Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2007-04-23-Speech-1-228"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2007-04-23"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Regimul de contingentare pentru producţia de amidon din cartofi (dezbatere)⁶
dcterms:Language	"pl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20070423.22.1-228"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2007-04-23-Speech-1-230⁶
lpv:speaker	lp:Witold Tomczak⁶
lpv:spoken text	"Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@pl¹⁶
lpv:spokenAs	member; Delegation to the EU-Croatia Joint Parliamentary Committee (2004-09-15--2009-07-13)²³ member; DROI (2007-01-31--2008-05-20)²³ substitute; AFET (2007-01-31--2008-05-19)²³ member; IND/DEM (2004-07-20--2009-07-13)²³ member; AGRI (2007-01-31--2009-07-13)²³ unknown; Liga Polskich Rodzin (2004-07-20--2009-07-13)²³ substitute; LIBE (2007-01-31--2008-06-04)²³
lpv:translated text	"Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@cs¹ "Hr. formand! Kan man tro, at man kan klare verdens problemer, hvis man ikke først fejer for egen dør? I EU's tilfælde er denne tanke nærliggende, når man ser på, hvordan de nye medlemsstaters problemer bliver behandlet. Vi diskuterer i dag endnu et nyt problem, som de nye medlemsstater oplever. Denne gang gælder problemet markedet for kartoffelstivelse, og det berører kun to lande. Tallene viser tydeligt, at den nuværende organisation af dette marked er kunstig og unfair og ikke tager højde for den virkelige situation. Polen er EU's førende kartoffelproducent, men det er blevet importør af kartoffelstivelse. Det skyldes ikke, at landet ikke kan fremstille stivelse, eller at dets stivelse er for dyr eller af ringe kvalitet. Polen importerer stivelse som følge af politiske beslutninger om størrelsen af kvoterne. Vi burde skamme os over disse beslutninger, for de er irrationelle og tåbelige. De har ført til en situation, hvor kornstivelse af ringere kvalitet erstatter kartoffelstivelse af bedre kvalitet. Skal vi virkelig gøre EU til grin og miste troværdighed på globalt niveau? Det er blevet sagt, at kloge mennesker retter deres fejl, mens de dumme trives med dem. Den nuværende fordeling af stivelseskvoterne må virkelig klassificeres som en fejl. Jeg har tillid til, at EU vil være i stand til at rette den. Opbygningen af det udvidede EU minder ofte om at bygge et hus fra taget og nedefter i stedet for at bygge opad fra fundamentet."@da² ". Herr Präsident, wie kann man erwarten, die Probleme der Welt zu lösen, ohne zunächst einmal das eigene Haus in Ordnung zu bringen? In der Europäischen Union kommt einem rasch dieser Gedanke, wenn man sich ansieht, wie die Probleme der neuen Mitgliedstaaten behandelt werden. Wir erörtern heute ein weiteres Problem der neuen Mitgliedstaaten. In diesem Fall beziehen sich die Schwierigkeiten auf den Kartoffelstärkemarkt, und nur zwei Mitgliedstaaten sind betroffen. Die Zahlen zeigen deutlich, dass die derzeitige Organisation dieses Marktes künstlich und ungerecht ist und die tatsächliche Lage nicht berücksichtigt. Polen ist der führende Kartoffelerzeuger in der Union, doch mittlerweile führt es Kartoffelstärke ein. Nicht, weil es unfähig ist, Stärke herzustellen, oder diese Stärke zu teuer oder von schlechter Qualität ist. Polen führt als Stärke infolge politischer Entscheidungen über den Umfang der Quoten ein. Wir sollten über diese Entscheidungen beschämt sein, weil sie unlogisch und widersinnig sind. Sie haben dazu geführt, dass die weniger hochwertige Getreidestärke die hochwertigere Kartoffelstärke ersetzt. Sollen wir die Union wirklich zum Gespött machen und die Glaubwürdigkeit auf internationaler Ebene verlieren? Es wurde gesagt, dass kluge Menschen ihre Fehler korrigieren, während sie bei den Dummen gedeihen. Die heutige Kontingentierung bei der Stärke muss sicherlich als Fehler eingestuft werden. Ich bin überzeugt, dass die Union in der Lage ist, ihn zu korrigieren. Die Schaffung des erweiterten Europa wird oft mit dem Bau eines Hauses gleichgesetzt, das vom Dach anstatt von den Fundamenten aus errichtet wird."