Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2006-03-16-Speech-4-217"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2006-03-16"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Karistamatus Aafrikas ja eelkõige Hissène Habré juhtum (arutelu)⁶
dcterms:Language	"pl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20060316.25.4-217"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2006-03-16-Speech-4-218⁶
lpv:speaker	lp:Urszula Krupa⁶
lpv:spoken text	"Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@pl¹⁶
lpv:spokenAs	unknown; Liga Polskich Rodzin (2004-07-20--2006-06-13)²² member; ENVI (2004-09-14--2007-01-14)²² substitute; Delegation to the EU-Mexico Joint Parliamentary Committee (2004-11-18--2006-04-26)²² member; FEMM (2004-07-21--2007-01-14)²² member; IND/DEM (2004-07-20--2007-02-12)²² member; Delegation for relations with South Africa (2004-09-15--2007-03-13)²²
lpv:translated text	"Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@cs¹ "Hr. formand, dagens forhandling om krænkelser af menneskerettighederne omhandler straffrihed for forskellige afrikanske statsledere, der er anklaget for diktatorisk lederskab og barbariske regeringsmetoder. Det spørgsmål, som rejses i Parlamentets beslutningsforslag, omhandler specifikt Chads tidligere præsident, Hissène Habré, som er ansvarlig for 40.000 politiske mord og 200.000 tilfælde af tortur. I beslutningsforslaget nævnes endvidere andre diktatorer fra Libyen og Etiopien, og de nævnte eksempler omfatter konflikterne i Sierra Leone, Rwanda og Den Demokratiske Republik Congo, hvor 3 millioner mennesker er døde under den seks år lange konflikt. Efter en analyse af den politiske situation i Afrika rejses spørgsmålet om årsagerne til konflikten mellem Afrikas regeringselite og deres mange landsmænd, som underkastes en så umenneskelig behandling. Det skal erindres, at sammensætningen af og rollen for den afrikanske elite hovedsageligt blev bestemt af kolonimagterne ligesom enhver ændring af disse eliter. Som for hovedparten af de koloniserede samfund blev eliterne i Afrika også skabt under påvirkning fra europæiske modeller og kommunistisk tankegang, som var udslagsgivende i udformningen af de administrative og intellektuelle aspekter af de eliter, der kom til magten. Kolonimagterne, der fokuserede på udnyttelse af arbejdskraft og eksport af råvarer, begrænsede med overlæg den politiske aktivitet sammen med udviklingen af disse landes økonomier. Samtidig vedtog eliten, som havde adgang til uddannelse på europæiske og amerikanske universiteter, en styreform, hvori der blev tildelt enorme budgetmidler, ikke blot til militæret, større administration, rejser i udlandet og til delegationer, men også til tjenestemandslønninger, pralende livsstil, luksusboliger og -biler eller med andre ord til en livsstil, der ligger milevidt fra de forhold, som hovedparten af den sultende afrikanske befolkning levede under. Den økonomiske afhængighed blev forværret, fordi de vigtigste industrier blev styret af udenlandsk kapital, og fordi disse industrier også var til fare for miljøet. Den løbende økonomiske nedgang i Afrika fortsætter på grund af ulige økonomisk samhandel, og man følger en politik, der i stedet for at fokusere på udviklingsmulighederne medfører en systematisk stigning i de fattige landes gæld. Vi støtter et beslutningsforslag, hvori der opfordres til, at kriminelle ledere stilles til ansvar, men det er af endnu større betydning at forbedre den generelle situation for den afrikanske befolkning og sikre en bæredygtig udvikling, som førnævnte forhold gør det vanskeligt at gennemføre."@da² ". Herr Präsident! In der heutigen Aussprache zu Menschenrechtsverletzungen geht es um die Straflosigkeit mehrerer ehemaliger afrikanischer Staatschefs, die der Diktatur und barbarischer Herrschaftsmethoden beschuldigt werden. Der Entschließungsantrag des Parlaments befasst sich konkret mit der Angelegenheit des ehemaligen Präsidenten der Republik Tschad, Hissène Habré, der für 40 000 politische Morde und 200 000 Fälle von Folter verantwortlich ist. In der Entschließung werden allerdings auch die Namen anderer Diktatoren von Libyen und Äthiopien genannt und als Beispiele die Konflikte in Sierra Leone, Ruanda und der Demokratischen Republik Kongo angeführt, wo während des sechsjährigen Konflikts