Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2004-01-13-Speech-2-176"

Predicate	Value (sorted: none)
lpv:translated text	"Hr. formand, det er yderst vigtigt at tage fat på bushmeatkrisen. Som De kun alt for godt ved, truer krybskytteri og uholdbare jagtomfang eksistensen for nogle af vores nærmeste slægtninge i dyreriget, nemlig gorillaarterne, chimpanser og andre menneskeaber. Desuden arbejder vi på politisk niveau med at tage fat på bushmeatkrisen. F.eks. har vi for nylig givet 500.000 euro til hjælp til at iværksætte den afrikanske ministerielle proces om håndhævelse af skovlove og forvaltning af skovene. Selv om det primære mål med denne proces er at forbedre styringen af skovsektoren og bekæmpe ulovlig skovhugst, vil inddragelsen af adskillige vigtige henvisninger til bushmeat og vildt i konferencens slutdokument bidrage til at højne emnets profil. Vi bifalder i høj grad initiativet til at fremlægge dette brede offentlige engagement for Parlamentet. Det er efter min opfattelse en meget konstruktiv måde, som sikrer emnet den opmærksomhed, som det fortjener. Det er en sag, som tydeligvis bekymrer offentligheden, som de næsten to millioner underskrifter på andragendet viser. Det er også en sag, som bekymrer Kommissionen stærkt, på linje med det globale engagement for at standse tabet i biodiversitet inden 2010. Vi hilser derfor betænkningen fra hr. De Rossa velkommen. Jeg synes, den er afbalanceret og præcis. Vi arbejder på at angribe problemet på en række forskellige måder, men jeg må først understrege behovet for at skelne klart mellem bushmeatkrisen - som truer visse dyrearter - og det daglige konsum af bushmeat, som udgør en vigtig del af fødevaresikkerheden for fattige mennesker i udviklingslandene. Vi er klar over, at der er mange aspekter i forbindelse med bushmeat, som går ud over udviklingsproblematikken - bl.a. sundhedsspørgsmål i Europa, nogle handelsmæssige spørgsmål samt videnskabelige spørgsmål. Men eftersom størsteparten af overudnyttelsen af bushmeat finder sted i udviklingslandene, er den bedste løsning at støtte disse lande gennem vores udviklingssamarbejde og tage fat på bushmeatkrisen dér, hvor den har sine rødder. Denne krise kan tages op i forbindelse med naturressourcer, udvikling af landområder eller styringsspørgsmål, eller som et tværgående emne, som kan angribes gennem evaluering af indvirkninger på miljøet og strategiske miljøvurderinger. Disse vurderinger skal identificere risici og eventuelle beskyttelsesforanstaltninger med hensyn til bushmeat for alle udviklingsaktiviteter. I denne henseende er jeg glad for at kunne fortælle Dem, at manualen for integration af miljøhensyn i udviklingssamarbejde og økonomisk samarbejde vil blive færdiggjort og gjort operationel i første halvdel af 2004. Den reviderede manual bør gå langt for at sikre, at spørgsmålene om bushmeat får tilstrækkelig opmærksomhed i miljøvurderinger og derfor i alle vores relevante udviklingsaktiviteter. Midtvejsevalueringen af vores samarbejdsstrategier i år vil blive brugt til at styrke integrationen af miljøhensyn, særligt ved at fremme en mere systematisk brug af miljøprofiler for de enkelte lande, strategiske miljøvurderinger og som nævnt evalueringer af indvirkninger på miljøet. Det er alt sammen fint. Det udgør måske ikke en særlig direkte reaktion, men det giver ikke desto mindre den nødvendige baggrund for en ordentlig overvejelse af emnet. Nationalt ejerskab er meget vigtigt. Faktisk har aktiviteter for at bremse overudnyttelsen af bushmeat ingen mening, hvis ikke bushmeatlandene selv tager føringen. Vi kan hjælpe med passende støttekapacitet og ved at anføre de nævnte holdninger, når vi reviderer landestrategierne, men ejerskab til problemet er afgørende. Jeg vil gerne tilføje et særligt punkt, og det er, at fred er afgørende. Hvis vi ser på konflikten i Den Demokratiske Republik Congo og i andre lande i regionen i de sidste 10 år, så er kendsgerningen, at disse konflikter har blokeret for ethvert forsøg på at skabe bare en minimal styring med hensyn til det problem, vi diskuterer. Soldater og internt fordrevne, flygtninge, har ikke haft nogen restriktioner, ingen ansporing, ingen ledelse, ingen straf, ingen styring overhovedet med hensyn til, hvordan de skulle opføre sig i denne henseende. Det har været et område uden for lov og orden, og vi har set de forfærdelige konsekvenser. Jeg ville sætte dette øverst på listen over prioriteter, og jeg betragter en fredsdividende til miljøet og til bushmeatkrisen som et af de mange vigtige aspekter til at sikre fred i Den Demokratiske Republik Congo og andre steder i regionen. Kommissionen er ikke overbevist om, at en specifik handlingsplan ville være den bedste måde at angribe bushmeatkrisen på, og det afspejler det, jeg sagde om ejerskab. Både EF-strategien for at integrere det miljømæssige samarbejde i det økonomiske samarbejde og udviklingssamarbejdet og handlingsplanen om biologisk diversitet for udviklingssamarbejde skal revideres i år. Det vil være klogt at sikre, at bushmeatspørgsmålet bliver behandlet seriøst i disse to strategier, snarere end at lave en særlig bushmeatstrategi, som ville kræve en masse personalemæssige ressourcer uden nødvendigvis at føre til øget aktivitet for at tage fat på problemet. Når man tager de mange sektorer i betragtning, som bushmeatspørgsmålet har indflydelse på, ville en sådan model ikke være den bedste. Mange EU-projekter i Øst-, Syd- og Vestafrika tager denne udfordring op på en meget praktisk måde. Selv om udgifterne til miljøet i procent af det samlede hjælpeprogram er ret små, har vi investeret væsentlige summer i miljøbeskyttelse og forvaltning i nøglelande. F.eks. har Kommissionen siden 1992 investeret omkring 67 millioner euro i Ecofac-programmet for de centralafrikanske skovøkosystemer, som støtter en nyskabende forvaltning af beskyttede områder i vigtige habitater for de store menneskeaber. Kommissionen finansierer også arbejde med at kontrollere jagt og krybskytteri i private skovkoncessioner og fremmer økoturisme i regionen som del af dens ansvarlige forvaltning af initiativet."@da1
lpv:unclassifiedMetadata	"inter alia"1,10,3
lpv:translated text	". Herr talman! Det är av yttersta vikt att ta itu med bushmeatkrisen. Som ni alltför väl känner är existensen för några av våra närmaste släktingar i djurriket hotad av tjuvskytte och jakt på ohållbara nivåer. Det handlar om gorillor, schimpanser och andra aparter. Dessutom arbetar vi på politisk nivå för att ta itu med bushmeatkrisen. Vi gav till exempel nyligen ett bidrag på 500 000 euro för att hjälpa till att starta processen African Forest Law Enforcement and Governance. Även om det huvudsakliga målet med detta initiativ är att förbättra förvaltningen inom skogssektorn och bekämpa illegal avverkning, kommer det faktum att flera viktiga hänvisningar till bushmeat och vilda djur tas med i konferensförklaringen att hjälpa till att höja profilen för denna fråga. Vi välkomnar verkligen initiativet att presentera detta övergripande engagemang från allmänhetens sida för parlamentet. Detta är, enligt min mening, ett mycket konstruktivt sätt att ge frågan den uppmärksamhet som den förtjänar. Detta oroar uppenbarligen allmänheten, något som nästan två miljoner underskrifter på framställningen visar. Det oroar även kommissionen mycket, och ligger i linje med det globala åtagandet att stoppa förlusten av biologisk mångfald till 2010. Vi välkomnar därför Proinsias De Rossas betänkande som jag finner balanserat och sakligt. Vi arbetar för att diskutera frågan ur ett antal aspekter, men jag måste först betona behovet av att tydligt skilja mellan bushmeatkrisen – som hotar vissa djurarter – och den dagliga konsumtionen av viltkött, som utgör en viktig del av livsmedelssäkerheten för fattiga människor i utvecklingsländerna. Vi är högst medvetna om att det finns flera aspekter som rör bushmeat än de som omfattas av agendan för utveckling. Dessa inbegriper hälsovårdsfrågor inom Europa, vissa handelsfrågor samt vetenskapliga frågor. Men eftersom den mesta överexploateringen av bushmeat äger rum i utvecklingsländer är den bästa lösningen att ge stöd till dessa länder genom våra insatser för utvecklingssamarbete och att inrikta sig på bushmeatkrisen där den har sitt ursprung. Denna kris kan tas upp mot bakgrund av naturtillgångar, landsbygdsutveckling eller förvaltningsfrågor, eller som en övergripande fråga som behandlas genom bland annat miljökonsekvensbeskrivningar (MKB) och strategiska miljöbedömningar (SMB). Dessa bedömningar borde påvisa risker och möjliga åtgärder för att mildra effekterna med hänsyn till bushmeat för all utvecklingsverksamhet. I detta avseende gläder det mig att informera er att handboken ”Integrera miljöfrågor i utveckling och ekonomiskt samarbete” kommer att färdigställas och kunna tas i bruk under första halvåret i år. Den omarbetade handboken borde räcka lång väg för att garantera att frågor om bushmeat får ordentlig uppmärksamhet i miljöbedömningar och följaktligen i all vår relevanta utvecklingsverksamhet. Halvtidsöversynen av våra samarbetsstrategier i år kommer att användas för att förstärka integrationen av miljömässiga frågor, i synnerhet genom att främja en mer systematisk användning av landsmiljöprofiler, strategiska miljöbedömningar och, som jag tidigare nämnde, miljökonsekvensbeskrivningar. Allt detta är bra. Det kanske inte utgör någon alldeles direkt reaktion, men ger trots det den nödvändiga bakgrunden för att kunna ta frågan under övervägande på lämpligt sätt. Nationell äganderätt är mycket viktig. Verksamhet som syftar till att sätta stopp för överexploatering av bushmeat betyder i själva verket om inte bushmeatländerna själva tar täten. Vi kan bistå med lämpligt stöd för kapacitetsuppbyggnad och med att lägga in de åsikter som kommit till uttryck när vi reviderar landstrategier, men äganderätten till problemet är avgörande. Jag skulle vilja tillägga en särskild punkt, nämligen att det är nödvändigt med fred. Om vi ser på konflikten i Demokratiska republiken Kongo och i andra länder i regionen under de senaste 10 åren, är verkligheten den att dessa konflikter har blockerat alla försök att på något sätt tygla de problem som vi diskuterar. Soldater och internt fördrivna människor, flyktingar, har inte haft några restriktioner, inga incitament, inga riktlinjer, inga straff, inga som helst regler för hur man skall uppträda i dessa fall. Det har varit ett område utanför lag och ordning, och vi har sett de fruktansvärda följderna. Jag skulle vilja göra denna punkt till nummer ett på prioriteringslistan, och jag anser faktiskt att vinsterna av en fred för miljön och bushmeatkrisen är en av de många viktiga aspekterna för att garantera fred i Demokratiska republiken Kongo och på andra håll i regionen. Kommissionen är inte övertygad om att en särskild handlingsplan skulle vara det bästa sättet att ta itu med bushmeatkrisen, och detta återspeglar det som jag sade om äganderätt. Både kommissionens strategi för att integrera miljöfrågor i ekonomiskt samarbete och utvecklingsbistånd och EU:s handlingsplan för biologisk mångfald på området utvecklingssamarbete är föremål för granskning i år. Det är bättre att se till att frågor om bushmeat tas upp på rätt sätt i dessa två strategier, hellre än att sammanställa en särskild bushmeatstrategi som skulle kräva mycket resurser vad gäller personal, men som kanske inte nödvändigtvis leder till ytterligare åtgärder för att ta itu med problemet. Med tanke på att konsekvenserna av bushmeatfrågan spänner över flera sektorer skulle ett sådant tillvägagångssätt inte vara det bästa. Inom många gemenskapsprojekt i östra, södra och västra Afrika tar man sig an denna utmaning på ett mycket praktiskt sätt. Även om de pengar som läggs på miljön procentuellt sätt utgör en ganska liten del av det totala biståndsprogrammet, har vi investerat åtskilligt i miljöskydd och förvaltning i nyckelländer. I Centralafrika till exempel har kommissionen sedan 1992 investerat ungefär 67 miljoner euro i Ecofac-programmet för de centralafrikanska ekosystemen i skogen, vilket leder till nyskapande förvaltning i skyddade områden med viktiga livsmiljöer för människoapor. Kommissionen finansierar också arbete för att kontrollera jakt och tjuvskytte i privata skogskoncessioner samt främjar ekoturism i regionen som en del av den förvaltning av initiativet som faller inom kommissionens ansvarsområde."@sv13
