Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2005-06-22-Speech-3-092"

Predicate	Value (sorted: default)
rdf:type	lpv_eu:Speech⁶
dcterms:Date	"2005-06-22"^^xsd:date⁶
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Euroopa Ülemkogu/Luxembourgi eesistumine⁶
dcterms:Language	"pl"^^xsd:language⁶
lpv:document identification number	"en.20050622.13.3-092"⁶
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2005-06-22-Speech-3-093⁶
lpv:speaker	lp:Jacek Protasiewicz⁶
lpv:spoken text	"Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@pl¹⁶
lpv:spokenAs	substitute; AFCO (2004-07-22--2007-01-14)²² member; EPP-ED (2004-07-20--2009-07-13)²² member; EMPL (2004-07-21--2007-01-14)²² unknown; Platforma Obywatelska (2004-07-20--2009-07-13)²² member; Delegation for relations with the countries of south-east Europe (2004-09-15--2007-03-13)²²
lpv:translated text	"Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@cs¹ "Hr. formand, der er ingen tvivl om, at resultaterne af sidste uges møde i Det Europæiske Råd har kastet en skygge over de seks måneder under luxembourgsk formandskab. Der er allerede sagt en hel del om årsagerne til denne fiasko. Jeg er fuldstændig enig i det, Kommissionens formand hr. Barroso sagde indledningsvist, navnlig hans bemærkninger om årsagerne til, at man ikke nåede frem til noget kompromis om de finansielle overslag. Jeg er uenig i synspunktet om, at EU står i en langvarig krise, og jeg tror på, at dødvandet over EU's udgifter snart bliver brudt. Samtidig vil jeg imidlertid gerne på det kraftigste understrege, at de nye medlemsstater ikke må lide under dette. Den europæiske solidaritet må ikke blive offer for konflikter mellem de 15 gamle medlemsstater. Vi opnår aldrig en dynamisk økonomisk vækst i Europa, hvis næsten en fjerdedel af EU's befolkning fratages den betydelige støtte, den har behov for, gennem de næste år for at afbøde virkningerne af den politiske og økonomiske deling af Europa, som landene i Central- og Østeuropa blev påtvunget. Hele EU skal samarbejde om at nå dette mål. Det er af vital interesse for de rigere medlemsstater at investere i de nye medlemsstater for at kunne fremskynde deres udvikling. En stærk samhørighedspolitik og fri bevægelighed for tjenesteydelser er de bedste metoder til at nå dette mål. Som medlem af Parlamentets Udvalg om Konstitutionelle Anliggender vil jeg også gerne rose det luxembourgske formandskab for at have indledt det, der betegnes som en tænkepause i drøftelsen af forfatningstraktaten. Det var et meget klogt træk, som er nødvendigt, hvis vi vil bevare et sundt europæisk demokrati. Resultatet af folkeafstemningerne i Frankrig og Nederlandene kan ikke ignoreres, uden at det udvider kløften mellem Europas elite og borgerne. De, der opfordrede til en fortsættelse af ratificeringsprocessen uden nogen tænkepause, som om intet var hændt, ville have opnået det stik modsatte af det, de ønskede. De ville ødelægge enhver chance for at skabe ægte demokratisk legitimitet for det europæiske projekt, måske i mange år fremover. Jeg er helt sikker på, at ved at løfte foden fra speederen har det luxembourgske formandskab fået EU gennem et farligt sving i denne sag. Jeg vil gerne benytte lejligheden til at udtrykke min særlige tak til premierminister Juncker og hr. Schmit, fordi de gjorde dette."@da² "Herr Präsident! Zweifellos hat das Ergebnis der Tagung des Europäischen Rates von letzter Woche einen Schatten auf die sechsmonatige Ratspräsidentschaft Luxemburgs geworfen. Es wurde auch schon viel über die Ursachen für dieses Fiasko gesprochen. Ich stimme voll und ganz mit der Einschätzung von Präsident Barroso überein, die er zu Beginn der Aussprache gegeben hat, und insbesondere mit seinen Ausführungen zu den Gründen, weshalb in Bezug auf die Finanzielle Vorausschau kein Kompromiss erzielt wurde. Ich bin jedoch nicht der Meinung, dass die EU sich in einer langfristigen Krise befindet, und denke, dass wir aus der Sackgasse, in der wir uns mit den EU-Finanzen befinden, bald herauskommen werden. Zugleich möchte ich aber nachdrücklich