhteisö kokonaisuutena kohtaavat nyt uusia haasteita. Näihin muutoksiin kuuluvat aseellisten konfliktien luonteen perustavanlaatuinen muutos sekä luonnonkatastrofien, joiden seuraamukset ovat yhä tuskallisempia, tiheämpi esiintyminen. Sisäisten konfliktien määrä lisääntyy myös, mikä johtaa suurempiin määriin pakolaisia. Monissa paikoissa kansainvälisestä humanitaarisesta oikeudesta ei välitetä tai sitä rikotaan tietoisesti. Kansainvälisten humanitaaristen järjestöjen työntekijät ovat kasvavan uhkan alaisia. Yhä useampia tahoja osallistuu humanitaarisen avun järjestämiseen. Olen siksi samaa mieltä esittelijän kanssa siitä, että humanitaarisen avun täydentävyys, johdonmukaisuus sekä tehokkuus ja koordinointi teknisellä ja poliittisella tasolla, unionin 25 jäsenvaltion kesken, on olennaista. Tämä on todellakin ehdoton edellytys Euroopan unionin statuksen kehittämiseksi suurimpana kansainvälisenä humanitaarisen avun tarjoajana. Tämä on tarpeen myös vahvan eurooppalaisen politiikan kehittämiseksi kansainvälisten instituutioiden puitteissa, sellaisen politiikan, joka sopii paremmin unionin tarjoamiin budjettivoimavaroihin. Haluaisin viitata myös niin kutsuttuun suojeluvelvollisuuteen. Kannatan esittelijän kantaa siitä, että Euroopan unionin pitäisi ottaa johtoasema tämän velvollisuuden käsitteen realisoimisessa. Tähän kuuluu ensisijan antaminen diplomaattiselle ja ennaltaehkäisevälle toiminnalle, hallitusten tukeminen silloin, kun ne suojelevat omia kansalaisiaan, ja asianmukaisen painostuksen harjoittaminen tarpeen vaatiessa. Jälkimmäiseen pitäisi sisältyä diplomaattisten ja taloudellisten pakotteiden käyttäminen. Voimankäytön esimerkiksi sotilaallisen välintulon muodossa pitäisi olla viimeinen keino, ja sitä pitäisi käyttää ainoastaan poikkeustapauksissa kunnioittaen täysin kansainvälistä oikeutta ja toimien sen mukaisesti."@fi⁷ ". Monsieur le Président, le groupe du parti populaire européen (démocrates chrétiens) et des démocrates européens a salué la communication de la Commission au Parlement européen et au Conseil intitulée «Vers un consensus européen sur l'aide humanitaire». Nous devons garder à l'esprit que l'Union européenne est le premier donateur d'aide humanitaire au monde. Ainsi, en 2006, il a alloué 2 milliards d'euros d'aide humanitaire, lesquels ont permis de soulager plus de 100 millions de personnes dans 75 pays. Il est également vrai que le potentiel de l'Union européenne n'est pas pleinement exploité, un fait confirmé par le dernier rapport de l'OCDE, qui épingle des inadéquations structurelles et certains paradoxes au niveau des activités de l'Union européenne. Une déclaration commune et non ambiguë des trois principales institutions de l'Union européenne constitue une occasion unique de parvenir à un consensus politique sur la manière dont l'UE doit réagir aux situations de crise de plus en plus complexes qui émergent aux quatre coins de la planète. La déclaration nous permettra de créer un cadre et une définition de l'aide humanitaire, ainsi que de fixer les principes et les stratégies de l'Union européenne par rapport à la fourniture d'une aide aux personnes dans le besoin. La déclaration permettra en outre de définir et de présenter une position européenne unique lors de forums réunissant diverses organisations humanitaires. Enfin, elle permettra d'attirer l'attention sur le fait que l'Union européenne ne se contente pas d'octroyer des aides humanitaires, mais participe également à l'analyse des raisons pour lesquelles ces aides sont nécessaires. Chaque fois que possible, nous nous efforçons de participer à la recherche de solutions politiques appropriées qui permettront d'éliminer les raisons susmentionnées. J'estime que M. Cornillet, le rapporteur, a réalisé une excellente analyse du contexte complexe et difficile dans lequel l'aide humanitaire a été octroyée ces 15 dernières années. Le commissaire Michel a également fait allusion à cette complexité aujourd'hui. Les circonstances évoluent, de sorte que l'Union européenne et la communauté internationale se retrouvent aujourd'hui confrontées à de nouveaux défis. Ces changements sont notamment liés à l'évolution fondamentale de la nature des conflits armés et aux catastrophes naturelles de plus en plus fréquentes et aux conséquences toujours plus graves. Le nombre de conflits internes est également en hausse avec, pour conséquence, une augmentation du nombre de réfugiés. Dans de nombreuses régions, le droit humanitaire international est ignoré ou délibérément enfreint. Les travailleurs attachés à des organisations d'aide humanitaire sont soumis à une menace de plus en plus grande. Enfin, de plus en plus d'entités participent à la fourniture de l'aide humanitaire. Je suis par conséquent d'accord avec le rapporteur sur le fait que la complémentarité, la cohérence, l'efficacité et la coordination de l'aide humanitaire au niveau politique et technique entre les 25 États membres de l'Union sont essentielles. Ces principes sont en effet une condition pour renforcer le statut de l'Union européenne en tant que principal donateur d'aide humanitaire. Ils sont également nécessaires pour le développement d'une politique européenne forte dans le contexte des institutions internationales, une politique mieux adaptée aux ressources budgétaires dégagées par l'Union. Je voudrais également dire quelques mots à propos du dit devoir de protection. Je soutiens l'avis du rapporteur selon lequel l'Union européenne doit prendre la tête des opérations pour faire de cette notion de devoir une réalité. Pour ce faire, il convient de donner la priorité à l'action préventive et diplomatique, d'aider les gouvernements à remplir leur devoir de protection des populations et d'exercer des pressions appropriées, le cas échéant. Ces dernières pourraient notamment prendre la forme de sanctions diplomatiques et économiques. L'usage de la force, y compris l'intervention militaire, ne doit être autorisé que dans des cas exceptionnels et dans le strict respect du droit international."