Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2007-04-23-Speech-1-222"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2007-04-23"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Regimul de contingentare pentru producţia de amidon din cartofi (dezbatere)⁶
dcterms:Language	"pl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20070423.22.1-222"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2007-04-23-Speech-1-223⁶
lpv:speaker	lp:Zdzisław Zbigniew Podkański⁶
lpv:spoken text	"Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@pl¹⁶
lpv:spokenAs	substitute; AGRI (2007-01-31--2009-07-13)²³ member; UEN (2005-12-13--2009-07-13)²³ member; CULT (2007-01-31--2009-07-13)²³ vice-chair; Delegation to the EU-Moldova Parliamentary Cooperation Committee (2004-09-21--2009-07-13)²³ unknown; Polskie Stronnictwo Ludowe (2004-07-20--2007-09-10)²³
lpv:translated text	"Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@cs¹ "Hr. formand! Spørgsmålet om kartoffelstivelsen bliver diskuteret i Parlamentet endnu en gang, og det vil blive ved med at dukke op på vores dagsorden, indtil der bliver taget fair og ansvarlige beslutninger. Kartoffelstivelse vil blive ved med at være et problem, så længe den største producent af kartofler i EU, nemlig Polen, bliver ved med at lide som følge af kvoter på stivelsesproduktionen, og så længe Kommissionen bliver ved med at lade hånt om Parlamentet. Jeg vil minde Parlamentet om, at Europa-Parlamentet for to år siden næsten enstemmigt støttede idéen om at flytte ubrugte kvoter i de gamle medlemsstater til de nye medlemsstater. Kommissionen handlede ikke efter denne anbefaling. Nu siger den nej igen. Det kommer ikke som nogen overraskelse for de polske medlemmer af Parlamentet. Kommissær Fischer Boel siger altid nej, når Polen er involveret. Hendes aversion mod Polen og de polske landmænd er velkendt. Hun viser heller ingen nåde over for lille Litauen. Afvisningen af at give Litauen en ekstra tildeling på bare 3.500 t stivelse viser, hvordan de stærke kan få alt, hvad de vil have, i vores EU, mens de svage må gå tiggergang. Ikke desto mindre er der et lille glimt af håb. Hr. Graefe zu Baringdorfs indlæg i dag viser, at nogle medlemmer er i stand til at se på samfundet som en helhed og til at forstå underhunden. Det er jeg hr. Graefe zu Baringdorf dybt taknemmelig for."@da² "Herr Präsident, das Thema Kartoffelstärke wird wieder einmal im Parlament erörtert, und es wird so lange auf unserer Tagesordnung bleiben, bis gerechte und verantwortungsvolle Beschlüsse gefasst sind. Die Kartoffelstärke wird ein Problem bleiben, solange der größte Erzeuger von Kartoffeln in der Europäischen Union, nämlich Polen, weiterhin unter den Stärkeerzeugungsquoten leidet, und so lange die Kommission dem Parlament keine Beachtung schenkt. Ich möchte das Hohe Haus daran erinnern, dass das Europäische Parlament vor zwei Jahren fast einstimmig für den Gedanken stimmte, die von den alten Mitgliedstaaten nicht ausgeschöpften Quoten den neuen Mitgliedstaaten zuzuweisen. Die Kommission hat diese Empfehlung nicht berücksichtigt. Nun sagt sie wieder Nein. Dies überrascht die polnischen Mitglieder des Parlaments nicht. Kommissionsmitglied Fisher Boel sagt immer Nein, wenn es um Polen geht. Ihre Abneigung gegenüber Polen und polnischen Landwirten ist wohl bekannt. Auch gegenüber dem kleinen Litauen zeigt sie keine Gnade. Die Weigerung, Litauen zusätzlich nur 3 500 Tonnen Stärke zuzuweisen, zeigt, dass die Starken in dieser unseren Union alles bekommen können, was sie wollen, während den Schwachen nichts als Betteln bleibt. Dennoch gibt es einen Hoffnungsschimmer. Die Ausführungen von Herrn Graefe zu Baringdorf heute zeigen, dass einige Mitglieder dieses Hohen Hauses in der Lage sind, an eine Gesellschaft als Ganzes zu denken und den Benachteiligten zu verstehen. Ich bin Herrn Graefe zu Baringdorf dafür sehr dankbar."