Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2006-11-15-Speech-3-285"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2006-11-15"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Euroopa julgeolekustrateegia rakendamine EJKP kontekstis (arutelu jätkamine)⁶
dcterms:Language	"pl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20061115.21.3-285"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2006-11-15-Speech-3-286⁶
lpv:speaker	lp:Andrzej Tomasz Zapałowski⁶
lpv:spoken text	"Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@pl¹⁶
lpv:spokenAs	vice-chair; Delegation to the EU-Ukraine Parliamentary Cooperation Committee (2005-09-13--2009-07-13)²² unknown; Liga Polskich Rodzin (2005-07-12--2007-06-13)²² member; AGRI (2005-09-07--2007-01-14)²² member; IND/DEM (2005-07-12--2006-12-12)²²
lpv:translated text	"Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@cs¹ "Fru formand! Debatten i dag om gennemførelsen af den europæiske sikkerhedsstrategi er en af de vigtigste debatter for EU's fremtid. Den er et skridt i retning af at vedtage nogle af de løsninger, der er indeholdt i den afdøde forfatningstraktat. Forslaget om at oprette en stilling som europæisk udenrigs- og forsvarsminister er en trussel mod mange medlemsstaters interesser. Tysklands aftale med Rusland var et fint eksempel på europæisk solidaritet på energiområdet. Det er meget typisk og skal ses som et advarselssignal. Det giver mening, at EU har brug for et instrument til udøvelse af militær indflydelse på dets nærmeste omgivelser. Men ethvert forsøg på at påtage sig militært ansvar for global sikkerhed ville repræsentere et forsøg på at erstatte NATO eller mere præcist at svække USA's indflydelse i Europa og verden. Der bør ikke være nogen konkurrence mellem NATO og EU på det sikkerheds- og forsvarspolitiske område. Det skal understreges, at NATO har en betydeligt vigtigere rolle og flere kapaciteter end de væbnede styrker, som EU råder over. Der er naturligvis medlemmer af EU, som ikke er NATO-medlemmer, og vi må finde ud af, hvordan vi kan involvere dem i spørgsmålene om europæisk sikkerhed. Denne form for samarbejde bør foregå mellem medlemsstaternes væbnede styrker. Vi behøver ikke at oprette nye kommandohovedkvarterer, men blot at allokere dele af de nationale væbnede styrker til samarbejde under specifikke aktioner. Det er imidlertid afgørende at skabe et sammenhængende europæisk system inden for efterretning, kriseindsats og overvågning af økonomiske trusler. Det er op til de nationale regeringer og EU at overvåge, hvordan de enkelte medlemsstater er forberedt på terrorangreb, eller om de har et tilfredsstillende territorialt forsvarssystem. Desuden bør EU tage sig af sikkerhed i dets umiddelbare nærhed og ikke forsøge at udøve global indflydelse og involvere sig i lokale konflikter rundt omkring i verden."@da² "Frau Präsidentin! Die heutige Aussprache über die Umsetzung der Europäischen Sicherheitsstrategie gehört zu den wichtigeren Aussprachen über die Zukunft der Europäischen Union. Sie ist ein Schritt hin zur Annahme einiger der Lösungen, wie sie in dem gescheiterten Verfassungsvertrag enthalten sind. Der Vorschlag zur Schaffung des Amtes eines Europäischen Außen- und Verteidigungsministers stellt eine Bedrohung für die Interessen vieler Mitgliedstaaten dar. Deutschlands Übereinkommen mit Russland war ein schönes Beispiel für europäische Solidarität im Energiebereich. Das ist ganz typisch und sollte als Warnsignal verstanden werden. Es ist sinnvoll, dass die Union ein Instrument zur Hand hat, um auf ihr unmittelbares Umfeld militärisch Einfluss nehmen zu können. Jeder Versuch, die militärische Verantwortung für die globale Sicherheit zu übernehmen, würde jedoch darauf hinauslaufen, die NATO zu ersetzen oder – um es präziser auszudrücken – den Einfluss der Vereinigten Staaten in Europa und in der Welt zu schwächen. Es darf keinen Wettstreit zwischen der NATO und der Europäischen Union im Bereich Sicherheit und Verteidigungspolitik geben. Die NATO – und das muss nachdrücklich gesagt werden – spielt eine wesentlich bedeutendere Rolle und verfügt über ein größeres Potenzial als die Streitkräfte der Europäischen Union. Selbstverständlich gehören nicht alle EU-Mitgliedstaaten der NATO an, und wir müssen einen Weg finden, um sie in europäische Sicherheitsfragen einzubeziehen. Diese Zusammenarbeit sollte sich im Rahmen der Kooperation zwischen den nationalen Streitkräften der Mitgliedstaaten vollziehen. Wir brauchen keine neuen Kommandozentralen, sondern müssen nur Teile der nationalen Streitkräfte zur Mitwirkung an bestimmten Aktionen entsenden. Wir benötigen jedoch dringend ein kohärentes europäisches System in den Bereichen Aufklärung, Krisenmanagement und Überwachung der wirtschaftlichen Bedrohungen. Es obliegt den nationalen Regierungen und der Union zu kontrollieren, wie die einzelnen Mitgliedstaaten auf Terroranschläge vorbereitet sind oder ob sie über ein entsprechendes territoriales Verteidigungssystem verfügen. Die Union sollte für die Sicherheit in ihrem unmittelbaren Umfeld Sorge tragen und nicht versuchen, auf globaler Ebene Einfluss zu nehmen. Auch sollte sie sich nicht in lokale Konflikte in der ganzen Welt hineinziehen lassen."@de⁹ "Κυρία Πρόεδρε, η σημερινή συζήτηση για την εφαρμογή μιας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας είναι μία από τις πιο σημαντικές συζητήσεις σχετικά με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποτελεί ένα βήμα προς την υιοθέτηση κάποιων από τις λύσεις που περιλαμβάνονται στη νεκρή συνταγματική συνθήκη. Η πρόταση για τη δημιουργία της θέσης ενός ευρωπαίου υπουργού Εξωτερικών και Άμυνας αποτελεί απειλή για τα συμφέροντα πολλών κρατών μελών. Η συμφωνία της Γερμανίας με τη Ρωσία υπήρξε ένα καλό παράδειγμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στον τομέα της ενέργειας. Είναι πολύ συνηθισμένη και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως προειδοποιητικό μήνυμα. Είναι λογικό ότι η Ένωση χρειάζεται ένα μέσο για την άσκηση στρατιωτικής επιρροής στο άμεσο περιβάλλον της. Ωστόσο, οποιαδήποτε προσπάθεια ανάληψης στρατιωτικής ευθύνης για την παγκόσμια ασφάλεια θα συνιστούσε προσπάθεια αντικατάστασης του ΝΑΤΟ ή, για να είμαι πιο ακριβής, αποδυνάμωσης της επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη και στον κόσμο. Δεν πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Πρέπει να τονιστεί ότι το ΝΑΤΟ έχει πολύ σημαντικότερο ρόλο και ικανότητες από ό,τι οι ένοπλες δυνάμεις που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ασφαλώς, υπάρχουν μέλη της ΕΕ που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ και πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να προωθήσουμε τη συμμετοχή τους σε θέματα που αφορούν την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Αυτή η συνεργασία θα πρέπει να λάβει χώρα στο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των εθνικών ενόπλων δυνάμεων των κρατών μελών. Δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε νέο κέντρο επιχειρήσεων, αλλά απλώς να αναθέσουμε σε τμήματα των εθνικών ενόπλων δυνάμεων τη συνεργασία σε ορισμένες δράσεις. Ωστόσο, είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένα συνεκτικό ευρωπαϊκό σύστημα στον τομέα των πληροφοριών, της διαχείρισης κρίσεων και της παρακολούθησης οικονομικών απειλών. Εναπόκειται στις εθνικές κυβερνήσεις και στην Ένωση να παρακολουθήσουν πώς τα μεμονωμένα κράτη μέλη είναι προετοιμασμένα για τρομοκρατικές επιθέσεις ή αν διαθέτουν κατάλληλο σύστημα εδαφικής προστασίας. Επίσης, η Ένωση θα πρέπει να ασχοληθεί με την ασφάλεια στο άμεσο περιβάλλον της και όχι να προσπαθεί να ασκήσει παγκόσμια επιρροή και να εμπλακεί σε τοπικές συγκρούσεις στον κόσμο."