@fr^8,8 "Elnök úr, az Európai Néppárt (Kereszténydemokraták) és az Európai Demokraták képviselőcsoportja üdvözölte az Európai Bizottság közleményét az Európai Parlament és az Európai Tanács számára, amely „A humanitárius segítségnyújtással kapcsolatos európai konszenzus felé” címet viseli. Ne feledjük, hogy az Európai Unió a humanitárius segítségnyújtás legnagyobb adományozója a világon. 2006-ban 2 milliárd eurót utalt ki humanitárius segítségnyújtásra. Ezek az alapok a világ 75 országában 100 millió embernek hoztak segítséget. Ráadásul az Európai Unióban rejlő lehetőségek nincsenek teljes mértékben kiaknázva. Ezt a legutóbbi OECD-jelentés is megerősítette, amely rámutat a szerkezeti hiányosságokra és az Európai Unió tevékenységeivel kapcsolatos bizonyos ellentmondásokra. Az Európai Unió három legnagyobb intézményének együttes és egyértelmű nyilatkozata kivételes lehetőség a politikai konszenzus elérésére azzal kapcsolatban, hogy az Európai Unió miként reagáljon a világban felmerülő egyre összetettebb válsághelyzetekre. A nyilatkozat lehetővé teszi a humanitárius segítségnyújtás keretének és meghatározásának kidolgozását, és az Európai Unió alapelveinek és stratégiájának létrehozását a segítségnyújtással kapcsolatban azok számára, akiknek erre a legnagyobb szüksége van. Továbbá, a nyilatkozat elősegíti az egységes európai uniós álláspont kidolgozását és bemutatását, amelyben számos humanitárius szervezet vesz részt. Emellett lehetővé teszi, hogy felhívjuk a figyelmet arra, hogy az Európai Unió nem csupán a humanitárius segítségnyújtásra összpontosít, hanem részt vesz az okok elemzésében is, amik miatt ilyen segítségnyújtásra van szükség. Amikor lehetséges, igyekszünk segítséget nyújtani a megfelelő politikai megoldások megtalálásában, amelyekkel ki lehet küszöbölni a fent említett okokat. Úgy vélem, hogy Cornillet úr, az előadó kiválóan elemezte az összetett és bonyolult összefüggést, amelyben humanitárius segítséget nyújtottak az elmúlt 15 évben. Michel biztos úr ma már utalt erre a bonyolultságra. A körülmények változnak, és ennek eredményeképp az Európai Unió és a nemzetközi közösség egésze új kihívásokkal áll szemben. A változások közé tartozik például a fegyveres konfliktusok természetének alapvető különbsége, és a természeti csapások gyakoribb előfordulása, amelyek hatása egyre fájdalmasabb. A belső konfliktusok száma is nő, ezért egyre több a menekült. Sok helyütt figyelmen kívül hagyják vagy szándékosan megszegik a nemzetközi humanitárius törvényeket. A nemzetközi humanitárius szervezetekhez tartozó dolgozókat egyre nagyobb veszély fenyegeti. Egyre többen vesznek részt a humanitárius segítségnyújtásban. Ezért egyetértek az előadóval, hogy technikai és politikai szinten elengedhetetlen a humanitárius segítségnyújtás kiegészítő jellege, következetessége, hatékonysága és koordinációja az Unió 25 tagállama között, a az Európai Unió vezető státuszának erősítéséhez a nemzetközi humanitárius segítségnyújtás területén. Ez az erős európai politika kidolgozásához is szükséges a nemzetközi intézmények összefüggésében, egy olyan politikához, amely jobban megfelel az Unió által rendelkezésre bocsátott költségvetési erőforrásoknak. Szeretném megemlíteni az úgynevezett védelmi kötelességet. Támogatom az előadó véleményét, hogy az Európai Uniónak vezető szerepet kell játszania abban, hogy ez a fogalom valósággá váljon. Ehhez prioritást kell adni a diplomáciai és megelőző tevékenységeknek, támogatni kell a kormányokat abban, hogy eleget tegyenek a kötelességüknek és megvédjék a polgáraikat és szükség esetén megfelelő nyomást kell alkalmazni. Ez utóbbi diplomáciai és gazdasági szankciókat is magába foglalhat. Az erő használatára, például a katonai beavatkozása csak végső és kivételes esetben kerülhet sor, a nemzetközi jogszabályok teljes mértékű tiszteletben tartásával és betartásával."@hu¹¹ ". Signor Presidente, il gruppo del Partito popolare europeo (cristiano-democratici) e i Democratici europei salutano con favore la comunicazione della Commissione europea al Parlamento europeo e al Consiglio dell’Unione europea recante il titolo “Verso un consenso europeo sull’aiuto umanitario”. Occorre tenere presente che l’Unione europea è il più grande distributore di aiuti umanitari nel mondo. Nel 2006 l’Unione europea ha stanziato 2 miliardi di euro in aiuti umanitari. Tali fondi hanno portato conforto ad oltre 100 milioni di persone in 75 paesi in tutto il mondo. Va detto anche che il potenziale dell’Unione europea non viene sfruttato pienamente. Ciò trova conferma nell’ultima relazione dell’OCSE, che indica alcune inadeguatezze strutturali e alcuni paradossi dell’attività dell’Unione europea. Una dichiarazione congiunta e chiara da parte delle tre maggiori istituzioni dell’Unione europea costituisce un’eccezionale occasione per raggiungere un consenso politico sul modo in cui l’Unione europea deve far fronte alle situazioni di crisi sempre più difficili che si verificano nel mondo. La dichiarazione ci consentirà di tracciare un quadro e una definizione di aiuto umanitario nonché di stabilire i principi dell’Unione europea e le strategie per l’erogazione degli aiuti a chi più ne ha bisogno. Inoltre la dichiarazione contribuirà a formare e a presentare un’unica posizione dell’Unione europea in occasione dei ai quali partecipano organizzazioni umanitarie. Inoltre ci permetterà di attirare l’attenzione sul fatto che l’Unione europea non si focalizza solo sulla concessione di aiuti umanitari ma partecipa anche all’analisi delle cause alla base di tali situazioni di necessità. Ovunque possibile noi ci impegniamo per contribuire ad individuare le soluzioni politiche appropriate per rimuovere tali cause. Ritengo che il relatore, onorevole Cornillet, ci