unterstreichen, dass dies den neuen Mitgliedstaaten nicht zum Nachteil gereichen darf. Die europäische Solidarität darf den Konflikten zwischen den 15 alten Mitgliedstaaten nicht zum Opfer fallen. Wir werden niemals ein dynamisches Wirtschaftswachstum in Europa erreichen, wenn nahezu ein Viertel der EU-Bevölkerung in den nächsten fünf Jahren keine hinreichende Unterstützung erhält, um die Auswirkungen der politischen und wirtschaftlichen Teilung Europas zu überwinden, die den Völkern Mittel- und Osteuropas aufgezwungen wurde. Um das zu erreichen, muss die gesamte Union gemeinsame Anstrengungen unternehmen. Es liegt im ureigenen Interesse der reicheren Mitgliedstaaten, in die neuen Mitgliedsländer zu investieren, um ihre Entwicklung zu beschleunigen. Mit einer starken Kohäsionspolitik und einem freien Dienstleistungsverkehr lässt sich dieses Ziel am besten erreichen. Als Mitglied des Ausschusses für konstitutionelle Fragen des Parlaments möchte ich dem luxemburgischen Ratsvorsitz gleichzeitig meine Anerkennung dafür aussprechen, dass er in der Debatte über den Verfassungsvertrag gewissermaßen eine Zeit des Nachdenkens eingeleitet hat. Das war ein überaus kluger Schritt, den wir dringend brauchen, wenn wir eine gesunde europäische Demokratie aufrechterhalten wollen. Die Ergebnisse der Referenden in Frankreich und den Niederlanden können nicht ignoriert werden, ohne die Kluft zwischen den politisch Verantwortlichen in Europa und den europäischen Bürgern zu vertiefen. Diejenigen, die sich – so als wäre nichts geschehen – für eine Fortführung des Ratifizierungsprozesses ohne eine Zeit des Nachdenkens ausgesprochen haben, würden genau das Gegenteil von dem bewirken, was sie erreichen wollen. Sie würden – vielleicht auf Jahre hinaus – die Chance auf eine wahrhaft demokratische Legitimation für das Projekt Europa verspielen. Ich bin der festen Überzeugung, dass der luxemburgische Ratsvorsitz, indem er den Fuß vom Gaspedal nahm, die EU in dieser Frage durch eine gefährliche Kurve steuerte. Ich möchte mich bei dieser Gelegenheit besonders bei Premierminister Juncker und bei Herrn Schmit dafür bedanken."@de⁹ "Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της προηγούμενης εβδομάδας έριξαν τη σκιά τους στην εξάμηνη Προεδρία του Λουξεμβούργου. Πάρα πολλά έχουν ήδη ειπωθεί για τις αιτίες αυτού του φιάσκου. Προσωπικά συμφωνώ πλήρως με τις απόψεις που εξέφρασε ο Πρόεδρος Barroso στην αρχή της συζήτησης, και συγκεκριμένα με τα σχόλιά του όσον αφορά τους λόγους της μη επίτευξης συμβιβασμού για τις δημοσιονομικές προοπτικές. Διαφωνώ με την άποψη ότι η ΕΕ διέρχεται μια μακροχρόνια κρίση, και πιστεύω ότι το αδιέξοδο για τις δαπάνες της ΕΕ θα ξεπεραστεί σύντομα. Ταυτόχρονα, ωστόσο, θέλω να δώσω τη μέγιστη έμφαση στο γεγονός ότι τα νέα κράτη μέλη δεν πρέπει να υποφέρουν λόγω αυτού. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν πρέπει να πέσει θύμα των συγκρούσεων μεταξύ των 15 παλαιών κρατών μελών. Δεν πρόκειται ποτέ να επιτύχουμε δυναμική οικονομική ανάπτυξη στην Ευρώπη αν σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της ΕΕ στερηθεί τη σημαντική στήριξη που θα χρειαστεί τα αμέσως επόμενα χρόνια προκειμένου να ξεπεράσει τις συνέπειες του πολιτικού και οικονομικού διχασμού της Ευρώπης που επιβλήθηκε στα έθνη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η ΕΕ στο σύνολό της χρειάζεται να εργαστεί ενωμένη προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι κεφαλαιώδες για τα συμφέροντα των πλουσιότερων κρατών μελών να επενδύσουν στα νέα κράτη μέλη προκειμένου να επιταχύνουν την ανάπτυξή τους. Μια ισχυρή πολιτική συνοχής και η ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών παρέχουν το καλύτερο μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Ως μέλος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου, θέλω επίσης να αποδώσω εύσημα στη λουξεμβουργιανή Προεδρία διότι ξεκίνησε μια περίοδο προβληματισμού στη συζήτηση για τη Συνταγματική Συνθήκη. Αυτή ήταν μια πολύ συνετή κίνηση, και πολύ σημαντική αν θέλουμε να διατηρήσουμε μια υγιή ευρωπαϊκή