drei Millionen Menschen gestorben sind. Eine Analyse der politischen Situation in Afrika führt zur Frage nach den Ursachen der Konflikte zwischen den dort herrschenden Eliten und der großen Zahl ihrer Landsleute, die einer solch unmenschlichen Behandlung ausgesetzt sind. Man sollte bedenken, dass die Zusammensetzung und Rolle der afrikanischen Eliten weitgehend von den Kolonialmächten bestimmt wurde, ebenso jede Veränderung bei diesen Eliten. Wie in der Mehrheit kolonialisierter Gesellschaften wurden auch in Afrika die Eliten unter dem Einfluss europäischer Modelle und kommunistischer Einflussnahme gebildet, was über den administrativen und intellektuellen Charakter der Eliten entschied, die an die Macht kamen. Den Kolonialmächten ging es vor allem um die Ausbeutung von Arbeitskräften und den Export von Rohstoffen, und so schränkten sie die politische Aktivität und damit verbunden die Entwicklung der Wirtschaft dieser Länder bewusst ein. Gleichzeitig nahmen die Eliten, die Zugang zu Bildung an europäischen und amerikanischen Hochschulen erhielten, einen Herrschaftsstil an, bei dem Haushaltsmittel in enormer Höhe nicht nur für das Militär, einen aufgeblähten Verwaltungsapparat, für Auslandsreisen und für Delegationen ausgegeben wurden, sondern auch für Beamtenlöhne, einen ausschweifenden Lebensstil, Luxushäuser und –autos, für Lebensmodelle also, die von den Bedingungen, unter denen die Mehrheit der hungernden Afrikaner lebte, weit entfernt waren. Die wirtschaftliche Abhängigkeit verschlimmerte sich noch dadurch, dass wichtige Wirtschaftszweige mit ausländischem Kapital betrieben wurden und dass diese auch noch umweltschädigend waren. Der anhaltende Raubbau an der Wirtschaft Afrikas war und ist begleitet von einem ungleichen Wirtschaftsaustausch, und anstatt Entwicklungschancen zu schaffen, wird nach wie vor eine Politik der systematischen Belastung der armen Länder mit Schulden verfolgt. Wir unterstützen einen Entschließungsantrag, der fordert, dass kriminelle Herrscher zur Verantwortung gezogen werden, aber es ist dringend notwendig, die Lage der afrikanischen Bevölkerung generell zu ändern, um eine nachhaltige Entwicklung zu gewährleisten, was wegen der eben geschilderten Bedingungen schwierig sein wird."@de⁹ "Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή συζήτηση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνδέεται με την ατιμωρησία διαφόρων πρώην αρχηγών αφρικανικών κρατών που κατηγορούνται για δικτατορία και βαρβαρικές μεθόδους διοίκησης. Το θέμα το οποίο ετέθη στο ψήφισμα του Κοινοβουλίου συνδέεται ειδικά με τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας του Τσαντ, ο οποίος είναι υπεύθυνος για 40 000 πολιτικές δολοφονίες και 200 000 περιπτώσεις βασανισμού. Ωστόσο, το ψήφισμα κατονομάζει επίσης δικτάτορες από τη Λιβύη και την Αιθιοπία, και στα παραδείγματα που παρατίθενται περιλαμβάνονται επίσης οι συγκρούσεις στη Σιέρα Λεόνε, τη Ρουάντα και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια της εξαετούς σύγκρουσης. Μια ανάλυση της πολιτικής κατάστασης στην Αφρική οδηγεί στην υποβολή ερωτήσεων σχετικά με τα αίτια των συγκρούσεων μεταξύ της αφρικανικής άρχουσας τάξης και της μάζας των συμπατριωτών τους που υποβάλλονται σε τέτοια απάνθρωπη μεταχείριση. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι η σύνθεση και ο ρόλος της αφρικανικής άρχουσας τάξης καθοριζόταν κατά μέγα μέρος από τις αποικιακές δυνάμεις, καθώς και οι τυχόν αλλαγές σε αυτήν την άρχουσα τάξη. Όπως και στην πλειονότητα των κοινωνιών των αποικιών, και στην Αφρική επίσης όλες οι άρχουσες τάξεις διαμορφώθηκαν υπό την επιρροή των ευρωπαϊκών μοντέλων και της κομμουνιστικής παρέμβασης, η οποία ήταν αποφασιστική στη διαμόρφωση του διοικητικού και διανοητικού χαρακτήρα των αρχουσών τάξεων που ανήλθαν στην εξουσία. Οι αποικιακές δυνάμεις, οι οποίες επικεντρώνονται στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου δυναμικού και την εξαγωγή πρώτων υλών, περιόριζαν εσκεμμένα την πολιτική δραστηριότητα καθώς και την ανάπτυξη των οικονομιών αυτών των χωρών. Ταυτόχρονα, οι άρχουσες τάξεις στις οποίες δόθηκε πρόσβαση στην εκπαίδευση σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια υιοθέτησαν μία νοοτροπία διοίκησης κατά την οποία διατέθηκαν τεράστια κονδύλια του προϋπολογισμού όχι μόνον στο στρατό, στη διόγκωση των ιεραρχιών της