abbia dato un’eccellente analisi di tale quadro complesso e difficile che ha visto l’erogazione di aiuti umanitari nell’arco degli ultimi 15 anni. Anche il Commissario Michel ha accennato oggi a tale complessità. Le circostanze sono in via di mutamento e pertanto l’Unione europea e la comunità internazionale nel suo complesso si trovano davanti a nuove sfide. Tali mutamenti comprendono una differenza fondamentale nella natura dei conflitti armati e una maggiore frequenza di disastri naturali con effetti sempre più dolorosi. Cresce anche il numero dei conflitti interni, il che porta ad aumentare il numero dei rifugiati. In molte aree il diritto umanitario internazionale viene ignorato o deliberatamente violato. Gli operatori delle organizzazioni umanitarie internazionali sono sottoposti a rischi sempre maggiori. Aumenta anche il numero dei soggetti coinvolti nell’erogazione degli aiuti umanitari. Per questo sono d’accordo con il relatore che siano necessari complementarietà, coerenza, efficacia e un coordinamento dell’aiuto umanitario a livello tecnico e politico tra i 25 Stati membri dell’Unione. Si tratta di una per rafforzare la posizione dell’Unione europea quale maggiore erogatore internazionale aiuti umanitari, necessaria anche per lo sviluppo di una politica europea forte nel contesto delle istituzioni internazionali, una politica più adatta alle risorse di bilancio messe a disposizione dall’Unione. Vorrei anche accennare al cosiddetto dovere di protezione. Convengo con il parere del relatore secondo il quale l’Unione europea deve condurre la battaglia per dare attuazione concreta a questo concetto di dovere. Esso significa dare la precedenza ad un’azione diplomatica e preventiva, sostenere i governi che sono impegnati a tener fede al proprio obbligo di proteggere la propria popolazione ed esercitare una giusta opera di persuasione laddove necessario. Questa può prendere la forma di sanzioni diplomatiche ed economiche. L’uso della forza, ad esempio l’intervento militare, ma riservato come e solo in casi eccezionali, sempre nel massimo rispetto del diritto internazionale."@it¹² "Pone Pirmininke, Europos liaudies partijos (krikščionių demokratų) ir Europos demokratų frakcija pritaria Europos Komisijos komunikatui, skirtam Europos Parlamentui ir Europos Sąjungos Tarybai, pavadintam „Siekiant Europos konsensuso dėl humanitarinės pagalbos“. Turėtume nepamiršti, kad Europos Sąjunga yra didžiausia humanitarinės paramos teikėja pasaulyje. 2006 m. humanitarinei pagalbai ji skyrė 2 mlrd. EUR. Šios lėšos padėjo daugiau nei 100 mln. žmonių 75 šalyse visame pasaulyje. Taip pat reikia pažymėti, kad Europos Sąjungos potencialas nėra visiškai išnaudotas. Tą patvirtina naujausia OECD ataskaita, kurioje nurodomi struktūriniai nepakankamumai ir tam tikri paradoksai, susiję su Europos Sąjungos veiklomis. Bendra ir vienareikšmė trijų didžiausių Europos Sąjungos institucijų deklaracija yra išskirtinė galimybė pasiekti politinį konsensusą dėl to, kaip Europos Sąjunga turėtų reaguoti į vis sudėtingėjančias krizines situacijas visame pasaulyje. Deklaracija mums leis sukurti sistemą ir humanitarinės pagalbos apibrėžimą bei padės pamatus Europos Sąjungos principams ir strategijoms, susijusioms su pagalbos teikimu tiems, kam jos labiausiai reikia. Be to, deklaracija padės parengti ir pristatyti vieningą Europos Sąjungos poziciją forumuose, įskaitant įvairias humanitarines organizacijas. Ji taip pat atkreips mūsų dėmesį į faktą, kad Europos Sąjunga ne tik teikia humanitarinę pagalbą, bet ir dalyvauja, analizuojant priežastis, kodėl tokia pagalba yra reikalinga. Esant progai siekiame padėti rasti tinkamus politinius sprendimus, kaip panaikinti minėtas priežastis. Manau, p. Cornillet, pranešėjas, pateikė puikią painaus ir sudėtingo konteksto, kuriame humanitarinė pagalba yra teikiama daugiau nei 15 metų, analizę. Komisijos narys Michel šiandien taip pat kalbėjo apie šį sudėtingumą. Aplinkybės keičiasi, todėl Europos Sąjunga ir tarptautinė bendruomenė kaip visuma susiduria su naujais iššūkiais. Šie pokyčiai apima esminį ginkluotų konfliktų pobūdžio pasikeitimą ir dažnesnes stichines nelaimes, kurių padariniai yra nepaprastai skausmingi. Vidaus konfliktų skaičius taip pat auga, o tai lemia didesnį pabėgėlių skaičių. Daugelyje vietų tarptautinė humanitarinė teisė yra ignoruojama arba tyčia pažeidžiama. Tarptautinių humanitarinių organizacijų darbuotojams gresia didelis pavojus. Vis daugiau subjektų įsitraukia į humanitarinės pagalbos teikimą. Todėl pritariu pranešėjui, kad būtinas humanitarinės pagalbos papildomumas, nuoseklumas, efektyvumas ir koordinavimas tarp 25 Sąjungos valstybių narių techniniu ir politiniu lygmenimis. Iš tiesų tai stiprinti Europos Sąjungos kaip pagrindinės humanitarinės pagalbos teikėjos statusą. Taip pat norint stipraus Europos politikos vystymosi tarptautinių institucijų kontekste, būtina tinkamesnė politika Sąjungai prieinamiems biudžeto ištekliams. Dar norėčiau pakalbėti apie pareigą ginti. Pritariu pranešėjo nuomonei, kad Europos Sąjunga turėtų vadovauti šios pareigos supratimo įgyvendinimui. Tai apima prioriteto suteikimą diplomatinei ir prevencinei veiklai, kuri remia vyriausybes, kai jos vykdo įsipareigojimą saugoti savo žmones, ir, kur reikia, daro tinkamą spaudimą. Pastarasis gali apimti diplomatines ir ekonomines sankcijas. Jėga, pvz., karinė intervencija, turėtų būti paskutinė išeitis ir naudojama tik išskirtiniais atvejais, tačiau visiškai gerbiant ir laikantis tarptautinės teisės."@lt¹⁴ "Prezidenta kungs, Eiropas Tautas partijas frakcijas pārstāvji (Kristīgie Demokrāti) un Eiropas demokrāti gaidīja Eiropas Komisijas, Eiropas Parlamenta un Eiropas Savienības Padomes paziņojumu ar nosaukumu „Virzoties uz Eiropas vienošanos par humāno palīdzību”. Mums jāpatur prātā, ka Eiropas Savienība ir lielākais humānās palīdzības sniedzējs pasaulē. 