@de⁹ "Κύριε Πρόεδρε, το θέμα του αμύλου γεωμήλων συζητείται από το Κοινοβούλιο για μία ακόμη φορά, και θα συνεχίσει να εμφανίζεται στην ημερήσιά μας διάταξη έως ότου ληφθούν δίκαιες και υπεύθυνες αποφάσεις. Το άμυλο των γεωμήλων θα παραμείνει ένα πρόβλημα, εφόσον ο μεγαλύτερος παραγωγός γεωμήλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήτοι η Πολωνία, συνεχίζει να υποφέρει ως αποτέλεσμα των ποσοστώσεων για την παραγωγή αμύλου και εφόσον η Επιτροπή συνεχίζει να αγνοεί το Κοινοβούλιο. Θα υπενθυμίσω στο Σώμα ότι πριν από δύο χρόνια το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχεδόν ομόφωνα υποστήριξε την ιδέα ανακατανομής των αχρησιμοποίητων από τα παλαιά κράτη μέλη ποσοστώσεων στα νέα κράτη μέλη. Η Επιτροπή παρέλειψε να ενεργήσει βάσει αυτής της σύστασης. Τώρα λέει και πάλι όχι. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη στους πολωνούς βουλευτές του Κοινοβουλίου. Η Επίτροπος Fisher Boel λέει πάντοτε «όχι» όταν εμπλέκεται η Πολωνία. Η απέχθειά της προς την Πολωνία και τους πολωνούς αγρότες αποτελεί σχεδόν κοινό τόπο. Δεν δείχνει έλεος ούτε στη μικρή Λιθουανία. Η απόρριψη της χορήγησης στη Λιθουανία μίας πρόσθετης ποσόστωσης μόλις 3,5 χιλιάδων τόνων αμύλου αποσκοπεί στο να δείξει πως οι ισχυροί μπορούν να αποκτήσουν ό,τι επιθυμούν σε αυτήν την Ένωσή μας, ενώ οι αδύναμοι περιορίζονται στο να εκλιπαρούν. Παρόλα αυτά, υπάρχει μία αμυδρή ελπίδα. Τα λόγια του κ. Graefe zu Baringdorf σήμερα μαρτυρούν το γεγονός ότι ορισμένοι βουλευτές αυτού του Κοινοβουλίου είναι σε θέση να σκέφτονται από την άποψη της κοινωνίας στο σύνολό της και να κατανοούν τον αδικημένο. Είμαι πράγματι πολύ ευγνώμων στον κ. Graefe zu Baringdorf γι’ αυτό."@el¹⁰ "Mr President, the potato starch issue is being debated by Parliament once again, and it will go on appearing on our agenda until fair and responsible decisions are taken. Potato starch will remain a problem as long as the largest producer of potatoes in the European Union, namely Poland, continues to suffer as a result of starch production quotas and as long as the Commission continues to disregard Parliament. I would remind the House that two years ago the European Parliament almost unanimously supported the idea of reallocating quotas unused by the old Member States to the new Member States. The Commission has failed to act on that recommendation. Now it is saying no again. This comes as no surprise to Polish Members of the House. Commissioner Fisher Boel always says no when Poland is involved. Her aversion to Poland and Polish farmers is pretty well common knowledge. She does not show any mercy to little Lithuania either. The refusal to grant Lithuania an additional allocation of barely 3.5 thousand tonnes of starch goes to show how the strong can get everything they want in this Union of ours whilst the weak are reduced to begging. Nonetheless, there is a glimmer of hope. Mr Graefe zu Baringdorf’s words today testify to the fact that some Members of this House are capable of thinking in terms of society as a whole and of understanding the underdog. I am very grateful indeed to Mr Graefe zu Baringdorf for that."@en⁴ "Señor Presidente, el Parlamento vuelve a debatir el tema de la fécula de patata una vez más, tema que volverá a figurar en nuestro orden del día hasta que se adopten decisiones equitativas y responsables. La fécula de patata seguirá siendo un problema mientras el mayor productor de patata de la Unión Europea, es decir, Polonia siga siendo víctima de unos contingentes de producción de fécula demasiado bajos y mientras la Comisión siga sin tener en cuenta al Parlamento. Quiero recordar a esta Cámara que hace dos años el Parlamento Europeo aprobó casi por unanimidad la idea de reasignar a los nuevos Estados miembros los contingentes no utilizados por los antiguos Estados miembros. La Comisión no puso en práctica esta recomendación. Y ahora vuelve a decir no. Esta actitud no sorprende a las diputadas y diputados polacos de esta Cámara. La Comisaria Fisher Boel siempre dice no cuando se trata de Polonia. Su