@de⁹ "Κύριε Πρόεδρε, μπορεί κανείς να ευελπιστεί ότι θα επιλύσει τα παγκόσμια προβλήματα χωρίς πρώτα να τακτοποιήσει τα του οίκου του; Στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτή η σκέψη έρχεται αμέσως στον νου, εάν αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα προβλήματα των νέων κρατών μελών. Σήμερα συζητούμε ένα ακόμη πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα νέα κράτη μέλη. Σε αυτήν την περίπτωση η δυσκολία αφορά την αγορά αμύλου γεωμήλων και μόνον δύο χώρες πλήττονται. Τα αριθμητικά στοιχεία δείχνουν σαφώς ότι η παρούσα οργάνωση αυτής της αγοράς είναι τεχνητή, άδικη και δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματική κατάσταση. Η Πολωνία είναι η σημαντικότερη παραγωγός γεωμήλων στην Ένωση, εντούτοις κατέστη εισαγωγέας αμύλου γεωμήλων. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή δεν μπορεί να παράγει άμυλο ή επειδή το άμυλό της είναι υπερβολικά ακριβό ή κακής ποιότητας. Η Πολωνία εισάγει άμυλο ως αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων για το μέγεθος των χορηγούμενων ποσοστώσεων. Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε για αυτές τις αποφάσεις, επειδή είναι παράλογες και άτοπες. Οδήγησαν σε μία κατάσταση κατά την οποία το χειρότερης ποιότητας άμυλο δημητριακών αντικαθιστά το καλύτερης ποιότητας άμυλο γεωμήλων. Θα έπρεπε πράγματι να καταστήσουμε την Ένωση αντικείμενο χλεύης και να απολέσουμε την αξιοπιστία μας σε παγκόσμιο επίπεδο; Έχει ειπωθεί ότι οι ευφυείς άνθρωποι διορθώνουν τα λάθη τους, ενώ οι ανόητοι τα επαναλαμβάνουν. Οι ισχύουσες ποσοστώσεις αμύλου αποτελούν ασφαλώς σφάλμα. Είμαι βέβαιος ότι η Ένωση είναι ικανή να το διορθώσει. Η οικοδόμηση της διευρυμένης Ευρώπης θυμίζει συχνά την ανέγερση ενός σπιτιού από τη στέγη προς τα κάτω, αντί από τα θεμέλια προς τα πάνω."@el¹⁰ "Mr President, can one expect to sort out the world’s problems without first putting one’s own house in order? In the European Union’s case this thought springs readily to mind, if we consider how the problems of the new Member States are dealt with. We are today debating yet another problem experienced by the new Member States. In this instance the difficulty relates to the potato starch market and only two countries are affected. The figures clearly indicate that the current organisation of this market is artificial, unfair and fails to take account of the real situation. Poland is the leading potato producer in the Union, yet it has become an importer of potato starch. This is not because it is unable to manufacture starch, or that its starch is too expensive or of poor quality. Poland is importing starch as a result of political decisions on the size of quota allocations. We should be ashamed of these decisions, because they are irrational and nonsensical. They have led to a situation in which poorer quality cereal starch is replacing better quality potato starch. Should we really be making the Union a laughing stock and losing credibility at global level? It has been said that clever people correct their mistakes whilst the stupid thrive on them. The current starch quota allocation most certainly classes as a mistake. I am confident that the Union is capable of correcting it. The construction of the enlarged Europe is often reminiscent of building a house from the roof down, instead of up from the foundations."@en⁴ ". Señor Presidente, ¿podemos aspirar a resolver los problemas del mundo si no ponemos primero nuestra casa en orden? En el caso de la Unión Europea, esta idea me viene a la cabeza cuando pienso en la manera en que se abordan los problemas de los nuevos Estados miembros. El debate de hoy trata una vez más de otro problema experimentado por los nuevos Estados miembros. En este caso, el problema está relacionado con el mercado de la fécula de patata y tan solo dos países se ven afectados. Las cifras indican con toda claridad que la actual organización de este mercado es artificial, injusta y no tiene en cuenta la situación real. Polonia es el principal productor de patata de la Unión y, no obstante, tiene que importar fécula de patata. Esta situación no se debe a que no pueda fabricar fécula o que su fécula sea demasiado costosa o de mala calidad. Polonia importa fécula como resultado de una serie de decisiones políticas acerca