2006. gadā tā humānajai palīdzībai novirzīja 2 miljardus eiro. Šie līdzekļi sniedza palīdzību vairāk kā 100 miljoniem cilvēku 75 valstīs visā pasaulē. Taisnība ir arī tas, ka Eiropas Savienības potenciāls netiek pilnībā izmantots. To apliecina pēdējais ESAO ziņojums, kurā norādīts uz strukturālajām neatbilstībām un uz zināmiem paradoksiem, kas saistīti ar Eiropas Savienības aktivitātēm. Vienota un skaidra trīs lielāko Eiropas Savienības institūciju deklarācija ir unikāla iespēja panākt politisku vienošanos, kurā Eiropas Savienībai jāreaģē uz aizvien komplicētāko krīzi, kas izplatās visā pasaulē. Deklarācija ļaus mums izveidot humānās palīdzības struktūru un definīciju un izveidot Eiropas Savienības principus un stratēģijas, kas attiecas uz palīdzības sniegšanu tiem, kam tā visvairāk nepieciešama. Pie tam, deklarācija palīdzēs arī izveidot vienotu Eiropas Savienības nostāju, lai iesaistītu virkni humānās palīdzības organizāciju. Pie tam tā ļaus mums pievērst uzmanību tam, ka Eiropas Savienība nekoncentrējas vienīgi uz humānās palīdzības sniegšanu, bet iesaistās arī to iemeslu analizēšanā, kuru dēļ šāda palīdzība ir nepieciešama. Kad vien tas ir iespējams, mēs cenšamies palīdzēt atrast politiskus risinājumus, ar kuru palīdzību novērst iepriekš minētos iemeslus. Es uzskatu, ka referents kungs ir sniedzis izcilu analīzi par komplekso un sarežģīto situāciju, kādā tikusi piešķirta humanitārā palīdzība pēdējo 15 gadu laikā. Arī Komisārs atsaucās uz šiem sarežģījumiem šodien. Apstākļi mainās un tā rezultātā pašlaik Eiropas Savienība un starptautiskā kopiena saskaras ar jauniem izaicinājumiem. Pārmaiņās ietilpst arī milzīgā bruņoto konfliktu rakstura atšķirība un tas, ka aizvien biežāk atgadās dabas katastrofas, kuru sekas kļūst aizvien smagākas. Palielinās arī iekšējo konfliktu skaits; tā rezultātā palielinās bēgļu skaits. Daudzās vietās tiek ignorēta vai tīši pārkāpta starptautiskās humānās tiesības. Pieaug draudi starptautisko humānās palīdzības organizāciju darbiniekiem. Aizvien lielāks skaits vienību tiek iesaistītas humānās palīdzības sniegšanā. Tāpēc esmu vienosprātis ar referentu, ka humānās palīdzības papildinošais raksturs, saskaņotība, efektivitāte un koordinācija tehniskā un politiskā līmenī 25 dalībvalstu starpā ir būtiski svarīga. Patiešām, tas ir obligāts priekšnoteikums Eiropas Savienības lielākā starptautiskā humānās palīdzības sniedzēja statusa paaugstināšanai. Tā ir nepieciešama arī spēcīgas Eiropas politikas izveidei starptautisko institūciju kontekstā, tādas politikas, kas būtu vairāk piemērota budžeta resursiem, ko Savienība padarījusi pieejamus. Es gribētu atsaukties arī uz tā dēvēto pienākumu aizsargāt. Es atbalstu referenta viedokli, ka Eiropas Saveinībai jāuzņemas vadība, padarot uzskatu par šo pienākumu par realitāti. Tas nozīmē piešķirt prioritātes statusu diplomātiskai un preventīvai rīcībai, atbalstot valdības to pienākumu pildīšanā, aizsargājot savas tautas un pielietojot atbilstošu spiedienu, kad tāds nepieciešams. Pēdējais punkts ietver diplomātiskas un ekonomiskas sankcijas. Šādas militāras iejaukšanās izmantošanai jābūt pēdējais iespējai, tā jāizmanto vienīgi ārkārtas gadījumos, pilnībā ievērojot starptautisko likumdošanu."@lv¹³ "Panie Przewodniczący! Frakcja EPP-ED z zadowoleniem powitała inicjatywę Komisji Europejskiej skierowaną do Rady Unii i do Parlamentu Europejskiego w kwestii przyjęcia wspólnej deklaracji w sprawie europejskiego konsensusu w sprawie pomocy humanitarnej. Unia Europejska jest przecież największym na świecie dawcą pomocy humanitarnej. Wydała na cele humanitarne 2 miliardy euro w 2006 roku, które pomogły ponad 100 milionom ludzi w 75 krajach świata. Jednocześnie potencjał Unii Europejskiej nie jest w pełni wykorzystywany, co potwierdza chociażby ostatnie sprawozdanie OECD, wskazujące na niedoskonałości strukturalne oraz na pewne paradoksy działań Unii Europejskiej. Jednoznaczna i wspólna deklaracja pomiędzy trzema najważniejszymi z instytucji europejskich daje nam wyjątkową szansę na osiągnięcie politycznego konsensusu w kwestii sposobu, w jaki Unia Europejska powinna reagować na coraz bardziej kompleksowe sytuacje kryzysowe mające miejsce na świecie. Dzięki niej możemy wyznaczyć ramy i definicję pomocy humanitarnej oraz określić zasady i strategię Unii Europejskiej w zakresie dostarczania pomocy najbardziej potrzebującym. Deklaracja może również przyczynić się do stworzenia i prezentowania jednolitego stanowiska Unii Europejskiej na forach różnorodnych organizacji humanitarnych. Dzięki niej możemy zwrócić uwagę na fakt, iż Unia Europejska nie jest skupiona tylko na udzielaniu pomocy humanitarnej, ale równocześnie zaangażowana w analizę przyczyn, które powodują, że pomoc humanitarna staje się koniecznością. Staramy się też, jeżeli to możliwe, pomagać w znalezieniu odpowiednich rozwiązań politycznych dla likwidacji owych przyczyn. Uważam, że sprawozdawca, pan poseł Cornillet, bardzo dobrze dokonał analizy złożonej i skomplikowanej sytuacji, w jakiej dochodzi do udzielania pomocy humanitarnej w ciągu ostatnich piętnastu lat. Pan komisarz Michel mówił dzisiaj o tej złożoności. Radykalna zmiana charakteru konfliktów zbrojnych, zwiększająca się częstotliwość występowania klęsk żywiołowych oraz ich coraz bardziej bolesne skutki, zwiększająca się liczba konfliktów wewnętrznych, a wraz z nią wzrost liczby przesiedleńców, nieprzestrzeganie, a w wielu miejscach wręcz umyślne łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, rosnące zagrożenie dla pracowników organizacji humanitarnych, a także zwiększająca się liczba podmiotów zajmujących się tematyką pomocy humanitarnej - wszystkie te zjawiska stanowią nowe wyzwania stojące przed Unią Europejską oraz przed całą wspólnotą międzynarodową. Zgadzam się zatem ze sprawozdawcą, że konieczność komplementarności, spójności, skuteczności i koordynacji w zakresie technicznym i politycznym pomocy humanitarnej oraz 25 