Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2006-12-13-Speech-3-075"
| Predicate | Value (sorted: default) |
|---|---|
| rdf:type | |
| dcterms:Date | |
| dcterms:Is Part Of | |
| dcterms:Language | |
| lpv:document identification number |
"en.20061213.4.3-075"6
|
| lpv:hasSubsequent | |
| lpv:speaker | |
| lpv:spoken text |
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@pl16
|
| lpv:spokenAs | |
| lpv:translated text |
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@cs1
"Hr. formand! Enhver, der er så heldig at være borger i EU, ville begå en dødelig synd ved at foreslå at afskære andre fra denne mulighed, hvis de ønsker det. Det ville være tåbeligt at begrænse udvidelsen. Det svarer til at sætte grænser for frihed eller demokrati.
Diskussionen i dag har vist, at vi i det store og hele ser kapaciteten til og virkningerne af udvidelse ud fra EU's interne situation. Vi taler om behovet for vidtrækkende reformer og med rette, da vi ikke kan tillade os at være svage, hvis vi ønsker at opnå et vellykket resultat. Reformerne er nødvendige, men de skal være i overensstemmelse med en analyse af situationen og en velgennemtænkt plan for forbedringer.
Jeg tror, at det ville være en god idé internt at omstrukturere Kommissionens arbejde. Selv om vi i dag har 27 kommissærer, der fastsætter omfanget af deres portefølje, ville det måske være fornuftigt at udpege 2-3 kommissærer, som skulle stå for at analysere situationen i EU og udarbejde reformprogrammet, således at vi sikrer, at vi er i stand til at gennemføre en yderligere udvidelse.
Vi kan imidlertid ikke se på dette udelukkende ud fra et internt perspektiv. Vi må ikke glemme, hvad borgerne fra de lande, der stiler efter at slutte sig til os, mener om EU og om et eventuelt medlemskab af EU. Min egen personlige erfaring med arbejde i delegationer til lande i Sydkaukasus samt Moldova og Ukraine har vist, at almindelige mennesker i disse lande ikke tror, at de bliver medlem af EU med det samme, men de vil være sikre på, at døren ikke er blevet smækket i. De er rede til at vente 20, ja, endog 30 år på at få mulighed for at blive optaget i EU. Dette er en mulighed, vi ikke kan afskære dem fra.
I EU's informationspolitik skal det klart angives, hvad EU drejer sig om, hvad dets mål er, og hvad det vil sige at være medlem af EU. Det må vi ikke glemme."@da2
"Herr Präsident, jeder der glücklich genug ist, Bürger der Europäischen Union zu sein, würde eine Todsünde begehen, wenn er vorschlüge, anderen, die es werden wollen, diese Chance zu nehmen. Die Frage der Begrenzung der Erweiterung ist lächerlich. Das ist so, als wollte man der Freiheit oder der Demokratie Grenzen aufzwingen.
Die heutige Aussprache hat gezeigt, dass wir die Fähigkeit zur Erweiterung und ihre Folgen im Wesentlichen aus dem Blickwinkel der internen Lage der Europäischen Union betrachten. Wir sprechen über den Bedarf an weit reichenden Reformen – und zwar ganz zu Recht, denn wir können uns Schwäche nicht leisten, wenn wir erfolgreich sein wollen. Die Reformen sind notwendig, aber zunächst muss die Lage geprüft werden, und es muss ein klar durchdachtes Programm mit Verbesserungen vorliegen.
Ich denke, es wäre eine gute Idee, die Arbeit der Europäischen Kommission intern umzustrukturieren. Wenn wir derzeit 27 Kommissare haben, die über den Umfang ihrer Ressorts beschließen, dann wäre es vielleicht sinnvoll, zwei oder drei Kommissare zu benennen, die dafür zuständig wären, die Lage in der Europäischen Union zu analysieren und durch entsprechende Gestaltung des Reformprogramms dafür zu sorgen, dass wir zu künftiger Erweiterung in der Lage sind.
