Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2006-12-13-Speech-3-018"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2006-12-13"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Laienemisstrateegia ja peamised väljakutsed 2006-2007 – Institutsioonilised aspektid, mis käsitlevad Euroopa Liidu võimet integreerida uued liikmesriigid (arutelu)⁶
dcterms:Language	"nl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20061213.4.3-018"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2006-12-13-Speech-3-019⁶
lpv:speaker	lp:Joost Lagendijk⁶
lpv:spoken text	". - Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de langetermijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, langetermijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@nl³
lpv:spokenAs	member; Conference of Delegation Chairs (2004-09-22--2009-07-13)²² substitute; TRAN (2004-07-21--2007-01-14)²² member; Delegation for relations with the Gulf States, including Yemen (2004-09-15--2007-03-13)²² unknown; GroenLinks (2004-07-20--2009-07-13)²² chair; Delegation to the EU-Turkey Joint Parliamentary Committee (2004-09-22--2009-07-13)²² member; SEDE (2004-07-21--2007-01-14)²² member; G/EFA (2004-07-20--2009-07-13)²² member; AFET (2004-07-21--2007-01-14)²²
lpv:translated text	"Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@cs¹ "Hr. formand, mine damer og herrer! Jeg vil ikke gentage, hvor succesfuld udvidelsen hidtil har været. Det har mange andre medlemmer og også Kommissionen og Rådet allerede gjort, og det ser ud til at være kendt her i Parlamentet. Men det er bestemt ikke overflødigt i et EU, hvor stadig flere mennesker tvivler på nytten og nødvendigheden af udvidelsen. Når dette er sagt, er det ikke desto mindre nødvendigt og efter min mening også muligt at tage ved lære af den måde, hvorpå vi hidtil har gjort det, hvilket - som kommissæren sagde - er nævnt i hans meddelelse og også i Parlamentets betænkninger. Vi skal bedømme hvert enkelt land og ikke begå den samme fejl igen med at koble Rumænien og Bulgarien sammen. Vi skal ikke nævne en dato for tidligt, for det bliver en ulempe for os og for processen. Vi skal ikke gemme vanskelige spørgsmål til sidst, men holde mere øje med gennemførelsen end løftet. I debatten om det, vi kan lære af det, er udtrykket absorptionskapacitet, som nu hedder integrationskapacitet, pludselig dukket op i det sidste år. Det er en reaktion hos nogle tilhængere af yderligere udvidelse - som jeg henregner mig selv til - nemlig angst for at deltage i denne debat, fordi mange modstandere af yderligere udvidelse har brugt udtrykket integrationskapacitet som argument mod yderligere udvidelse. Lad det være klart, at integrationskapacitet ikke er et argument for udvidelse og heller ikke imod udvidelse, men det skal være tydeligt, hvad vi taler om. Jeg vil nævne to elementer. Hvad institutionelle reformer angår, gentager jeg, at jeg er stærk tilhænger af yderligere udvidelse med vestlige Balkanlande og Tyrkiet, men også jeg er overbevist om, at disse udvidelser ikke kan finde sted på grundlag af de nuværende traktater, og at vi derfor har brug for en fundamental institutionel reform. Jeg synes blot ikke, at vi her i Parlamentet skal skændes om, hvordan vi præcist skal gøre det, men bare gøre det! Hvad de andre elementer i diskussionen om integrationskapacitet angår, er støtten fra offentligheden afgørende. Det kan kun lade sig gøre, hvis vi, men også vores nationale kolleger, gør, hvad vi kan for at fortælle, at fortiden skal vurderes rigtigt, således at man tør fremhæve, hvilke interesser EU har på længere sigt. Dertil er der også behov for politisk lederskab og politiske mod, hvor man ikke ser på hver meningsmåling om udvidelsen, som måske falder noget mindre positivt ud i øjeblikket. Alle disse elementer - mod, politisk lederskab, langfristede interesser - samles i debatten om Tyrkiet. Jeg går derfor selv kraftigt ind for, at Europa-Parlamentet ikke deltager i denne populismebølge, som vi nu ser i nogle debatter i Europa om Tyrkiet. Også i Nederlandene ser jeg, at folk, der var tilhængere af tiltrædelse for to år siden, nu pludselig er imod Tyrkiets tiltrædelse, fordi meningsmålingerne skuffer lidt. Det må vi ikke være med til, heller ikke i denne betænkning. Derfor skal Tyrkiet, hvad Cypern angår - det vil jeg tale med hr. Brok om - opfylde sit løfte, men det skal EU også. Derfor er jeg meget glad for udenrigsministrenes tilsagn om at tale om det nordlige Cyperns isolation til foråret. EU's fremtid kan ikke bygges på omskiftelighed og angst, og det gælder absolut også for udvidelsen."@da² ". Herr Präsident, meine Damen und Herren! Ich werde nicht nochmals darauf hinweisen, als wie erfolgreich sich die Erweiterung bislang herausgestellt hat, da dies zahlreiche Kolleginnen und Kollegen sowie die Kommission und der Rat bereits getan haben, und obwohl ein solcher Hinweis in diesem Haus ein wenig als Gemeinplatz erscheinen mag, ist er doch kein unnötiger Luxus in einer Europäischen Union, in der immer mehr Menschen den Nutzen und die Notwendigkeit der Erweiterung anzweifeln. Gleichwohl ist es erforderlich, und meines Erachtens auch möglich, aus der bisherigen Vorgehensweise Lehren zu ziehen. Wie der Kommissar bereits ausführte, finden sich diese Lehren in seinem Bericht und ebenso in den Berichten des Parlaments. Ich bitte Sie nachdrücklich, jedes Land anhand seiner eigenen Verdienste zu beurteilen und nicht wieder