aversión hacia Polonia y los agricultores polacos es ampliamente conocida. Y tampoco se muestra clemente con la pequeña Lituania. La negativa de conceder a Lituania un contingente adicional de apenas 3,5 millones de toneladas de fécula viene a demostrar que los fuertes pueden obtener todo lo que quieren en esta Unión nuestra, en tanto que los débiles se ven obligados a mendigar. Sin embargo, queda un rayo de esperanza. Las palabras que ha pronunciado hoy el señor Graefe zu Baringdorf dan testimonio de que algunos de los diputados de esta Cámara son capaces de pensar en términos de la sociedad en su conjunto y de comprender a los desvalidos. Estoy muy agradecido al señor Graefe zu Baringdorf por esas palabras."@es²¹ "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@et⁵ "Arvoisa puhemies, parlamentti keskustelee jälleen kerran perunatärkkelystä koskevasta asiasta, ja siihen palataan aina vain uudestaan, kunnes saadaan tehtyä oikeudenmukaisia ja vastuullisia päätöksiä. Perunatärkkelysongelma on olemassa niin kauan kuin EU:n suurin perunantuottaja eli Puola joutuu kärsimään tärkkelystuotannon kiintiöistä ja komissio jättää parlamentin mielipiteet huomiotta. Muistutan parlamenttia siitä, että se tuki kaksi vuotta sitten lähes yksimielisesti sitä, että vanhoissa jäsenvaltioissa käyttämättä jääneet kiintiöt siirrettäisiin uusille jäsenvaltioille. Komissio ei ole noudattanut tätä suositusta, ja nyt se kieltäytyy siitä jälleen. Tämä ei ole yllätys parlamentin puolalaisjäsenille. Komission jäsen Fisher Boelin vastaus on aina kieltävä, kun kyse on Puolasta. Hänen penseä suhtautumisensa Puolaan ja puolalaisiin maanviljelijöihin on yleisesti tiedossa. Hän ei ole antanut armoa myöskään Liettualle. Kieltäytyminen ainoastaan 3 500 tonnin lisäkiintiön myöntämisestä Liettualle osoittaa, kuinka suuret jäsenvaltiot saavat EU:ssa aina tahtonsa läpi, kun taas pienten on aneltava. Nähtävissä on kuitenkin toivon pilkahdus. Jäsen Graefe zu Baringdorfin tämänpäiväiset sanat ovat osoitus siitä, että jotkut parlamentin jäsenet pystyvät ajattelemaan koko yhteiskuntaa ja ymmärtämään heikompiosaisia. Olen tästä erittäin kiitollinen jäsen Graefe zu Baringdorfille."@fi⁷ "Monsieur le Président, la question de la fécule de pomme de terre fait une fois encore l’objet d’un débat au Parlement, et elle continuera à figurer à notre ordre du jour jusqu’à ce que des décisions justes et responsables soient prises. La fécule de pomme de terre restera un problème tant que le plus gros producteur de pommes de terre de l’Union européenne, à savoir la Pologne, continuera à subir les conséquences des contingents de production de fécule et tant que la Commission continuera à ignorer le Parlement. Je voudrais rappeler à l’Assemblée qu’il y a deux ans, le Parlement européen soutenait à une quasi-unanimité l’idée de réallouer les contingents non utilisés par les anciens États membres aux nouveaux États membres. La Commission n’a pas donné suite à cette recommandation. Aujourd’hui, elle dit une fois encore non. Ce n’est pas une surprise pour les députés polonais de cette Assemblée. La commissaire Fischer Boel dit toujours non lorsqu’il s’agit de la Pologne. Son aversion pour la Pologne et pour les agriculteurs polonais est de notoriété publique. Elle ne montre non plus aucune pitié pour la petite Lituanie. Le refus d’accorder à la Lituanie une allocation supplémentaire d’à peine 3 500 tonnes de fécule montre bien que les forts peuvent obtenir tout ce qu’ils veulent dans notre Union, tandis que les faibles en sont réduits à quémander. Il y a cependant une lueur d’espoir. Les propos tenus aujourd’hui par M. Graefe zu Baringdorf témoignent du fait que certains députés de cette Assemblée sont capables de penser en termes de société dans sa globalité et de comprendre l’opprimé. J’en suis très reconnaissant à M. Graefe zu Baringdorf."