lpv:unclassifiedMetadata	"ingenting"13
lpv:translated text	". Arvoisa puhemies, bushmeat-kriisiin on äärimmäisen tärkeää puuttua. Tiedätte kaikki liiankin hyvin, että salakaato ja kestämätön metsästys uhkaavat tappaa sukupuuttoon läheisimmät eläinkunnan sukulaisemme, kuten gorillalajit, simpanssit ja muut ihmisapinat. Komissio pyrkii ratkomaan bushmeat-kriisiä myös poliittisin toimin. Hiljattain se antoi esimerkiksi 500 000 euron apurahan Afrikan metsälainsäädännön soveltamisen valvontaa ja metsähallintoa koskevan ministeriprosessin käynnistämiseen. Prosessin päätavoite on parantaa metsäalan hallintoa ja torjua laitonta puunkorjuuta, mutta bushmeat-ongelmaa ja villieläimiä koskevien useiden huomattavien viittausten sisällyttäminen konferenssissa annettuun julkilausumaan takaa ongelmalle aiempaa paremman näkyvyyden. Olemme hyvin mielissämme siitä, että tämä kansalaisten laajapohjainen sitoumus esitellään parlamentille. Mielestäni näin tälle kysymykselle voidaan taata sen ansaitsema huomio hyvin rakentavalla tavalla. Ongelma huolettaa kansalaisia yleisesti, kuten vetoomuksen miltei kaksi miljoonaa allekirjoitusta osoittavat. Ongelma huolettaa suuresti myös komissiota, kun huomioon otetaan maailmanlaajuisesti tehty sitoumus pysäyttää biologisen monimuotoisuuden heikkeneminen vuoteen 2010 mennessä. Komissio onkin tyytyväinen De Rossan mietintöön, jota pidän tasapainoisena ja ytimekkäänä. Komissio pyrkii ratkomaan ongelmaa eri tavoin. Ensiksi on kuitenkin korostettava, että on tärkeää pitää erillään bushmeat-kriisi – joka uhkaa tiettyjä eläinlajeja – ja päivittäin kulutettava villieläinten liha, joka on keskeinen osa kehitysmaiden köyhän väestön elintarviketurvaa. Komissio on hyvin tietoinen siitä, että monet bushmeat-kysymyksen näkökohdat ulottuvat kehitysyhteistyökysymyksiä laajemmalle. Näitä ovat muun muassa Eurooppaa koskevat terveyskysymykset, jotkin kauppakysymykset ja jotkin tieteelliset kysymykset. Koska bushmeat-lihan liikametsästys kuitenkin koskee etupäässä kehitysmaita, paras ratkaisu on tukea näitä maita yhteisön kehitysyhteistyön puitteissa ja pyrkiä ratkaisemaan bushmeat-kriisi siellä, missä sen syytkin ovat. Kriisiä voidaan käsitellä luonnonvarojen, maaseudun kehittämisen tai hallintotavan kannalta taikka monialaisena kysymyksenä muun muassa laadittaessa ympäristövaikutusten arviointeja ja strategisia ympäristöarviointeja. Näissä arvioinneissa olisi määriteltävä bushmeat-metsästyksen riskit ja mahdolliset lievennystoimet kaikkien kehitysyhteistyötoimien osalta. Tältä osin voin tyytyväisenä ilmoittaa, että kehitysyhteistyöhankkeiden ympäristöopas ("Integrating environment concerns into development and economic cooperation") saadaan valmiiksi ja otetaan käyttöön tämän vuoden alkupuoliskon aikana. Tarkistetulla oppaalla pitäisi voida pitkälti varmistaa, että bushmeat-kysymystä käsitellään asianmukaisella tavalla ympäristövaikutuksia arvioitaessa ja niin muodoin myös kaikessa asianomaisessa kehitysyhteistyötoiminnassamme. Tänä vuonna laadittavilla yhteistyöstrategioidemme väliarvioinneilla pyritään lujittamaan ympäristökysymysten integrointia ennen kaikkea tukemalla maakohtaisten ympäristöprofiilien, strategisten ympäristöarviointien ja edellä mainittujen ympäristövaikutusten arviointien järjestelmällisempää hyödyntämistä. Kaikkeen tähän voimme olla tyytyväisiä. Näillä toimilla ongelmaan ei ehkä reagoida aivan suoraan mutta annetaan kuitenkin tarvittavat lähtökohdat ongelman asianmukaiseen tarkasteluun. Kansallinen sitoutuminen on ensiarvoisen tärkeää. Bushmeat-lihan liikakäytön torjumiseen tähtäävät toimet ovat nimittäin elleivät metsästystä harjoittavat maat ota ohjia käsiinsä. Voimme antaa niille sopivaa tukea valmiuksien kehittämiseen ja sisällyttää näkemyksemme tarkistettuihin maastrategioihin, mutta ratkaisevaa on niiden oma sitoutuminen ongelman ratkaisemiseen. Haluaisin huomauttaa erikseen, että rauha on olennaista. On myönnettävä, että Kongon demokraattisen tasavallan ja alueen muiden maiden konfliktit viimeisten kymmenen vuoden aikana ovat estäneet kaikki yritykset juurruttaa maihin edes vähäistä hallintoa käsittelemämme ongelman ratkaisemiseksi. Sotilailla, maan sisäisillä hätäsiirtolaisilla ja pakolaisilla ei ole ollut minkäänlaisia rajoituksia, kannustimia, ohjeita, rangaistuksia eikä hallintoa siltä osin, miten tilanteessa olisi meneteltävä. Ala on ollut lain ja järjestyksen ulottumattomissa, ja karmeat seuraukset ovat nähtävissä. Mielestäni tämä on ensisijaisten tavoitteiden kärjessä, ja mielestäni ympäristön hyväksi ja bushmeat-kriisin ratkaisemiseen suunnattava rauhanajan osinko on yksi keskeisistä näkökohdista pyrittäessä turvaamaan rauha Kongon demokraattiseen tasavaltaan ja muualle tälle alueelle. Komissio ei ole vakuuttunut siitä, että paras ratkaisu bushmeat-kriisiin olisi erityisen toimintasuunnitelman laatiminen, ja tämä näkemys vastaa sanojani sitoutumisesta. Tänä vuonna sekä yhteisön strategiaa ympäristönäkökohtien ja kestävän kehityksen sisällyttämiseksi talous- ja kehitysyhteistyöpolitiikkaan että biologista monimuotoisuutta koskevaa kehitysyhteistyön toimintasuunnitelmaa tarkastellaan uudelleen. On parempi varmistaa, että bushmeat-kysymyksiä käsitellään asianmukaisesti näissä strategioissa, kuin koota erityinen bushmeat-strategia, jota laatimaan tarvittaisiin runsaasti henkilöstöä, mutta joka ei välttämättä johtaisi uusiin ratkaisutoimiin. Bushmeat-kysymyksen monialaisten vaikutusten vuoksi tällainen lähestymistapa ei olisi paras mahdollinen. Monissa Afrikan itä-, etelä- ja länsiosissa toteutettavissa yhteisöhankkeissa tätä haastetta lähestytään hyvin käytännönläheisesti. Vaikka ympäristökysymyksiin suunnattava prosenttiosuus ohjelman kokonaismäärärahoista on varsin vähäinen, yhteisö on sijoittanut keskeisten maiden ympäristönsuojeluun ja ympäristöhallintoon huomattavasti varoja. Esimerkiksi Keski-Afrikassa komissio on vuodesta 1992 investoinut noin 67 miljoonaa euroa Keski-Afrikan metsäekosysteemien suojelua ja järkevää käyttöä koskevaan Ecofac-ohjelmaan, jossa kokeillaan innovatiivista suojelualueiden hallintaa suurten ihmisapinoiden keskeisissä elinympäristöissä. Aloitteen vastuullisen hallinnoinnin yhteydessä komissio rahoittaa lisäksi toimia yksityisillä toimilupa-alueilla harjoitettavan metsästyksen ja salakaadon hallinnoimiseksi sekä alueelle suuntautuvan ekomatkailun edistämiseksi."@fi5
lpv:unclassifiedMetadata	"merkityksettömiä"5
lpv:translated text	". Mijnheer de Voorzitter, het is van het allergrootste belang om de bushmeatcrisis aan de orde te stellen. Zoals u maar al te goed weet vormen stroperij en buitensporige jacht een bedreiging voor het bestaan van enige van onze meest naaste familieleden uit het dierenrijk: de gorillasoorten, de chimpansees en andere apensoorten. Verder werken we op politiek niveau om de bushmeatcrisis aan te pakken. We hebben bijvoorbeeld onlangs een subsidie van 500.000 euro ter beschikking gesteld om te helpen bij de oprichting van het Afrikaanse ministeriële proces voor rechtshandhaving en governance in de bosbouw. Hoewel het primaire doel van dit proces bestaat in de verbetering van het management van de bossector en het tegengaan van illegale houtkap, zal de opname in de conferentieverklaring van verschillende belangrijke verwijzingen naar bushmeat en wilde dieren helpen om dit probleem meer bekendheid te geven. We zijn bijzonder blij met het initiatief om deze door de bevolking breed gedragen bezorgdheid aan het Parlement over te brengen. Dit is naar mijn mening een zeer constructieve manier om dit onderwerp de aandacht te geven die het verdient. Dit is duidelijk een zaak waar de gewone mensen zich zorgen over maken, zoals blijkt uit de bijna twee miljoen handtekeningen die het verzoekschrift meekreeg. Ook de Commissie maakt zich ernstige zorgen over dit onderwerp, overeenkomstig de wereldwijd aangegane verbintenis om het verlies aan biodiversiteit voor 2010 tot staan te brengen. Daarom zijn we blij met het verslag van de heer De Rossa, dat ik een evenwichtig en terzake doend verslag vind. We zijn op een aantal verschillende manier bezig dit probleem aan te pakken, maar eerst moet ik benadrukken dat het nodig is om een duidelijk onderscheid te maken tussen de bushmeatcrisis, die bepaalde diersoorten bedreigt, en de alledaagse consumptie van wild vlees, die een essentieel onderdeel vormt van de voedselvoorziening voor arme mensen in de ontwikkelingslanden. We zijn ons er goed van bewust dat een aantal aspecten die te maken hebben met bushmeat de ontwikkelingsagenda overstijgen; hieronder vallen gezondheidskwesties in Europa, sommige handelskwesties evenals wetenschappelijke zaken. Maar aangezien de meeste vormen van excessieve exploitatie van bushmeat plaatsvinden in ontwikkelingslanden, is de beste oplossing om deze landen steun te bieden via onze ontwikkelingssamenwerking, en de bushmeatcrisis bij de wortels aan te pakken. Deze crisis kan worden benaderd in de context van natuurlijke hulpbronnen, plattelandsontwikkeling, bestuur, of als een overkoepelende kwestie die inter alia aan de orde gesteld moet worden via milieueffectrapportages en strategische milieuevaluaties. In deze evaluaties zouden de risico’s moeten worden aangewezen, evenals verzachtende maatregelen met betrekking tot bushmeat, voor alle ontwikkelingsactiviteiten. Wat dit betreft ben ik blij u te kunnen meedelen dat het handboek voor “ontwikkelings- en samenwerkingsprojecten, gericht op het integreren van milieukwesties in de ontwikkelingssamenwerking en de economische samenwerking”, in de eerste helft van dit jaar zal worden voltooid en van kracht zal worden. De herziene versie van het handboek zou er zeker aan moeten bijdragen dat er voldoende aandacht wordt besteed aan kwesties rond bushmeat in milieueffectrapportages, en daarmee in al onze relevante ontwikkelingsactiviteiten. De tussentijdse evaluaties van onze samenwerkingsstrategieën van dit jaar zullen worden gebruikt om de integratie van milieukwesties te versterken, in het bijzonder door bevordering van een systematischer gebruik van milieuprofielen van landen, strategische milieuevaluaties en, zoals eerder genoemd, milieueffectrapportages. Dit is allemaal uitstekend. Weliswaar is er niet echt sprake van een directe reactie, maar het voorziet in de achtergrond die nodig is voor een goede behandeling van de zaak. Overheidseigendom is erg belangrijk. Het is zelfs zo dat activiteiten die gericht zijn op het aan banden leggen van excessieve overexploitatie van bushmeat betekenen als de bushmeatlanden zelf niet het voortouw nemen. We kunnen helpen met relevante steunmaatregelen en met het implementeren van de tot uitdrukking gebrachte visies in de herzieningen van de landenstrategieën, maar het eigendomsaspect van het probleem is cruciaal. Ik zou nog speciaal willen vermelden dat vrede absoluut essentieel is. Als we kijken naar het conflict in de DRC, en in andere landen in de regio gedurende de laatste tien jaar, dan is de realiteit dat deze conflicten elke poging hebben geblokkeerd om zelfs maar een minimum aan beleid te krijgen met betrekking tot het probleem waarover we het hebben. Soldaten en in eigen land ontheemden – vluchtelingen – hebben geen beperkingen gehad, geen aanmoediging, geen richtsnoeren, geen straffen, geen enkele leiding, met betrekking tot hun gedrag in dit verband. Het is een terrein geweest dat buiten recht en orde stond, en we hebben de verschrikkelijke gevolgen gezien. Ik zou dit als nummer één op de prioriteitenlijst willen zetten, en ik beschouw een vredesdividend voor het milieu, en voor de bushmeatcrisis, dan ook als een van de vele belangrijke redenen om de vrede in de DRC en elders in de regio te verzekeren. De Commissie is er niet van overtuigd dat een specifiek actieplan de beste manier is om de bushmeatcrisis aan te pakken, en dit weerspiegelt wat ik over eigendom heb gezegd. Zowel de EG-strategie voor integratie van milieusamenwerking in economische en ontwikkelingssamenwerking, als het “actieplan biologische diversiteit in het kader van ontwikkelingssamenwerking en economische samenwerking” worden dit jaar geëvalueerd. Het verdient de voorkeur ervoor te zorgen dat kwesties rond bushmeat op gepaste wijze aan de orde worden gesteld in deze twee strategieën, in plaats van dat er een specifieke bushmeatstrategie wordt opgesteld die veel personele middelen zou vereisen, maar niet noodzakelijk zou leiden tot extra actie om het probleem op te lossen. Als we het feit in aanmerking nemen dat de bushmeatkwestie zich over meerdere sectoren uitspreidt, dan zou een dergelijke aanpak zeker niet optimaal zijn. Veel Gemeenschapsprojecten in Oost-, Zuid- en West-Afrika pakken dit probleem op zeer praktische wijze aan. Hoewel de milieu-uitgaven als percentage van het totale hulpprogramma tamelijk laag zijn, hebben we behoorlijk geïnvesteerd in milieubescherming en milieubeheer in cruciale landen. In Centraal-Afrika heeft de Commissie sinds 1992 bijvoorbeeld ongeveer 67 miljoen Euro geïnvesteerd in het ECOFAC-programma ten behoeve van ecosystemen in het Centraal-Afrikaanse bos, waarbij een innovatief beheer wordt geïntroduceerd in de bescherming van bepaalde gebieden die een essentiële leefomgeving vormen voor de grote apen. De Commissie financiert ook activiteiten om de jacht en de stroperij in privé-bossen aan banden te leggen, en bevordert ecotoerisme in de regio, als onderdeel van een verantwoorde uitvoering van het initiatief."@nl2