@el¹⁰ "Madam President, today’s debate on the implementation of a European Security Strategy is one of the more important debates concerning the future of the European Union. It is a step towards adopting some of the solutions contained in the dead constitutional treaty. The proposal to create the post of a European Foreign and Defence Minister is a threat to the interests of many Member States. Germany’s agreement with Russia was a fine example of European solidarity in the field of energy. It is very typical and should be viewed as a warning sign. It makes sense that the Union needs an instrument to exert military influence on its immediate surroundings. However, any attempt to take on military responsibility for global security would represent an attempt to replace NATO or, to be more precise, to weaken the United States' influence in Europe and the world. There should be no competition between NATO and the European Union in the field of security and defence policy. It must be stressed that NATO has a significantly more important role and capabilities than the armed forces allocated to the European Union. Of course, there are members of the EU who are not NATO members, and we have to find a way to involve them in matters relating to European security. This kind of cooperation should take place within the framework of cooperation between the national armed forces of the Member States. We do not need to create new command headquarters, but simply to allocate parts of national armed forces to cooperate in specific actions. However, it is vital to create a coherent European system in the field of intelligence, crisis response and the monitoring of economic threats. It is for the national governments and the Union to monitor how individual Member States are prepared for terrorist attacks or whether they have an appropriate territorial defence system. Moreover, the Union should deal with security in its immediate surroundings and not try to exert a global influence and become involved in local conflicts around the world."@en⁴ "Señora Presidenta, el debate de hoy sobre la implementación de una Estrategia de Seguridad Europea es uno de los debates más importantes con respecto al futuro de la Unión Europea. Es un paso hacia la adopción de algunas de las soluciones incluidas en el fallecido tratado constitucional. La propuesta de creación del puesto de Ministro Europeo de Defensa y de Asuntos Exteriores es una amenaza para los intereses de muchos Estados miembros. El acuerdo de Alemania con Rusia fue un buen ejemplo de solidaridad europea en el ámbito energético. Es muy típico, y debería considerarse como una señal de advertencia. Tiene sentido que la Unión necesite un instrumento para ejercer influencia militar en sus alrededores más inmediatos. No obstante, cualquier intento de asumir responsabilidad militar con respecto a la seguridad mundial representaría un intento de sustituir a la OTAN, o si se quiere ser más preciso, de debilitar la influencia de los Estados Unidos en Europa y en el mundo. No debe haber competencia entre la OTAN y la Unión Europea en el ámbito de la política de seguridad y defensa. Debe subrayarse que la OTAN tiene un papel y unas capacidades mucho más importantes que las fuerzas armadas asignadas a la Unión Europea. Sin duda, hay miembros de la Unión Europea que no son miembros de la OTAN, y tenemos que encontrar un modo de implicarlos en las cuestiones relacionadas con la seguridad europea. Este tipo de cooperación debe celebrarse en el marco de cooperación entre las fuerzas armadas nacionales y los Estados miembros. No tenemos la necesidad de crear nuevos cuarteles de mando, sino simplemente asignar secciones de las fuerzas armadas nacionales para que cooperen en acciones específicas. No obstante, la creación de un sistema europeo coherente en el ámbito de la inteligencia, la respuesta ante la crisis y la supervisión de las amenazas económicas es esencial. Corresponde a los Gobiernos nacionales y a la Unión controlar la preparación de cada uno de los Estados miembros para los ataques terroristas y verificar si disponen de un sistema de defensa territorial adecuado. Además, la Unión debe abordar la seguridad en sus alrededores inmediatos y no intentar ejercer una influencia global e implicarse en conflictos globales en todo el mundo."