@fr⁸ "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@hu¹¹ "Signor Presidente, ancora una volta il Parlamento discute di fecola di patate, e questo tema continuerà a comparire nel nostro ordine del giorno finché non verranno adottate decisioni responsabili ed eque. La fecola di patate sarà un problema finché il maggiore produttore di patate dell’Unione europea – cioè la Polonia – continuerà a soffrire a causa dei contingenti di produzione della fecola e finché la Commissione continuerà a ignorare il Parlamento. Vorrei ricordare a quest’Assemblea che due anni fa il Parlamento europeo ha approvato, quasi all’unanimità, l’idea di riassegnare i contingenti non utilizzati dai vecchi Stati membri ai nuovi Stati membri. La Commissione non ha dato alcun seguito a tale raccomandazione. E adesso, ancora una volta, si oppone. Questa non è certo una sorpresa per i deputati polacchi dell’Assemblea. La signora Commissario Fischer Boel si oppone sempre, per le questioni che riguardano la Polonia. La sua avversione alla Polonia e agli agricoltori polacchi è nota. Ella non mostra pietà neanche per la piccola Lituania. Il rifiuto di concedere alla Lituania un’assegnazione supplementare di appena 3 500 tonnellate di fecola dimostra che, nella nostra Unione, i più forti possono avere tutto ciò che vogliono, mentre i più deboli sono costretti a mendicare. Tuttavia, intravedo un barlume di speranza. Le parole dell’onorevole Graefe zu Baringdorf oggi dimostrano che alcuni deputati di quest’Assemblea sono in grado di guardare alla società nel suo insieme e di comprendere la posizione dei più deboli. Sono grato all’onorevole Graefe zu Baringdorf per tutto ciò."@it¹² "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@lt¹⁴ "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@lv¹³ "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@mt¹⁵ "Mijnheer de Voorzitter, de kwestie van het aardappelzetmeel staat opnieuw op de agenda van het Europees Parlement en dat zal zo blijven tot er rechtvaardige en verantwoordelijke beslissingen worden genomen. Het probleem van het aardappelzetmeel zal blijven bestaan zolang de grootste aardappelproducent van de Europese Unie, Polen, nadeel blijft ondervinden van de productiequota voor zetmeel en zolang de Commissie het Europees Parlement blijft negeren. Ik wil u eraan herinneren dat het Europees Parlement twee jaar geleden bijna unaniem het idee heeft gesteund om de niet gebruikte quota van de oude lidstaten toe te wijzen aan de nieuwe lidstaten. De Europese Commissie heeft jammer genoeg geen werk gemaakt van deze aanbeveling. Ook dit keer is haar antwoord negatief. Ons, Poolse afgevaardigden, verbaast dat nog nauwelijks. Het antwoord van mevrouw Fisher Boel luidt immers altijd “nee” als het over Polen gaat. Haar afkeer van Polen en de Poolse landbouwers is algemeen bekend. Maar ook met het kleine Litouwen heeft ze geen mededogen. De weigering om Litouwen een extra contingent van amper 3 500 ton zetmeel toe te wijzen, illustreert op treffende wijze hoe de sterke landen in onze Unie alles wat ze wensen kunnen krijgen, terwijl de zwakkere landen alleen maar mogen bedelen. Toch is er een sprankje hoop. Wat de heer Graefe zu Baringhof hier vandaag heeft gezegd, maakt duidelijk dat er in dit Huis ook afgevaardigden zetelen die in staat zijn om in het belang van de hele gemeenschap te denken en om de underdog te begrijpen. Ik ben hem daarvoor bijzonder dankbaar."@nl³ "Senhor Presidente, o Parlamento encontra-se de novo a debater a questão da fécula de batata e o assunto continuará a constar da nossa ordem de trabalhos até que sejam tomadas decisões justas e responsáveis. A fécula de batata continuará a ser um problema enquanto o maior produtor de batata da União Europeia, a Polónia, continuar prejudicada pelo regime de contingentes de produção de fécula, e enquanto a Comissão continuar a ignorar o Parlamento. Gostaria de recordar à Câmara que, há dois anos, o Parlamento Europeu apoiou quase unanimemente a transferência para os novos Estados-Membros das quotas não utilizadas pelos velhos