δημοκρατία. Τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες δεν μπορούν να αγνοηθούν χωρίς να διευρυνθεί το χάσμα μεταξύ της ευρωπαϊκής ελίτ και των ευρωπαίων πολιτών. Εκείνοι που ζήτησαν να συνεχιστεί η διαδικασία επικύρωσης χωρίς καμία περίοδο προβληματισμού, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, θα πετύχαιναν το ακριβώς αντίθετο από τις προθέσεις τους. Θα έχαναν κάθε ευκαιρία να επιτύχουν αληθινή δημοκρατική νομιμότητα για το ευρωπαϊκό σχέδιο, ίσως για πολλά από τα επόμενα χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι η λουξεμβουργιανή Προεδρία, βγάζοντας το πόδι της από το γκάζι, οδήγησε την ΕΕ μακριά από μια επικίνδυνη στροφή όσον αφορά αυτό το ζήτημα. Θέλω λοιπόν, με αυτή την ευκαιρία, να εκφράσω γι’ αυτό τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μου στον πρωθυπουργό Juncker και τον κ. Schmit."@el¹⁰ "Mr President, there can be no question that the outcome of last week’s European Council has cast a shadow on the six-month Luxembourg Presidency. A great deal has already been said about the reasons for this fiasco. I myself concur fully with the views expressed by President Barroso at the start of the debate, and in particular with his comments on the reasons why no compromise was reached on the Financial Perspective. I disagree with the view that the EU is facing a long-term crisis, and I believe that the deadlock on EU expenditure will soon be broken. At the same time, however, I should like to emphasise most strongly that the new Member States must not suffer as a result. European solidarity must not fall prey to conflicts between the 15 old Member States. We will never achieve dynamic economic growth in Europe if nearly one quarter of the EU’s population is deprived of the substantial support it will need over the next few years to overcome the effects of the political and economic division of Europe that was imposed upon the nations of Central and Eastern Europe. The EU as a whole needs to work together to this end. It is in the vital interests of the richer Member States to invest in the new Member States in order to accelerate their development. A strong cohesion policy and free movement of services provide the best means of achieving this goal. As a member of Parliament’s Committee on Constitutional Affairs, I should also like to pay tribute to the Luxembourg Presidency for having instigated what has been termed a period of reflection in the debate on the Constitutional Treaty. This was a very judicious move, and one that is essential if we are to maintain a healthy European democracy. The outcome of the referenda in France and the Netherlands cannot be ignored without widening the gap between Europe’s elite and its citizens. Those who have called for the ratification process to be continued without any period of reflection, as though nothing had happened, would achieve the very opposite of their intentions. They would forfeit any chance of achieving genuine democratic legitimacy for the European project, perhaps for many years to come. I am quite sure that by taking its foot off the accelerator, the Luxembourg Presidency has steered the EU round a dangerous bend as far as this issue is concerned. I should like to take the opportunity to express my particular thanks to Prime Minister Juncker and Mr Schmit for having done so."@en⁴ "Señor Presidente, no cabe duda de que el resultado del Consejo Europeo de la semana pasada ha ensombrecido a la Presidencia luxemburguesa. Ya se han dicho muchas cosas sobre las razones de este desastre. Yo mismo estoy totalmente de acuerdo con las opiniones expresadas por el Presidente Barroso al comienzo del debate, y en particular con sus comentarios sobre las razones por las que no se ha alcanzado un compromiso en torno a las perspectivas financieras. Discrepo con la opinión de que la UE se enfrenta a una crisis prolongada, y creo que pronto se romperá el bloqueo en torno al gasto de la UE. Sin embargo, al mimo tiempo quiero hacer hincapié en que los nuevos Estados miembros no deben sufrir las consecuencias. La solidaridad