del tamaño de los contingentes asignados. Deberíamos avergonzarnos de estas decisiones, ya que son irracionales y absurdas. Han creado una situación en la que la fécula de cereal de peor calidad está reemplazando la fécula de patata de mejor calidad. ¿Realmente debemos hacer de la Unión el hazmerreír del mundo y perder credibilidad en la escena internacional? Se dice que las personas inteligentes corrigen sus errores, en tanto que las estúpidas persisten en ellos. La actual asignación de contingentes de fécula sin duda constituye un error. Estoy seguro de que la Unión es capaz de corregirlo. La construcción de la Europa ampliada a veces recuerda a la construcción de una casa desde el techo, en lugar a desde los cimientos."@es²¹ "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@et⁵ "Arvoisa puhemies, onko muun maailman ongelmia mahdollista ratkaista ennen kuin omat ongelmat on saatu ratkaistua? Tämä ajatus tulee mieleen, kun tarkastellaan sitä, miten uusia jäsenvaltioita kohdellaan EU:ssa. Keskustelemme tänään jälleen yhdestä uusien jäsenvaltioiden kohtaamasta ongelmasta. Tällä kertaa vaikeuksia aiheuttavat perunatärkkelysmarkkinat, tosin ainoastaan kahdelle jäsenvaltiolle. Tilastot osoittavat selvästi, että kyseisten markkinoiden tämänhetkinen markkinajärjestely on täysin keinotekoinen ja epäoikeudenmukainen eikä siinä oteta huomioon todellista tilannetta. Puola on EU:n johtava perunantuottaja, mutta nyt siitä on tullut perunatärkkelyksen tuojamaa. Tämä ei johdu siitä, ettei maa pystyisi tuottamaan tärkkelystä tai että sen tärkkelys olisi liian kallista tai huonolaatuista. Puola tuo tärkkelystä ulkomailta kiintiöiden kokoa koskevien poliittisten päätösten vuoksi. Meidän pitäisi hävetä näitä päätöksiä, sillä ne ovat järjettömiä ja typeriä. Ne ovat johtaneet tilanteeseen, jossa huonolaatuisella viljatärkkelyksellä korvataan parempilaatuinen perunatärkkelys. Onko EU:sta tehtävä naurunalainen niin, että se menettää kaiken kansainvälisen uskottavuutensa? On todettu, että viisaat ihmiset korjaavat virheensä, kun taas tyhmät ylpeilevät niillä. Nykyinen tärkkelyskiintiöiden jakojärjestelmä on todellakin virhe. Luotan siihen, että EU pystyy korjaamaan virheensä. Laajentuneen EU:n rakentaminen vaikuttaa usein siltä kuin taloa rakennettaisiin katosta alaspäin eikä perustuksilta ylöspäin."@fi⁷ ". Monsieur le Président, peut-on espérer résoudre les problèmes du monde sans d’abord mettre de l’ordre chez soi? Dans le cas de l’Union européenne, cette pensée vient immédiatement à l’esprit lorsque l’on regarde la manière dont les problèmes des nouveaux États membres sont pris en charge. Aujourd’hui, nous débattons encore d’un autre problème auquel les États membres sont confrontés. Dans ce cas-ci, la difficulté concerne le marché de la fécule de pomme de terre, et seuls deux pays sont touchés. Les chiffres montrent clairement que l’organisation actuelle de ce marché est artificielle, injuste et ne tient pas compte de la réalité. La Pologne est le premier producteur de pomme de terre de l’Union. Elle est pourtant devenue un importateur de fécule de pomme de terre, et ce n’est pas parce qu’elle est incapable de produire de la fécule ou parce que sa fécule est trop chère ou de mauvaise qualité. La Pologne importe de la fécule en raison de décisions politiques concernant le volume des contingents. Nous devrions avoir honte de ces décisions, car elles sont irrationnelles et absurdes. Elles ont conduit à une situation dans laquelle la fécule de céréale, qui est de moins bonne qualité, remplace la fécule de pomme de terre, qui est de qualité supérieure. Devrions-nous vraiment couvrir l’Union de ridicule et perdre notre crédibilité au niveau mondial? Quelqu’un a dit que les gens intelligents réparaient leurs erreurs, alors que les gens stupides étaient stimulés par celles-ci. L’actuel contingent de fécule est sans aucun doute à classer dans la catégorie des erreurs. Je suis sûr que l’Union est capable de la réparer. La construction de l’Europe élargie rappelle souvent la construction d’une maison du toit vers les fondations, plutôt qu’à partir des fondations."