διοίκησης, σε ταξίδια στο εξωτερικό και σε αντιπροσωπείες, αλλά επίσης στους μισθούς δημόσιων υπαλλήλων, στον επιδεικτικό τρόπο ζωής, τα πολυτελή σπίτια και αυτοκίνητα, ή άλλως ειπείν σε μοντέλα ζωής τα οποία απέχουν πολύ από τις συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν οι λιμοκτονούντες αφρικανοί. Η οικονομική ανεξαρτησία επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι οι βασικές βιομηχανίες διοικούνταν από το ξένο κεφάλαιο, και ότι ήταν επίσης επιβλαβείς για το περιβάλλον. Η συνεχιζόμενη οικονομική αποστράγγιση της Αφρική διαιωνίζεται από τις άνισες οικονομικές ανταλλαγές, και αντί για ευκαιρίες ανάπτυξης, η ακολουθούμενη πολιτική ήταν η συστηματική χρέωση των φτωχών χωρών. Στηρίζουμε ένα ψήφισμα το οποίο ζητεί να καταστούν υπόλογοι οι εγκληματίες κυβερνώντες, είναι όμως άκρως επείγον θέμα η βελτίωση της συνολικής κατάστασης του αφρικανικού πληθυσμού κατά τέτοιον τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η βιώσιμη ανάπτυξη, την εφαρμογή της οποίας καθιστούν δύσκολη οι προαναφερθείσες συνθήκες."@el¹⁰ "Mr President, today’s debate on human rights violations relates to the impunity of various former heads of African states accused of dictatorship and of barbaric methods of rule. The matter raised in Parliament’s resolution relates specifically to the former President of the Republic of Chad, Hissène Habré, who is responsible for 40 000 political murders and 200 000 cases of torture. However, the resolution also names other dictators from Libya and Ethiopia, and examples cited include the conflicts in Sierra Leone, Rwanda and the Democratic Republic of Congo, where three million people have died during the six-year conflict. An analysis of the political situation in Africa leads one to ask questions about the causes of the conflicts between African ruling elites and the masses of their compatriots who are subjected to such inhuman treatment. It should be remembered that the composition and role of the African elites were largely determined by the colonial powers, as were any changes to these elites. As in the majority of colonised societies, in Africa too the elites were formed under the influence of European models and Communist interference, which was decisive in shaping the administrative and intellectual character of the elites who came to power. The colonial powers, focusing on the exploitation of manpower and the export of raw materials, deliberately restricted political activity together with the development of these countries’ economies. At the same time, the elites who were given access to education at European and American universities adopted a style of rule in which vast budgetary resources were allocated not only to the military, to swelling the ranks of the administration, to trips abroad and to delegations, but also to civil servants’ salaries, ostentatious lifestyles, luxury houses and cars, or in other words to models of life that were far removed from the conditions in which the majority of starving Africans lived. Economic dependence was aggravated by the fact that key industries were run by foreign capital, and that these were also environmentally harmful. The ongoing economic drain of Africa has been perpetuated by unequal economic exchange, and instead of development opportunities, the policy pursued has been one of systematically indebting the poor countries. We support a resolution which calls for criminal rulers to be made accountable, but it is a matter of greater urgency to improve the overall situation of the African population in such a way as to secure sustainable development, which the aforementioned conditions make difficult to implement."@en⁴ "Señor Presidente, el debate de hoy sobre las violaciones de derechos humanos está relacionado con la impunidad de varios antiguos jefes de Estado africanos acusados de ser dictadores y de bárbaros métodos de gobierno. La cuestión tratada en la resolución del Parlamento se refiere concretamente al ex Presidente de la República de Chad, Hissène Habré, que es responsable de 40 000 asesinatos políticos y 200 000 casos de torturas. Sin embargo, la resolución cita también a otros dictadores de Libia y Etiopía, así como ejemplos de conflictos como los de Sierra Leona, Ruanda y la República Democrática del Congo, donde tres millones de personas