Jedoch können wir diese Fähigkeit nicht allein von einem internen Blickwinkel aus betrachten. Wir müssen daran denken, dass die Bürger der Länder, die sich uns anschließen möchten, die Europäische Union und eine mögliche Mitgliedschaft in der Europäischen Union im Sinn haben. Meine ganz persönlichen Erfahrungen aus der Arbeit in Delegationen mit Ländern des südlichen Kaukasus sowie der Republik Moldau und der Ukraine haben gezeigt, dass der Normalbürger dort nicht glaubt, dass die Mitgliedschaft sofort verwirklicht wird, sondern dass er sicher sein möchte, dass ihm diese Tür nicht vor der Nase zugeschlagen wird. Man ist bereit, 20 oder gar 30 Jahre auf die Chance, sich uns anzuschließen, zu warten. Diese Chance dürfen wir ihnen nicht nehmen.
In der Informationspolitik der EU sollte klar zum Ausdruck kommen, worum es in der EU geht, welche Ziele sie hat und was es bedeutet, Mitglied der Europäischen Union zu sein. Dies dürfen wir nicht vergessen."@de9
"Κύριε Πρόεδρε, όποιος έχει την καλή τύχη να είναι πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα διέπραττε θανάσιμο αμάρτημα αν πρότεινε το κλείσιμο αυτής της πόρτας και αυτής της ευκαιρίας για άλλους που επιθυμούν να ενταχθούν. Το ζήτημα του περιορισμού της διεύρυνσης είναι γελοίο. Είναι σαν να θέτουμε όρια στην ελευθερία ή τη δημοκρατία.
Η σημερινή συζήτηση κατέδειξε ότι προσεγγίζουμε την ικανότητα ένταξης και τα αποτελέσματα της διεύρυνσης κατά κύριο λόγο από τη σκοπιά της εσωτερικής κατάστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιλάμε για την ανάγκη εκτεταμένων μεταρρυθμίσεων, και ορθώς, διότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιδεικνύουμε αδυναμία αν επιδιώκουμε την επιτυχία. Οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, αλλά πρέπει να ακολουθούν μια διάγνωση της κατάστασης και ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα βελτιώσεων.
Θεωρώ ότι θα ήταν καλή ιδέα να αναδιαρθρώσουμε εσωτερικά τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αν σήμερα έχουμε είκοσι επτά Επιτρόπους οι οποίοι αποφασίζουν το περιεχόμενο του χαρτοφυλακίου τους, τότε θα ήταν ίσως λογικό να διορίσουμε δύο ή τρεις Επιτρόπους οι οποίοι θα ήταν υπεύθυνοι για την ανάλυση της κατάστασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την προετοιμασία του προγράμματος μεταρρυθμίσεων κατά τρόπο που να διασφαλίζεται η δυνατότητά μας να προχωρήσουμε σε περαιτέρω διεύρυνση.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε αυτήν την ικανότητα μόνο από τη σκοπιά της εσωτερικής κατάστασης. Δεν πρέπει να λησμονούμε ποια γνώμη έχουν οι πολίτες των χωρών που φιλοδοξούν να ενταχθούν στην Ένωσή μας σχετικά με την ΕΕ και την προοπτική προσχώρησης στην Ένωση. Οι προσωπικές μου εμπειρίες από τη συμμετοχή μου σε αντιπροσωπείες με χώρες του Νοτίου Καυκάσου, καθώς και με τη Μολδαβία και την Ουκρανία, μου έδειξαν ότι οι πολίτες αυτών των χωρών δεν θεωρούν ότι θα επιτύχουν την ταχεία ένταξή τους, αλλά θέλουν να είναι σίγουροι ότι η πόρτα δεν έχει κλείσει τελείως. Είναι διατεθειμένοι να περιμένουν για είκοσι ή ακόμη και τριάντα χρόνια για μια ευκαιρία να ενταχθούν στους κόλπους της Ένωσής μας. Αυτή είναι μια ευκαιρία την οποία δεν μπορούμε να τους στερήσουμε.