lpv:unclassifiedMetadata	"niets"2
lpv:translated text	"Κύριε Πρόεδρε, η αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος των αγρίων ζώων είναι εξαιρετικά σημαντική. Όπως γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, η λαθροθηρία και τα μη βιώσιμα επίπεδα κυνηγιού απειλούν την ύπαρξη ορισμένων από τους κοντινότερους συγγενείς μας στο ζωϊκό βασίλειο: τα είδη του γορίλλα, του χιμπατζή και άλλων τύπων πιθήκων. Επίσης, εργαζόμαστε σε πολιτικό επίπεδο για την αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος των αγρίων ζώων. Για παράδειγμα, παρείχαμε πρόσφατα μια επιχορήγηση ύψους 500 000 ευρώ για την ενίσχυση της διαδικασίας Επιβολής και Διακυβέρνησης της Νομοθεσίας για τα Αφρικανικά Δάση. Αν και ο πρωταρχικός στόχος αυτής της διαδικασίας είναι η βελτίωση της διακυβέρνησης του δασικού τομέα και η καταπολέμηση της παράνομης υλοτομίας, η συμπερίληψη αρκετών σημαντικών αναφορών στο κρέας των αγρίων ζώων και στην άγρια πανίδα στη δήλωση της διάσκεψης θα βοηθήσει στην ανάδειξη της σημασίας αυτού του ζητήματος. Επικροτούμε θερμά την πρωτοβουλία παρουσίασης αυτής της ευρείας δέσμευσης εκ μέρους του ευρέος κοινού στο Κοινοβούλιο. Αυτός είναι, κατά την άποψή μου, ένας πολύ εποικοδομητικός τρόπος να δώσουμε σε αυτό το ζήτημα την προσοχή που του αξίζει. Αυτό το ζήτημα προκαλεί σαφώς ανησυχία στο ευρύ κοινό, όπως καταδεικνύουν τα σχεδόν δύο εκατομμύρια υπογραφών της αναφοράς. Προκαλεί επίσης μεγάλη ανησυχία στην Επιτροπή, στο πλαίσιο της διεθνούς δέσμευσης για τον τερματισμό της απώλειας της βιοποικιλότητας μέχρι το 2010. Χαιρετίζουμε, ως εκ τούτου, την έκθεση του κ. De Rossa, την οποία βρίσκω ισορροπημένη και εύστοχη. Εργαζόμαστε για την αντιμετώπιση του ζητήματος με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά πρέπει καταρχάς να τονίσω την ανάγκη σαφούς διάκρισης μεταξύ της κρίσης του κρέατος των άγριων ζώων –που απειλεί ορισμένα είδη ζώων– και της καθημερινής κατανάλωσης κρέατος άγριων ζώων, που αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της διατροφικής ασφάλειας για τους φτωχούς ανθρώπους στις αναπτυσσόμενες χώρες. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν αρκετές πτυχές σχετικά με το κρέας άγριων ζώων που εκτείνονται πέρα από την ατζέντα για την ανάπτυξη· αυτές περιλαμβάνουν τα ζητήματα υγείας στην Ευρώπη, ορισμένα εμπορικά ζητήματα όπως και κάποια επιστημονικά ζητήματα. Αλλά καθώς το μεγαλύτερο μέρος της υπερεκμετάλλευσης του κρέατος αγρίων ζώων λαμβάνει χώρα στις αναπτυσσόμενες χώρες, η καλύτερη λύση είναι η παροχή στήριξης για αυτές τις χώρες μέσω των προσπαθειών μας για αναπτυξιακή συνεργασία και η αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος αγρίων ζώων στη ρίζα της. Η κρίση μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο των φυσικών πόρων, της αγροτικής ανάπτυξης ή των ζητημάτων διακυβέρνησης, ή ως ένα οριζόντιο ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί, μεταξύ άλλων, υπό το πρίσμα των εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων και των στρατηγικών περιβαλλοντικών εκτιμήσεων. Οι εκτιμήσεις αυτές πρέπει να προσδιορίσουν τους κινδύνους και πιθανά μέτρα μετριασμού σε σχέση με το κρέας των αγρίων ζώων για όλες τις αναπτυξιακές δραστηριότητες. Από αυτήν την άποψη, είμαι ευτυχής που μπορώ να σας αναγγείλω ότι το εγχειρίδιο για την “Ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών ζητημάτων στην αναπτυξιακή και οικονομική συνεργασία” θα ολοκληρωθεί και θα είναι διαθέσιμο στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Το αναθεωρημένο εγχειρίδιο αναμένεται ότι θα βοηθήσει πολύ στο να δοθεί η δέουσα προσοχή στα ζητήματα του κρέατος των αγρίων ζώων και, ως εκ τούτου, σε όλες τις συναφείς αναπτυξιακές δραστηριότητές μας. Οι ενδιάμεσες αναθεωρήσεις των αναπτυξιακών στρατηγικών μας που θα δημοσιευθούν κατά το τρέχον έτος θα χρησιμεύσουν στην ενίσχυση της ενσωμάτωσης των περιβαλλοντικών θεμάτων, ειδικότερα μέσω της προαγωγής μιας συστηματικότερης χρήσης των Περιβαλλοντικών Χαρακτηριστικών κάθε χώρας, των Στρατηγικών Περιβαλλοντικών Αξιολογήσεων και, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, των Εκτιμήσεων Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Όλα αυτά είναι καλά και μπορεί να μην αποτελούν μια πολύ άμεση αντίδραση αλλά, παρόλ’ αυτά, παρέχουν το αναγκαίο υπόβαθρο για την κατάλληλη αντιμετώπιση του ζητήματος. Ο ενστερνισμός εκ μέρους των χωρών είναι πολύ σημαντικός. Πράγματι, οι δραστηριότητες που στοχεύουν στον περιορισμό της υπερεκμετάλλευσης του κρέατος των αγρίων ζώων δεν σημαίνουν εάν οι ίδιες οι χώρες του κρέατος αγρίων ζώων δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μπορούμε να βοηθήσουμε με την κατάλληλη στήριξη για την ενίσχυση των ικανοτήτων και με την εμφύσηση των απόψεων που εκφράζονται όταν αναθεωρούμε τις στρατηγικές για κάθε χώρα, αλλά ο ενστερνισμός του προβλήματος είναι κρίσιμος. Θα ήθελα να προσθέσω ένα ειδικό σημείο που είναι ότι η ειρήνη είναι ουσιώδης. Εάν κοιτάξουμε τη σύγκρουση στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και σε άλλες χώρες της περιοχής τα τελευταία δέκα χρόνια, η πραγματικότητα είναι ότι αυτές οι συγκρούσεις εμποδίζουν κάθε προσπάθεια δημιουργίας ακόμη και ενός ελάχιστου επιπέδου διακυβέρνησης σε σχέση με το πρόβλημα που συζητάμε. Οι στρατιώτες και οι εκτοπισθέντες στο εσωτερικό της χώρας, οι πρόσφυγες, δεν είχαν κανέναν περιορισμό, κανένα κίνητρο, καμία καθοδήγηση, καμία τιμωρία, καμία απολύτως διακυβέρνηση σχετικά με αυτό. Ήταν μια περιοχή εκτός του νόμου και της τάξης και είδαμε τις τρομερές συνέπειες αυτού. Θα το έθετα αυτό στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων και, πράγματι, θεωρώ τον ρόλο της ειρήνης για το περιβάλλον και για την κρίση του κρέατος των αγρίων ζώων ως μία από τις πολύ σημαντικές πτυχές για τη διασφάλιση της ειρήνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και αλλού στην περιοχή. Η Επιτροπή δεν είναι πεπεισμένη ότι ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος των αγρίων ζώων, καθώς αυτό αντικατοπτρίζει όσα είπα για τον ενστερνισμό. Τόσο η στρατηγική της ΕΚ για την ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών ζητημάτων στην οικονομική και αναπτυξιακή συνεργασία όσο και το σχέδιο δράσης για την βιοποικιλότητα αναθεωρούνται φέτος. Είναι προτιμότερο να εξασφαλίσουμε ότι τα ζητήματα του κρέατος των αγρίων ζώων θα εξεταστούν δεόντως σε αυτές τις δύο στρατηγικές, παρά να καταρτίσουμε μια συγκεκριμένη στρατηγική για το κρέας των αγρίων ζώων που θα απαιτούσε πολλούς πόρους όσον αφορά την επάνδρωση με προσωπικό αλλά δεν θα οδηγούσε απαραίτητα σε πρόσθετες δράσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Εάν λάβουμε υπόψη τις πολυτομεακές επιπτώσεις του ζητήματος του κρέατος αγρίων ζώων, μια τέτοια προσέγγιση δεν θα ήταν η καλύτερη. Πολλά κοινοτικά σχέδια στην Ανατολική, τη Νότια και τη Δυτική Αφρική αντιμετωπίζουν αυτήν την πρόκληση με πολύ πρακτικούς όρους. Αν και οι δαπάνες για το περιβάλλον ως ποσοστό του συνολικού προγράμματος ενισχύσεων είναι αρκετά χαμηλές, επενδύσαμε σημαντικά σε περιβαλλοντική προστασία και διαχείριση στις βασικές χώρες. Για παράδειγμα, στην Κεντρική Αφρική η Επιτροπή έχει επενδύσει από το 1992 μέχρι σήμερα περίπου 67 εκατ. ευρώ στο πρόγραμμα Ecofac για τα δασικά οικοσυστήματα της Κεντρικής Αφρικής, που ευθύνεται για την καινοτομική διαχείριση προστατευμένων περιοχών σε σημαντικούς οικοτόπους μεγάλων πιθήκων. Η Επιτροπή χρηματοδοτεί επίσης εργασίες για τον έλεγχο του κυνηγιού και της λαθροθηρίας σε ιδιωτικές δασικές εκμεταλλεύσεις, και για την προώθηση του οικοτουρισμού στην περιοχή, στο πλαίσιο της υπεύθυνης διαχείρισης της πρωτοβουλίας."@el8,8
lpv:unclassifiedMetadata	"Commission"10,3
lpv:unclassifiedMetadata	"nothing"10,3
lpv:translated text	". Mr President, addressing the bushmeat crisis is of the utmost importance. As you know only too well, poaching and unsustainable levels of hunting threaten the existence of some of our closest relatives in the animal kingdom: the gorilla species, chimpanzees and other types of apes. Furthermore, we are working at political level to address the bushmeat crisis. For example, we recently provided a EUR 500 000 grant to help launch the Africa Ministerial Process for Forest Law Enforcement and Governance. Although the primary objective of this process is to improve forest-sector governance and combat illegal logging, the inclusion of several important references to bushmeat and wildlife in the conference declaration will help to raise the profile of this issue. We very much welcome the initiative of presenting this broad-based engagement on the part of the public to Parliament. This, in my view, is a very constructive way of giving this issue the attention it deserves. This matter is clearly of concern to the general public, as nearly two million signatures to the petition suggest. It is also a matter of great concern to the Commission, in line with the global commitment to stop biodiversity loss by 2010. We therefore welcome the report from Mr De Rossa, which I find balanced and to the point. We are working to address the issue in a number of different ways, but I must first emphasise the need to distinguish clearly between the bushmeat crisis – which threatens certain species of animals – and the everyday consumption of wild meat, which forms an essential part of food security for poor people in the developing world. We are well aware that there are several aspects related to bushmeat which go beyond the development agenda; these include health issues in Europe, some trade issues as well as scientific issues. But since most over-exploitation of bushmeat takes place in developing countries, the best solution is to provide support for these countries through our development cooperation efforts and address the bushmeat crisis at its origin. This crisis can be taken up in the context of natural resources, rural development or governance issues, or as a cross-cutting issue to be addressed through Environmental Impact Assessments and Strategic Environmental Assessments. These assessments should identify risks and possible mitigation measures with respect to bushmeat for all development activities. In this respect, I am happy to inform you that the manual for ‘Integrating environment concerns into development and economic cooperation’ will be finalised and made operational during the first half of this year. The revised manual should go a long way to ensuring that proper attention is given to