@fr⁸ "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@hu¹¹ "Signor Presidente, è possibile pensare di risolvere i problemi del pianeta, senza prima risolvere quelli del proprio paese? Questo è il pensiero che viene spontaneo alla mente, nel caso dell’Unione europea, se consideriamo il modo in cui si affrontano i problemi dei nuovi Stati membri. Oggi stiamo discutendo dell’ennesimo problema con cui si confrontano i nuovi Stati membri. In questo caso specifico, è in gioco il mercato della fecola di patate, e solo due paesi sono colpiti. Le cifre indicano chiaramente che l’attuale organizzazione del mercato è artificiosa, iniqua e non tiene conto della situazione reale. La Polonia è il principale produttore di patate nell’Unione europea, eppure è diventata un importatore di fecola di patate. Non perché non sia in grado di produrre fecola, né perché la sua fecola sia troppo costosa o di bassa qualità. La Polonia deve importare la fecola in seguito alle decisioni politiche che sono state adottate in merito all’entità dei contingenti. Dovremmo vergognarci di tali decisioni, perché sono irrazionali e insensate; la situazione che ne consegue è tale che l’amido di cereali sostituisce la fecola di patate, un prodotto di migliore qualità. Vogliamo davvero gettare l’Unione nel ridicolo e farle perdere ogni credibilità a livello globale? Secondo un vecchio detto, il saggio corregge i propri errori, lo stupido ci sguazza dentro. Gli attuali contingenti della fecola si possono certamente definire un errore. Sono certo che l’Unione è capace di correggerli. La costruzione dell’Europa allargata ricorda spesso una casa costruita a partire dal tetto invece che dalle fondamenta."@it¹² "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@lt¹⁴ "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@lv¹³ "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@mt¹⁵ "Mijnheer de Voorzitter, is het mogelijk om de wereldproblemen op te lossen zonder eerst voor de eigen deur te vegen? Die vraag komt telkens opnieuw in mij op als ik zie hoe er in de Europese Unie wordt omgegaan met de problemen van de nieuwe lidstaten. Vandaag staat het zoveelste probleem van de nieuwe lidstaten op de agenda. Dit keer gaat ons debat over de markt voor aardappelzetmeel, een probleem dat slechts twee landen treft. Uit de beschikbare statistieken blijkt overduidelijk dat de huidige marktorganisatie niet alleen kunstmatig en onrechtvaardig is, maar ook geen rekening houdt met de werkelijkheid. Polen, de belangrijkste aardappelproducent van de Europese Unie, ziet zich vandaag gedwongen om aardappelzetmeel in te voeren, niet omdat het land zelf niet in staat is om zetmeel te produceren of omdat zijn zetmeel te duur of van slechte kwaliteit is. Nee, Polen moet vandaag zetmeel invoeren als gevolg van de politieke beslissingen over de omvang van de toegewezen productiequota. We zouden ons moeten schamen over dit soort beslissingen, want ze houden geen steek en getuigen van een gebrek aan gezond verstand. Ze hebben een situatie teweeggebracht waarin aardappelzetmeel van betere kwaliteit van de markt wordt verdrongen door tarwezetmeel van een lagere kwaliteit. Is het echt nodig dat we de Unie te kijk zetten en onze geloofwaardigheid op het wereldtoneel verliezen? Er wordt wel eens gezegd dat slimmeriken hun fouten inzien en dat dommeriken hardnekkig voet bij stuk houden. De huidige contingenteringsregeling voor de productie van aardappelzetmeel kan zonder enige twijfel als een fout worden beschouwd. Ik vertrouw erop dat de Europese Unie in staat is om deze fout recht te zetten. De constructie van het uitgebreide Europa doet me vaak denken aan de bouw van een huis dat echter niet vanaf de fundamenten opgetrokken wordt, maar vanaf het dak."