Η πολιτική πληροφόρησης της ΕΕ πρέπει να δηλώνει σαφώς ποιος είναι ο ρόλος της ΕΕ, ποιοι είναι οι στόχοι της και τι σημαίνει να είναι κανείς μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε."@el10
"Mr President, anyone who is fortunate enough to be a citizen of the European Union would be committing a mortal sin by suggesting closing this door of opportunity to others who want it. The question of limiting enlargement is ridiculous. It is like putting limits on freedom or to democracy.
Today’s discussion has shown that we view the capacity for and effects of enlargement largely from the perspective of the European Union’s internal situation. We talk about the need for far-reaching reforms, and quite rightly, as we cannot afford to be weak if we want to achieve success. The reforms are necessary, but they need to follow a diagnosis of the situation and a carefully thought-out programme of improvements.
I think it would be a good idea to internally restructure the work of the European Commission. If today we have twenty-seven Commissioners deciding on the scope of their portfolios, then perhaps it might be sensible to appoint two or three Commissioners who would be responsible for analysing the situation in the European Union and preparing the reform programme in such a way as to ensure that we are capable of further enlargement.
However, we cannot view this capability solely through an internal perspective. We must remember what the citizens of the countries aspiring to join us think of the European Union and of potential European Union membership. My own personal experiences of work in delegations with countries of the Southern Caucasus, as well as Moldova and Ukraine, have shown that ordinary people there do not believe that they will get instant membership, but they do want to be sure that the door has not been slammed shut. They are prepared to wait twenty or even thirty years for the chance to join us. This is a door of opportunity we cannot close to them.
The EU’s information policy should clearly state what the EU is about, what its aims are and what it means to be a member of the European Union. We must not forget this."@en4
"Señor Presidente, cualquiera que tenga la suerte suficiente de ser ciudadano de la Unión Europea cometería un pecado mortal si sugiriera que se cerrara la puerta de la oportunidad a otros que la quieren. La cuestión de limitar la ampliación es ridícula. Es como poner límites a la libertad o a la democracia.
El debate de hoy demuestra que consideramos la aptitud para y los efectos de la ampliación en gran parte desde la perspectiva de la situación interna de la Unión Europea. Hablamos de la necesidad de reformas transcendentales, y con mucha razón, ya que no podemos permitirnos ser débiles si queremos tener éxito. Las reformas son necesarias, pero necesitan seguir un diagnóstico de la situación y un programa muy elaborado de mejoras.
Creo que sería una buena idea reestructurar internamente el trabajo de la Comisión Europea. Si tenemos hoy veintisiete Comisarios que deciden en el ámbito de sus carteras, quizás fuera sensato nombrar a dos o tres Comisarios responsables de analizar la situación en la Unión Europea y de preparar el programa de reformas de manera que se garantizara que somos capaces de nuevas ampliaciones.
Sin embargo, no podemos considerar esta capacidad únicamente a través de una perspectiva interna. Debemos recordar lo que los ciudadanos de los países que aspiran a unirse a nosotros piensan de la Unión Europea y de la posible asociación a la Unión Europea. Mis propias experiencias personales de trabajo con delegaciones de países del Sur del Cáucaso, así como con Moldova y Ucrania, han demostrado que personas normales de allí no esperan ingresar inmediatamente, pero quieren estar seguros de que la puerta no se ha cerrado de un portazo. Están preparados para esperar veinte o incluso treinta años para la oportunidad de unirse a nosotros. Es una puerta a la oportunidad que no podemos cerrarles.