bushmeat issues in environmental assessments and therefore in all our relevant development activities. The mid-term reviews of our cooperation strategies this year will be used to strengthen the integration of environmental concerns, in particular through promoting a more systematic use of Country Environmental Profiles, Strategic Environmental Assessments and as previously mentioned, Environmental Impact Assessments. All this is fine; it may not constitute a very direct reaction but nonetheless provides the background necessary for proper consideration of the issue. National ownership is very important. In fact, activities aimed at curbing over-exploitation of bushmeat mean if the bushmeat countries themselves do not take the lead. We can help with appropriate support-building capacity and with injecting the views expressed when we are revising country strategies, but the ownership of the problem is crucial. I would like to add a special point which is that peace is essential. If we look at the conflict in the DRC and in other countries in the region over the past 10 years, the reality is that these conflicts have been blocking any attempt to create even a minimum of governance in relation to the problem we are discussing. Soldiers and internally displaced people, refugees, have had no restriction, no incentive, no guidance, no punishment, no governance whatsoever on how to behave in this regard. It has been an area outside law and order and we have seen the terrible consequences. I would make this number one on the list of priorities and, in fact, I regard a peace dividend for the environment and for the bushmeat crisis as one of the many important aspects for securing peace in the DRC and elsewhere in the region. The Commission is not convinced that a specific action plan would be the best way to address the bushmeat crisis, and this reflects what I said about ownership. Both the EC strategy for integrating environmental into economic and development cooperation and the Biodiversity Action Plan for development cooperation are being reviewed this year. It is preferable to ensure that bushmeat issues are properly addressed in these two strategies, rather than to put together a specific bushmeat strategy which would require a lot of resources in terms of staffing but may not necessarily lead to additional action to address the problem. Considering the multi-sectoral implications of the bushmeat issue, such an approach would not be the best one. Many Community projects in East, South and West Africa take on this challenge in very practical terms. Although spending on the environment as a percentage of the total aid programme is quite low, we have invested considerably in environmental protection and management in key countries. For example, in Central Africa since 1992 the Commission has invested approximately EUR 67 million in the Ecofac programme for Central African forest ecosystems, which pilots innovative, protected-area management in crucial Great Ape habitats. The Commission is also funding work to control hunting and poaching in private forest concessions, and promoting eco-tourism in the region as part of its responsible management of the initiative."@lv10
lpv:unclassifiedMetadata	"Nielson,"10,3
lpv:unclassifiedMetadata	"τίποτα"8
lpv:unclassifiedMetadata	"inter alia"1,10,3
lpv:translated text	"Κύριε Πρόεδρε, η αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος των αγρίων ζώων είναι εξαιρετικά σημαντική. Όπως γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, η λαθροθηρία και τα μη βιώσιμα επίπεδα κυνηγιού απειλούν την ύπαρξη ορισμένων από τους κοντινότερους συγγενείς μας στο ζωϊκό βασίλειο: τα είδη του γορίλλα, του χιμπατζή και άλλων τύπων πιθήκων. Επίσης, εργαζόμαστε σε πολιτικό επίπεδο για την αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος των αγρίων ζώων. Για παράδειγμα, παρείχαμε πρόσφατα μια επιχορήγηση ύψους 500 000 ευρώ για την ενίσχυση της διαδικασίας Επιβολής και Διακυβέρνησης της Νομοθεσίας για τα Αφρικανικά Δάση. Αν και ο πρωταρχικός στόχος αυτής της διαδικασίας είναι η βελτίωση της διακυβέρνησης του δασικού τομέα και η καταπολέμηση της παράνομης υλοτομίας, η συμπερίληψη αρκετών σημαντικών αναφορών στο κρέας των αγρίων ζώων και στην άγρια πανίδα στη δήλωση της διάσκεψης θα βοηθήσει στην ανάδειξη της σημασίας αυτού του ζητήματος. Επικροτούμε θερμά την πρωτοβουλία παρουσίασης αυτής της ευρείας δέσμευσης εκ μέρους του ευρέος κοινού στο Κοινοβούλιο. Αυτός είναι, κατά την άποψή μου, ένας πολύ εποικοδομητικός τρόπος να δώσουμε σε αυτό το ζήτημα την προσοχή που του αξίζει. Αυτό το ζήτημα προκαλεί σαφώς ανησυχία στο ευρύ κοινό, όπως καταδεικνύουν τα σχεδόν δύο εκατομμύρια υπογραφών της αναφοράς. Προκαλεί επίσης μεγάλη ανησυχία στην Επιτροπή, στο πλαίσιο της διεθνούς δέσμευσης για τον τερματισμό της απώλειας της βιοποικιλότητας μέχρι το 2010. Χαιρετίζουμε, ως εκ τούτου, την έκθεση του κ. De Rossa, την οποία βρίσκω ισορροπημένη και εύστοχη. Εργαζόμαστε για την αντιμετώπιση του ζητήματος με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά πρέπει καταρχάς να τονίσω την ανάγκη σαφούς διάκρισης μεταξύ της κρίσης του κρέατος των άγριων ζώων –που απειλεί ορισμένα είδη ζώων– και της καθημερινής κατανάλωσης κρέατος άγριων ζώων, που αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της διατροφικής ασφάλειας για τους φτωχούς ανθρώπους στις αναπτυσσόμενες χώρες. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν αρκετές πτυχές σχετικά με το κρέας άγριων ζώων που εκτείνονται πέρα από την ατζέντα για την ανάπτυξη· αυτές περιλαμβάνουν τα ζητήματα υγείας στην Ευρώπη, ορισμένα εμπορικά ζητήματα όπως και κάποια επιστημονικά ζητήματα. Αλλά καθώς το μεγαλύτερο μέρος της υπερεκμετάλλευσης του κρέατος αγρίων ζώων λαμβάνει χώρα στις αναπτυσσόμενες χώρες, η καλύτερη λύση είναι η παροχή στήριξης για αυτές τις χώρες μέσω των προσπαθειών μας για αναπτυξιακή συνεργασία και η αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος αγρίων ζώων στη ρίζα της. Η κρίση μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο των φυσικών πόρων, της αγροτικής ανάπτυξης ή των ζητημάτων διακυβέρνησης, ή ως ένα οριζόντιο ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί, μεταξύ άλλων, υπό το πρίσμα των εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων και των στρατηγικών περιβαλλοντικών εκτιμήσεων. Οι εκτιμήσεις αυτές πρέπει να προσδιορίσουν τους κινδύνους και πιθανά μέτρα μετριασμού σε σχέση με το κρέας των αγρίων ζώων για όλες τις αναπτυξιακές δραστηριότητες. Από αυτήν την άποψη, είμαι ευτυχής που μπορώ να σας αναγγείλω ότι το εγχειρίδιο για την “Ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών ζητημάτων στην αναπτυξιακή και οικονομική συνεργασία” θα ολοκληρωθεί και θα είναι διαθέσιμο στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Το αναθεωρημένο εγχειρίδιο αναμένεται ότι θα βοηθήσει πολύ στο να δοθεί η δέουσα προσοχή στα ζητήματα του κρέατος των αγρίων ζώων και, ως εκ τούτου, σε όλες τις συναφείς αναπτυξιακές δραστηριότητές μας. Οι ενδιάμεσες αναθεωρήσεις των αναπτυξιακών στρατηγικών μας που θα δημοσιευθούν κατά το τρέχον έτος θα χρησιμεύσουν στην ενίσχυση της ενσωμάτωσης των περιβαλλοντικών θεμάτων, ειδικότερα μέσω της προαγωγής μιας συστηματικότερης χρήσης των Περιβαλλοντικών Χαρακτηριστικών κάθε χώρας, των Στρατηγικών Περιβαλλοντικών Αξιολογήσεων και, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, των Εκτιμήσεων Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Όλα αυτά είναι καλά και μπορεί να μην αποτελούν μια πολύ άμεση αντίδραση αλλά, παρόλ’ αυτά, παρέχουν το αναγκαίο υπόβαθρο για την κατάλληλη αντιμετώπιση του ζητήματος. Ο ενστερνισμός εκ μέρους των χωρών είναι πολύ σημαντικός. Πράγματι, οι δραστηριότητες που στοχεύουν στον περιορισμό της υπερεκμετάλλευσης του κρέατος των αγρίων ζώων δεν σημαίνουν εάν οι ίδιες οι χώρες του κρέατος αγρίων ζώων δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μπορούμε να βοηθήσουμε με την κατάλληλη στήριξη για την ενίσχυση των ικανοτήτων και με την εμφύσηση των απόψεων που εκφράζονται όταν αναθεωρούμε τις στρατηγικές για κάθε χώρα, αλλά ο ενστερνισμός του προβλήματος είναι κρίσιμος. Θα ήθελα να προσθέσω ένα ειδικό σημείο που είναι ότι η ειρήνη είναι ουσιώδης. Εάν κοιτάξουμε τη σύγκρουση στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και σε άλλες χώρες της περιοχής τα τελευταία δέκα χρόνια, η πραγματικότητα είναι ότι αυτές οι συγκρούσεις εμποδίζουν κάθε προσπάθεια δημιουργίας ακόμη και ενός ελάχιστου επιπέδου διακυβέρνησης σε σχέση με το πρόβλημα που συζητάμε. Οι στρατιώτες και οι εκτοπισθέντες στο εσωτερικό της χώρας, οι πρόσφυγες, δεν είχαν κανέναν περιορισμό, κανένα κίνητρο, καμία καθοδήγηση, καμία τιμωρία, καμία απολύτως διακυβέρνηση σχετικά με αυτό. Ήταν μια περιοχή εκτός του νόμου και της τάξης και είδαμε τις τρομερές συνέπειες αυτού. Θα το έθετα αυτό στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων και, πράγματι, θεωρώ τον ρόλο της ειρήνης για το περιβάλλον και για την κρίση του κρέατος των αγρίων ζώων ως μία από τις πολύ σημαντικές πτυχές για τη διασφάλιση της ειρήνης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και αλλού στην περιοχή. Η Επιτροπή δεν είναι πεπεισμένη ότι ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της κρίσης του κρέατος των αγρίων ζώων, καθώς αυτό αντικατοπτρίζει όσα είπα για τον ενστερνισμό. Τόσο η στρατηγική της ΕΚ για την ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών ζητημάτων στην οικονομική και αναπτυξιακή συνεργασία όσο και το σχέδιο δράσης για την βιοποικιλότητα αναθεωρούνται φέτος. Είναι προτιμότερο να εξασφαλίσουμε ότι τα ζητήματα του κρέατος των αγρίων ζώων θα εξεταστούν δεόντως σε αυτές τις δύο στρατηγικές, παρά να καταρτίσουμε μια συγκεκριμένη στρατηγική για το κρέας των αγρίων ζώων που θα απαιτούσε πολλούς πόρους όσον αφορά την επάνδρωση με προσωπικό αλλά δεν θα οδηγούσε απαραίτητα σε πρόσθετες δράσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Εάν λάβουμε υπόψη τις πολυτομεακές επιπτώσεις του ζητήματος του κρέατος αγρίων ζώων, μια τέτοια προσέγγιση δεν θα ήταν η καλύτερη. Πολλά κοινοτικά σχέδια στην Ανατολική, τη Νότια και τη Δυτική Αφρική αντιμετωπίζουν αυτήν την πρόκληση με πολύ πρακτικούς όρους. Αν και οι δαπάνες για το περιβάλλον ως ποσοστό του συνολικού προγράμματος ενισχύσεων είναι αρκετά χαμηλές, επενδύσαμε σημαντικά σε περιβαλλοντική προστασία και διαχείριση στις βασικές χώρες. Για παράδειγμα, στην Κεντρική Αφρική η Επιτροπή έχει επενδύσει από το 1992 μέχρι σήμερα περίπου 67 εκατ. ευρώ στο πρόγραμμα Ecofac για τα δασικά οικοσυστήματα της Κεντρικής Αφρικής, που ευθύνεται για την καινοτομική διαχείριση προστατευμένων περιοχών σε σημαντικούς οικοτόπους μεγάλων πιθήκων. Η Επιτροπή χρηματοδοτεί επίσης εργασίες για τον έλεγχο του κυνηγιού και της λαθροθηρίας σε ιδιωτικές δασικές εκμεταλλεύσεις, και για την προώθηση του οικοτουρισμού στην περιοχή, στο πλαίσιο της υπεύθυνης διαχείρισης της πρωτοβουλίας."@el8,8