członków Unii jest warunkiem w podkreślaniu statusu Unii Europejskiej - głównego międzynarodowego dawcy pomocy humanitarnej. Jest też warunkiem rozwinięcia silnej europejskiej polityki w instytucjach międzynarodowych, która byłaby adekwatna do udostępnianych przez Unię środków budżetowych. Pragnę również odnieść się do tak zwanego obowiązku ochrony. Popieram opinię sprawozdawcy, że Unia Europejska powinna podjąć inicjatywę na rzecz urzeczywistnienia koncepcji obowiązku ochrony, dając pierwszeństwo działaniom dyplomatycznym i zapobiegawczym, wsparciu dla rządów w wypełnianiu ich obowiązków ochrony własnej ludności i stosując ewentualne środki nacisku, takie jak sankcje dyplomatyczne, ekonomiczne, a pozostawiając środki przymusu, takie jak interwencja wojskowa, jako ostateczną alternatywę, wykorzystywaną jedynie w skrajnych przypadkach, przy poszanowaniu i przestrzeganiu prawa międzynarodowego."@mt¹⁵ ". Mijnheer de Voorzitter, deFractie van de Europese Volkspartij (Christen-democraten) en Europese Democraten was verheugd met de mededeling van de Europese Commissieaan het Europees Parlement en de Raadvan de Europese Uniegetiteld "Naar een Europese consensus over humanitaire hulp". We dienen in gedachte te houden dat deEuropese Uniede grootste donor vanhumanitaire hulpter wereld is. In 2006 gaf de EU 2 miljard euro uitaanhumanitaire hulp. Met dit geld werd hulp geboden aan meer dan 100 miljoenpersonen in 75 landenwereldwijd. Het is ook zo dat het potentieel van de Europese Unie niet volledig wordt benut. Dit wordt bevestigd door het meest recente OESO-verslag, dat wijst op de structureleonvolkomenheden en op bepaalde schijnbare tegenstrijdigheden in verband met deactiviteiten van de Europese Unie. Een gezamenlijke en eenduidige verklaring van dedrie grootsteinstellingenvan de Europese Unie is eenuitzonderlijke gelegenheidom een politieke consensus te bereiken over de manier waarop deEuropese Uniedient te reageren op de toenemende complexe crisissituaties die overal ter wereld de kop op steken. Door middel van de verklaringkunnen we een kader en een definitievan humanitaire hulpcreëren en de beginselen en strategieënvan de Europese Unie vastleggen met betrekking tot het bieden van hulp aan diegenen die dit het meest nodig hebben. Daarnaast zal de verklaring helpen één enkelEU-standpunt te formuleren en te presenteren op fora waarbij een verscheidenheid aan humanitairehulporganisaties is betrokken. Bovendien zal de verklaring ons in staat stellen om de aandacht te vestigen op het feit dat de Europese Uniezich niet alleen richt op het belonen van humanitaire hulp, maar dat de Unie ook is betrokken bij het analyseren van de oorzakenwaarom dergelijk hulp nodig is. Waar mogelijk proberen we hulp te bieden bij het vinden van de juiste politiekeoplossingen door middel waarvan de bovengenoemde oorzaken kunnen worden weggenomen. Ik geloof dat de heer Cornillet, de rapporteur, een uitstekende analyseheeft gepresenteerd van de complexe en gecompliceerdeachtergrond waarin humanitaire hulpis geboden gedurende de afgelopen 15 jaar. Commissaris Michel verwees vandaag ook naar deze complexiteit. Situaties veranderen met als gevolg dat deEuropese Unie en de internationalegemeenschap in haar geheel nu voor nieuweuitdagingen staan. Eén zo’n verandering is het fundamenteleverschil in deaard van gewapende conflicten en een grotere regelmaat waarmee natuurrampenzich voordoen, waarvan de consequenties steeds meer leed veroorzaken. Het aantal interne conflictenneemt ook toe en leidt tot een hoger aantal vluchtelingen. Op veel plaatsen wordt internationaal humanitair recht genegeerd ofopzettelijk overtreden. Werkers die verbonden zijn met internationalehumanitairehulporganisaties,worden steeds vaker met bedreiging geconfronteerd. Meer en meer entiteitenzijn betrokken in het bieden van humanitaire hulp. Ik ben het derhalve met de rapporteureens dat de complementariteit, samenhang, doeltreffendheid en coördinatievanhumanitaire hulpoptechnisch en politiek niveau essentieel is tussende 25 lidstatenvan deUnie. Ja, het is een voor het verbeteren van de status van de Europese Unie als de belangrijkste internationale donor van humanitaire hulp. Het is ook nodig voor de ontwikkelingvan een sterkEuropeesbeleid in de context van internationaleinstellingen, eenbeleiddat meer past bij dedoor de Unie beschikbaar gestelde begrotingsmiddelen. Ik wil ook verwijzen naar de zogenoemde beschermingsplicht. Iksteun het standpunt van de rapporteur datde Europese Uniede leiding moet nemen bij het in de praktijk brengen van deze plicht. Dit behelst het prioriteren van diplomatieke en preventieve actie, het ondersteunen van regeringen bij het vervullen van hun verplichting om hun eigen bevolking te beschermen en druk uitoefenen waar dat nodig is. Onder dit laatste zouden ook diplomatieke en economische sancties kunnen vallen. Het gebruik van geweld zoalsmilitaire interventiedient als laatste middel en dient alleen te worden gebruikt in uitzonderlijke gevallen, waarbij internationaal rechtvolledig moet worden geëerbiedigden nageleefd."