denselben Fehler zu begehen, Rumänien und Bulgarien in einen Topf zu werfen. Termine sollten nicht zu früh genannt werden, da sich dies gegen uns und gegen den Erweiterungsprozess kehren wird. Schwierige Fragen sollten nicht bis zur letzten Minute aufgeschoben werden, und es soll mehr auf die Umsetzung als auf das Versprochene geachtet werden. Bei der Aussprache über diese Lehren ist im vergangenen Jahr plötzlich der Begriff „Aufnahmefähigkeit“ aufgetaucht, der jetzt „Integrationsfähigkeit“ heißt. Die Befürworter künftiger Erweiterungen – wozu ich mich selbst rechne – reagieren zum Teil mit Bedenken, sich an einer solchen Debatte zu beteiligen, weil der Begriff Integrationsfähigkeit von denjenigen, die gegen künftige Erweiterungen sind, vielfach als Gegenargument gebraucht wurde. Um meine Meinung offen zu sagen: Integrationsfähigkeit ist weder ein Argument für noch ein Argument gegen Erweiterungen, aber wir müssen uns alle im Klaren darüber sein, wovon wir sprechen. Lassen Sie mich zwei Elemente herausgreifen. Bezüglich der institutionellen Reformen sei nochmals gesagt, dass ich zwar ein entschiedener Befürworter einer künftigen Erweiterung um die westlichen Balkanstaaten und die Türkei bin, doch bin ich ebenso der Überzeugung, dass diese Erweiterung auf der Grundlage der bestehenden Verträge nicht möglich ist und es daher einer grundlegenden institutionellen Reform bedarf. Ich denke nur, dass wir in diesem Parlament nicht spitzfindig über die Frage streiten sollten, wie dies genau geschehen soll, solange es nur überhaupt geschieht! Was die anderen Elemente aus dieser Diskussion über die Integrationsfähigkeit betrifft, so ist der Rückhalt in der Öffentlichkeit unverzichtbar. Er ist nur möglich, wenn wir und auch unsere Kollegen in den nationalen Parlamenten deutlich zu vermitteln verstehen, dass die Vergangenheit gerecht zu bewerten ist, so dass keine Scheu besteht, die langfristigen Interessen der Europäischen Union hervorzuheben. Dazu sind außerdem politische Führung und politischer Mut notwendig, indem nicht jede momentan vielleicht etwas weniger positiv ausfallende Meinungsumfrage über die Erweiterung berücksichtigt wird. Alle diese Elemente – Mut, politische Führung, langfristige Interessen – treffen in der Debatte über die Türkei zusammen. Daher plädiere ich nachdrücklich dafür, dass in diesem Parlament nicht auf dieser populistischen Welle geritten wird, wie es derzeit in so manchen Türkeidebatten in Europa geschieht. Auch in meinem Land habe ich festgestellt, dass diejenigen, die vor zwei Jahren Befürworter eines Türkeibeitritts waren, plötzlich dagegen sind, weil der Trend der Meinungsfragen in diese Richtung weist. Wir dürfen uns nicht in diese Strömung hineinziehen lassen, auch nicht in dem vorliegenden Bericht. Deshalb muss hinsichtlich Zyperns – und darüber werde ich noch mit Herrn Brok sprechen – die Türkei ihr Versprechen erfüllen, aber ebenso die Europäische Union. Aus diesem Grunde bin ich über die Zusage der Außenminister, im kommenden Frühjahr die Isolation Nordzyperns erörtern zu wollen, höchst erfreut. Die Zukunft der Europäischen Union darf nicht auf Unbeständigkeit und Angst gebaut werden, und das gilt auf jeden Fall für die Erweiterung."@de⁹ ". Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, δεν θα επαναλάβω το πόσο επιτυχημένη έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής η διεύρυνση, καθόσον αυτό έχει γίνει από πολλούς συναδέλφους μου, καθώς και από την Επιτροπή και το Συμβούλιο, και, ενώ μοιάζει όντως αυτονόητο σε αυτό το Σώμα, δεν είναι περιττό να τονίζεται σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία όλο και περισσότεροι άνθρωποι αμφισβητούν τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα της διεύρυνσης. Τούτου λεχθέντος, είναι αναγκαίο, αλλά και εφικτό κατά τη γνώμη μου, να αντλήσουμε διδάγματα από τον τρόπο λειτουργίας μας μέχρι τώρα. Όπως ήδη ανέφερε ο Επίτροπος, τα διδάγματα αυτά περιλαμβάνονται στην έκθεσή του, καθώς και στις εκθέσεις του Κοινοβουλίου. Σας παρακαλώ να αξιολογείτε κάθε χώρα με βάση τα δεδομένα που αφορούν την ίδια και να αποφύγετε την επανάληψη του σφάλματος της σύνδεσης της ένταξης της Ρουμανίας με την ένταξη της Βουλγαρίας. Σας παρακαλώ να μην ανακοινώνετε πολύ νωρίς την ημερομηνία ένταξης, διότι αυτό θα στραφεί εναντίον μας και εναντίον της διαδικασίας. Μην αναβάλλετε την εξέταση δύσκολων θεμάτων για την τελευταία στιγμή και προσέξτε περισσότερο την υλοποίηση παρά την υπόσχεση. Στη συζήτηση σχετικά με αυτά τα διδάγματα, ο όρος «ικανότητα απορρόφησης», ο οποίος μετατράπηκε τώρα σε «ικανότητα ένταξης», εμφανίστηκε ξαφνικά το περασμένο έτος. Ως αντίδραση, ορισμένα άτομα που υποστηρίζουν την περαιτέρω διεύρυνση –μεταξύ των οποίων περιλαμβάνω και τον εαυτό μου– διστάζουν να μετάσχουν σε αυτήν τη συζήτηση, διότι πολλοί αντίπαλοι της διεύρυνσης έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο «ικανότητα ένταξης» ως επιχείρημα κατά της συνέχισης της διαδικασίας διεύρυνσης. Δεν πρόκειται να μασήσω τα λόγια μου και θα πω ότι η ικανότητα ένταξης δεν είναι επιχείρημα υπέρ της διεύρυνσης, ή εναντίον της, αλλά οφείλουμε όλοι να είμαστε σαφείς σε ό,τι λέμε. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ ειδικότερα σε δύο στοιχεία. Όσον αφορά τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις, επαναλαμβάνω ότι, αν και τάσσομαι σαφώς υπέρ της συνέχισης της διεύρυνσης και της ένταξης των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων και της Τουρκίας, είμαι επίσης πεπεισμένος ότι αυτή η διεύρυνση είναι αδύνατη με βάση τις ισχύουσες Συνθήκες, γεγονός που σημαίνει ότι απαιτείται εκ βάθρων θεσμική μεταρρύθμιση. Θεωρώ απλώς ότι δεν πρέπει να διαξιφιζόμαστε σε αυτό το Σώμα σχετικά με το πώς ακριβώς πρέπει να γίνει αυτό· αρκεί να γίνει! Όσον αφορά τις υπόλοιπες παραμέτρους αυτής της συζήτησης σχετικά με την ικανότητα ένταξης, η στήριξη της κοινής γνώμης είναι κρίσιμη. Αυτό είναι εφικτό μόνον εάν, εμείς και οι ομόλογοί μας των εθνικών κοινοβουλίων, μπορέσουμε να περάσουμε με επιτυχία το μήνυμα ότι το παρελθόν έχει τη δική του αξία, έτσι ώστε να μην φοβόμαστε να υπογραμμίζουμε τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της ΕΕ. Αυτό απαιτεί επίσης πολιτικό σθένος και ηγετική ικανότητα εκ μέρους των πολιτικών, οι οποίοι δεν πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τοις μετρητοίς όλες τις δημοσκοπήσεις σχετικά με τη διεύρυνση οι οποίες συμβαίνει να είναι λιγότερο ευνοϊκές αυτήν την περίοδο. Όλα αυτά τα στοιχεία –σθένος, ηγετική ικανότητα, μακροπρόθεσμα συμφέροντα– μπορούν να συνδυαστούν στη συζήτηση για την Τουρκία. Συνεπώς, υποστηρίζω σαφώς την άποψη ότι το Σώμα δεν πρέπει να ακολουθήσει αυτό το κύμα λαϊκισμού, διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει σε ορισμένες συζητήσεις που διεξάγονται στην Ευρώπη σχετικά με την Τουρκία. Και στη δική μου χώρα, έχω παρατηρήσει ότι, όσοι τάσσονταν υπέρ της προσχώρησης πριν από δύο χρόνια, ξαφνικά διαφωνούν με την ένταξη της Τουρκίας, επειδή αυτή είναι η τάση που αποκαλύπτουν οι δημοσκοπήσεις. Δεν πρέπει να συρθούμε σε μια τέτοια προσέγγιση, τουλάχιστον όχι σε αυτήν την έκθεση. Συνεπώς, όσον αφορά την Κύπρο –και θα συζητήσω το θέμα με τον κ. Brok– η Τουρκία οφείλει να τηρήσει την υπόσχεσή της, αλλά το ίδιο πρέπει να πράξει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό δεν με ικανοποιεί ιδιαιτέρως η υπόσχεση των υπουργών Εξωτερικών ότι θα συζητήσουν σχετικά με την απομόνωση της Βορείου Κύπρου την προσεχή άνοιξη. Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να οικοδομηθεί με βάση την αστάθεια και τον φόβο, και αυτό ισχύει σίγουρα όσον αφορά τη διεύρυνση."@el¹⁰ ". Mr President, ladies and gentlemen, I will not repeat what a success enlargement has proven to be to date, as this has been done by many fellow-Members and also by the Commission and the Council, and although it does appear to be a bit of a platitude in this House, it is no unnecessary luxury to spell this out in a European Union where more and more people question the usefulness and necessity of enlargement. Having said that, it is nevertheless necessary, and also possible to my mind, to learn from the way we have done things so far. As the Commissioner already mentioned, these lessons are in his report and also in Parliament’s reports. I urge you to assess each country on its own merits and avoid making the same mistake by lumping Romania together with Bulgaria. I would urge you not to issue a date too soon, for this will turn against us and against the process. Do not put off awkward issues to the last minute and pay more attention to the implementation than to the pledge. In the debate on these lessons, the term ‘absorption capacity’, which is now called ‘integration capacity’, has suddenly cropped up in the last year. It is a reaction in some people in favour of further enlargement – among whose number I count myself – of fear to take part in this debate, because many opponents of further enlargement have used the term integration capacity as an argument against further enlargement. I do not intend to mince my words when I say that integration capacity is not an argument in favour of enlargement, or, indeed against it, but we must all be clear what we are talking about. Allow me to single out two elements. With regard to institutional reforms, I repeat that whilst I am very much in favour of further enlargement including the countries of the Western Balkans and Turkey, I am also persuaded that this enlargement is impossible on the basis of the current Treaties and that we therefore need a fundamental institutional reform. I just think that we in this House should not quibble about the question how exactly this should be done, as long as it is done! As for the other elements from this discussion on integration capacity, public support is crucial. This is possible only if we, and also our national counterparts, manage to make a good job of putting across the message that the past is valued for what it is worth, so that people do not shy away from underlining the EU’s long-term interests. This also requires political leadership and political courage, which does not take into consideration each and every opinion poll on enlargement which may be slightly less upbeat at this moment in time. All these elements – courage, political leadership, long-term interests – are combined in the debate on Turkey. I am therefore very much in favour of this House not riding this wave of populism, which is what is happening in some debates in Europe about Turkey. In my country too, I have noticed that those in favour of accession two years ago are suddenly against Turkey joining, because that is the way the opinion polls are tending to go. We must not be dragged into this, not least in this report. That is why as far as Cyprus is concerned – and I will be discussing this item with Mr Brok – Turkey must deliver on its promise, but so must the European Union. That is why I am so pleased with the undertaking given by the Foreign Affairs Ministers that they will talk about the isolation of Northern Cyprus this coming spring. The future of the European Union cannot be built on instability and fear, and this is certainly true of enlargement."