han muerto durante el conflicto de seis años de duración. Un análisis de la situación política en África obliga a preguntarse por las causas de los conflictos entre las elites gobernantes africanas y las masas de sus compatriotas que son objeto de tan inhumano trato. Es preciso recordar que la composición y el papel de las elites africanas fueron determinados en gran medida por las potencias coloniales, que también decidieron los cambios de esas elites. Como en la mayoría de las sociedades colonizadas, también en África las elites se formaron bajo la influencia de modelos europeos y de la injerencia comunista, que fue decisiva para conformar el carácter administrativo e intelectual de las elites que llegaron al poder. Las potencias coloniales, centradas en la explotación de la mano de obra y en la exportación de las materias primas, restringieron deliberadamente la actividad política y el desarrollo económico de esos países. Al mismo tiempo, las elites a las que se permitió recibir educación en universidades europeas y americanas adoptaron un estilo de gobierno en el que se asignaban amplios recursos presupuestarios a los ejércitos, a engrosar las filas de la administración, a viajes al extranjero y a delegaciones, a pagar los sueldos de los funcionarios, a ostentosos estilos de vida, casas y coches de lujo, etc.; en otras palabras, modelos de vida que estaban muy alejados de las condiciones en las que vivían la mayoría de los hambrientos africanos La dependencia económica se agravó como consecuencia de que las principales industrias dependían del capital extranjero y además eran perjudiciales para el medio ambiente. La continua sangría económica de África se ha perpetuado como consecuencia del intercambio económico en condiciones de desigualdad, ya que la política seguida ha sido la de endeudar sistemáticamente a los países pobres. Apoyamos una resolución que solicita que los gobernantes que cometan delitos deban responder de ellos, pero es urgente que mejoremos la situación general de la población africana de forma que esté garantizado el desarrollo sostenible, algo que es muy complicado de conseguir en las condiciones que he mencionado."@es²⁰ "Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@et⁵ "Arvoisa puhemies, tänään käymämme keskustelu ihmisoikeusrikkomuksista liittyy diktatuurista ja julmista hallintotavoista syytettyjen useiden Afrikan valtioiden entisten päämiesten rankaisemattomuuteen. Parlamentin päätöslauselmassa esitetty kysymys liittyy erityisesti Tšadin tasavallan entiseen presidenttiin Hissène Habréen, joka on vastuussa 40 000 poliittisesta murhasta ja 200 000 kidutustapauksesta. Päätöslauselmassa mainitaan myös Libyan ja Etiopian diktaattorit ja esimerkkitapausten joukossa ovat Sierra Leonen, Ruandan ja Kongon demokraattisen tasavallan konfliktit, joista viimeksi mainitussa kolme miljoonaa ihmistä menetti henkensä kuusi vuotta kestäneen selkkauksen aikana. Afrikan poliittisen tilanteen analysointi herättää kysymyksiä niistä syistä, joiden vuoksi Afrikan valtaeliitin ja todella epäinhimillisellä tavalla kohdeltujen kansanjoukkojen välille syntyy konflikteja. On syytä pitää mielessä, että siirtomaavallat määräsivät pitkälle Afrikan valtaeliitin kokoonpanosta ja asemasta samoin kuin sitä koskevista muutoksista. Kuten suurimmassa osassa siirtomaayhteiskuntia, myös Afrikassa eliitti muodostettiin eurooppalaisen mallin mukaisesti kommunistienkin puuttuessa asiaan. Tämä oli ratkaisevaa valtaan tulleen eliitin hallinnollisen ja älyllisen luonteen muotoutumisen kannalta. Siirtomaavallat keskittyivät työvoiman riistoon ja raaka-aineiden vientiin. Ne rajoittivat tahallisesti poliittista toimintaa ja samalla siirtomaiden talouden kehittymistä. Valtaeliitti, joka sai tilaisuuden kouluttautua Euroopan ja Amerikan yliopistoissa, omaksui samalla hallintotavan, jossa budjettivaroja ohjattiin sotilasmenoihin, hallinnon paisuttamiseen, ulkomaanmatkoihin ja valtuuskuntiin, mutta myös henkilökohtaisten palvelijoiden palkkoihin, näyttävään elämäntapaan, ylellisiin taloihin ja autoihin, toisin sanoin elämäntapaan, joka oli todella kaukana niistä oloista, joissa suurin osa nälkää näkevistä afrikkalaisista eli. Taloudellista riippuvuutta lisäsi se, että tärkeimmät teollisuudenhaarat toimivat ulkomaisen pääoman voimin ja olivat myös ympäristöä saastuttavia. Afrikan talouden heikkeneminen jatkuu edelleen, mihin on syynä kaupankäynnin epätasapaino. Kehitysmahdollisuuksien hyödyntämisen sijaan on toimittu siten, että köyhät maat ovat järjestään velkaantuneet. Kannatamme päätöslauselmaa, jossa vaaditaan rikollisten hallitsijoiden asettamista vastuuseen. Afrikan väestön kokonaistilannetta on kuitenkin mitä pikimmiten parannettava varmistamalla samalla kestävä kehitys, minkä toteutumista haittaavat edellä mainitut olosuhteet."