@nl³ "Senhor Presidente, o Grupo do Partido Popular Europeu (Democratas-Cristãos) e dos Democratas Europeus acolheu com agrado a comunicação da Comissão Europeia ao Parlamento Europeu e ao Conselho da União Europeia, intitulada “Para um consenso europeu em matéria de ajuda humanitária”. Importa ter presente que a União Europeia é o mais importante doador de ajuda humanitária do mundo, à qual afectou, em 2006, EUR 2 mil milhões. Estes fundos aliviaram as dificuldades de mais de 100 milhões de pessoas em 75 países do mundo inteiro. Sucede também que o potencial da União Europeia não está a ser totalmente explorado, facto que é confirmado pelo último relatório da OCDE, que associa insuficiências estruturais e alguns paradoxos às actividades da União Europeia. Uma declaração comum e inequívoca emitida pelas três principais instituições da União Europeia representará uma oportunidade excepcional para conseguir um consenso político sobre a forma como a União Europeia deve reagir às situações de crise cada vez mais complexas que vão emergindo por todo o mundo. A declaração vai permitir-nos enquadrar e definir a ajuda humanitária e estabelecer os princípios e estratégias da União Europeia em matéria de prestação de ajuda aos mais necessitados. Além disso, a declaração vai ajudar a estabelecer e a apresentar uma posição comum da União Europeia nos fóruns que acolhem as várias organizações humanitárias. Por fim, vai permitir-nos chamar a atenção para o facto de a União Europeia não se limitar apenas a prestar ajuda humanitária, visto que analisa também as razões que estão na origem da necessidade dessa ajuda. Sempre que possível, procuramos ajudar a encontrar soluções políticas apropriadas para eliminar as razões atrás referidas. Penso que o relator, o senhor deputado Cornillet, apresentou uma excelente análise do complexo e complicado contexto em que a ajuda humanitária foi concedida nos últimos 15 anos. A complexidade actual desta matéria foi igualmente referida pelo Senhor Comissário Michel. As circunstâncias estão a mudar, o que coloca a União Europeia e toda a comunidade internacional perante novos desafios. As mudanças passam por uma diferença fundamental na natureza dos conflitos armados e pela maior frequência das catástrofes naturais, cujos efeitos se revelam cada vez mais gravosos. O número de conflitos internos está também em crescendo, trazendo consigo um maior número de refugiados. Em muitos sítios, o direito humanitário internacional é ignorado ou deliberadamente violado. Os trabalhadores ligados às organizações humanitárias internacionais são, cada vez mais, alvo de ameaças. O número de entidades envolvidas na prestação de ajuda humanitária é crescente. Posto isto, concordo com o relator quando afirma o carácter essencial da complementaridade, da coerência, da eficácia e da coordenação da ajuda humanitária, nos planos técnico e político, entre os 25 Estados-Membros da União. De facto, essa é uma condição para reforçar o estatuto da União Europeia enquanto principal doador internacional de ajuda humanitária, sendo também necessária para o desenvolvimento de uma política europeia sólida no contexto das instituições internacionais e de uma política mais adequada aos recursos orçamentais disponibilizados pela União. Gostaria ainda de aludir ao chamado dever de protecção. Apoio a opinião do relator, segundo a qual a União Europeia deve assumir um papel de liderança na transformação deste conceito numa realidade. Isso implica dar prioridade à iniciativa diplomática e preventiva, apoiar os governos quando estes se decidem a cumprir a sua obrigação de protegerem os seus próprios povos e, se necessário, exercer um nível de pressão adequado, que pode passar por sanções diplomáticas e económicas. O uso da força, por exemplo, através de uma intervenção militar, deve ser um último recurso reservado apenas a casos excepcionais, no estrito respeito e em conformidade com o direito internacional."@pt¹⁷ "Panie Przewodniczący! Frakcja EPP-ED z zadowoleniem powitała inicjatywę Komisji Europejskiej skierowaną do Rady Unii i do Parlamentu Europejskiego w kwestii przyjęcia wspólnej deklaracji w sprawie europejskiego konsensusu w sprawie pomocy humanitarnej. Unia Europejska jest przecież największym na świecie dawcą pomocy humanitarnej. Wydała na cele humanitarne 2 miliardy euro w 2006 roku, które pomogły ponad 100 milionom ludzi w 75 krajach świata. Jednocześnie potencjał Unii Europejskiej nie jest w pełni wykorzystywany, co potwierdza chociażby ostatnie sprawozdanie OECD, wskazujące na niedoskonałości strukturalne oraz na pewne paradoksy działań Unii Europejskiej. Jednoznaczna i wspólna deklaracja pomiędzy trzema najważniejszymi z instytucji europejskich daje nam wyjątkową szansę na osiągnięcie politycznego konsensusu w kwestii sposobu, w jaki Unia Europejska powinna reagować na coraz bardziej kompleksowe sytuacje kryzysowe mające miejsce na świecie. Dzięki niej możemy wyznaczyć ramy i definicję pomocy humanitarnej oraz określić zasady i strategię Unii Europejskiej w zakresie dostarczania pomocy najbardziej potrzebującym. Deklaracja może również przyczynić się do stworzenia i prezentowania jednolitego stanowiska Unii Europejskiej na forach różnorodnych organizacji humanitarnych. Dzięki niej możemy zwrócić uwagę na fakt, iż Unia Europejska nie jest skupiona tylko na udzielaniu pomocy humanitarnej, ale równocześnie zaangażowana w analizę przyczyn, które powodują, że pomoc humanitarna staje się koniecznością. Staramy się też, jeżeli to możliwe, pomagać w znalezieniu odpowiednich rozwiązań politycznych dla likwidacji owych przyczyn. Uważam, że sprawozdawca, pan poseł Cornillet, bardzo dobrze dokonał analizy złożonej i skomplikowanej sytuacji, w jakiej dochodzi do udzielania pomocy humanitarnej w ciągu ostatnich piętnastu lat. Pan komisarz Michel mówił dzisiaj o tej złożoności. Radykalna zmiana charakteru konfliktów zbrojnych, zwiększająca się częstotliwość występowania klęsk żywiołowych oraz ich coraz bardziej bolesne skutki, zwiększająca się liczba konfliktów wewnętrznych, a wraz z nią wzrost liczby przesiedleńców, nieprzestrzeganie, a w wielu miejscach wręcz umyślne łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, rosnące zagrożenie dla pracowników organizacji humanitarnych, a także zwiększająca się liczba podmiotów zajmujących się tematyką pomocy humanitarnej - wszystkie te zjawiska stanowią nowe wyzwania stojące przed Unią Europejską oraz przed całą wspólnotą międzynarodową. Zgadzam się zatem ze sprawozdawcą, że konieczność komplementarności, spójności, skuteczności i koordynacji w zakresie technicznym i politycznym pomocy humanitarnej oraz 25 członków Unii jest warunkiem w podkreślaniu statusu Unii Europejskiej - głównego międzynarodowego dawcy pomocy humanitarnej. Jest też warunkiem rozwinięcia silnej europejskiej polityki w instytucjach międzynarodowych, która byłaby adekwatna do udostępnianych przez Unię środków budżetowych. Pragnę również odnieść się do tak zwanego obowiązku ochrony. Popieram opinię sprawozdawcy, że Unia Europejska powinna podjąć inicjatywę na rzecz urzeczywistnienia koncepcji obowiązku ochrony, dając pierwszeństwo działaniom dyplomatycznym i zapobiegawczym, wsparciu dla rządów w wypełnianiu ich obowiązków ochrony własnej ludności i stosując ewentualne środki nacisku, takie jak sankcje dyplomatyczne, ekonomiczne, a pozostawiając środki przymusu, takie jak interwencja wojskowa, jako ostateczną alternatywę, wykorzystywaną jedynie w skrajnych przypadkach, przy poszanowaniu i przestrzeganiu prawa międzynarodowego."