@en⁴ "Señor Presidente, Señorías, no quiero repetir lo lograda que ha sido la ampliación hasta la fecha, pues ya lo han dicho muchos de mis colegas diputados y también la Comisión y el Consejo, y aunque parece una obviedad en esta Cámara, no es un lujo superfluo expresarlo en una Unión Europea en la que un creciente número de personas cuestionan la utilidad y la necesidad de la ampliación. Dicho esto, no obstante es necesario, y a mi entender también posible, aprender del modo en que hemos hecho las cosas hasta ahora. Como ya ha dicho el Comisario, las lecciones están en su informe y también en informes del Parlamento. Le pido que valore a cada país por sus propios méritos y evite cometer el mismo error vinculando a Rumanía con Bulgaria. Le pido que no avance una fecha demasiado pronto, pues ello se volverá en contra nuestra y en contra del proceso. No deje para última hora las cuestiones difíciles y preste más atención a la aplicación que a la promesa. En el último año, en el debate sobre estas lecciones, ha surgido de repente el término «capacidad de absorción», que ahora se denomina «capacidad de integración». Hay una reacción entre algunas personas que están a favor de una mayor ampliación –entre las que me encuentro yo–, de miedo participar en este debate, porque muchos opositores de la ampliación han utilizado el término capacidad de integración como argumento contra la ampliación. Quiero decir claramente que la capacidad de integración no es un argumento a favor de la ampliación ni en contra de ella, pero todos hemos de tener claro de lo que estamos hablando. Permítame destacar dos elementos. Con respecto a las reformas institucionales, repito que aunque soy muy partidario de una ampliación que incluya a los países de los Balcanes Occidentales y a Turquía, también estoy convencido de que esta ampliación es imposible sobre la base de los actuales Tratados y que por ello necesitamos una reforma institucional fundamental. Simplemente pienso que en este Parlamento no hemos de pelearnos sobre la cuestión de cómo hay que hacerlo exactamente, siempre y cuando se haga. En cuanto a los otros elementos de este debate sobre la capacidad de integración: el apoyo de la opinión pública es crucial. Ello solo será posible si nosotros, y también nuestros compañeros nacionales, conseguimos realizar un buen trabajo transmitiendo el mensaje de que el pasado se valora en su justa medida, para que las personas se atrevan a recalcar cuáles son los intereses de la UE a largo plazo. Ello exige asimismo liderazgo político y valor político, que no tenga en cuenta todos y cada uno de los sondeos de opinión sobre la ampliación que, en estos momentos, pueden ser algo menos positivos. Todos estos elementos –valor, liderazgo político, intereses a largo plazo– se combinan en el debate sobre Turquía. Por ello soy un firme partidario de que este Parlamento no participe en la oleada de populismo que inunda algunos debates en Europa sobre Turquía. También en mi país he observado que los que estaban a favor de la adhesión hace dos años, de repente están en contra de que Turquía acceda a la Unión, porque los sondeos de opinión están algo en contra. No hemos de hacer lo mismo, tampoco en este informe. Por ello, en lo que respecta a Chipre –y debatiré esta cuestión con el señor Brok–, Turquía ha de cumplir su promesa, pero también lo ha de hacer la Unión Europea. Por ello me complace tanto la promesa hecha por los Ministros de Asuntos Exteriores de que la próxima primavera hablarán acerca del aislamiento del Norte de Chipre. El futuro de la Unión Europea no puede construirse sobre la inestabilidad y el miedo, y lo mismo puede decirse de la ampliación."@es²⁰ "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@et⁵ ". Arvoisa puhemies, hyvät kuulijat, en aio enää puhua siitä, millaiseksi menestystarinaksi tähänastinen laajentuminen on osoittautunut, koska monet kollegani sekä komissio ja neuvosto ovat jo käsitelleet aihetta. Vaikka parlamentissa tunnutaan esitettävän pikemminkin latteuksia, ei ole silti lainkaan liian ylellistä julistaa tätä menestystarinaa Euroopan unionissa, jossa yhä useammat ihmiset epäilevät laajentumisen hyötyjä ja tarpeellisuutta. Tästä huolimatta on kuitenkin tarpeellista ja mielestäni myös mahdollista oppia jotakin tähänastisista toimistamme. Kuten arvoisa komission jäsen jo totesi, näitä opittavia asioita sisältyy komission kertomukseen ja parlamentin mietintöihin. Kehotan teitä arvioimaan jokaista maata sen omien ansioiden perusteella ja välttämään saman virheen toistamista, joka tehtiin niputtamalla Romania ja Bulgaria yhteen. Pyydän teitä, ettei määräaikaa vahvistettaisi liian varhain, koska se kääntyy meitä ja prosessia vastaan. Älkää jättäkö hankalia asioita käsiteltäviksi viime hetkiin vaan kiinnittäkää enemmän huomiota lupausten sijasta täytäntöönpanoon. Opittavista asioista käytävään keskusteluun ilmaantui yhtäkkiä viime vuonna termi "vastaanottovalmius", joka on nyt muuttunut "integraatiovalmiudeksi". Jotkut lisälaajentumisen kannattajat – kuten minä – ovat tämän vuoksi arkailleet osallistua tähän keskusteluun, koska