@fi⁷ ". Monsieur le Président, le débat d’aujourd’hui sur les violations des droits de l’homme a trait à l’impunité de plusieurs anciens chefs d’État africains accusés de dictature et de méthodes de gouvernement barbares. La question soulevée dans la résolution du Parlement fait plus spécifiquement référence à l’ancien président de la République du Tchad, Hissène Habré, responsable de 40 000 meurtres politiques et de 200 000 cas de torture. Cependant, la résolution désigne également d’autres dictateurs, de Libye et d’Éthiopie et les exemples évoqués incluent les conflits en Sierra Leone, au Rwanda et en République démocratique du Congo, où trois millions de personnes sont mortes pendant les six années qu’a duré le conflit. Une analyse de la situation politique en Afrique nous conduit à nous interroger sur les causes des conflits entre les élites dirigeantes africaines et les masses de leurs compatriotes soumis à un traitement aussi inhumain. Il convient de rappeler que la composition et le rôle des élites africaines ont été largement déterminés par les puissances coloniales, de même que toute modification de ces élites. Comme dans la plupart des sociétés colonisées, en Afrique également les élites ont été formées sous l’influence des modèles européens et de l’ingérence communiste, qui ont contribué de manière décisive à façonner le caractère administratif et intellectuel des élites arrivées au pouvoir. Les puissances coloniales, ciblant l’exploitation de la main-d’œuvre et l’exportation des matières premières, ont délibérément restreint l’activité politique ainsi que le développement des économies de ces pays. Dans le même temps, les élites, qui bénéficiaient d’un accès à l’éducation dans les universités européennes et américaines, ont adopté un style de gouvernement en vertu duquel de vastes ressources budgétaires étaient allouées non seulement à l’armée, au renforcement des effectifs de l’administration, aux voyages à l’étranger et aux délégations, mais également aux salaires, aux modes de vie ostentatoires, aux demeures et aux voitures luxueuses des fonctionnaires ou, en d’autres termes, à des modèles de vie très éloignés des conditions d’existence de la majorité des Africains, touchés par la famine. La dépendance économique a été aggravée par le fait que les industries clés ont été dirigées par des capitaux étrangers et qu’elles ont également nui à l’environnement. La saignée économique qui touche l’Afrique a été perpétuée par des échanges économiques inégaux et au lieu de possibilités de développement, une politique d’endettement systématique des pays pauvres a été menée. Nous soutenons une résolution qui appelle les dirigeants criminels à répondre de leurs actes, mais il est plus urgent d’améliorer la situation d’ensemble de la population africaine de manière à garantir un développement durable, que les conditions précédemment citées rendent difficile à mettre en œuvre."@fr⁸ "Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@hu¹¹ "Signor Presidente, la discussione odierna sulle violazioni dei diritti umani tratta dell’impunità di vari ex capi di Stato africani accusati di dittatura e di metodi barbari di governo. La questione sollevata nella risoluzione del Parlamento tratta specificatamente dell’ex Presidente della repubblica del Ciad, Hissène Habré, il quale è responsabile di 40 000 omicidi politici e 200 000 casi di tortura. Il documento, ad ogni modo, indica anche altri dittatori di Libia ed Etiopia e gli esempi riportati includono i conflitti in Sierra Leone, Ruanda e Repubblica democratica del Congo, dove, nel corso dei conflitti degli ultimi sei anni, tre milioni di persone hanno perso la vita. Un’analisi della situazione politica in Africa induce a interrogarsi sulle cause dei conflitti tra le di governo africane e la massa dei loro