@ro¹⁸ "Vážený pán predsedajúci, skupina Európskej ľudovej strany (kresťanských demokratov) a európskych demokratov privítala oznámenie Európskej komisie Európskemu parlamentu a Rade nazvané Smerom k európskemu konsenzu o humanitárnej pomoci. Mali by sme pamätať na to, že Európska únia je najväčším poskytovateľom humanitárnej pomoci na svete. V roku 2006 uvoľnila 2 miliardy EUR na humanitárnu pomoc. Tieto finančné prostriedky priniesli pomoc viac než 100 miliónom jednotlivcov v 75 krajinách sveta. Je ale tiež pravda, že potenciál Európskej únie nie je úplne vyčerpaný. Potvrdzuje to aj správa OECD, ktorá upozorňuje na štrukturálne nedostatky a na určité paradoxy vo vzťahu k aktivitám Európskej únie. Spoločné a jasné vyhlásenie troch najväčších inštitúcií Európskej únie je výnimočnou príležitosťou dosiahnuť politický konsenzus o spôsobe, akým by Európska únia mala reagovať na stále zložitejšie krízové situácie, ktoré sa objavujú po celom svete. Vyhlásenie môže vytvoriť rámec a vymedzenie humanitárnej pomoci a sformulovať zásady a stratégie Európskej únie v oblasti poskytovania pomoci tím, ktorí ju najviac potrebujú. Toto vyhlásenie môže navyše pomôcť vytvoriť a prezentovať jednotné stanovisko Európskej únie na fórach zahŕňajúcich rôzne humanitárne organizácie. Okrem toho nám to umožní upriamiť pozornosť na skutočnosť, že Európska únia sa nezameriava len na prideľovanie humanitárnej pomoci, ale je zapojená aj do analyzovania dôvodov, prečo je takáto pomoc potrebná. Kdekoľvek je to možné, snažíme sa pomôcť nájsť vhodné politické riešenie, ktorého prostredníctvom vyššie uvedené dôvody odstránime. Domnievam sa, že spravodajca pán Cornillet predložil vynikajúcu analýzu zložitého a komplikovaného kontextu, v ktorom sa humanitárna pomoc posledných 15 rokov poskytuje. Pán komisár Michel dnes na túto zložitosť taktiež poukázal. Okolnosti sa menia a v dôsledku toho čelí Európska únia a medzinárodné spoločenstvo ako celok novým výzvam. Zmeny zahŕňajú zásadný rozdiel v povahe ozbrojených konfliktov a častejší výskyt prírodných katastrof, ktorých dôsledky sú stále bolestnejšie. Množstvo vnútorných konfliktov tiež rastie, a ich výsledkom je vyšší počet utečencov. Na mnohých miestach sa medzinárodné humanitárne právo ignoruje alebo úmyselne porušuje. Pracovníci patriaci k medzinárodným humanitárnym organizáciám sú vystavení stále väčšiemu ohrozeniu. Do poskytovania humanitárnej pomoci je zapojených stále viac subjektov. Preto súhlasím s pánom spravodajcom, že doplnkový charakter, súdržnosť, efektivita a koordinácia humanitárnej pomoci na technickej a politickej úrovni medzi 25 členskými štátmi Únie je nevyhnutná. Ide skutočne o nevyhnutnú podmienku posilnenia postavenia Európskej únie ako hlavného medzinárodného poskytovateľa humanitárnej pomoci. Je tiež nevyhnutná pre rozvoj silnej európskej politiky v kontexte medzinárodných inštitúcií, politiky, ktorá bude lepšie zodpovedať rozpočtovým prostriedkom, ktoré Únia dáva k dispozícii. Rád by som tiež spomenul takzvanú povinnosť ochraňovať. Podporujem názor pána spravodajcu, že Európska únia by mala pri premene tohto konceptu povinnosti na realitu zaujať vedúcu úlohu. Tento koncept zahŕňa prednosť diplomatických a preventívnych aktivít, podporu vlád pri napĺňaní povinnosti chrániť vlastný ľud, a uplatňovanie vhodného tlaku tam, kde je to potrebné. Tento tlak by mohol zahŕňať diplomatické a hospodárske sankcie. Použitie sily, napríklad vojenská intervencia, by malo byť krajným riešením a malo by sa využiť len vo výnimočných prípadoch a pri plnom rešpektovaní a dodržiavaní medzinárodného práva."@sk¹⁹ "Gospod predsednik, skupina Evropske ljudske stranke (Krščanski demokrati) in Evropski demokrati podpiramo sporočilo Evropske komisije za Evropski parlament in Svet Evropske unije o evropskem soglasju glede humanitarne pomoči. Zavedati se moramo, da je Evropska unija največja donatorica humanitarne pomoči na svetu. Leta 2006 je za humanitarno pomoč namenila 2 milijardi EUR. Ta sredstva so pomagala več kot 100 milijonom posameznikom v 75 državah po svetu. Gre tudi za to, da potencial Evropske unije ni v celoti izkoriščen. To potrjuje zadnje poročilo OECD, ki kaže na strukturne neustreznosti in nekatera protislovja v zvezi z dejavnostjo Evropske unije. Skupna in jasna deklaracija treh največjih institucij Evropske unije je izjemna priložnost za doseganje političnega soglasja na način, na katerega se mora Evropska unija odzvati na vse bolj zapletene krizne položaje, ki se pojavljajo po svetu. Deklaracija nam bo omogočila vzpostavitev okvira in opredelitev humanitarne pomoči ter določitev načel in strategij Evropske unije glede določb o pomoči tistim, ki jo najbolj potrebujejo. Poleg tega bo deklaracija pomagala vzpostaviti in predstaviti enotno stališče Evropske unije na forumih, ki vključujejo več humanitarnih organizacij. S tem bomo tudi bolj pozorni na dejstvo, da se Evropska unija ne usmerja le na dodeljevanje humanitarne pomoči, vendar je tudi vključena v analizo razlogov, zakaj je taka