La política de información de la Unión Europea debería señalar claramente qué es la Unión Europea, qué objetivos tiene y qué significa ser miembro de la Unión Europea. No debemos olvidar esto."@es20
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@et5
"Arvoisa puhemies, jos ihminen on riittävän onnekas ollakseen Euroopan unionin kansalainen, hän syyllistyy kuolemansyntiin ehdottaessaan tämän mahdollisuuksien oven sulkemista muilta sitä tavoittelevilta. Ajatus laajentumisen rajoittamisesta on naurettava: aivan kuin asettaisimme rajoja vapaudelle tai demokratialle.
Tämänpäiväinen keskustelumme on osoittanut, että tarkastelemme laajentumisvalmiutta ja laajentumisen vaikutuksia pitkälti Euroopan unionin sisäisen tilanteen kannalta. Puhumme tarpeesta tehdä kauaskantoisia uudistuksia, mikä on aivan oikein, koska meillä ei ole varaa olla heikkoja, jos haluamme onnistua. Uudistuksia tarvitaan, mutta niiden lisäksi on myös laadittava tilannearvio ja huolellisesti harkittu parannusohjelma.
Meidän olisi mielestäni hyvä jäsentää Euroopan komission sisällä tehtävä työ uudelleen. Jos meillä on tänään 27 komission jäsentä päättämässä salkkuihinsa kuuluvista asioista, meidän kannattaisi ehkä nimittää pari–kolme komission jäsentä, joiden vastuualueena olisi Euroopan unionin tilanteen arvioiminen ja sellaisen uudistusohjelman laatiminen, jonka avulla voimme varmistaa valmiutemme lisälaajentumiseen.
Emme kuitenkaan voi tarkastella tätä valmiutta yksinomaan sisäisestä näkökulmasta. Meidän on muistettava, mitä seuraamme tavoittelevien maiden kansalaiset ajattelevat Euroopan unionista ja mahdollisesta Euroopan unionin jäsenyydestä. Oma työkokemukseni suhteista Etelä-Kaukasian maihin sekä Moldovaan ja Ukrainaan vastaavissa valtuuskunnissa on osoittanut, etteivät tavalliset ihmiset noissa maissa usko pääsevänsä välittömästi jäseniksi mutta haluavat kyllä saada varmuuden siitä, ettei ovea ole paiskattu kiinni. He ovat valmiita odottamaan 20 tai jopa 30 vuotta saadakseen tilaisuuden liittyä meihin. Tämä on mahdollisuuksien ovi, jota emme voi heiltä sulkea.
EU:n tiedotuspolitiikassa pitäisi tuoda selkeästi ilmi, mistä EU:ssa on kysymys, mitkä sen tavoitteet ovat ja mitä Euroopan unionin jäsenyys tarkoittaa. Meidän ei pidä unohtaa tätä seikkaa."@fi7
"Monsieur le Président, tous ceux qui ont la chance d’être citoyen de l’Union européenne commettraient un péché mortel, s’ils se proposaient de dénier cette occasion à ceux qui veulent la saisir. Il est ridicule de vouloir limiter l’élargissement. C’est comme imposer des limites à la liberté ou à la démocratie.
La discussion d’aujourd’hui a montré que nous abordons la capacité et les effets de l’élargissement en grande partie sous l’angle de la situation intérieure de l’Union européenne. Nous parlons de la nécessité de réformes d’une grande portée, à juste titre puisque nous ne pouvons nous permettre d’être faibles, si nous voulons réussir. Les réformes sont nécessaires, mais elles doivent suivre un diagnostic de la situation et un programme dûment réfléchi s’agissant des améliorations à apporter.
Je pense qu’il serait bon de restructurer à l’interne le travail de la Commission européenne. Si nous disposons aujourd’hui de vingt-sept commissaires qui décident du champ d’application de leurs portefeuilles, alors il serait peut-être sensé de désigner deux ou trois commissaires chargés d’analyser la situation dans l’Union européenne et de préparer le programme de réforme, afin de pouvoir procéder à un nouvel élargissement.