lpv:spoken text	". Mr President, addressing the bushmeat crisis is of the utmost importance. As you know only too well, poaching and unsustainable levels of hunting threaten the existence of some of our closest relatives in the animal kingdom: the gorilla species, chimpanzees and other types of apes. Furthermore, we are working at political level to address the bushmeat crisis. For example, we recently provided a EUR 500 000 grant to help launch the Africa Ministerial Process for Forest Law Enforcement and Governance. Although the primary objective of this process is to improve forest-sector governance and combat illegal logging, the inclusion of several important references to bushmeat and wildlife in the conference declaration will help to raise the profile of this issue. We very much welcome the initiative of presenting this broad-based engagement on the part of the public to Parliament. This, in my view, is a very constructive way of giving this issue the attention it deserves. This matter is clearly of concern to the general public, as nearly two million signatures to the petition suggest. It is also a matter of great concern to the Commission, in line with the global commitment to stop biodiversity loss by 2010. We therefore welcome the report from Mr De Rossa, which I find balanced and to the point. We are working to address the issue in a number of different ways, but I must first emphasise the need to distinguish clearly between the bushmeat crisis – which threatens certain species of animals – and the everyday consumption of wild meat, which forms an essential part of food security for poor people in the developing world. We are well aware that there are several aspects related to bushmeat which go beyond the development agenda; these include health issues in Europe, some trade issues as well as scientific issues. But since most over-exploitation of bushmeat takes place in developing countries, the best solution is to provide support for these countries through our development cooperation efforts and address the bushmeat crisis at its origin. This crisis can be taken up in the context of natural resources, rural development or governance issues, or as a cross-cutting issue to be addressed through Environmental Impact Assessments and Strategic Environmental Assessments. These assessments should identify risks and possible mitigation measures with respect to bushmeat for all development activities. In this respect, I am happy to inform you that the manual for ‘Integrating environment concerns into development and economic cooperation’ will be finalised and made operational during the first half of this year. The revised manual should go a long way to ensuring that proper attention is given to bushmeat issues in environmental assessments and therefore in all our relevant development activities. The mid-term reviews of our cooperation strategies this year will be used to strengthen the integration of environmental concerns, in particular through promoting a more systematic use of Country Environmental Profiles, Strategic Environmental Assessments and as previously mentioned, Environmental Impact Assessments. All this is fine; it may not constitute a very direct reaction but nonetheless provides the background necessary for proper consideration of the issue. National ownership is very important. In fact, activities aimed at curbing over-exploitation of bushmeat mean if the bushmeat countries themselves do not take the lead. We can help with appropriate support-building capacity and with injecting the views expressed when we are revising country strategies, but the ownership of the problem is crucial. I would like to add a special point which is that peace is essential. If we look at the conflict in the DRC and in other countries in the region over the past 10 years, the reality is that these conflicts have been blocking any attempt to create even a minimum of governance in relation to the problem we are discussing. Soldiers and internally displaced people, refugees, have had no restriction, no incentive, no guidance, no punishment, no governance whatsoever on how to behave in this regard. It has been an area outside law and order and we have seen the terrible consequences. I would make this number one on the list of priorities and, in fact, I regard a peace dividend for the environment and for the bushmeat crisis as one of the many important aspects for securing peace in the DRC and elsewhere in the region. The Commission is not convinced that a specific action plan would be the best way to address the bushmeat crisis, and this reflects what I said about ownership. Both the EC strategy for integrating environmental into economic and development cooperation and the Biodiversity Action Plan for development cooperation are being reviewed this year. It is preferable to ensure that bushmeat issues are properly addressed in these two strategies, rather than to put together a specific bushmeat strategy which would require a lot of resources in terms of staffing but may not necessarily lead to additional action to address the problem. Considering the multi-sectoral implications of the bushmeat issue, such an approach would not be the best one. Many Community projects in East, South and West Africa take on this challenge in very practical terms. Although spending on the environment as a percentage of the total aid programme is quite low, we have invested considerably in environmental protection and management in key countries. For example, in Central Africa since 1992 the Commission has invested approximately EUR 67 million in the Ecofac programme for Central African forest ecosystems, which pilots innovative, protected-area management in crucial Great Ape habitats. The Commission is also funding work to control hunting and poaching in private forest concessions, and promoting eco-tourism in the region as part of its responsible management of the initiative."@en3
lpv:unclassifiedMetadata	"Commission"10,3
lpv:unclassifiedMetadata	"Nielson,"10,3
lpv:unclassifiedMetadata	"inter alia"1,10,3
lpv:unclassifiedMetadata	"nothing"10,3
lpv:translated text	". Señor Presidente, es sumamente importante abordar la crisis de la carne de animales silvestres. Como saben ustedes muy bien, la caza furtiva y los niveles de caza insostenibles amenazan la existencia de algunos de nuestros parientes más cercanos en el reino animal: los gorilas, los chimpancés y otros tipos de simios. Además, trabajamos a nivel político para abordar la crisis de la carne de animales silvestres. Por ejemplo, recientemente hemos otorgado una subvención de 500 000 euros para ayudar a lanzar el Proceso Ministerial Africano para la Aplicación de la Legislación y la Gobernanza en el Sector Forestal. Aunque el principal objetivo de este proceso es mejorar la gobernanza en el sector forestal y combatir la explotación ilegal, la inclusión de varias referencias importantes a la carne de animales salvajes y la vida silvestre en la declaración de la conferencia ayudará a perfilar más esta cuestión. Acogemos con sumo agrado mucho la iniciativa de presentar este compromiso de amplia base por parte del público al Parlamento. Esto, en mi opinión, es una manera muy constructiva de prestar a esta cuestión la atención que se merece. Esta cuestión preocupa claramente al público en general, como indican los casi dos millones de firmas que respaldan la petición. Asimismo es una cuestión que preocupa mucho a la Comisión, en línea con el compromiso global de detener la pérdida de biodiversidad en 2010. Por ello acogemos con agrado el informe del Sr. De Rossa, que encuentro equilibrado y oportuno. Estamos trabajando para abordar la cuestión de diferentes maneras, pero en primer lugar he de recalcar la necesidad de distinguir claramente entre la crisis de la carne de animales salvajes –que amenaza a determinadas especies de animales– y el consumo cotidiano de carne de animales silvestres, que forma una parte esencial de la seguridad alimentaria de las personas pobres en el mundo en vías de desarrollo. Somos conscientes de que hay diversos aspectos relacionados con la carne de animales silvestres que van más allá de la agenda de desarrollo; entre ellos se encuentran las cuestiones sanitarias en Europa, algunas cuestiones comerciales, así como cuestiones científicas. Pero dado que la mayor parte de la sobreexplotación de la carne de animales silvestres tiene lugar en los países en vías de desarrollo, la mejor solución consiste en prestar apoyo a estos países mediante nuestros esfuerzos de cooperación al desarrollo, y en abordar la crisis de la carne de animales silvestres en su origen. Esta crisis puede enfocarse en el contexto de los recursos naturales, el desarrollo rural o las cuestiones de gobernanza, o como una cuestión transversal a abordar entre otras cosas por medio de evaluaciones de impacto ambiental y de evaluaciones medioambientales estratégicas. Estas evaluaciones deberán identificar los riesgos y las posibles medidas de mitigación con respecto a la carne de animales silvestres para todas las actividades de desarrollo. En este sentido, me complace informarles de que el manual para «la integración de las preocupaciones medioambientales en el desarrollo y la cooperación económica» se concluirá y se pondrá en práctica durante la primera mitad de este año. El manual revisado deberá garantizar en gran medida que se preste una atención adecuada a las cuestiones relacionadas con la carne de animales silvestres en las evaluaciones medioambientales y por ello en todas nuestras actividades de desarrollo relevantes. Las revisiones intermedias de nuestras estrategias de cooperación este año se utilizarán para reforzar la integración de las preocupaciones medioambientales, en especial promoviendo un uso más sistemático de los perfiles medioambientales de los países, las evaluaciones medioambientales estratégicas y, como he dicho antes, las evaluaciones de impacto ambiental. Todo eso está bien; puede que no sea una reacción muy directa, pero no obstante crea el trasfondo necesario para considerar debidamente la cuestión. La titularidad nacional es muy importante. De hecho, las actividades para frenar la sobreexplotación de la carne de animales silvestres no significan si los propios países que consumen carne de animales silvestres no llevan la voz cantante. Podemos ayudar apoyando como es debido la capacitación y aportando los puntos de vista expresados cuando revisamos las estrategias nacionales, pero la implicación en el problema es crucial. Me gustaría añadir un punto especial y es que la paz es esencial. Si miramos el conflicto de la República Democrática del Congo y de otros países de la región durante los últimos 10 años, la realidad es que estos conflictos han bloqueado cualquier intento de crear siquiera un mínimo de gobernanza en relación con el problema que estamos debatiendo. Los soldados y las personas desplazadas internamente, los refugiados, no han tenido restricciones, ni incentivos, ni orientación, ni castigo, ni gobernanza de ningún tipo sobre cómo comportarse en este sentido. Ha sido una zona fuera de la ley y del orden, y hemos visto sus terribles consecuencias. Quisiera situar esto en el primer lugar de la lista de prioridades y, de hecho, para mí un dividendo de paz para el medio ambiente y para la crisis de la carne de animales silvestres es uno de los muchos aspectos importantes para asegurar la paz en la República Democrática del Congo y en otros lugares de la región. La Comisión no está convencida de que un plan de acción específico sea el mejor modo de abordar la crisis de la carne de animales silvestres, y esto refleja lo que he dicho acerca de la implicación. Este año se revisan tanto la estrategia de la CE para integrar la cooperación medioambiental en la cooperación económica y la cooperación al desarrollo como el Plan de Acción de Biodiversidad para la cooperación al desarrollo. Es preferible asegurar que las cuestiones relacionadas con la carne de animales silvestres se aborden adecuadamente en estas dos estrategias, en lugar de crear una estrategia específica para la carne de animales silvestres que exigiría muchos recursos en cuanto a personal, pero no conllevaría necesariamente una acción suplementaria para solucionar el problema. Considerando las implicaciones multisectoriales de la cuestión de la carne de animales silvestres, tal enfoque no sería el mejor. Muchos proyectos comunitarios en África Oriental, del Sur y Occidental asumen este reto de una forma muy práctica. Aunque el gasto medioambiental dentro del conjunto del programa de ayuda suponga un porcentaje bastante bajo, hemos invertido bastante en la protección y la gestión del medio ambiente en países clave. Por ejemplo, en África Central, la Comisión ha invertido desde 1992 cerca de 67 millones de euros en el Programa Ecofac para los ecosistemas forestales centroafricanos, que dirige una gestión innovadora de zonas protegidas en hábitats cruciales de los grandes simios. La Comisión también financia la labor de control de la caza legal y la caza furtiva en las concesiones forestales privadas, y promueve el ecoturismo en la región en el marco de su gestión responsable de la iniciativa."@es12,12