monet laajentumisen vastustajat ovat käyttäneet integraatiovalmius-termiä lisälaajentumisen vastustamiseen. En aio kaunistella sanomisiani todetessani, ettei integraatiovalmius ole argumentti laajentumisen puolesta tai sitä vastaan. Meidän kaikkien on oltava selvillä siitä, mistä puhutaan. Haluan mainita kaksi tekijää. Institutionaalisten uudistusten osalta totean jälleen, että vaikka kannatankin voimakkaasti lisälaajentumista myös Länsi-Balkanin maihin ja Turkkiin, olen myös vakuuttunut siitä, ettei tätä laajentumista voida toteuttaa nykyisten perussopimusten nojalla, minkä vuoksi tarvitaan perinpohjaista institutionaalista uudistusta. Olen sitä mieltä, ettei meidän pitäisi täällä parlamentissa saivarrella sitä, miten uudistus olisi tarkalleen ottaen toteutettava, sillä tärkeintä on, että se toteutetaan! Integraatiovalmiudesta käytävän keskustelun muihin näkökohtiin tarvitaan ehdottomasti kansalaisten tuki. Se voidaan saada ainoastaan, jos me pystymme kansallisten kumppaneidemme kanssa tekemään hyvää työtä ja välittämään viestin, jonka mukaan menneisyyttä arvostetaan sen ansioiden mukaan, jotteivät ihmiset arastele EU:n pitkän aikavälin etujen korostamista. Tämä edellyttää myös poliittista johtajuutta ja rohkeutta jättää huomiotta osa laajentumista koskevista mielipidetutkimuksista, joiden tulokset eivät aina ole niin kovin myönteisiä. Kaikki nämä tekijät – rohkeus, poliittinen johtajuus ja pitkän aikavälin edut – ovat edustettuina Turkista käytävässä keskustelussa. Suositan näin ollen voimakkaasti, ettei parlamentti ratsasta populismin harjalla, niin kuin tapahtuu joissakin Euroopan unionin keskusteluissa, jotka koskevat Turkkia. Olen kotimaassani havainnut myös, että vielä kaksi vuotta laajentumista kannattaneet vastustavat nyt yhtäkkiä Turkin liittymistä, koska mielipidetutkimuksista on saatu samansuuntaisia tuloksia. Meidän ei pidä sotkeutua tähän, ainakaan tässä mietinnössä. Tämän vuoksi Turkin on täytettävä lupauksensa Kyproksen osalta – aion keskustella tästä aiheesta jäsen Brokin kanssa – mutta myös Euroopan unionin on täytettävä lupauksensa. Olen näin ollen hyvin tyytyväinen ulkoasiainministereiden antamaan lupaukseen keskustella tänä keväänä Pohjois-Kyproksen eristämisestä. Euroopan unionin tulevaisuutta ei voida rakentaa epävakauden ja pelkojen varaan, ja tämä pätee erityisesti laajentumiseen."@fi⁷ ". Monsieur le Président, Mesdames et Messieurs, je ne répéterai pas une énième fois que l’élargissement s’est avéré, à ce jour, une belle réussite, étant donné que nombre de mes collègues, la Commission et le Conseil l’ont fait avant moi, et même s’il semble un peu banal de le rappeler devant cette Assemblée, ce n’est pas du luxe de le rappeler aux citoyens européens, à l’heure où ceux-ci sont de plus en plus nombreux à remettre en cause l’utilité et la nécessité de l’élargissement. Ceci étant dit, il demeure néanmoins nécessaire, et possible selon moi, de tirer les leçons de notre façon de procéder à ce jour. Comme le commissaire l’a déjà mentionné, ces enseignements figurent dans son rapport, ainsi que dans les rapports du Parlement. Je vous prie instamment d’axer votre évaluation de chaque pays sur ses propres mérites et d’éviter de refaire les erreurs du passé, en mettant la Roumanie et la Bulgarie dans le même sac. Je vous demanderai instamment de ne pas non plus fixer de date trop tôt, car cela se retournerait contre nous et contre le processus. Ne reportez pas le traitement des questions épineuses à la dernière minute et accordez plus d’attention à l’exécution qu’à la promesse. Au cours des discussions qui ont porté l’année dernière sur les enseignements à tirer, le débat sur la «capacité d’absorption», devenue aujourd’hui «capacité d’intégration», a soudainement fait son apparition. Ceci à l’initiative de certains partisans de la poursuite de l’élargissement - dont je fais partie - par crainte de devoir prendre part au débat, étant donné que de nombreux adversaires de la poursuite de l’élargissement se sont servis de ce concept de «capacité d’intégration» comme argument pour s’opposer à tout élargissement futur. Je n’irai pas par quatre chemins: la capacité d’intégration ne constitue pas un argument en faveur de l’élargissement ou, d’ailleurs, contre ce dernier. Par contre, il s’agit de clarifier de quoi il est question. Permettez-moi de m’attarder sur deux points. En ce qui concerne les réformes institutionnelles, je répéterai, alors que je suis un fervent partisan de la poursuite de l’élargissement en direction des pays des Balkans occidentaux et de la Turquie, que je suis également persuadé que cet élargissement ne pourra se réaliser sur la base des Traités actuels. D’où la nécessité de réformer nos institutions de fond en comble. Je pense que ce Parlement ne devrait pas tergiverser sur la façon précise d’y parvenir. Nous devons le faire, un point c’est tout! Quant aux autres éléments de cette discussion sur la capacité d’intégration, le soutien de l’opinion publique revêt un caractère primordial. Ce soutien ne nous sera accordé que si nous parvenons, aidés en cela par nos collègues élus nationaux des États membres, à faire passer le message approprié, rendant justice au passé et osant mettre l’accent sur les intérêts à long terme de l’Union européenne. Cette démarche nécessite également du leadership et du courage politique, et suppose qu’on se détourne de tous les sondages d’opinion sur l’élargissement, dont