@es²⁰ "Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@et⁵ "Arvoisa puhemies, tämänpäiväinen keskustelu Euroopan unionin turvallisuusstrategian täytäntöönpanosta kuuluu tärkeimpiin Euroopan unionin tulevaisuudesta käytäviin keskusteluihin. Se on askel kohti joidenkin kuopatun perustuslakisopimuksen sisältämien ratkaisujen hyväksymistä. Ehdotus Euroopan ulko- ja puolustusministerin viran perustamisesta uhkaa useiden jäsenvaltioiden etuja. Saksan sopimus Venäjän kanssa oli erinomainen esimerkki eurooppalaisesta solidaarisuudesta energia-alalla. Kyseessä oli hyvin tyypillinen tapaus, jota on pidettävä varoitusmerkkinä. On järkeenkäypää, että unioni tarvitsee välineen, jonka avulla se voi käyttää sotilaallista vaikutusvaltaa lähialueillaan. Mikä tahansa yritys ottaa sotilaallista vastuuta maailmanlaajuisesta turvallisuudesta olisi kuitenkin yritys korvata Nato tai tarkemmin sanottuna heikentää Yhdysvaltojen vaikutusvaltaa Euroopassa ja muualla maailmassa. Naton ja Euroopan unionin välille ei saa syntyä kilpailua turvallisuus- ja puolustuspolitiikan alalla. On korostettava, että Natolla on huomattavasti merkittävämpi asema ja paremmat valmiudet kuin Euroopan unionin käyttöön osoitetuilla asevoimilla. EU:ssa on tietenkin jäsenvaltioita, jotka eivät kuulu Natoon, ja meidän on löydettävä tapa saada ne mukaan kysymyksiin, jotka koskevat Euroopan turvallisuutta. Tällaisen yhteistyön on tapahduttava jäsenvaltioiden kansallisten asevoimien välisen yhteistyön kehyksessä. Meidän ei pidä luoda uusia komentokeskuksia vaan yksinkertaisesti kohdentaa osa kansallisista asevoimista tekemään yhteistyötä erityisissä operaatioissa. On kuitenkin elintärkeää luoda yhtenäinen eurooppalainen järjestelmä tiedustelun, kriisinhallinnan ja taloudellisten uhkien valvonnan alalle. Kansallisten hallitusten ja unionin vastuulla on valvoa, miten yksittäiset jäsenvaltiot ovat valmistautuneet terrori-iskuihin tai onko niiden käytössä asianmukainen alueellinen puolustusjärjestelmä. Lisäksi totean, että unionin on huolehdittava turvallisuudesta välittömässä lähiympäristössään haalimatta maailmanlaajuista vaikutusvaltaa ja puuttumatta paikallisiin konflikteihin eri puolilla maailmaa."@fi⁷ "Madame la Présidente, le débat de ce jour sur la mise en œuvre d’une stratégie européenne de sécurité appartient aux débats les plus importants sur l’avenir de l’Union européenne. Il représente une étape en direction de l’adoption d’une partie des solutions énoncées dans le défunt traité constitutionnel. La proposition de créer un poste de ministre européen de la défense et des affaires étrangères constitue une menace pour les intérêts de nombreux États membres. L’accord entre l’Allemagne et la Russie a apporté un bel exemple de solidarité européenne dans le domaine de l’énergie. Il est extrêmement caractéristique et doit être considéré comme un signal d’alerte. Il est compréhensible que l’Union ait besoin d’un instrument pour exercer une influence militaire sur ses alentours immédiats. Toute tentative d’endosser une responsabilité militaire dans la sécurité mondiale représenterait toutefois une tentative de remplacer l’OTAN ou, pour être plus précis, d’affaiblir l’influence des États-Unis dans l’Europe et dans le monde. Aucune rivalité ne doit opposer l’OTAN et l’Union européenne dans le domaine de la politique de sécurité et de défense. Il mérite d’être souligné que l’OTAN possède une fonction et des capacités sensiblement plus importantes que les forces armées allouées à l’Union européenne. Bien entendu, certains membres de l’UE ne sont pas membres de l’OTAN et nous devons trouver un moyen pour les impliquer dans les affaires liées à la sécurité européenne. Ce type de coopération doit se dérouler dans le cadre de la coopération entre les forces armées nationales des États membres. Nous n’avons pas besoin de créer de nouveaux quartiers généraux de commandement, mais simplement d’affecter une fraction des forces armées nationales à la coopération dans des actions spécifiques. Il est toutefois primordial de mettre en place un système européen cohérent dans le domaine du renseignement, de la réaction aux crises et de la surveillance des menaces économiques. Il incombe aux gouvernements nationaux et à l’Union d’examiner comment les États membres se préparent à des attentats terroristes ou s’ils possèdent un système approprié de défense de leur territoire. De plus, l’Union doit se préoccuper de la sécurité dans son voisinage immédiat, et non tenter d’exercer une influence mondiale et s’impliquer dans des conflits locaux aux quatre coins de la planète."