europea no debe caer presa de los conflictos entre los 15 viejos Estados miembros. Europa nunca alcanzará un crecimiento económico dinámico si casi una cuarta parte de la población de la UE se ve privada del apoyo sustancial que necesitará durante los próximos años para superar los efectos de la división política y económica de Europa impuesta a las naciones de Europa Central y Oriental. La UE en su conjunto necesita trabajar con este objetivo. Los países más ricos tienen que invertir en los nuevos Estados miembros para acelerar su desarrollo. Una firme política de cohesión y la libre circulación de servicios son el mejor medio para alcanzar esta meta. Como miembro de la Comisión de Asuntos Constitucionales del Parlamento, quiero rendir homenaje a la Presidencia luxemburguesa por haber fomentado lo que se ha denominado un período de reflexión en el debate sobre el Tratado constitucional. Ha sido un paso muy sensato, y es esencial si queremos mantener una democracia europea sana. No se puede hacer caso omiso del resultado de los referendos en Francia y los Países Bajos sin aumentar la distancia que separa la elite de Europa de sus ciudadanos. Los que han pedido que el proceso de ratificación continúe sin un período de reflexión, como si nada hubiera pasado, conseguirían lo contrario de lo que pretenden. Perderían la oportunidad de conseguir una verdadera legitimidad democrática para el proyecto europeo, quizá durante muchos años. Estoy convencido de que al quitar el pie del acelerador, la Presidencia luxemburguesa ha conducido a la UE a través de una curva peligrosa respecto de esta cuestión. Quiero aprovechar esta oportunidad para expresar mi agradecimiento al Primer Ministro Juncker y al señor Schmit por haberlo logrado."@es²⁰ "Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@et⁵ "Arvoisa puhemies, on aivan selvää, että viimeviikkoisen Eurooppa-neuvoston tulos on heittänyt varjon Luxemburgin puolivuotisen puheenjohtajakauden ylle. Tämän fiaskon syistä on puhuttu tänään jo erittäin paljon. Minä yhdyn täysin puheenjohtaja Barroson keskustelun alussa esittämiin näkemyksiin ja erityisesti hänen huomautuksiinsa syistä siihen, miksei rahoitusnäkymistä päästy kompromissiin. En jaa näkemystä, jonka mukaan EU on pitkän aikavälin kriisissä, ja uskon sen pääsevän pian ulos umpikujasta, johon olemme nyt ajautuneet unionin menojen osalta. Samaan aikaan haluan kuitenkin korostaa erittäin voimakkaasti, etteivät uudet jäsenvaltiot saa joutua kärsimään tästä tilanteesta. Eurooppalainen yhteisvastuullisuus ei saa joutua 15 vanhan jäsenvaltion keskinäisten konfliktien uhriksi. Dynaamisen talouskasvun saavuttaminen Euroopassa on mahdotonta, jos lähes neljännekseltä Euroopan unionin väestöstä riistetään tärkeä tuki, jota nämä Keski- ja Itä-Euroopan kansakunnat tarvitsevat muutamien seuraavien vuosien aikana selvitäkseen Euroopan poliittisen ja taloudellisen kahtiajaon vaikutuksista. Koko EU:n on työskenneltävä yhdessä tämän päämäärän hyväksi. Rikkaampien jäsenvaltioiden elintärkeiden etujen mukaista on investoida uusiin jäsenvaltioihin niiden kehityksen vauhdittamiseksi. Vahva koheesiopolitiikka ja palveluiden vapaa liikkuvuus tarjoavat parhaat keinot tämän tavoitteen saavuttamiseen. Parlamentin perussopimus-, työjärjestys- ja toimielinasioiden valiokunnan jäsenenä haluan myös antaa puheenjohtajavaltio Luxemburgille tunnustusta siitä, että se on käynnistänyt niin sanotun pohdinta-ajan perustuslakisopimuksesta käytävässä keskustelussa. Tämä oli erittäin viisas siirto ja myös hyvin tärkeä, mikäli haluamme säilyttää terveen eurooppalaisen demokratian. Ranskan ja Alankomaiden kansanäänestysten tuloksia ei voida sivuuttaa etäännyttämättä samalla Euroopan eliittiä entisestään Euroopan kansalaisista. Ne tahot, jotka ovat vaatineet ratifiointiprosessin välitöntä jatkamista aivan kuin mitään ei olisi tapahtunut, saavuttaisivat tällä juuri päinvastaisia tuloksia kuin heidän aikomuksenaan oli. He menettäisivät kaikki mahdollisuudet saada eurooppalaiselle yhdentymishankkeelle todellinen demokraattinen legitimiteetti ehkä useiden vuosien ajaksi. Olen aivan varma, että ottamalla jalkansa pois kaasulta puheenjohtajavaltio Luxemburg on luotsannut EU:n vaarallisen mutkan läpi tämän kysymyksen osalta. Haluan käyttää tätä tilaisuutta kiittääkseni erityisesti pääministeri Junckeria ja ministeri Schmitiä tästä toiminnasta."