les indicateurs pourraient accuser une légère tendance à la baisse. Tous ces éléments, le courage, le leadership politique et les intérêts à long terme, se retrouvent imbriqués dans le débat sur la Turquie. Je tiens donc beaucoup à ce que cette Assemblée ne surfe pas sur la vague de populisme qu’ont décidé de chevaucher certains, ainsi qu’on peut l’observer dans certains débats sur la Turquie qui ont lieu en Europe. J’ai également pu me rendre compte dans mon pays que ceux qui étaient en faveur de l’adhésion il y a deux ans s’opposent aujourd’hui à ce que la Turquie rejoigne l’Union, conformément à la tendance observée dans les sondages d’opinion. Nous ne devons pas nous laisser entraîner dans cette spirale, notamment dans le présent rapport. En ce qui concerne Chypre - j’aborderai ce point avec M. Brok -, la Turquie doit tenir sa promesse, ce qui vaut également pour l’Union européenne. Aussi suis-je enchanté par l’engagement des ministres des affaires étrangères, qui se sont dits prêts à parler de l’isolement de la République turque de Chypre du Nord au printemps prochain. L’avenir de l’Union européenne ne peut reposer sur l’instabilité et la peur, ce qui est encore plus vrai pour l’élargissement."@fr⁸ "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@hu¹¹ ". Signor Presidente, onorevoli colleghi, non ripeterò che l’allargamento finora è stato un enorme successo, in quanto lo hanno già detto molti colleghi e anche la Commissione e il Consiglio, e sebbene in seno all’Assemblea di fatto sembri una banalità, non è un lusso superfluo dirlo chiaramente in un’Unione europea in cui sono sempre più numerose le persone che mettono in discussione l’utilità e la necessità dell’allargamento. Ciò detto, è nondimeno necessario, e a mio parere anche possibile, trarre insegnamento dal modo in cui abbiamo fatto le cose finora. Come ha già detto il Commissario, questi insegnamenti figurano nella sua relazione e anche nelle relazioni del Parlamento. Vi esorto a valutare ogni paese secondo i suoi meriti e a evitare lo stesso errore commesso trattando senza distinzione la Romania e la Bulgaria. Vi esorto a non indicare troppo presto una data, perché ciò si ritorcerà contro di noi e contro il processo. Non rimandate le questioni complesse all’ultimo minuto e prestate attenzione più ai risultati che all’impegno. Nell’ambito della discussione su questi insegnamenti, durante l’ultimo anno è improvvisamente emersa l’espressione “capacità di assorbimento”, ora detta “capacità di integrazione”. E’ una reazione di alcune persone favorevoli a un ulteriore allargamento, tra cui mi conto anch’io, che hanno paura di partecipare a questo dibattito perché molti oppositori hanno usato la capacità di integrazione come argomento a sfavore di un ulteriore allargamento. Senza mezzi termini, affermo che la capacità di integrazione non è un argomento a favore dell’allargamento, né contro di esso, e deve essere chiaro a tutti di che cosa si tratta. Permettetemi di evidenziare due elementi. Per quanto riguarda le riforme istituzionali, ripeto che, pur essendo molto favorevole a un nuovo allargamento che comprenda i paesi dei Balcani occidentali e la Turchia, sono anche convinto che questo allargamento sia impossibile sulla base dei Trattati attuali e che abbiamo quindi bisogno di una riforma istituzionale fondamentale. Penso solo che in seno al Parlamento non dovremmo polemizzare sul modo esatto in cui debba essere fatto, basta che sia fatto! Riguardo agli altri aspetti di questa discussione sulla capacità di integrazione, il sostegno dell’opinione pubblica è fondamentale. Possiamo averlo soltanto se, assieme alle nostre controparti nazionali, riusciamo a svolgere bene il compito di trasmettere il messaggio che il passato è apprezzato per i meriti che ha, in modo che le persone non abbiano paura di sottolineare gli interessi a lungo termine dell’Unione. Ciò richiede anche politica e coraggio politico, onde evitare di dare peso eccessivo a ogni singolo sondaggio di opinione sull’allargamento, i quali al momento possono essere un po’ meno ottimistici. Tutti questi elementi – coraggio politica, interessi a lungo termine – sono riuniti nel dibattito sulla Turchia. Sono quindi molto favorevole al fatto che l’Assemblea non cavalchi il populismo, come accade in alcuni dibatti in corso in Europa sulla Turchia. Anche nel mio paese, ho notato che chi era favorevole due anni fa è ora improvvisamente contrario all’adesione turca, perché questa è la tendenza che emerge dai sondaggi di opinione. Non dobbiamo lasciarci coinvolgere da tale atteggiamento, nemmeno in questa relazione. Per questo motivo, riguardo a Cipro – e discuterò l’argomento con l’onorevole Brok – la Turchia deve tener fede alla promessa, ma deve farlo anche l’Unione europea. Mi compiaccio quindi dell’impegno assunto dai ministri degli Esteri di affrontare la questione dell’isolamento della parte settentrionale di Cipro la prossima primavera. Il futuro dell’Unione europea non si può costruire sull’instabilità e sulla paura, e questo è senz’altro vero nel caso dell’allargamento."