lpv:translated text	"Senhor Presidente, abordar a crise da carne de animais selvagens é da maior importância. Como sabe, a caça furtiva e o aumento exponencial da caça ameaçam a existência de alguns dos nossos parentes mais próximos no reino animal: espécies como o gorila, o chimpanzé e outros símios. Para além disso, estamos a trabalhar a nível político para abordar a crise da carne de animais selvagens. Por exemplo, disponibilizámos recentemente uma ajuda de 500 000 euros para ajudar a lançar o Processo Ministerial Africano para a Aplicação da L e a Governação no Sector Florestal. Embora o principal objectivo deste processo seja melhorar a governança no sector florestal e combater a exploração ilegal de madeira, a inclusão de diversas referências importantes à carne de animais selvagens e à vida selvagem na declaração da conferência ajudará a dar visibilidade ao problema. Congratulamo-nos muito com a iniciativa de apresentar este compromisso de base alargada da parte do público ao Parlamento. A meu ver, esta é uma forma muito construtiva de prestar a esta questão a atenção que merece. Este assunto suscita claramente a preocupação da opinião pública, como o sugerem os quase dois milhões de assinaturas na petição em causa. É também motivo de grande preocupação para a Comissão, em consonância com o compromisso mundialmente assumido de pôr fim à perda de biodiversidade até 2010. Congratulamo-nos, por conseguinte, com o relatório do senhor deputado De Rossa, que considero equilibrado e incisivo. Estamos a trabalhar no sentido de abordar esta questão de uma série de formas diferentes, mas, antes, gostaria de salientar a necessidade de se fazer uma distinção clara entre a crise da carne de animais selvagens – que ameaça determinadas espécies animais – e o consumo diário de carne de animais selvagens, que é uma parte essencial da segurança alimentar dos pobres dos países em desenvolvimento. Estamos todos bem cientes de que há diversos aspectos relacionados com a carne de animais selvagens que vão para além da agenda do desenvolvimento; nestes incluem-se questões de saúde na Europa, alguns aspectos comerciais, assim como questões científicas. Porém, como a maioria da sobreexploração da carne de animais selvagens ocorre em países em desenvolvimento, a melhor solução para o problema é dar apoio a esses países, através dos nossos esforços no domínio da cooperação para o desenvolvimento, e combater esta crise na sua origem. Esta crise pode ser vista no contexto das questões relacionadas com os recursos naturais o desenvolvimento rural, ou a boa governança, ou como um tema transversal a abordar através de Avaliações de Impacto Ambiental e Avaliações Ambientais Estratégicas. Estas avaliações deverão identificar riscos e possíveis medidas de mitigação dos mesmos relativamente à carne de animais selvagens, em todas as actividades do desenvolvimento. A este respeito, é com prazer que informo que o manual relativo à “Integração das preocupações ambientais na cooperação para o desenvolvimento e na cooperação económica” será concluído e levado à prática durante o primeiro semestre deste ano. O manual revisto deverá contribuir muito para assegurar que seja prestada a devida atenção às questões relacionadas com a carne de animais selvagens nas avaliações ambientais respeitantes a todas as nossas actividades no domínio do desenvolvimento. Este ano, as revisões intercalares das nossas estratégias de cooperação serão utilizadas para se reforçar a integração das preocupações ambientais, em especial, através da promoção de uma utilização mais sistemática dos Perfis Ambientais dos Países, das Avaliações Ambientais Estratégicas e, como já referi, das Avaliações de Impacto Ambiental. Tudo isso é positivo; poderá não constituir uma reacção muito directa, mas proporcionará, ainda assim, o contexto necessário para que se aborde de forma adequada esta questão. A apropriação da questão a nível nacional é de extrema importância. Com efeito, as actividades destinadas a diminuir a sobreexploração de carne de animais selvagens significa se os próprios países de origem da carne de animais selvagens não assumirem a liderança. Podemos ajudar, prestando o apoio necessário à aquisição de capacidades e introduzindo as ideias manifestadas aquando da revisão dos documentos de estratégia por país, mas a apropriação nacional do problema é crucial. Gostaria de acrescentar um aspecto especial: a paz é essencial. Se olharmos para o conflito na RDC e noutros países da região, nos últimos 10 anos, a realidade é que estes conflitos têm bloqueado qualquer tentativa para criar, sequer, um mínimo de governança no que respeita ao problema que estamos a debater. Os soldados, as pessoas deslocadas internamente e os refugiados não tiveram qualquer restrição, incentivo, orientação, sanção, ou governo que lhe mostrasse como actuar a este respeito. Esta tem sido uma área fora da lei e da ordem, e conhecemos já as suas terríveis consequências. Gostaria de fazer disto a primeira prioridade da lista, e, na verdade, considero um dividendo de paz para o ambiente e a resolução da crise da carne de animais selvagens como um dos muitos aspectos importantes para a garantia da paz na RDC e noutros locais da região. A Comissão não está convicta de que um plano de acção específico seja a melhor forma de abordar a crise da carne de animais selvagens, e isto reflecte o que acabei de dizer acerca da apropriação. Este ano, vamos proceder à revisão da Estratégia da CE para integração das preocupações ambientais na cooperação económica e na cooperação para o desenvolvimento, bem como do Plano de Acção Biodiversidade para a cooperação para o desenvolvimento. É preferível assegurar que as questões relacionadas com a carne de animais selvagens sejam devidamente abordadas nessas duas estratégias, em vez de elaborar uma estratégia específica para o problema da carne de animais selvagens, que exigiria recursos consideráveis em matéria de pessoal, mas que poderia não conduzir necessariamente a novas acções para a solução do problema. Tendo em conta as implicações multi-sectoriais da questão da carne de animais selvagens, esse tipo de abordagem não seria a melhor. Muitos projectos comunitários na África Oriental, Austral e Ocidental encaram este desafio em termos concretos. Embora as despesas com o ambiente como percentagem do total do programa de ajuda sejam bastante reduzidas, investimos, de forma substancial, na protecção e gestão do ambiente em países-chave. Por exemplo, na África Central, desde 1992, a Comissão investiu aproximadamente 67 milhões de euros no Programa ECOFAC para os ecossistemas florestais da África Central, que promove a gestão inovadora de áreas protegidas em habitats fundamentais dos grandes símios. A Comissão está igualmente a financiar trabalhos de controlo da caça e da caça furtiva em coutadas privadas situadas em florestas e a promover o eco-turismo na região, como parte da gestão responsável da iniciativa."@pt11
lpv:unclassifiedMetadata	"inter alia,"11
lpv:unclassifiedMetadata	"nada"12,11
lpv:unclassifiedMetadata	"nada"12,11
lpv:unclassifiedMetadata	"bushmeat"9
lpv:unclassifiedMetadata	"nulla"9
lpv:unclassifiedMetadata	"governance"9
lpv:unclassifiedMetadata	"habitat"9
lpv:translated text	". Herr Präsident, es muss dringend etwas zur Linderung der Buschfleischkrise getan werden. Wie Sie nur zu gut wissen, bedrohen Wilderei und die nicht nachhaltige Bejagung das Überleben einiger unserer nächsten Verwandten im Tierreich, wie Gorillas, Schimpansen und andere Arten von Menschenaffen. Des Weiteren setzen wir uns auf politischer Ebene für eine Lösung der Buschfleischkrise ein. So haben wir unlängst einen Zuschuss in Höhe von 500 000 Euro bereitgestellt, um den auf ministerieller Ebene in Afrika eingeleiteten Prozess zur Rechtsdurchsetzung und Politikgestaltung im Forstsektor zu unterstützen. Obwohl das Hauptziel dieses Prozesses darin besteht, die Politikgestaltung im Forstsektor zu verbessern und den illegalen Holzeinschlag zu bekämpfen, dürfte die mehrfache Bezugnahme auf Buschfleisch und wildlebende Tiere in der von der Konferenz verabschiedeten Erklärung die Aufmerksamkeit auch auf diese Thematik lenken. Wir begrüßen die Initiative, das Parlament mit dieser Thematik zu befassen, die breiten Teilen der Öffentlichkeit sehr an Herzen liegt. Das ist meines Erachtens eine sehr konstruktive Methode, um diesem Anliegen die Aufmerksamkeit zu verschaffen, die es verdient. Wie die fast zwei Millionen Unterschriften unter der Petition zeigen, bereitet diese Angelegenheit der Öffentlichkeit eindeutig Sorge. Dieses Problem liegt auch der Kommission sehr am Herzen, die sich im Rahmen der globalen Anstrengungen, mit denen der Rückgang der Artenvielfalt bis 2010 gestoppt werden soll, engagiert. Daher begrüßen wir den Bericht von Herrn De Rossa, den ich für ausgewogen halte und der meiner Meinung nach den Kern trifft. Wir haben eine Reihe verschiedener Maßnahmen zur Eindämmung des Problems ergriffen. Zunächst muss ich aber unterstreichen, dass klar zwischen der Buschfleischkrise – die bestimmte Tierarten bedroht – und dem alltäglichen Verbrauch von Wildfleisch, der einen festen Bestandteil der Sicherung der Versorgung der Armen in den Entwicklungsländern darstellt, unterschieden werden muss. Uns allen ist bewusst, dass es in Verbindung mit Buschfleisch verschiedene Aspekte gibt, die über die Entwicklungsagenda hinausgehen. Dazu zählen gesundheitliche Fragen in Europa, einige Handelsaspekte sowie wissenschaftliche Fragen. Doch da der Raubbau an Buschfleisch größtenteils in Entwicklungsländern stattfindet, besteht die beste Lösung darin, diese Länder im Rahmen unserer Entwicklungszusammenarbeit zu unterstützen und die Buschfleischkrise vor Ort anzugehen. Diese Krise kann im Zusammenhang mit der Thematik natürliche Ressourcen, ländliche Entwicklung oder Fragen des Regierungshandelns in Angriff genommen werden oder sie kann beispielsweise im Rahmen von Umweltverträglichkeitsprüfungen und strategischen Umweltprüfungen als Querschnittsthema aufgegriffen werden. Bei diesen Prüfungen sollten im Hinblick auf Buschfleisch für sämtliche Entwicklungsaktivitäten Risiken und mögliche Maßnahmen zur Schadensbegrenzung ermittelt werden. Ich freue mich, Ihnen in diesem Zusammenhang mitteilen zu können, dass das Handbuch „Einbeziehung des Umweltaspekts in die entwicklungspolitische und wirtschaftliche Zusammenarbeit“ kurz vor seinem Abschluss steht und im ersten Halbjahr 2004 in Kraft treten wird. Das überarbeitete Handbuch dürfte einen wesentlichen Beitrag dazu leisten, dass Buschfleischfragen bei Umweltprüfungen und damit bei allen unseren Entwicklungsaktivitäten in diesem Bereich die gebührende Aufmerksamkeit erhalten. Die in diesem Jahr fälligen Halbzeitevaluierungen unserer Kooperationsstrategien werden wir nutzen, um Umweltbelange besser zu integrieren. Das wird über eine systematischere Nutzung von Länderumweltprofilen, von strategischen Umweltprüfungen und den bereits erwähnten Umweltverträglichkeitsprüfungen geschehen. All das ist in Ordnung. Das mag keine sehr direkte Reaktion darstellen, aber damit schaffen wir die Voraussetzungen für eine ordnungsgemäße Prüfung dieser Problematik. Sehr wichtig ist die nationale Eigenverantwortung. So sind Maßnahmen zur Einschränkung des Raubbaus an Buschfleisch völlig sinnlos, wenn die Buschfleischländer selbst nicht mit gutem Beispiel vorangehen. Wir können unterstützend eingreifen und die im Rahmen der Überarbeitung der Länderstrategien geäußerten Ansichten weitergeben, aber von entscheidender Bedeutung ist die Eigenverantwortung. Ich möchte noch einen speziellen Punkt anfügen, nämlich, dass der Frieden eine wesentliche Rolle spielt. Wenn wir uns den Konflikt in der DRC und in anderen Ländern der Region in den letzten zehn Jahren anschauen, erkennen wir, dass diese Konflikte sämtliche Versuche, auch nur ein Minimum an Ordnungspolitik in Bezug auf das von uns erörterte Problem aufzubauen, blockieren. Für Soldaten, Binnenvertriebe und Flüchtlinge gab es keinerlei