pomoč potrebna. Kadar je mogoče, si prizadevamo pomagati pri iskanju ustreznih političnih rešitev, na podlagi katerih se izločijo navedeni razlogi. Menim, da je poročevalec gospod Cornillet navedel odlično analizo zahtevnega in zapletenega okvira, v katerem se je humanitarna pomoč dodeljevala v zadnjih 15 letih. Komisar Michel se je danes tudi skliceval na to zapletenost. Okoliščine se spreminjajo in posledično se Evropska unija in mednarodna skupnost kot celota zdaj srečujeta z novimi izzivi. Spremembe vključujejo temeljno razliko v naravi oboroženih spopadov in vse pogostejšim pojavljanjem naravnih nesreč, katerih učinki so vse bolj boleči. Število notranjih sporov tudi vse bolj narašča, kar se kaže v večjem številu beguncev. V veliko krajih se mednarodna humanitarna pomoč ne upošteva ali namerno krši. Delavci, ki so povezani z mednarodnimi humanitarnimi organizacijami, so vse bolj ogroženi. Vse več subjektov je vključenih v zagotavljanje humanitarne pomoči. Zato se strinjam s poročevalcem, da so bistveni dopolnjevanje, skladnost, učinkovitost in usklajevanje humanitarne pomoči na tehnični in politični ravni med 25 državami članicami Unije. Gre za osnovni pogoj za krepitev statusa Evropske unije kot glavne mednarodne donatorice humanitarne pomoči. Za razvoj močne evropske politike v okviru mednarodnih institucij je tudi potrebna politika, ki bolj ustreza proračunskim virom, dostopnim Uniji. Sklicujem se tudi na tako imenovano dolžnost do zaščite. Podpiram mnenje poročevalca, da mora Evropska unija prevzeti vodilno vlogo pri uresničevanju pojma dolžnosti. Vključuje dajanje prednosti diplomatskemu in preventivnemu ukrepanju, podpiranju vlad, če izpolnjujejo svoje obveznosti za zaščito svojih državljanov, in uporabi ustreznega pritiska, če je potrebno. Zadnje navedeno lahko vsebuje diplomatske in gospodarske sankcije. Uporaba sile, kot je vojaško posredovanje, mora biti zadnja možnost in se uporabiti le v izjemnih primerih, pri čemer se v celoti upošteva mednarodno pravo in skladnost z njim."@sl²⁰ "Herr talman! Gruppen för Europeiska folkpartiet (kristdemokrater) och Europademokrater välkomnade kommissionens meddelande till Europaparlamentet och rådet med titeln ”Mot ett europeiskt samförstånd om humanitärt bistånd”. Vi måste ha i minnet att EU är världens största givare av humanitärt bistånd. Under 2006 anslog EU 2 miljarder euro till humanitärt bistånd. Med dessa medel hjälpte vi över 100 miljoner människor i 75 länder över hela världen. Det är även ett faktum att EU:s potential inte utnyttjas till fullo. Detta bekräftas av den senaste OECD-rapporten, som visar på strukturella brister och vissa paradoxer i EU:s verksamhet på det här området. En gemensam och otvetydig förklaring från EU:s tre största institutioner är ett exceptionellt tillfälle för att nå ett politiskt samförstånd om hur EU bör reagera på de alltmer komplexa krissituationer som uppstår runtom i världen. I och med förklaringen får vi en möjlighet att skapa en ram för och en definition av humanitärt bistånd och fastställa EU:s principer och strategier för tillhandahållande av bistånd till de mest behövande. Dessutom kommer förklaringen att bidra till att EU kan enas om och lägga fram gemensam ståndpunkt vid forum där en rad olika humanitära organisationer deltar. På så sätt får vi också tillfälle att uppmärksamma att EU inte bara inriktar sig på att bevilja humanitärt bistånd, utan även arbetar med att analysera skälen till att biståndet behövs. Så fort vi får tillfälle försöker vi hjälpa till med att finna lämpliga politiska lösningar för att komma till rätta med de ovannämnda problemen. Jag anser att föredraganden Thierry Cornillet gör en utmärkt analys av det komplexa och komplicerade sammanhanget för tillhandahållandet av humanitärt bistånd under de senaste 15 åren. Kommissionsledamot Louis Michel nämnde även denna komplexitet i dag. Förhållandena förändras och till följd av detta står EU och hela världssamfundet nu inför nya utmaningar. Det handlar bland annat om en grundläggande skillnad i de väpnade konflikternas karaktär och den allt vanligare förekomsten av naturkatastrofer, vars följder blir allt plågsammare. Antalet interna konflikter ökar även, vilket leder till ett ökat antal flyktingar. På många håll åsidosätts den internationella humanitära rätten eller överträds medvetet. Internationella biståndsarbetare står under ökat hot. Alltfler organisationer är involverade i tillhandahållandet av humanitärt bistånd. Jag håller därför med föredraganden om att biståndsinsatserna måste komplettera varandra och vara konsekventa, effektiva och samordnade ur teknisk och politisk synvinkel mellan EU:s 25 medlemsstater. Det är självklart en nödvändig förutsättning att stärka EU:s status som den största internationella givaren av humanitärt bistånd. Detta är likaså nödvändigt för att vi ska kunna utforma en stark EU-politik inom ramen för de internationella institutionerna, en politik som är bättre avpassad till de budgetmedel som unionen ställer till förfogande. Jag vill även nämna den så kallade skyldigheten att skydda. Jag stöder föredragandens åsikt om att EU måste gå före och visa vägen för att förverkliga denna skyldighet. Därför bör vi prioritera diplomatiska och förebyggande åtgärder, stödja regeringarna när de uppfyller sin skyldighet att skydda det egna folket och utöva lämpliga påtryckningar om så är nödvändigt. Påtryckningarna bör omfatta diplomatiska och ekonomiska sanktioner. Bruk av våld, som militära ingripanden, bör vara en sista utväg och får bara användas i exceptionella fall, med fullständig respekt för och i överensstämmelse med den internationella rätten."@sv²²
lpv:unclassifiedMetadata	"Cornillet"¹³ "Filip Kaczmarek,"^{18,15,15,1,16} "Michel"¹³ "conditio sine qua non"¹² "extrema ratio"¹² "forum"¹² "si nequa non"^18,15,1,16 "sine qua non"^{5,14,11,3,4,17,8} "w imieniu grupy PPE-DE"^18,15,1,16