@it¹² "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@lt¹⁴ "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@lv¹³ "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@mt¹⁵ "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@pl¹⁶ "Senhor Presidente, Senhoras e Senhores Deputados, não irei repetir o quanto o alargamento foi bem sucedido até agora, pois isso já foi feito por muitos colegas e também pela Comissão e pelo Conselho, e embora isso pareça ser um pouco banal nesta Assembleia, não é um luxo desnecessário vincar bem esse facto numa União Europeia onde cada vez mais pessoas questionam a utilidade e a necessidade do alargamento. Dito isto, é contudo necessário, e também possível, do meu ponto de vista, extrair ensinamentos da forma como fizemos as coisas até à data. Como o Comissário já referiu, esses ensinamentos estão no seu relatório e também nos relatórios do Parlamento. Exortá-lo-ia a avaliar cada país em função dos seus próprios méritos e a evitar cometer o mesmo erro de colocar a Bulgária e a Roménia no mesmo saco. Exortá-lo-ia a não anunciar prematuramente uma data, já que isso irá virar-se contra nós e contra o processo. Não adie as questões mais delicadas para o último momento e preste mais atenção à implementação do que à promessa. No debate sobre estes ensinamentos, o termo "capacidade de absorção", agora substituído pelo termo "capacidade de integração" surgiu repentinamente no último ano. Para algumas pessoas que defendem a continuação do alargamento – entre as quais eu me conto –, essa é uma reacção de medo de tomar parte neste debate, pois muitos dos que se opõem à continuação do alargamento utilizaram o termo "capacidade de integração" como argumento contra o alargamento da UE a novos países. Gostaria de deixar bem explícito que a capacidade de integração não é um argumento a favor do alargamento, nem, de resto, contra o alargamento, mas todos temos de saber muito bem do que estamos a falar. Permita-me destacar dois elementos. No que respeita às reformas institucionais, repito que, apesar de eu ser fortemente a favor do alargamento da UE aos países dos Balcãs Ocidentais e à Turquia, também estou convencido de que esse alargamento não é viável com base nos actuais Tratados e, por conseguinte, de que precisamos de uma reforma institucional fundamental. Acho apenas que neste Parlamento não devemos tergiversar sobre a questão de saber como é que isso deve ser feito exactamente, desde que seja feito de facto. No que se refere aos restantes elementos desta discussão sobre a capacidade de integração, o apoio da opinião pública é crucial. Isso só será possível se nós, e também os nossos colegas dos parlamentos nacionais, conseguirmos fazer passar bem a mensagem de que o passado vale aquilo que vale, para que as pessoas não se inibam de frisar os interesses da União Europeia a longo prazo. Isto requer também liderança política e coragem política, e podemos olhar para cada sondagem sobre o alargamento, que neste momento podem talvez ser um pouco menos optimistas. Todos estes elementos – coragem, liderança política, interesses a longo prazo – estão reunidos no debate sobre a Turquia. É por essa razão que sou fortemente a favor de que este Parlamento não adira a esta onda de populismo que registamos agora em alguns debates na Europa sobre a Turquia. Também no meu país verifiquei que aqueles que há dois anos eram partidários da adesão se opõem agora, subitamente, à adesão da Turquia por ser esse o sentido em que vão as sondagens. Não podemos enveredar por esse caminho, especialmente neste relatório. É por isso que, no que respeita a Chipre – e irei discutir este assunto com o senhor deputado Brok –, a Turquia tem de honrar a sua promessa, mas também a União Europeia tem de o fazer. É por isso que me congratulo particularmente com a promessa feita pelos Ministros dos Negócios Estrangeiros de que irão discutir o isolamento do Norte de Chipre na próxima Primavera. O futuro da União Europeia não pode ser construído com base na instabilidade e no medo, e isto aplica-se certamente ao alargamento."@pt¹⁷ "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@sk¹⁸ "Voorzitter, collega's, ik zal hier niet herhalen hoe succesvol de uitbreiding tot nu toe geweest is. Dat is door veel collega's en ook door de Commissie en de Raad al gedaan en dat lijkt in dit Huis een beetje een open deur. Maar het is geen overbodige luxe in een Europese Unie waar steeds meer mensen twijfelen aan nut en noodzaak van de uitbreiding. Dat gezegd zijnde, is het desalniettemin nodig en volgens mij ook mogelijk, om lering te trekken uit de wijze waarop we het tot nu toe gedaan hebben. De commissaris heeft het al genoemd, die lessen staan in zijn verslag en die staan ook in de verslagen van dit Parlement. Beoordeel ieder land op zich en maak niet weer dezelfde fout door Roemenië en Bulgarije aan elkaar te koppelen. Deel niet te vroeg een datum uit, want dat keert zich tegen ons en tegen het proces. Schuif lastige kwesties niet naar het einde door en let meer op de uitvoering dan op de belofte. In het debat over die lessen is opeens het laatste jaar het debat absorptiecapacteit, dat vanaf nu integratiecapaciteit heet, opgedoken. Het is een reactie bij sommige voorstanders van verdere uitbreiding - waartoe ik mezelf reken - de angst om aan dat debat deel te nemen, omdat veel tegenstanders van verdere uitbreiding dat begrip integratiecapaciteit gebruikt hebben als argument tegen verdere uitbreiding. Collega's, laat het duidelijk zijn: integratiecapaciteit is geen argument voor uitbreiding, het is geen argument tegen uitbreiding, maar wel moet helder zijn waar we het over hebben. Laat ik er twee elementen uitpikken. Institutionele hervormingen: nogmaals, ik ben een