@fr⁸ "Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@hu¹¹ "Signora Presidente, il dibattito odierno sull’attuazione di una strategia europea in materia di sicurezza è una delle discussioni più importanti sul futuro dell’Unione europea. Rappresenta un passo in avanti verso l’adozione di alcune delle soluzioni contenute nel defunto Trattato costituzionale. La proposta di istituire la carica di ministro europeo degli Esteri e della difesa è una minaccia per gli interessi di molti Stati membri. L’accordo della Germania con la Russia è stato un esempio sublime di solidarietà europea nel campo dell’energia. E’ molto tipico e dovrebbe essere visto alla stregua di un segnale d’allarme. E’ ragionevole per l’Unione avere a disposizione uno strumento per esercitare un’influenza militare sulle regioni immediatamente circostanti. Tuttavia, ogni tentativo di assumere responsabilità militari per la sicurezza mondiale rappresenterebbe una volontà di sostituzione della NATO o, per essere più precisi, di indebolimento dell’influenza degli Stati Uniti in Europa e nel mondo. Non ci dovrebbe essere concorrenza tra la NATO e l’Unione europea nel campo della politica per la sicurezza e la difesa. Va sottolineato che la NATO ricopre un ruolo molto più importante e dispone di capacità molto maggiori rispetto alle forze armate dell’Unione europea. Vi sono ovviamente paesi dell’UE che non sono membri della NATO, e dobbiamo trovare un modo per coinvolgerli in questioni relative alla sicurezza europea. Tale tipologia di cooperazione dovrebbe avere luogo nel quadro della cooperazione tra le forze armate nazionali dei paesi membri. Non occorre creare nuovi quartieri generali di comando, è sufficiente destinare contingenti delle forze armate nazionali alla collaborazione in azioni specifiche. E’ tuttavia essenziale creare un sistema europeo coerente nel campo dell’ della risposta alle crisi e del monitoraggio delle minacce economiche. Spetta ai governi nazionali e all’Unione controllare il modo in cui i singoli Stati membri si preparano agli attacchi terroristici o se dispongono di un sistema di difesa territoriale adeguato. Inoltre, l’Unione dovrebbe gestire la sicurezza nel vicinato e non tentare di esercitare un’influenza globale né farsi coinvolgere nei conflitti locali che scoppiano nel mondo."@it¹² "Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@lt¹⁴ "Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@lv¹³ "Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@mt¹⁵ "Mevrouw de Voorzitter, het huidige debat over de tenuitvoerlegging van een Europese veiligheidsstrategie is een van de belangrijkste discussies met betrekking tot de toekomst van de Europese Unie. Het is een stap in de richting van de mogelijke goedkeuring van enkele van de oplossingen die in het ten dode opgeschreven Grondwettelijk Verdrag zijn opgenomen. Het voorstel om een Europese minister van Buitenlandse Zaken en Defensie te benoemen, vormt een ernstige bedreiging voor de belangen van een groot aantal EU-lidstaten. Het akkoord tussen Duitsland en Rusland is een mooi staaltje van Europese solidariteit op het vlak van energie. Dit typische optreden moet als een waarschuwing worden beschouwd. Het snijdt hout dat de Europese Unie moet kunnen beschikken over een instrument om in haar nabije omgeving militaire invloed te kunnen uitoefenen. Elke poging om de militaire verantwoordelijkheid voor de globale veiligheid op zich te nemen is echter