Néanmoins, nous ne pouvons pas considérer cette capacité uniquement à travers une perspective interne. Nous devons rappeler ce que les ressortissants des pays qui aspirent à nous rejoindre pensent de l’Union européenne et de l’éventuelle adhésion à l’Union européenne. Mon expérience personnelle de travail au sein de délégations avec des pays du Caucase du sud, ainsi qu’avec la Moldavie et l’Ukraine, m’a appris que l’homme de la rue dans ces pays ne pense pas que son pays obtiendra l’adhésion immédiatement, mais il veut être sûr que la porte n’a pas été claquée. Il est prêt à attendre vingt ou même trente ans pour pouvoir nous rejoindre. Il s’agit d’une porte que nous ne pouvons pas lui fermer.
La politique de l’Union européenne en matière d’information devrait avoir pour but d’expliquer clairement ce qu’est l’Union européenne, quels sont ses objectifs et ce que cela signifie d’être membre de l’Union européenne. Nous ne devons pas perdre cela de vue."@fr8
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@hu11
"Signor Presidente, chiunque abbia la fortuna di essere cittadino dell’Unione europea commetterebbe un peccato mortale proponendo di negare questa opportunità ad altri che vogliono coglierla. L’idea di limitare l’allargamento è ridicola. E’ come porre limiti alla libertà o alla democrazia.
La discussione di oggi ha dimostrato che in larga misura esaminiamo la capacità di integrazione e gli effetti dell’allargamento dal punto di vista della situazione interna dell’Unione europea. Parliamo della necessità di riforme radicali, e giustamente, perché non possiamo permetterci di essere deboli se vogliamo avere successo. Le riforme sono necessarie, ma devono far seguito a una diagnosi della situazione e a un programma di miglioramenti ben ponderato.
Ritengo che sarebbe una buona idea ristrutturare internamente il lavoro della Commissione europea. Se oggi abbiamo 27 Commissari che decidono il campo delle loro competenze, forse sarebbe ragionevole nominare due o tre Commissari responsabili di analizzare la situazione nell’Unione europea e preparare il programma di riforma in modo da garantire che saremo in grado di procedere a nuovi allargamenti.
Tuttavia, non possiamo considerare questa capacità solo dal punto di vista interno. Dobbiamo ricordare ciò che i cittadini dei paesi che aspirano a unirsi a noi pensano dell’Unione europea e della potenziale adesione all’Unione europea. La mia personale esperienza di lavoro nelle delegazioni con i paesi del Caucaso meridionale, oltre che con la Moldavia e l’Ucraina, dimostra che i comuni cittadini di quei paesi non pensano di ottenere l’adesione immediata, ma vogliono essere certi che la porta non sia chiusa. Sono disposti ad aspettare 20 o persino 30 anni per avere la possibilità di unirsi a noi. E’ un’opportunità che non possiamo negare loro.
La politica di informazione dell’Unione dovrebbe descrivere chiaramente che cos’è l’Unione, quali sono i suoi obiettivi e che cosa significa essere membro dell’Unione europea. Non dobbiamo dimenticarlo."@it12
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@lt14
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@mt15
"Mijnheer de Voorzitter, iedereen die het geluk heeft inwoner van de Europese Unie te zijn, zou een doodzonde begaan door anderen deze felbegeerde mogelijkheid te ontzeggen. De vraag waar de grenzen van de uitbreiding liggen, is een absurde vraag die niet gesteld mag worden, omdat dit neerkomt op vragen naar de grenzen van vrijheid en democratie.
De discussie van vandaag toont aan dat we alleen vanuit intern perspectief kijken naar de mogelijkheid en de effectiviteit van uitbreiding. We hebben het over de noodzakelijkheid van veel verregaande hervormingen, en terecht, want als we succesvol willen zijn, is slapheid niet op zijn plaats. Deze hervormingen zijn onontbeerlijk, maar er moet wel een diagnose van de situatie en een concreet uitgestippeld verbeteringsprogramma aan vooraf gaan.