Beschränkungen, Anreize, Anleitung, Strafen oder sonstige staatliche Maßnahmen bezüglich ihres Verhaltens in diesem Zusammenhang. In diesem Bereich gab es weder Recht noch Ordnung, und die schrecklichen Folgen sind uns bekannt. Das würde ich zur wichtigsten Priorität erklären, und ich meine sogar, dass die Umwelt und die Situation in Bezug auf das Buschfleisch einen von vielen wichtigen Aspekten für die Sicherung des Friedens in der DRC und anderen Ländern der Region darstellen. Die Kommission ist – auch ausgehend davon, was ich über die Eigenverantwortung sagte – nicht davon überzeugt, dass ein spezieller Aktionsplan die beste Möglichkeit zur Lösung der Buschfleischkrise darstellt. Sowohl die Strategie der Kommission für die Integration von Umweltaspekten in die wirtschaftliche und Entwicklungszusammenarbeit als auch der Aktionsplan zur Erhaltung der biologischen Vielfalt im Rahmen der Entwicklungszusammenarbeit stehen in diesem Jahr zur Revision an. Es ist sinnvoller, sich mit der Buschfleischproblematik im Rahmen dieser beiden Strategien auseinander zu setzen, als eine spezielle Buschfleischstrategie zu erarbeiten, die einen hohen personellen Aufwand erfordern würde, ohne notwendigerweise zu zusätzlichen Maßnahmen zur Lösung dieses Problems zu führen. Ausgehend von den sektorübergreifenden Auswirkungen der Buschfleischfrage wäre dieser Ansatz nicht der beste. Viele Gemeinschaftsvorhaben in Ost-, Süd- und Westafrika greifen dieses Problem in sehr praktischer Weise auf. Obwohl nur ein relativ geringer Anteil der Gesamtausgaben für Hilfsprogramme auf die Umwelt entfällt, haben wir in Schlüsselländern beträchtlich in den Umweltschutz und das Umweltmanagement investiert. So hat die Kommission seit 1992 annähernd 67 Millionen Euro in das ECOFAC-Programm für die Erhaltung und rationelle Bewirtschaftung der Waldökosysteme in Zentralafrika investiert, das sich für die innovative Bewirtschaftung von Schutzgebieten in wichtigen Lebensräumen der Großaffen einsetzt. Die Kommission finanziert zudem Maßnahmen zur Kontrolle der Bejagung und Wilderei in privaten Konzessionsgebieten und fördert im Rahmen der verantwortungsvollen Durchführung der Initiative den Ökotourismus in der Region."@de7
lpv:translated text	". Monsieur le Président, il est de la plus haute importance de traiter le problème de la crise de la viande d’animaux sauvages. Comme vous ne le savez que trop bien, le braconnage ainsi que des taux de chasse non durables menacent l’existence de certains de nos parents les plus proches dans le règne animal, parmi lesquels des gorilles, des chimpanzés et d’autres espèces de singes. De plus, nous travaillons également au niveau politique pour faire face à la crise de la viande d’animaux sauvages. Ainsi, nous avons récemment octroyé une subvention de 500 000 euros afin d’aider à lancer la Conférence ministérielle sur l’application des lois forestières et la gouvernance en Afrique. Bien que l’objectif premier de cette conférence soit l’amélioration de la gouvernance du secteur forestier et la lutte contre l’exploitation forestière illégale, l’inclusion de plusieurs références importantes à la viande d’animaux sauvages et à la faune sauvage dans la déclaration de la conférence aidera à améliorer le profil de ce problème. Nous accueillons à bras ouverts l’initiative qui vise à la présentation de cet engagement à grande échelle de la part du public au Parlement. Selon moi, cela est une façon très constructive de donner à ce problème l’attention qu’il mérite. Ce problème préoccupe manifestement le grand public, comme le montrent les quelque deux millions de signatures récoltées par la pétition. La Commission se sent également particulièrement concernée par ce sujet, notamment dans le cadre de l’engagement global visant à arrêter la perte de la biodiversité d’ici 2010. C’est pourquoi nous saluons le rapport de M. De Rossa, que je trouve à la fois équilibré et pertinent. Nous essayons actuellement de traiter ce problème de différentes manières, mais je me dois de souligner tout d’abord la nécessité de faire une distinction claire entre la crise de la viande d’animaux sauvages - qui menace certaines espèces d’animaux - et la consommation quotidienne de viande sauvage, qui représente une part essentielle de la sécurité alimentaire des populations pauvres des pays en développement. Nous sommes tout à fait conscients qu’il existe plusieurs aspects liés à la viande sauvage qui dépassent l’agenda en matière de développement, notamment des questions de santé en Europe, mais aussi certaines questions commerciales et scientifiques. Toutefois, étant donné que la plus grande partie de la surexploitation de la viande d’animaux sauvages se passe dans les pays en développement, la meilleure solution consiste à apporter un soutien à ces pays par le biais d’efforts en matière de coopération au développement et de s’attaquer à la crise de la viande d’animaux sauvages à son origine. Cette crise peut être abordée dans le contexte des ressources naturelles, du développement rural, des questions de gouvernance ou comme un problème multiple auquel il faut faire face, entre autres, par le biais d’évaluations de l’impact environnemental et d’évaluations environnementales stratégiques. Ces évaluations devraient identifier les risques et les éventuelles mesures d’atténuation en ce qui concerne la viande d’animaux sauvages pour toutes les activités de développement. À ce sujet, je suis heureux de pouvoir vous annoncer que le manuel pour l’intégration des préoccupations environnementales à la coopération économique et au développement sera finalisé et rendu opérationnel durant le premier semestre de cette année. Le manuel révisé devrait servir pour s’assurer qu'une attention adéquate est accordée aux problèmes liés à la viande d’animaux sauvages dans les évaluations environnementales et, donc, dans toutes nos activités de développement concernées. Nous utiliserons la révision à mi-parcours de nos stratégies de coopération de cette année pour renforcer l’intégration des problèmes environnementaux, plus particulièrement en promouvant une utilisation plus systématique des profils environnementaux des pays, des évaluations environnementales stratégiques et, comme je l’ai déjà mentionné plus tôt, des évaluations de l’impact environnemental. Tout ceci est très bien, cela ne constitue peut-être pas une réaction très directe, mais fournit néanmoins le bagage nécessaire pour permettre une prise en considération adéquate de ce problème. La responsabilité nationale est très importante. En fait, les activités destinées à réduire la surexploitation de la viande d’animaux sauvages ne signifient si les pays où l’on trouve de la viande d’animaux sauvages ne prennent pas l’initiative. Nous pouvons apporter notre aide en offrant une capacité de soutien appropriée et en leur faisant part de nos points de vue lorsque nous réviserons les stratégies par pays, mais il est essentiel d’assumer la responsabilité du problème. Je tiens à ajouter un autre point important, à savoir que la paix est une chose essentielle. Si nous observons le conflit en RDC et dans d’autres pays de la région depuis 10 ans, nous constatons que ces conflits ont bloqué toute tentative de créer même un minimum de gouvernance par rapport au problème dont nous discutons. Les soldats et les personnes déplacées à l’intérieur du pays, ainsi que les réfugiés n’ont eu aucune restriction, aucun encouragement, aucun conseil, aucune punition, aucune gouvernance quelle qu’elle soit sur la façon de se comporter à cet égard. C’est un domaine qui échappe à l’ordre public et nous en avons vu les terribles conséquences. Je voudrais que cela soit la première priorité et, en fait, je considère que la paix représente pour l’environnement et la crise de la viande d’animaux sauvages un des nombreux aspects importants pour garantir la paix en RDC et ailleurs dans la région. La Commission n’est pas convaincue qu’un plan d’action spécifique serait la meilleure façon de répondre à la crise de la viande d’animaux sauvages et ceci reflète ce que j’ai dit à propos de la responsabilité. Tant la stratégie européenne visant à l’intégration des problèmes environnementaux dans la coopération économique et au développement que le plan d’action sur la biodiversité pour la coopération au développement seront revus cette année. Il est préférable de s’assurer que les problèmes de viande d’animaux sauvages sont traités de façon adéquate dans ces deux stratégies plutôt que de mettre au point une stratégie spécifique pour la viande d’animaux sauvages qui nécessiterait de nombreuses ressources en termes de personnel, mais qui ne conduirait pas nécessairement à des actions supplémentaires pour faire face au problème. Étant donné les implications multisectorielles du problème de la viande d’animaux sauvages, cette approche ne serait pas la meilleure. De nombreux projets communautaires en Afrique de l’Est, du Sud et de l’Ouest abordent ce défi de façon très pratique. Bien que le pourcentage de financement destiné à l’environnement soit très faible par rapport au total du programme d’aide, nous avons considérablement investi dans la protection et la gestion de l’environnement dans des pays clés. Ainsi, depuis 1992, la Commission a investi environ 67 millions d’euros en Afrique centrale dans le cadre du programme Ecofac pour les écosystèmes forestiers d’Afrique centrale, qui assure une gestion innovante des régions protégées pour les habitats cruciaux des grands singes. La Commission finance également des travaux visant à contrôler la chasse et le braconnage dans des concessions forestières privées et promeut l’écotourisme dans la région comme faisant partie d’une gestion responsable de l’initiative."@fr6
lpv:translated text	"Signor Presidente, affrontare la crisi relativa alla carne di animali selvatici è della massima importanza. Come ben sapete, la caccia di frodo e livelli insostenibili di caccia minacciano l’esistenza di alcuni dei nostri parenti più prossimi nel regno animale: gorilla, scimpanzé e altri tipi di scimmie. Inoltre, stiamo lavorando a livello politico per risolvere la crisi del . Ad esempio, abbiamo di recente erogato una sovvenzione di 500 000 euro per contribuire ad avviare il processo ministeriale africano per l’applicazione delle normative e la nel settore forestale. Sebbene l’obiettivo primario di questo processo sia quello di migliorare la gestione del settore forestale e combattere il taglio e il trasporto illegale di legname, l’inclusione di diversi importanti riferimenti alla carne di animali selvatici e al patrimonio naturale nella dichiarazione della conferenza contribuirà a innalzare il profilo di questo problema. Accogliamo con grande favore l’iniziativa di presentare al Parlamento questo impegno da parte di un nutrito gruppo di cittadini. Questo, a mio parere, è un modo molto costruttivo per dare alla questione l’attenzione che merita. La questione interessa evidentemente l’opinione pubblica, come testimoniano quasi due milioni di firme raccolte dalla petizione. Interessa vivamente anche la Commissione, in linea con l’impegno globale teso a fermare la perdita di biodiversità entro il 2010. Accogliamo quindi con favore la relazione dell’onorevole De Rossa, che trovo equilibrata e pertinente. Stiamo lavorando per affrontare la questione in vari modi diversi, ma devo innanzi tutto sottolineare la necessità di distinguere chiaramente tra la crisi del che minaccia certe specie di animali – e il consumo quotidiano di carne di animali selvatici, che forma una parte essenziale della sicurezza alimentare per le popolazioni povere del mondo in via di sviluppo. Siamo ben consapevoli dell’esistenza di diversi aspetti collegati alla questione della carne di animali selvatici che esulano dall’agenda di sviluppo; questi comprendono le questioni sanitarie in Europa, alcune questioni commerciali, nonché questioni scientifiche. Tuttavia, poiché lo sfruttamento eccessivo della carne di animali selvatici ha luogo in prevalenza nei paesi in via di sviluppo, la soluzione migliore è fornire