synoniem met een poging om de NAVO te vervangen of, nauwkeuriger gezegd, om de invloed van de Verenigde Staten in Europa en de rest van de wereld te verzwakken. Eigenlijk zou elke vorm van concurrentie tussen de NAVO en de Europese Unie op het gebied van veiligheids- en defensiebeleid uit den boze moeten zijn. Daarbij dient beklemtoond te worden dat de NAVO een veel belangrijkere rol vervult en over een aanzienlijk groter potentieel beschikt dan de strijdkrachten van de Europese Unie. Er zijn inderdaad EU-lidstaten die geen deel uitmaken van de NAVO. Voor die landen moeten we een oplossing zoeken zodat ze zich toch voor de Europese veiligheidskwesties kunnen inzetten. Dergelijke acties zouden passen in het kader van samenwerking tussen de nationale strijdkrachten van de lidstaten van de Europese Unie. We moeten geen nieuwe commandocentra in het leven roepen, maar dienen wel de componenten van de nationale strijdkrachten in te delen zodat ze bij concrete acties kunnen samenwerken. De ontwikkeling van een coherent Europees systeem voor inlichtingen, crisisbeheer en het opsporen van economische dreigingen is echter van cruciaal belang. Het is de taak van de nationale regeringen en de Europese Unie om na te gaan in hoeverre de afzonderlijke lidstaten voorbereid zijn op een terroristische aanslag en of ze over een adequaat systeem beschikken voor de organisatie van hun strijdkrachten op territoriaal niveau. Bovendien zou de Europese Unie zich in de eerste plaats moeten concentreren op het garanderen van veiligheid in haar onmiddellijke omgeving, in plaats van te proberen invloed uit te oefenen op wereldniveau en zich in te laten met lokale conflicten elders in de wereld."@nl³ "Senhora Presidente, o debate de hoje sobre a implementação de uma estratégia europeia de segurança é um dos debates mais importantes no que concerne ao futuro da União Europeia. Trata-se de um passo no sentido da adopção de algumas das soluções previstas no defunto Tratado Constitucional. A proposta de criação do cargo de Ministro europeu dos Negócios Estrangeiros e da Defesa constitui uma ameaça para os interesses de muitos Estados-Membros. O acordo da Alemanha com a Rússia foi um belo exemplo de solidariedade europeia na área da energia. É bastante típico e deve ser encarado como um sinal de aviso. Faz sentido que a União necessite de um instrumento que lhe permita exercer influência militar na sua vizinhança imediata. Contudo, toda e qualquer tentativa de assumir responsabilidades militares pela segurança global representaria uma tentativa de se substituir à NATO ou, para ser mais preciso, de enfraquecer a influência dos Estados Unidos na Europa e no mundo. Não deve haver competição entre a NATO e a União Europeia na área da política de segurança e de defesa. É necessário que se frise que a NATO tem um papel e capacidades significativamente mais importantes que as forças armadas adstritas à União Europeia. Naturalmente que há membros da UE que não pertencem à NATO, e temos de arranjar um modo de os envolver nas questões relacionadas com a segurança europeia. Este tipo de cooperação deve inscrever-se no quadro da cooperação entre as forças armadas nacionais dos Estados-Membros. Não precisamos de novos quartéis-generais, mas apenas de afectar partes das forças armadas nacionais a acções de cooperação específicas. Todavia, é vital criar um sistema europeu coerente nos campos da recolha de informações, resposta a situações de crise e vigilância de ameaças económicas. Compete aos governos nacionais e à União analisar o grau de preparação de que dispõem os Estados-Membros, individualmente, em relação a ataques terroristas ou a adequação dos seus sistemas de defesa territorial. Para além disso, a União deve encarregar-se da segurança na sua vizinhança imediata e não tentar exercer uma influência à escala global e envolver-se em conflitos locais por todo o planeta."