@nl³ "Senhor Presidente, poderemos nós esperar resolver os problemas do mundo antes de começarmos por arrumar a nossa própria casa? No que respeita à União Europeia, é caso para o perguntar, perante o modo como são tratados os problemas dos novos Estados-Membros. Debatemos hoje mais um problema vivido pelos novos Estados-Membros. Neste caso, a dificuldade prende-se com o mercado de fécula de batata e afecta apenas dois países. Os números mostram claramente que a actual organização deste mercado é artificial, injusta e incapaz de reconhecer a situação real. A Polónia é o maior produtor de batata da União mas, apesar disso, converteu-se num importador de fécula de batata. Isto não acontece porque o país não tenha capacidade de fabricar fécula, nem porque a sua fécula seja demasiado cara ou de má qualidade. A Polónia importa fécula em consequência de decisões políticas sobre os montantes das quotas atribuídas. Devíamos ter vergonha destas decisões, pois são irracionais e não fazem qualquer sentido. Criaram uma situação em que a fécula de batata de melhor qualidade está a ser destronada por féculas de cereais de qualidade inferior. Queremos com isto ridicularizar a União e perder credibilidade ao nível global? Dizem que as pessoas inteligentes corrigem os seus erros ao passo que os estúpidos persistem neles. A presente repartição de quotas só pode ser vista como um erro. Estou convencido de que a União será capaz de o corrigir. A construção da Europa alargada lembra por vezes a edificação de uma casa que começa pelo telhado e não pelas fundações."@pt¹⁷ "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@ro¹⁸ "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@sk¹⁹ "Panie Przewodniczący! Czy można rozwiązywać problemy świata, nie robiąc wcześniej porządku u siebie? W przypadku Unii Europejskiej na to pytanie śmiało można odpowiedzieć twierdząco, gdy przyjrzymy się, jak rozwiązywane są problemy nowych państw członkowskich. Dzisiaj omawiamy kolejny problem nowych państw członkowskich. Tym razem tylko dwóch z nich, na rynku skrobi ziemniaczanej. Liczby jednoznacznie wskazują na to, że obecna organizacja tego rynku jest sztuczna, niesprawiedliwa i nieoparta na rzeczywistej sytuacji. Największy unijny producent ziemniaków, jakim jest Polska, stał się importerem skrobi ziemniaczanej. Nie dlatego, że nie umie jej produkować, że produkuje drogo lub że dostarcza produkt złej jakości. Jest importerem, bo takie są decyzje polityczne o wielkości przydzielonych kwot. Są to decyzje, których powinniśmy się wstydzić, bo zaprzeczają racjonalności i rozsądkowi. Doprowadzają do tego, że „zbożowa” skrobia gorszej jakości wypiera lepszą ziemniaczaną. Czy naprawdę musimy z Unii robić pośmiewisko i tracić wiarygodność na świecie? Mądry naprawia swój błąd - głupi natomiast w nim tkwi. Obecny podział kwot skrobi z pewnością spełnia wszystkie kryteria błędu. Wierzę, że Unię stać na jego naprawę. Budowanie poszerzonej Europy przypomina często budowanie domu od dachu, a nie od fundamentów."@sl²⁰ "Herr talman! Kan man verkligen förvänta sig att man ska kunna lösa hela världens problem om man inte klarar av att hålla ordning i sitt eget hus? Det är svårt att inte tänka på de orden om vi ser på hur Europeiska unionen behandlar de nya medlemsstaternas problem. I dag diskuterar vi ännu ett problem som drabbat de nya medlemsstaterna. Den här gången handlar svårigheterna om marknaden för potatisstärkelse och berör bara två länder. Siffrorna visar tydligt att denna marknad för närvarande är organiserad på ett konstlat och orättvist sätt, utan hänsyn till den verkliga situationen. Polen är den främsta potatisproducenten i unionen och har ändå blivit en importör av potatisstärkelse. Detta beror inte på att Polen inte skulle kunna producera stärkelse, eller på att landets stärkelse skulle vara för dyr eller av dålig kvalitet. Polen importerar stärkelse på grund av politiska beslut om storleken på dessa kvoter. Vi borde skämmas över dessa beslut, för de är irrationella och orimliga. De har skapat en situation där spannmålsstärkelse av sämre kvalitet ersätter potatisstärkelse av bättre kvalitet. Ska vi verkligen göra EU till åtlöje och förlora vår trovärdighet inför hela världen? Det har sagts att intelligenta människor begår misstag medan de enfaldiga håller fast vid dem. Den nuvarande fördelningen av stärkelsekvoterna måste utan tvivel betraktas som ett misstag. Jag är övertygad om att EU kan rätta till sitt misstag. Att bygga upp det utvidgade EU påminner ofta om att bygga ett hus från taket och nedåt, i stället för att börja från grunden."@sv²²
lpv:unclassifiedMetadata	"Witold Tomczak (IND/DEM ),"^{18,5,20,15,1,19,14,16,11,13} "na piśmie"^{18,5,20,15,1,19,14,16,11,13}