@fi⁷ "Monsieur le Président, ce qui est sûr, c’est que le résultat du Conseil européen de la semaine dernière a eu des répercussions négatives sur la présidence de six mois du Luxembourg. L’on a déjà beaucoup parlé des raisons de ce fiasco. Je suis moi-même tout à fait d’accord avec les opinions que le président Barroso a exprimées au début du débat, en particulier avec ses commentaires sur les raisons pour lesquelles aucun compromis n’a été atteint sur les perspectives financières. Je ne suis pas d’accord avec le point de vue selon lequel l’UE connaît une crise à long terme et je crois que les dépenses de l’UE vont bientôt sortir de l’impasse dans laquelle elles se trouvent. En même temps, toutefois, je voudrais souligner avec la plus grande fermeté que les nouveaux États membres ne doivent pas en subir les conséquences. La solidarité européenne ne doit pas être en proie aux conflits entre les 15 anciens États membres. Nous ne parviendrons jamais à une croissance économique dynamique en Europe si près d’un quart de la population de l’UE est privée du soutien substantiel dont elle aura besoin ces prochaines années pour surmonter les effets de la division politique et économique de l’Europe imposée aux nations d’Europe centrale et de l’Est. L’ensemble de l’UE doit travailler conjointement à cet effet. Il est dans l’intérêt vital des États membres plus riches d’investir dans les nouveaux États membres afin d’accélérer leur développement. Une politique de cohésion solide et la libre circulation des services constituent les meilleurs moyens d’y parvenir. En tant que membre de la commission parlementaire des affaires constitutionnelles, je voudrais également rendre hommage à la présidence luxembourgeoise, qui a été l’instigatrice de ce que l’on a appelé une «période de réflexion» dans le débat sur le traité constitutionnel. C’était une décision judicieuse, qui est essentielle si nous voulons conserver une démocratie européenne saine. Si nous ignorons le résultat des référendums qui ont eu lieu en France et aux Pays-Bas, nous élargirons le fossé entre l’élite de l’Europe et ses citoyens. Ceux qui ont demandé la poursuite du processus de ratification sans prévoir de période de réflexion, comme si rien ne s’était passé, obtiendraient tout le contraire de leurs intentions. Ils perdraient toute chance de parvenir à une véritable légitimité démocratique du projet européen, peut-être pendant de nombreuses années à venir. Dans cette question, je suis absolument certain que, en lâchant l’accélérateur, la présidence luxembourgeoise a guidé l’UE dans un virage dangereux. Je voudrais profiter de cette occasion pour remercier vivement le Premier ministre Juncker et M. Schmit d’avoir agi de la sorte."@fr⁸ "Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@hu¹¹ "Signor Presidente, l’esito del Consiglio europeo della settimana scorsa ha indubbiamente gettato un’ombra sul semestre di Presidenza lussemburghese. Si è già detto molto sulle ragioni di questo fiasco. Da parte mia condivido appieno i pareri espressi dal Presidente Barroso all’inizio del dibattito, e in particolare le sue osservazioni sui motivi che non hanno permesso di giungere a un compromesso sulle prospettive finanziarie. Non sono d’accordo con chi afferma che l’Unione europea sta attraversando una crisi di lungo periodo e ritengo che presto supereremo l’ sulla spesa dell’UE. Al tempo stesso, però, vorrei sottolineare con il massimo vigore che i nuovi Stati membri non devono subirne le conseguenze. La solidarietà europea non deve essere vittima dei conflitti tra i quindici vecchi Stati membri. In Europa non riusciremo mai a realizzare una crescita economica dinamica se quasi un quarto della popolazione europea viene privato dell’essenziale