groot voorstander van verdere uitbreiding met landen van de Westelijke Balkan en met Turkije, maar ook ik ben ervan overtuigd dat die uitbreiding niet kan plaatsvinden op basis van de huidige Verdragen en dat we daarom een fundamentele institutionele hervorming nodig hebben. Ik vind alleen dat wij hier in dit Parlement niet moeten ruziën over de vraag hoe we dat precies moeten doen; het moet echter wel gebeuren! Dan de andere elementen uit die discussie over integratiecapaciteit. De steun bij de publieke opinie is cruciaal. Dat kan alleen maar, collega's, als wij, maar ook onze nationale collega's een goed verhaal houden, waarbij het verleden op waarde wordt geschat en waarbij men durft te onderstrepen wat de lange-termijnbelangen van de Europese Unie zijn. Daarvoor is ook politiek leiderschap en politieke moed nodig, waarbij niet wordt gekeken naar elke opiniepeiling over uitbreiding die misschien op dit moment wat minder positief uitvalt. Al die elementen - moed, politiek leiderschap, lange-termijnbelangen - komen samen in het debat over Turkije. Ik ben er dan ook zelf heel erg voor dat het Europees Parlement niet meedoet aan die golf van populisme die je nu in sommige debatten in Europa over Turkije ziet. Ook in mijn land zie ik dat voorstanders van toetreding twee jaar geleden nu opeens tegen toetreding van Turkije zijn, omdat de opiniepeilingen wat tegen zitten. Wij moeten daar niet aan meedoen, ook niet in dit verslag. Daarom wat Cyprus betreft - ik zal het er met collega Brok over hebben - moet Turkije moet zijn belofte nakomen, maar ook de Europese Unie moet dat doen. Daarom ben ik zo blij met de toezegging van de ministers van Buitenlandse Zaken om het het komend voorjaar te hebben over de isolatie van Noord-Cyprus. De toekomst van de Europese Unie kan niet gebouwd worden op wispelturigheid en angst en dat geldt zeker voor de uitbreiding."@sl¹⁹ ". Herr talman, mina damer och herrar! Jag ska inte upprepa vilken framgång utvidgningen har visat sig vara hittills, eftersom flera av mina kolleger och även kommissionen och rådet redan har gjort det. Även om detta påpekande tycks vara lite av en plattityd här i parlamentet är det ingen onödig lyx att understryka detta i ett EU där allt fler ifrågasätter utvidgningens nytta och nödvändighet. Trots detta är det nödvändigt, och enligt mitt förmenande även möjligt, att dra lärdom av hur vi har gått tillväga hittills. Som kommissionsledamoten nämnde finns dessa lärdomar i hans rapport och även i parlamentets betänkanden. Jag vädjar till er att bedöma varje land utifrån dess egna meriter och att undvika att göra om samma misstag genom att bunta ihop Rumänien med Bulgarien. Jag vill be er att inte fastslå ett datum alltför snabbt eftersom det vore negativt för oss och för processen. Skjut inte upp besvärliga frågor till sista minuten och lägg större vikt vid genomförandet än vid löftet. I debatten om dessa lärdomar har begreppet absorptionskapacitet, vilket numera kallas integrationsförmåga, plötsligt dykt upp det senaste året. Det är en reaktion från vissa personer som välkomnar ytterligare utvidgning – däribland från mig själv – och som bottnar i en rädsla att delta i denna debatt, eftersom många utvidgningsmotståndare har använt begreppet integrationsförmåga som ett argument mot ytterligare utvidgning. Jag tänker inte skräda orden när jag säger att integrationsförmåga inte är ett argument för utvidgning och heller inte mot utvidgning, men vi måste alla klara över vad vi talar om. Låt mig lyfta fram två saker. När det gäller institutionella reformer upprepar jag att även om jag varmt välkomnar ytterligare utvidgning till bland annat länderna på västra Balkan och Turkiet så är jag också övertygad om att en sådan utvidgning är omöjlig på grundval av de nuvarande fördragen och att vi därför behöver en grundläggande institutionell reform. Jag tycker bara inte att vi ska käbbla här i parlamentet om exakt hur detta ska ske, bara det sker! En annan mycket viktig aspekt i denna diskussion om integrationsförmåga är offentligt stöd. Detta är möjligt enbart om vi och även de nationella parlamenten framgångsrikt lyckas förmedla budskapet att det förflutna värdesätts för vad det är, så att människor inte drar sig för att betona EU:s långsiktiga intressen. För detta krävs även politiskt ledarskap och politiskt mod, där man inte tar hänsyn till varenda opinionsmätning om utvidgningen där andelen positiva kanske inte är så hög just nu. Alla dessa aspekter – mod, politiskt ledarskap och långsiktiga intressen – återfinns i debatten om Turkiet. Jag välkomnar därför i hög grad att parlamentet inte låter sig dras med i denna populism, så som sker i Turkietdebatten på vissa håll i Europa. Även i mitt hemland har jag märkt att de som var för anslutning för två år sedan plötsligt är emot Turkiets medlemskap, eftersom opinionen tycks gå åt det hållet. Vi får inte låta oss dras med i detta, åtminstone inte i detta betänkande. Därför måste Turkiet hålla sitt löfte om Cypern – och detta kommer jag att ta upp med Elmar Brok – men även EU måste hålla sitt löfte. Jag är därför mycket glad över utrikesministrarnas åtagande att ta upp norra Cyperns isolering nu i vår. EU:s framtid kan inte byggas på instabilitet och rädsla, och detsamma gäller utvidgningen."@sv²¹
lpv:unclassifiedMetadata	"Joost Lagendijk,"^{5,19,15,1,18,14,16,11,3,13,13} "leadership"¹² "namens de Verts/ALE-Fractie"^{5,19,15,1,18,14,16,11,3,13}