@pt¹⁷ "Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@sk¹⁸ "Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata nad wdrożeniem europejskiej strategii bezpieczeństwa jest jedną z ważniejszych dyskusji dotyczących przyszłości Unii. Jest elementem częściowego przyjęcia niektórych rozwiązań zawartych w martwym traktacie konstytucyjnym. Propozycja powołania europejskiego ministra spraw zagranicznych i obrony jest niebezpieczna dla interesów wielu państw członkowskich. Przykład solidarności europejskiej w zakresie energetyki pokazały nam Niemcy poprzez umowę z Rosją. Jest nad wyraz charakterystyczny i ostrzegający. Jest zrozumiałe, że Unia winna mieć instrument oddziaływania militarnego na swoje najbliższe otoczenie. Jednakże próba przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne w wymiarze militarnym jest próbą zastąpienia NATO, a ściślej mówiąc osłabienia wpływów Stanów Zjednoczonych w Europie i świecie. Nie może być jakiejkolwiek konkurencji pomiędzy NATO a Unią Europejską w dziedzinie polityki bezpieczeństwa i obrony. Trzeba podkreślić, iż NATO ma o wiele większe znaczenie i potencjał niż wydzielone siły zbrojne Unii. Oczywiście są członkowie Unii, którzy nie należą do NATO, i dla nich trzeba znaleźć formułę zaangażowania w zagadnienia bezpieczeństwa europejskiego. Takie współdziałanie winno nastąpić w zakresie współpracy armii narodowych członków Unii. Nie trzeba tworzyć nowych dowództw, tylko wydzielić komponenty narodowych sił zbrojnych do współdziałania w określonych akcjach. Koniecznością jest natomiast tworzenie spójnego europejskiego systemu wywiadowczego, reagowania kryzysowego oraz monitorowanie zagrożeń gospodarczych. To właśnie troską państw narodowych i Unii jest sprawdzenie, jak poszczególni członkowie są przygotowani na ataki terrorystyczne, czy posiadają odpowiedni system organizacyjnych sił obrony terytorialnej. Troską Unii winno być bezpieczeństwo w najbliższym otoczeniu, a nie globalne oddziaływanie i angażowanie się w konflikty lokalne na świecie."@sl¹⁹ "Fru talman! Dagens debatt om genomförandet av den europeiska säkerhetsstrategin är en av de viktigare när det gäller EU:s framtid. Den är ett steg mot ett antagande av en del av lösningarna i det dödförklarade konstitutionsfördraget. Förslaget om att inrätta posten som EU-minister för utrikes- och försvarsfrågor är ett hot mot många medlemsstaters intressen. Tysklands överenskommelse med Ryssland var ett utmärkt exempel på europeisk solidaritet på energiområdet. Det är mycket typiskt och bör ses som en varningssignal. Visst behöver EU ett instrument för att utöva militärt inflytande i sin omedelbara närhet. Alla försök att ta på sig militärt ansvar för den globala säkerheten skulle dock innebära att man försökte ersätta Nato eller, för att uttrycka sig tydligare, minska Förenta staternas inflytande i Europa och världen. Nato och EU bör inte konkurrera på det säkerhets- och försvarspolitiska området. Det måste understrykas att Nato har en betydligt viktigare roll och större kapacitet än de väpnade styrkor som avdelats för EU. Det finns naturligtvis EU-medlemmar som inte är medlemmar i Nato, och vi måste finna ett sätt att involvera dem i frågor som gäller europeisk säkerhet. Ett sådant samarbete bör äga rum inom ramen för samarbetet mellan medlemsstaternas nationella väpnade styrkor. Vi behöver inte inrätta ett nytt befälshögkvarter utan endast avdela delar av de nationella väpnade styrkorna för samarbete vid specifika insatser. Det är dock mycket viktigt att skapa ett sammanhängande europeiskt system för underrättelseverksamhet, krishantering och övervakning av ekonomiska hot. Det är de nationella regeringarna och EU som måste övervaka i vilken utsträckning enskilda medlemsstater är förberedda på terroristattacker och om de har ett lämpligt system för försvar av sitt territorium. Dessutom bör EU koncentrera sig på säkerheten i sitt närområde och inte försöka utöva ett globalt inflytande och engagera sig i lokala konflikter världen över."@sv²¹
lpv:unclassifiedMetadata	"Andrzej Tomasz Zapałowski (IND/DEM ). –"^{5,19,15,1,18,14,14,16,11,16,11,13} "intelligence"¹²