compatrioti, soggetti a trattamenti così disumani. Bisognerebbe ricordare che la composizione e il ruolo delle africane sono stati determinati in gran parte dalle potenze coloniali e altrettanto vale per i cambiamenti in seno alle stesse. Come nella maggior parte delle società colonizzate, anche in Africa esse si sono formate sotto l’influenza dei modelli europei e l’interferenza comunista, influsso che ha avuto un ruolo decisivo nel modellare il carattere amministrativo e intellettuale delle salite al potere. Le potenze coloniali, concentrandosi sullo sfruttamento della forza lavoro e sull’esportazione delle materie prime, hanno deliberatamente ristretto l’attività politica e lo sviluppo economico di quei paesi. Al contempo, le cui era dato accesso a un’istruzione presso università europee e americane hanno adottato uno stile di governo in cui ampie risorse di bilancio erano destinate non solo all’esercito, ad aumentare il numero dei funzionari, a coprire le spese per viaggi all’estero e per l’attività delle delegazioni, ma anche agli stipendi dei dipendenti pubblici, a stili di vita ostentatamente elevati e ad abitazioni e automobili di lusso, in altre parole a modelli di vita ben lontani dalle condizioni in cui versava la maggioranza degli africani vittime della fame. La dipendenza economica era aggravata dal fatto che le industrie chiave erano gestite da capitale straniero con metodi irrispettosi dell’ambiente. Il perdurante drenaggio economico dell’Africa è frutto di uno scambio economico iniquo e invece di creare opportunità di sviluppo, la politica adottata è stata quella di indebitare sistematicamente i paesi poveri. Sosteniamo questa risoluzione che chiede di tradurre in giustizia i criminali, ma sottolineiamo che è assai più urgente migliorare la situazione generale della popolazione africana, in modo da garantire uno sviluppo sostenibile, sviluppo che le condizioni descritte in precedenza rendono difficile da realizzare."@it¹² "Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@lt¹⁴ "Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@lv¹³ "Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@mt¹⁵ ". Mijnheer de Voorzitter, het debat van vandaag over mensenrechtenschendingen handelt over de straffeloosheid van een aantal voormalige leiders van Afrikaanse landen die zijn beschuldigd van dictatoriale en zelfs barbaarse regeermethodes. Het in de resolutie aangekaarte probleem heeft met name betrekking op Hissène Habré, de voormalige president van de Republiek Tsjaad, die 40 000 politieke moorden en 200 000 gevallen van folteringen op zijn geweten heeft. De resolutie noemt echter ook nog andere dictators uit Libië en Ethiopië, evenals voorbeelden van brandhaarden als Sierra Leone, Rwanda en de Democratische Republiek Congo waar het al zes jaar aanslepende conflict het leven van drie miljoen slachtoffers heeft geëist. Wanneer men de politieke situatie in Afrika analyseert, rijst de vraag over de oorzaak van de conflicten tussen de massa’s en de Afrikaanse heersende elites die hun landgenoten op zo’n onmenselijke wijze behandelen. Hier mogen we niet vergeten dat de koloniale heersers in hoge mate de samenstelling en de rol van de Afrikaanse elites hebben bepaald, evenals eventuele veranderingen hierin. Zoals in de meeste gekolonialiseerde samenlevingen het geval is, was ook in Afrika de vorming van de elites op Europese leest geschoeid en niet vrij van communistische invloeden, wat bepalend is geweest voor de administratieve en intellectuele denkbeelden van de elites die de macht in handen hebben gekregen. De koloniale heersers waren gericht op de uitbuiting van werkkrachten en de export van grondstoffen en hebben bewust de activiteiten van politieke partijen aan banden gelegd en de economische groei gefnuikt. Tegelijkertijd maakten de elites die in Europa en Amerika hadden mogen studeren, zich een regeerstijl eigen waarbij enorme bedragen werden besteed aan het leger, de uitbreiding van het staatsapparaat, snoepreisjes, delegaties, maar ook aan ambtenarensalarissen, veel pracht en praal, luxe villa’s, auto’s, met andere woorden aan een levensstijl die mijlenver afstaat van de dagelijkse realiteit waarin de meeste hongerende Afrikanen leven. Het feit dat de belangrijkste industrieën, die op de koop toe ook nog eens het milieu vervuilen, in handen zijn van buitenlands kapitaal, verergert de economische afhankelijkheid. Afrika wordt nog steeds economisch uitgezogen, wat bestendigd wordt door de ongelijke economische uitwisseling en in plaats van kansen op ontwikkeling te krijgen, worden de arme landen stelselmatig in de schulden gestoken. We steunen de resolutie die misdadigers ter verantwoording wil roepen, maar het allerbelangrijkste is dat de algemene situatie van de bevolking in Afrika verbetert, zodat duurzame ontwikkeling een kans krijgt. Dit is echter niet eenvoudig, gezien de eerder genoemde factoren."