sostegno di cui avrà bisogno nei prossimi anni per superare gli effetti della divisione politica ed economica dell’Europa imposta a suo tempo alle nazioni dell’Europa centrale e orientale. Tutti gli Stati membri dell’Unione europea nel suo complesso devono collaborare alla realizzazione di questo obiettivo. E’ nel fondamentale interesse degli Stati membri più ricchi investire nei nuovi Stati membri per accelerarne lo sviluppo. Una forte politica di coesione e la libera circolazione dei servizi costituiscono il mezzo migliore per realizzare tale obiettivo. Come membro della commissione parlamentare per gli affari costituzionali, vorrei inoltre rendere omaggio alla Presidenza lussemburghese per avere promosso quello che è stato definito un periodo di riflessione nel dibattito sul Trattato costituzionale. E’ stata un’iniziativa molto accorta, oltre che indispensabile al mantenimento di una sana democrazia europea. Ignorando l’esito dei svoltisi in Francia e nei Paesi Bassi, si aumenterebbe il divario che separa l’ europea dai suoi cittadini. Chi ha chiesto di continuare il processo di ratifica senza prevedere alcun periodo di riflessione, come se nulla fosse accaduto, otterrà l’esatto contrario di ciò che spera, rinunciando alla possibilità di dotare di un’autentica legittimità democratica il progetto europeo, forse per molti anni a venire. Sono convinto che, togliendo il piede dall’acceleratore, la Presidenza lussemburghese abbia fatto superare all’Unione europea una china pericolosa riguardo a questo problema. Desidero cogliere l’occasione per rivolgere il mio personale ringraziamento al Primo Ministro Juncker e al Ministro Schmit per aver agito in questo modo."@it¹² "Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@lt¹⁴ "Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@lv¹³ "Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@mt¹⁵ "Mijnheer de Voorzitter, het staat buiten kijf dat het resultaat van de Europese Raad van vorige week een schaduw werpt over het halfjaar van het Luxemburgse voorzitterschap. Er is al veel gezegd over de oorzaken van dat fiasco. Zelf sluit ik me volledig aan bij de zienswijze die de heer Barroso aan het begin van het debat uiteen heeft gezet, en met name bij zijn analyse van de oorzaken voor het uitblijven van een compromis over de financiële vooruitzichten. Ik ben het niet eens met de opvatting dat de EU nu aan het begin staat van een langdurige crisis, en ik denk dat de impasse over de EU-uitgaven snel doorbroken zal worden. Tegelijkertijd zou ik echter met klem willen benadrukken dat de nieuwe lidstaten van de huidige situatie niet de dupe mogen worden. De Europese solidariteit mag niet verloren gaan als gevolg van conflicten tussen de vijftien oude lidstaten. Een dynamische economische groei zullen we in Europa niet bereiken zolang bijna een kwart van de bevolking van de EU de substantiële steun moet ontberen die dit deel van de Unie de komende jaren nodig heeft om de gevolgen te boven te komen van de politieke en economische tweedeling van Europa, de scheiding die de landen in Midden- en Oost-Europa is opgelegd. Daartoe moeten we zorgen voor een alles en iedereen omvattende samenwerking op EU-niveau. De rijkere lidstaten hebben er alle belang bij te investeren in de nieuwe lidstaten, omdat ze daarmee hun eigen ontwikkeling kunnen stimuleren. De beste manier om dit doel te bereiken is zorgen voor een krachtig cohesiebeleid en een vrij verkeer van diensten. Als lid van de Commissie constitutionele zaken zou ik verder het Luxemburgse voorzitterschap willen bedanken voor het inlassen van wat een bezinningsperiode genoemd is in het debat over het Grondwettelijk Verdrag. Dat is een heel verstandige zet, die ook van wezenlijk belang is voor de instandhouding van een gezonde Europese democratie. Negeren van de uitslag van de referenda in Frankrijk en Nederland zou betekenen dat de kloof tussen de Europese elite en de burgers alleen maar groter wordt. Degenen die pleiten voor voortzetting van het ratificatieproces zonder enige pauze of onderbreking, alsof er niets is gebeurd, zouden het tegenovergestelde bereiken van wat hun voor ogen staat. Alle kansen op het bereiken van een werkelijk democratische legitimiteit van het Europese project zouden daarmee - misschien wel voor vele jaren - verkeken zijn. Mijn opvatting is dat het Luxemburgse voorzitterschap met het besluit het gaspedaal even los te laten de EU op dit punt door een gevaarlijke bocht geloodst heeft. Ik wil van de gelegenheid gebruikmaken premier Juncker en de heer Schmit daarvoor hartelijk te bedanken."