un sostegno a tali paesi attraverso i nostri sforzi di cooperazione allo sviluppo e affrontare la crisi del all’origine. Tale crisi può essere presa in considerazione nel contesto delle risorse naturali, dello sviluppo rurale o delle questioni di amministrazione oppure come un problema trasversale da affrontare tra l’altro mediante valutazioni d’impatto ambientale e valutazioni ambientali strategiche. Tali valutazioni dovrebbero identificare i rischi e le possibili misure di attenuazione in riferimento alla questione per tutte le attività di sviluppo. A tale riguardo, sono lieto di informarvi che il manuale “Integrare le questioni ambientali nello sviluppo e nella cooperazione economica” sarà completato e reso operativo nel corso del primo semestre di quest’anno. Il manuale revisionato dovrebbe ottenere che venga data la giusta attenzione ai problemi connessi al nelle valutazioni ambientali e quindi in tutte le nostre attività di sviluppo attinenti. Le revisioni intermedie delle nostre strategie di cooperazione quest’anno saranno utilizzate per rafforzare l’integrazione delle preoccupazioni ambientali, in particolare mediante la promozione di un uso più sistematico dei profili ambientali nazionali, delle valutazioni ambientali strategiche e, come accennato in precedenza, delle valutazioni d’impatto ambientale. Tutto questo è positivo; non può costituire una reazione molto diretta, ma fornisce comunque il fondamento necessario per la giusta considerazione del problema. La responsabilizzazione nazionale è molto importante. Infatti, le attività mirate a frenare lo sfruttamento eccessivo della carne di animali selvatici non significano se i paesi coinvolti non assumono a loro volta un ruolo attivo. Noi possiamo contribuire con un adeguato sostegno e sviluppo di capacità e propugnando i pareri espressi in occasione delle revisioni delle strategie nazionali, ma la presa di coscienza del problema è cruciale. Vorrei aggiungere un punto specifico: la pace è essenziale. Se consideriamo il conflitto nella Repubblica democratica del Congo e in altri paesi della regione durante gli ultimi dieci anni, la realtà è che questi conflitti hanno bloccato qualsiasi tentativo di creare un minimo di in relazione al problema in questione. I militari e gli sfollati all’interno del paese, i rifugiati, non hanno avuto nessuna restrizione, nessun incentivo, nessuna guida, nessuna punizione, nessun tipo di su come comportarsi a questo riguardo. E’ stata sinora un’area al di fuori della legalità e ne abbiamo constatato le terribili conseguenze. Metterei questo punto al primo posto nella lista delle priorità e, infatti, considero la pace per l’ambiente e per la crisi del uno dei numerosi aspetti importanti per assicurare la pace in Congo e altrove nella regione. La Commissione non è convinta che un piano d’azione specifico sia il modo migliore per affrontare la crisi del e questo riflette ciò che ho detto sulla questione della responsabilizzazione. Quest’anno saranno sottoposti a revisione sia la strategia della Commissione per l’integrazione delle questioni ambientali nello sviluppo e nella cooperazione economica sia il piano d’azione a favore della biodiversità nel campo della cooperazione allo sviluppo. E’ preferibile far sì che le questioni connesse alla carne di animali selvatici siano affrontate adeguatamente in queste due strategie, piuttosto che mettere insieme una strategia specifica che richiederebbe molte risorse in termini di personale, ma potrebbe non necessariamente condurre a un’azione supplementare per la soluzione del problema. In considerazione delle implicazioni multisettoriali della questione tale approccio non sarebbe il migliore. Molti progetti comunitari nell’est, nel sud e nell’ovest dell’Africa affrontano questa sfida in termini molto pratici. Sebbene la spesa per l’ambiente come percentuale del programma di aiuto complessivo sia piuttosto bassa, abbiamo fatto un investimento considerevole nella protezione e nella gestione ambientale nei paesi più importanti. Ad esempio, in Africa centrale dal 1992 la Commissione ha investito circa 67 milioni di euro nel programma ECOFAC per gli ecosistemi forestali della regione, che introduce una gestione innovativa di aree protette negli più importanti delle grandi scimmie. La Commissione sta inoltre finanziando un lavoro di controllo della caccia e della caccia di frodo in concessioni forestali private e promuovendo l’ecoturismo nella regione come parte della sua gestione responsabile dell’iniziativa."@it9
lpv:translated text	". Señor Presidente, es sumamente importante abordar la crisis de la carne de animales silvestres. Como saben ustedes muy bien, la caza furtiva y los niveles de caza insostenibles amenazan la existencia de algunos de nuestros parientes más cercanos en el reino animal: los gorilas, los chimpancés y otros tipos de simios. Además, trabajamos a nivel político para abordar la crisis de la carne de animales silvestres. Por ejemplo, recientemente hemos otorgado una subvención de 500 000 euros para ayudar a lanzar el Proceso Ministerial Africano para la Aplicación de la Legislación y la Gobernanza en el Sector Forestal. Aunque el principal objetivo de este proceso es mejorar la gobernanza en el sector forestal y combatir la explotación ilegal, la inclusión de varias referencias importantes a la carne de animales salvajes y la vida silvestre en la declaración de la conferencia ayudará a perfilar más esta cuestión. Acogemos con sumo agrado mucho la iniciativa de presentar este compromiso de amplia base por parte del público al Parlamento. Esto, en mi opinión, es una manera muy constructiva de prestar a esta cuestión la atención que se merece. Esta cuestión preocupa claramente al público en general, como indican los casi dos millones de firmas que respaldan la petición. Asimismo es una cuestión que preocupa mucho a la Comisión, en línea con el compromiso global de detener la pérdida de biodiversidad en 2010. Por ello acogemos con agrado el informe del Sr. De Rossa, que encuentro equilibrado y oportuno. Estamos trabajando para abordar la cuestión de diferentes maneras, pero en primer lugar he de recalcar la necesidad de distinguir claramente entre la crisis de la carne de animales salvajes –que amenaza a determinadas especies de animales– y el consumo cotidiano de carne de animales silvestres, que forma una parte esencial de la seguridad alimentaria de las personas pobres en el mundo en vías de desarrollo. Somos conscientes de que hay diversos aspectos relacionados con la carne de animales silvestres que van más allá de la agenda de desarrollo; entre ellos se encuentran las cuestiones sanitarias en Europa, algunas cuestiones comerciales, así como cuestiones científicas. Pero dado que la mayor parte de la sobreexplotación de la carne de animales silvestres tiene lugar en los países en vías de desarrollo, la mejor solución consiste en prestar apoyo a estos países mediante nuestros esfuerzos de cooperación al desarrollo, y en abordar la crisis de la carne de animales silvestres en su origen. Esta crisis puede enfocarse en el contexto de los recursos naturales, el desarrollo rural o las cuestiones de gobernanza, o como una cuestión transversal a abordar entre otras cosas por medio de evaluaciones de impacto ambiental y de evaluaciones medioambientales estratégicas. Estas evaluaciones deberán identificar los riesgos y las posibles medidas de mitigación con respecto a la carne de animales silvestres para todas las actividades de desarrollo. En este sentido, me complace informarles de que el manual para «la integración de las preocupaciones medioambientales en el desarrollo y la cooperación económica» se concluirá y se pondrá en práctica durante la primera mitad de este año. El manual revisado deberá garantizar en gran medida que se preste una atención adecuada a las cuestiones relacionadas con la carne de animales silvestres en las evaluaciones medioambientales y por ello en todas nuestras actividades de desarrollo relevantes. Las revisiones intermedias de nuestras estrategias de cooperación este año se utilizarán para reforzar la integración de las preocupaciones medioambientales, en especial promoviendo un uso más sistemático de los perfiles medioambientales de los países, las evaluaciones medioambientales estratégicas y, como he dicho antes, las evaluaciones de impacto ambiental. Todo eso está bien; puede que no sea una reacción muy directa, pero no obstante crea el trasfondo necesario para considerar debidamente la cuestión. La titularidad nacional es muy importante. De hecho, las actividades para frenar la sobreexplotación de la carne de animales silvestres no significan si los propios países que consumen carne de animales silvestres no llevan la voz cantante. Podemos ayudar apoyando como es debido la capacitación y aportando los puntos de vista expresados cuando revisamos las estrategias nacionales, pero la implicación en el problema es crucial. Me gustaría añadir un punto especial y es que la paz es esencial. Si miramos el conflicto de la República Democrática del Congo y de otros países de la región durante los últimos 10 años, la realidad es que estos conflictos han bloqueado cualquier intento de crear siquiera un mínimo de gobernanza en relación con el problema que estamos debatiendo. Los soldados y las personas desplazadas internamente, los refugiados, no han tenido restricciones, ni incentivos, ni orientación, ni castigo, ni gobernanza de ningún tipo sobre cómo comportarse en este sentido. Ha sido una zona fuera de la ley y del orden, y hemos visto sus terribles consecuencias. Quisiera situar esto en el primer lugar de la lista de prioridades y, de hecho, para mí un dividendo de paz para el medio ambiente y para la crisis de la carne de animales silvestres es uno de los muchos aspectos importantes para asegurar la paz en la República Democrática del Congo y en otros lugares de la región. La Comisión no está convencida de que un plan de acción específico sea el mejor modo de abordar la crisis de la carne de animales silvestres, y esto refleja lo que he dicho acerca de la implicación. Este año se revisan tanto la estrategia de la CE para integrar la cooperación medioambiental en la cooperación económica y la cooperación al desarrollo como el Plan de Acción de Biodiversidad para la cooperación al desarrollo. Es preferible asegurar que las cuestiones relacionadas con la carne de animales silvestres se aborden adecuadamente en estas dos estrategias, en lugar de crear una estrategia específica para la carne de animales silvestres que exigiría muchos recursos en cuanto a personal, pero no conllevaría necesariamente una acción suplementaria para solucionar el problema. Considerando las implicaciones multisectoriales de la cuestión de la carne de animales silvestres, tal enfoque no sería el mejor. Muchos proyectos comunitarios en África Oriental, del Sur y Occidental asumen este reto de una forma muy práctica. Aunque el gasto medioambiental dentro del conjunto del programa de ayuda suponga un porcentaje bastante bajo, hemos invertido bastante en la protección y la gestión del medio ambiente en países clave. Por ejemplo, en África Central, la Comisión ha invertido desde 1992 cerca de 67 millones de euros en el Programa Ecofac para los ecosistemas forestales centroafricanos, que dirige una gestión innovadora de zonas protegidas en hábitats cruciales de los grandes simios. La Comisión también financia la labor de control de la caza legal y la caza furtiva en las concesiones forestales privadas, y promueve el ecoturismo en la región en el marco de su gestión responsable de la iniciativa."@es12,12
lpv:unclassifiedMetadata	"rien"6
rdf:type	lpv_eu:Speech4
dcterms:Date	"2004-01-13"^^xsd:date4
dcterms:Is Part Of	lp_eu:Bushmeat-lihan laiton kauppa4
dcterms:Language	"en"^^xsd:language4
lpv:document identification number	"en.20040113.7.2-176"4
lpv:hasSubsequent	lp_eu:2004-01-13-Speech-2-1774
lpv:speaker	lp:Nielson4

Named graphs describing this resource:

The resource appears as object in 2 triples

Context graph