@nl³ "Senhor Presidente, o debate dos casos de violação dos direitos do Homem de hoje incide sobre a impunidade de vários antigos Chefes de Estado africanos acusados de actuação ditatorial e de recurso a métodos de governo selváticos. A questão suscitada na resolução do Parlamento respeita especificamente ao antigo Presidente da República do Chade Hissène Habré, que é responsável por 40 000 assassínios políticos e por 200 000 casos de tortura. Contudo, a resolução cita ainda outros ditadores, da Líbia e da Etiópia, e faz referência, designadamente, aos conflitos na Serra Leoa, no Ruanda e na República Democrática do Congo, onde perderam a vida três milhões de pessoas ao longo de seis anos de conflito. Uma análise da situação política africana leva-nos a interrogar-nos sobre as causas dos conflitos entre as classes dirigentes do continente e a grande massa dos seus compatriotas, que são sujeitos a um tratamento tão desumano. Importa recordar que a composição e o papel das elites africanas foram em grande medida determinados pelas potências coloniais, tal como as mudanças sobrevindas nessas elites. Em África como na maioria das sociedades objecto de colonização, o processo de formação das elites sofreu influência dos modelos europeus e interferência comunista, que foi decisiva na modelação do perfil administrativo e intelectual das camadas que assumiram o poder. As potências coloniais, concentradas na exploração da mão-de-obra e na exportação de matérias-primas, cercearam deliberadamente a actividade política e o desenvolvimento das economias destes países. Ao mesmo tempo, as elites a que foi facultado o acesso a universidades europeias e americanas adoptaram um modelo de governação que afectava um grande volume de recursos orçamentais não apenas às forças militares, à expansão dos quadros da administração e a viagens e delegações no estrangeiro, como também à remuneração do funcionalismo público, ao sustento de trens de vida marcados pela ostentação, casas e carros de luxo ou, por outras palavras, a padrões muito distantes das condições de fome e privação em que vivia a grande maioria dos africanos. A dependência económica foi agravada pela circunstância de as indústrias estratégicas serem detidas por capital estrangeiro, e serem também ambientalmente nocivas. A persistente sangria económica da África foi perpetuada pela desigualdade dos termos de troca e, em lugar de oportunidades de desenvolvimento, tem-se prosseguido uma política que promove o endividamento sistemático dos países pobres. Apoiamos uma resolução que apela à responsabilização dos governantes criminosos, mas imperativo de maior urgência é melhorar a situação global da população africana, garantindo-lhe um desenvolvimento sustentável cuja consecução é grandemente dificultada pelas condições supramencionadas."@pt¹⁷ "Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@sk¹⁸ "Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata na temat łamania praw człowieka dotyczy unikania odpowiedzialności przez byłych przywódców niektórych państw Afryki, oskarżanych o dyktatorskie, a nawet barbarzyńskie metody sprawowania władzy. Podnoszony w rezolucji Parlamentu problem odnosi się szczególnie do byłego prezydenta Republiki Czadu, Hissène Habré, który jest odpowiedzialny za 40 tys. politycznych morderstw i 200 tys. przypadków tortur. W rezolucji jednak wymienia się także innych dyktatorów z Libii, Etiopii, podawane są przykłady konfliktów w Sierra Leone, Ruandzie, Demokratycznej Republice Konga, gdzie w ciągu sześcioletniego konfliktu zginęły 3 mln ludzi. Analizując sytuację polityczną w Afryce nasuwa się pytanie o przyczyny konfliktów między rządzącymi elitami pochodzenia afrykańskiego a masami