@nl³ "Senhor Presidente, não restam dúvidas de que o resultado do Conselho Europeu da semana passada ensombrou o semestre da Presidência do Luxemburgo. Já muito se disse sobre as razões deste fiasco. Por mim, concordo inteiramente com as opiniões manifestadas pelo Senhor Presidente Barroso no início do debate e, em especial, com os comentários que teceu acerca das razões pelas quais não se chegou a nenhum compromisso sobre as Perspectivas Financeiras. Discordo da opinião segundo a qual a UE enfrenta uma crise a longo prazo e considero que em breve se sairá do impasse relativo às despesas da UE. Ao mesmo tempo, porém, gostaria de sublinhar vigorosamente que os novos Estados-Membros não devem sofrer as consequências do que está a acontecer. A solidariedade europeia não deve ser vítima de conflitos existentes entre os 15 antigos Estados-Membros. Nunca atingiremos um crescimento económico dinâmico na Europa se quase um quarto da população da União ficar privada do apoio substancial de que vai necessitar ao longo dos próximos anos para ultrapassar os efeitos da divisão política e económica da Europa que foi imposta às nações da Europa Central e Oriental. A UE como um todo precisa de trabalhar em conjunto para esse fim. É do interesse vital dos Estados-Membros mais ricos investir nos novos Estados-Membros, a fim de acelerar o seu desenvolvimento. Uma política de coesão forte e a livre circulação de serviços fornecem os melhores meios para atingir esse objectivo. Como membro da Comissão dos Assuntos Constitucionais do Parlamento, também gostaria de prestar homenagem à Presidência luxemburguesa por ter exercido a sua influência no sentido de haver um chamado período de reflexão no debate sobre o Tratado Constitucional. Foi uma iniciativa muito sensata, uma iniciativa essencial, se quisermos manter uma saudável democracia europeia. Não é possível ignorar o resultado dos referendos em França e nos Países Baixos sem com isso alargar o fosso que separa a elite europeia dos cidadãos europeus. Os que solicitaram a continuação do processo de ratificação sem que haja um período de reflexão, como se nada se tivesse passado, obteriam precisamente o oposto do que tencionavam obter. Perderiam, talvez mesmo durante muitos anos, qualquer oportunidade de alcançar uma verdadeira legitimidade democrática para o projecto europeu. Estou certo de que, tirando o pé do acelerador, a Presidência luxemburguesa ajudou a UE a descrever uma curva perigosa no que respeita a esta questão. Por esse motivo, gostaria de aproveitar a oportunidade para dirigir os meus agradecimentos especificamente ao Primeiro-Ministro Juncker e ao Senhor Ministro Schmit."@pt¹⁷ "Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@sk¹⁸ "Panie Przewodniczący! Niewątpliwie cieniem na półroczu Prezydencji Luksemburskiej położyły się wyniki zeszłotygodniowej Rady Europejskiej. Wiele już zostało powiedziane na temat powodów jej fiaska, a osobiście w pełni podzielam ocenę wygłoszoną na początku debaty przez Przewodniczącego Barroso. Zwłaszcza, gdy mówił o przyczynach braku kompromisu w sprawie perspektywy budżetowej. Nie podzielam jednak opinii, że mamy do czynienia z trwałym kryzysem Unii Europejskiej i wyrażam przekonanie, że już wkrótce impas wokół wydatków unijnych zostanie przełamany. Chcę jednak mocno podkreślić, że musi się to odbyć bez szkody dla nowych Państw Członkowskich. Solidarność europejska nie może stać się ofiarą konfliktów w gronie starej piętnastki. Nigdy nie osiągniemy dynamicznego rozwoju gospodarki europejskiej, jeśli prawie jedna czwarta populacji unijnej będzie w najbliższych latach pozbawiona silnego wsparcia w przezwyciężaniu skutków politycznego i gospodarczego podziału Europy. Skutki tego podziału, narzuconego narodom Środkowej i Wschodniej Europy, mogą być przezwyciężone jedynie wspólnym wysiłkiem całej Unii. W żywotnym interesie bogatych państw jest inwestycja w przyspieszony rozwój nowych Państw Członkowskich. Silna polityka spójności i swobodny przepływ usług to najlepsze środki, by ten cel osiągnąć. Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu chciałbym równocześnie wyrazić uznanie dla Prezydencji Luksemburskiej za wprowadzenie do debaty nad Traktatem Konstytucyjnym tzw. okresu refleksji. To bardzo rozważne posunięcie niezbędne dla zdrowia europejskiej demokracji. Zlekceważenie wyników referendów we Francji i Holandii musiałoby doprowadzić do pogłębienia dystansu dzielącego europejskie elity od europejskich obywateli. Ci, którzy namawiali do bezrefleksyjnego kontynuowania procesu ratyfikacji, tak jakby nic się nie stało, osiągnęliby skutek odwrotny od zamierzonego. Byłaby nim utrata, być może na długie lata, szansy uzyskania prawdziwie demokratycznej legitymizacji dla projektu europejskiego. Jestem przekonany, że Prezydencja Luksemburska w tej sprawie, dzięki zdjęciu nogi z gazu, wyprowadziła Unię z niebezpiecznego wirażu. I za to przede wszystkim chciałbym z tego miejsca premierowi Junckerowi i ministrowi Schmidtowi podziękować."@sl¹⁹ "Herr talman! Det råder inget tvivel om att resultatet av förra veckans möte i Europeiska rådet har kastat en skugga över det sex månader långa luxemburgska ordförandeskapet. Mycket har redan sagts om skälen till detta misslyckande. Själv instämmer jag fullständigt i de åsikter som ordförande José Manuel Barroso uttryckte i början av debatten, i synnerhet när det gäller hans kommentarer om anledningen till att man inte lyckades nå någon kompromiss om budgetplanen. Jag håller inte med om att EU står inför en långsiktig kris, och jag anser att dödläget i EU:s utgifter snart kommer att brytas. Samtidigt vill jag emellertid mycket starkt betona att de nya medlemsstaterna inte får bli lidande till följd av detta. Solidariteten i EU får inte falla offer för konflikter mellan de 15 gamla medlemsstaterna. Vi kommer aldrig att åstadkomma dynamisk ekonomisk tillväxt i EU om nästan en fjärdedel av EU:s befolkning förvägras det väsentliga stöd de kommer att behöva under de närmaste åren för att övervinna följderna av den politiska och ekonomiska uppdelning av EU som tvingas på nationerna från Central- och Östeuropa. Hela EU måste samarbeta för detta ändamål. Det ligger i de rikare medlemsstaternas centrala intresse att investera i de nya medlemsstaterna för att påskynda deras utveckling. En stark sammanhållningspolitik och fri rörlighet för tjänster utgör de bästa hjälpmedlen för att nå detta mål. Som ledamot av parlamentets utskott för konstitutionella frågor vill jag även gratulera det luxemburgska ordförandeskapet till att det har uppmanat till vad som har benämnts en tid av eftertanke i debatten om konstitutionsfördraget. Det var ett mycket välbetänkt drag, och det är nödvändigt om vi skall kunna upprätthålla en sund demokrati i EU. Om vi väljer att ignorera resultaten av folkomröstningarna i Frankrike och Nederländerna kommer vi att bredda klyftan mellan EU:s elit och medborgarna. De som har begärt att ratificeringsprocessen skall fortsätta utan någon tid för eftertanke, som om ingenting hade hänt, skulle uppnå exakt motsatt syfte. De skulle förverka alla chanser till att nå verklig demokratisk legitimitet för det europeiska projektet, kanske för många år framåt. Jag är övertygad om att det luxemburgska ordförandeskapet genom att lätta på gaspedalen har lotsat EU runt en farlig krök när det gäller denna fråga. Jag vill ta tillfället i akt att särskilt tacka premiärminister Jean-Claude Juncker och Nicolas Schmit för detta."@sv²¹
lpv:unclassifiedMetadata	"Jacek Protasiewicz (PPE-DE )."^{5,19,15,1,18,14,11,16,13} "impasse"¹² "referendum"¹² "élite"¹²