Estados-Membros. A Comissão não deu seguimento a essa recomendação. Volta agora a rejeitá-la, o que não constitui surpresa para os deputados polacos desta Câmara. A Comissária Fisher Boel diz sempre que não, no que respeita à Polónia. A sua aversão à Polónia e aos agricultores polacos é bem conhecida de todos. Também não mostra qualquer compreensão pela pequena Lituânia. A recusa de conceder à Lituânia uma atribuição adicional de meras 3,5 mil toneladas de fécula revela bem até que ponto os mais fortes conseguem tudo o que querem nesta nossa União, enquanto os fracos se vêm forçados a implorar. Apesar de tudo, subsiste uma pequena esperança. As palavras hoje proferidas pelo senhor deputado Graefe zu Baringdorf são uma prova de que alguns Membros desta Câmara conseguem pensar na sociedade como um todo e compreender os mais desfavorecidos. Por isso, fico profundamente grato ao senhor deputado Graefe zu Baringdorf."@pt¹⁷ "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@ro¹⁸ "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@sk¹⁹ "Panie Przewodniczący! Problem skrobi ziemniaczanej wrócił pod obrady Parlamentu Europejskiego i powracać będzie jeszcze nie raz, aż do podjęcia odpowiedzialnych i sprawiedliwych decyzji. Problem ten będzie istniał dopóty, dopóki największy producent ziemniaków w Unii Europejskiej, czyli Polska, będzie krzywdzony w podziale kwot produkcyjnych skrobi i dopóki Komisja będzie lekceważyła Parlament. Przypomnę, że 2 lata temu Parlament Europejski poparł niemalże jednogłośnie koncepcję przekazania niewykorzystanych kwot przez stare państwa członkowskie nowym państwom. Komisja nie wykonała niestety tego zalecenia. Teraz też mówi: nie. Nas, posłów z Polski, już to nawet nie dziwi. W sprawach polskich pani komisarz Fisher Boel zawsze mówi nie. Jej niechęć do Polski i polskich rolników stały się już niemalże publiczną normą. Nie ma też litości dla małej Litwy. Odmówienie jej dodatkowego przydziału zaledwie 3,5 tysiąca ton skrobi jest najlepszym dowodem na to, że w Unii duży bierze wszystko a mały może tylko prosić. Istnieje jednak nadzieja. To, co powiedział dzisiaj pan poseł Graefe zu Baringdorf świadczy o tym, że są parlamentarzyści w Unii Europejskiej, którzy potrafią myśleć kategoriami całej społeczności i zrozumieć pokrzywdzonego, za co panu posłowi bardzo serdecznie dziękuję."@sl²⁰ "Herr talman! Frågan om potatisstärkelse diskuteras än en gång av parlamentet, och den kommer att dyka upp på vår föredragningslista ända tills rättvisa och ansvarsfulla beslut fattas. Potatisstärkelse kommer att vara ett problem så länge som den största potatisproducenten i Europeiska unionen, det vill säga Polen, fortsätter att drabbas av produktionskvoter för stärkelse och så länge som kommissionen fortsätter att nonchalera parlamentet. Jag vill påminna kammaren om att Europaparlamentet för två år sedan nästan enhälligt stödde idén att de kvoter som inte användes av de gamla medlemsstaterna skulle omfördelas till de nya medlemsstaterna. Kommissionen har inte agerat enligt den rekommendationen. Nu säger den nej igen. Detta är ingen överraskning för kammarens polska ledamöter. Kommissionsledamot Mariann Fisher Boel säger alltid nej när Polen är involverat. Hennes motvilja mot Polen och polska jordbrukare är i stort sett allmänt bekant. Hon visar inte någon barmhärtighet för lilla Litauen heller. Vägran att bevilja Litauen en extra tilldelning på knappt 3 500 ton stärkelse visar hur de starka kan få vad de vill i vårt EU medan de svaga är hänvisade till att tigga. Icke desto mindre finns det en strimma hopp: de ord som Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf yttrade i dag vittnar om att det finns ledamöter här i parlamentet som faktiskt kan tänka på samhället som en helhet och kan förstå den som befinner sig i underläge. Jag är mycket tacksam för det."@sv²²
lpv:unclassifiedMetadata	"Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN ). –"^{18,5,20,15,1,19,14,16,11,13}