współobywateli, którzy traktowani są w tak nieludzki sposób. Trzeba pamiętać, że o składzie afrykańskich elit, ich roli i przekształceniach decydowały w dużej mierze władze kolonialne. Podobnie jak w większości zależnych społeczeństw, również w Afryce elity kształtowały się pod wpływem wzorców europejskich oraz ingerencji komunistów, co zdecydowało o urzędniczym, intelektualnym charakterze dochodzących do władzy elit. Władze kolonialne nastawione na eksploatację siły roboczej, wywóz surowców świadomie ograniczały działalność partii politycznych, podobnie jak możliwość rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dopuszczone do wykształcenia na europejskich i amerykańskich uniwersytetach elity przyjmowały styl sprawowania władzy, przeznaczając ogromne fundusze z budżetu nie tylko na armię, mnożenie administracji, wyjazdy, delegacje, ale także na urzędnicze pensje, wystawne życie, eleganckie domy, samochody, czyli model życia daleki od warunków egzystencji większości głodujących Afrykańczyków. Gospodarczą zależność pogłębia opanowanie kluczowych gałęzi przemysłu przez kapitał zagraniczny, ostatnio dodatkowo degradujący środowisko. Prowadzony nadal drenaż ekonomiczny Afryki utrwala nierówną wymianę gospodarczą i zamiast szans rozwoju prowadzona jest polityka systematycznego zadłużania biednych krajów. Popieramy rezolucję, która nawołuje do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni, jednak ważniejsza byłaby poprawa ogólnej sytuacji ludności afrykańskiej, umożliwiająca trwały rozwój, co wydaje się trudne do zrealizowania wobec powyższych uwarunkowań."@sl¹⁹ "Herr talman! Dagens debatt om överträdelser mot de mänskliga rättigheterna har att göra med straffriheten för ett flertal före detta ledare för afrikanska länder som anklagas för diktatur och barbariska maktmetoder. Den fråga som behandlas i parlamentets resolution avser särskilt Republiken Tchads före detta president, Hissène Habré, som är ansvarig för 40 000 politiska mord och 200 000 fall av tortyr. I resolutionen nämns emellertid även namn på andra diktatorer från Libyen och Etiopien. Bland exemplen finns konflikterna i Sierra Leone, Rwanda och i Demokratiska republiken Kongo, där tre miljoner människor har dött under den sex år långa konflikten. En analys av den politiska situationen i Afrika gör att man börjar undra över orsakerna till konflikterna mellan den styrande afrikanska eliten och massorna av deras egna landsmän som är föremål för en sådan omänsklig behandling. Man gör komma ihåg att den afrikanska elitens sammansättning och funktion, liksom alla förändringar av den, till stor del bestämdes av kolonialmakterna. Precis som de flesta koloniserade samhällen utformades även eliten i Afrika under inflytande av europeiska mönster och kommunistiska inslag, vilket var avgörande i skapandet av den administrativa och intellektuella karaktären hos den elit som kom till makten. Kolonialmakterna, som koncentrerade sig på att exploatera arbetskraft och exportera råmaterial, begränsade avsiktligt den politiska aktiviteten samt utvecklingen av dessa länders ekonomier. Samtidigt införde denna elit, som fick tillgång till utbildning på europeiska och amerikanska universitet, ett regeringssätt där enorma budgetmedel anslogs, inte bara till militären, ökad administration, utlandsresor och delegationer, utan även till statstjänstemännens löner, vräkiga livsstilar, lyxvillor och bilar. Med andra ord, livsstilar som låg mycket långt ifrån de förhållanden som majoriteten av de svältande afrikanerna levde under. Det ekonomiska beroendet förvärrades av att nyckelindustrier drevs med utländskt kapital och att industrier även var miljöskadliga. Den pågående ekonomiska åderlåtningen av Afrika har bevarats av ett ojämnt ekonomiskt utbyte. Den politik som har förts har systematiskt lett till att de fattiga länderna har skuldsatts, i stället för att utveckla deras möjligheter. Vi stöder en resolution med krav på att kriminella härskare ställs till svars. Det är emellertid än mer brådskande att förbättra den allmänna situationen för den afrikanska befolkningen på ett sätt som garanterar hållbar utveckling, vilket är svårt att genomföra under de nämnda förhållandena."@sv²¹
lpv:unclassifiedMetadata	"Urszula Krupa,"^{5,19,15,1,18,14,16,11,13} "w imieniu grupy NI"^{5,19,15,1,18,14,11,16,13} "élite"¹²