Het lijkt mij gerechtvaardigd om daarna het werk van de Europese Commissie te herstructureren. Wanneer we vandaag zevenentwintig commissarissen hebben, die hun eigen werkterrein vaststellen, dan zou het wellicht gepast zijn twee of drie commissarissen aan te wijzen die zich bezighouden met een analyse van de interne situatie van de EU en een hervormingsprogramma vaststellen dat ons voorbereidt op volgende uitbreidingen.
We mogen de uitbreidingscapaciteit niet alleen vanuit intern perspectief beoordelen. We moeten ook niet vergeten hoe de inwoners van de landen die willen toetreden denken over de Europese Unie en over lidmaatschap. Mijn persoonlijke ervaringen als lid van de delegaties Zuid-Kaukasus, Moldavië en Oekraïne hebben mij geleerd dat niemand van de gewone burgers rekening houdt met snelle toetreding, maar wel willen zij de garantie hebben dat de deur niet op slot is gedaan. Ze zijn in staat om twintig of zelfs dertig jaar te wachten, en wij mogen hun deze kans niet onthouden.
Het voorlichtingsbeleid van de EU moet erop gericht zijn duidelijk te maken wat de EU is, welke doelen zij nastreeft en wat het betekent om lid van de EU te zijn. Dat mogen we niet vergeten."@nl3
"Senhor Presidente, todos os que têm a sorte de ser cidadãos da União Europeia cometeriam um pecado mortal se sugerissem que se deve fechar esta porta de oportunidade a outros que desejam entrar. A questão da limitação do alargamento é ridícula. É o mesmo que impor limites à liberdade ou à democracia.
O debate de hoje demonstrou que consideramos em grande medida a capacidade e os efeitos do alargamento na perspectiva da situação interna da União Europeia. Falamos na necessidade de reformas de grande âmbito, e com toda a razão, porque não podemos ser fracos se quisermos ter êxito. As reformas são necessárias, mas devem seguir-se a um diagnóstico da situação e à elaboração de um programa de melhoramentos bem estudado.
Julgo que seria uma boa ideia restruturar internamente o trabalho da Comissão Europeia. Uma vez que temos hoje 27 Comissários com poderes de decisão no âmbito das suas pastas, talvez fosse razoável nomear dois ou três Comissários que seriam responsáveis por analisar a situação na União Europeia e elaborar o programa de reformas de modo a garantir que tenhamos capacidade para novos alargamentos.
Porém, esta capacidade não pode ser considerada exclusivamente numa perspectiva interna. Não podemos esquecer os cidadãos dos países que aspiram a aderir à União Europeia e a tornarem-se Estados-Membros da União Europeia. A minha experiência pessoal de trabalho em delegações para os países do Sul do Cáucaso, bem como para a Moldávia e a Ucrânia, mostrou-me que os cidadãos comuns não pensam que vão aderir imediatamente, mas que querem ter a certeza de que a porta não foi fechada. Estão dispostos a esperar vinte ou trinta anos pela oportunidade de se juntarem a nós. É uma porta de oportunidade que lhes não podemos fechar.
A política de informação da UE deve explicar claramente o que é a UE, quais são os seus objectivos e o que é que significa ser membro da União Europeia. Não nos podemos esquecer disto."@pt17
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@sk18
"Panie Przewodniczący! Każdy, kto ma szczęście być obywatelem Unii Europejskiej popełniałby grzech śmiertelny postulując zamknięcie takiej szansy, takiej możliwości innym, którzy bardzo tego pragną. Pytanie o granice rozszerzenia jest pytaniem absurdalnym. Nie można, bowiem pytać o granice wolności, o granice demokracji.
Dzisiejsza dyskusja pokazuje, że na zdolność rozszerzenia, na jego skuteczność patrzymy głównie przez pryzmat wewnętrznej sytuacji Unii Europejskiej. Mówimy o konieczności wielu głębokich reform i słusznie, bowiem nie możemy być słabi, jeśli chcemy osiągnąć sukces. Te reformy są niezbędne, ale muszą być poprzedzone diagnozą i konkretnie zarysowanym programem naprawy.
Wydaje mi się, że może byłoby słusznym, aby nastąpiła wewnętrzna restrukturyzacja pracy Komisji Europejskiej. Jeśli mamy dzisiaj dwudziestu siedmiu Komisarzy i wymyślamy dla nich zakresy obszarów, w których mają pracować, to może byłoby słusznie wyznaczyć dwóch bądź trzech Komisarzy, którzy zajęliby się analizą sytuacji w Unii Europejskiej i przygotowaniem programu reform tak, abyśmy byli zdolni do kolejnych rozszerzeń.
Nie możemy jednak patrzeć na tę zdolność wyłącznie przez pryzmat wewnętrzny. Musimy pamiętać o tym, jak o Unii Europejskiej i o ewentualnym w niej członkostwie myślą obywatele państw, które chcą być razem z nami. Moje osobiste doświadczenia w pracy w delegacjach z krajami Kaukazu Południowego, a także z Mołdawią i Ukrainą pokazują, że nikt z prostych obywateli nie liczy tam na szybkie przyjęcie, ale chcą mieć pewność, że drzwi nie zostały zatrzaśnięte. Potrafią czekać dwadzieścia, nawet trzydzieści lat na tę szansę. I my tej szansy nie możemy przed nimi zamykać.
Polityka informacyjna Unii powinna wyraźnie mówić o tym, czym jest Unia, jakie są jej cele, i co oznacza bycie członkiem Unii Europejskiej. Nie możemy o tym zapominać."@sl19
"Herr talman! Alla som har tur nog att vara medborgare i Europeiska unionen skulle begå en dödssynd om de föreslog att vi skulle stänga denna möjligheternas dörr för andra som vill vara med. Frågan om att begränsa utvidgningen är löjlig. Det är som att begränsa friheter eller demokratin.
Dagens diskussion har visat att vi till stor del betraktar möjligheten till och följderna av utvidgningen ur EU:s interna perspektiv. Vi talar om behovet av långtgående reformer och det med rätta, eftersom vi inte har råd att vara svaga om vi vill vara framgångsrika. Reformer är nödvändiga, men först måste vi få en diagnos av situationen och ett väl genomtänkt program för förbättringar.
Jag anser att det vore en god idé att internt omstrukturera Europeiska kommissionens arbete. Om vi i dag har tjugosju kommissionsledamöter som beslutar om sina respektive ansvarsområden, så kanske det vore förnuftigt att utse två eller tre kommissionsledamöter att ansvara för att analysera situationen i Europeiska unionen och förbereda reformprogrammet på ett sådant sätt att man garanterar att vi klarar av en vidare utvidgning.
Vi kan dock inte endast betrakta denna förmåga ur ett internt perspektiv. Vi måste komma ihåg vad medborgarna i de länder som vill ansluta sig till unionen tycker om Europeiska unionen och om ett möjligt EU-medlemskap. Mina egna personliga erfarenheter av arbetet i delegationer med länderna i södra Kaukasien samt Moldavien och Ukraina har visat att vanliga människor där inte tror att de kommer att bli EU-medlemmar med en gång, men de vill vara säkra på att dörren inte har stängts. De är beredda att vänta tjugo eller till och med trettio år för att få en möjlighet att ansluta sig till unionen. Detta är en möjligheternas dörr som vi inte kan stänga för dem.
I EU:s informationspolitik borde det tydligt anges vad EU handlar om, vilka dess mål är och vad det innebär att vara EU-medlem. Det får vi inte glömma."@sv21
|
| lpv:unclassifiedMetadata |
"Tadeusz Zwiefka (PPE-DE ). –"5,19,15,1,18,14,16,11,11,13
|
Named graphs describing this resource:
The resource appears as object in 2 triples