Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2003-03-13-Speech-4-143"
| Predicate | Value (sorted: default) |
|---|---|
| rdf:type | |
| dcterms:Date | |
| dcterms:Is Part Of | |
| dcterms:Language | |
| lpv:document identification number |
"en.20030313.7.4-143"4
|
| lpv:hasSubsequent | |
| lpv:speaker | |
| lpv:spoken text |
"Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, chers collègues, vu la situation en Birmanie, telle que nous l'a décrite notre collègue, on peut imaginer quelles attentes et quels espoirs doit susciter, au sein de la société civil birmane, cette résolution forte sur cet État de non-droit qu'est la Birmanie. Et quelle crainte elle devrait provoquer auprès de la junte militaire au pouvoir, pour peu que cette résolution détermine la politique de l'Union européenne à l'encontre de la Birmanie.
Jusqu'à présent, en effet les actions de l'Union européenne pour améliorer les conditions de vie en Birmanie, pour tenter d'humaniser la situation de ses millions d'habitants, se sont réduites à des formules de principe, à des déclarations politiques qui n'ont jamais été suivies d'effet. La responsabilité politique et morale de l'Union européenne est dès lors engagée, peut-être devrait-elle l'être jusqu'aux frontières pénales. Les investissements d'États membres si importants, indépendants de toute évolution du régime militaire, ne représentent-ils pas une collaboration de facto à l'entretien de la junte au pouvoir ? Les entreprises européennes n'exploitent-elles pas cyniquement la main-d'œuvre de cet État-prison, devenu un camp de travail forcé généralisé, où la notion de citoyen n'est même plus de mise ?
Il est vrai que nous sommes loin du continent européen, loin des législations européennes ! Pourtant, bien que le contexte totalitaire du régime birman nous soit connu, et que les résolutions à prendre nous parviennent de tous horizons, le statu quo de non-droit perdure sous le soleil de Birmanie. C'est le levier économique et industriel de l'Union européenne qu'il faudrait activer pour prohiber tout investissement des pays membres dans des régimes non démocratiques. Il faut moraliser la politique industrielle des États membres. C'est aussi la force d'action politique et diplomatique communautaire qu'il faudrait déployer dans toute cette région asiatique qui partagea son histoire avec certains des États membres et dont le regard sur l'Europe reste si important pour son développement.
C'est dans l'actualité du moment qu'il faudrait considérer les criminels au pouvoir en Birmanie, dans le cadre de la Cour pénale internationale désormais à l'œuvre de manière pérenne pour poursuivre tous les individus accusés de génocide, de crimes contre l'humanité et de crimes de guerre. Le temps n'est plus aux déclarations de principe. L'Union européenne doit plus que cela au prix Sakharov et prix Nobel de la paix, Aung San Suu Kyi, aux 1200 prisonniers politiques, et à travers eux, aux millions de citoyens birmans. La présente résolution est très forte et très complète. Chaque alinéa doit servir de trame à une véritable politique communautaire à l'encontre de la junte militaire, et donc en faveur de la société civile birmane."@fr6
|
| lpv:spokenAs | |
| lpv:translated text |
"Hr. formand, hr. kommissær, kære kolleger, set i lyset af den situation, der hersker i Burma, og som vores kollega netop har beskrevet, kan man forestille sig, hvilke forventninger og hvilket håb det må vække i det burmesiske civilsamfund, at Europa-Parlamentet vedtager et så stærkt beslutningsforslag om denne retsløse stat. Og hvilken frygt det må fremkalde hos den magthavende militærjunta, når blot beslutningsforslaget er bestemmende for EU's politik over for Burma.
Hidtil har EU's indsats for at forbedre levevilkårene i Burma, for at forsøge at mildne situationen for landets mange millioner indbyggere, begrænset sig til principerklæringer, politiske erklæringer, som ikke har udmøntet sig i praksis. EU har således et politisk og moralsk ansvar, og måske burde det gå så vidt som til et strafferetligt ansvar. Når medlemsstater foretager betragtelige investeringer i Burma, uden hensyntagen til hvordan det militære styre i landet udvikler sig, er der så ikke reelt tale om samarbejde, som støtter den magthavende junta? Udnytter de europæiske virksomheder ikke på kynisk vis arbejdskraften, som i forvejen er kuet i denne stat, hvor tvangsarbejde er blevet dagens orden, og borgerbegrebet ikke længere har nogen plads?
Der er afgjort stor afstand til det europæiske kontinent og europæisk lovgivning! Men selv om vi har kendskab til det burmesiske styres totalitære karakter, og selv om der fra alle sider stilles beslutningsforslag, hersker retsløsheden fortsat i Burma. EU bør med det økonomiske og erhvervsmæssige aspekt som løftestang forbyde, at medlemsstaterne foretager nogen form for investeringer i ikke-demokratiske styrer. Medlemsstaterne bør føre en moralsk erhvervspolitik. Og EU's politiske og diplomatiske handlemuligheder bør tages i brug i hele denne del af Asien, som har et historisk fællesskab med visse medlemsstater, og hvis relationer til Europa fortsat er afgørende for den videre udvikling.
Vores opfattelse af de kriminelle magthavere i Burma bør bero på den aktuelle kontekst og placeres inden for rammerne af Den Internationale Straffedomstol, som nu fungerer permanent med henblik på at retsforfølge personer, der anklages for folkemord, forbrydelser mod menneskeheden og krigsforbrydelser. Det er ikke længere tilstrækkeligt med principerklæringer. EU skylder modtageren af Sakharov-prisen og nobelprisen, Aung San Suu Kyi, de 1.200 politiske fanger og med dem millioner af burmesiske borgere andet og mere. Det foreliggende beslutningsforslag er både stærkt og fuldstændigt. Hvert eneste afsnit bør tjene som ledetråd i en egentlig fællesskabspolitik over for militærjuntaen og således til fordel for det burmesiske civilsamfund."@da1
"Herr Präsident, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Angesichts der Lage in Birma, wie sie unser Kollege beschrieben hat, kann man sich vorstellen, welche Erwartungen und Hoffnungen diese sehr deutliche Entschließung zu Birma, wo gegenwärtig keine Rechtsstaatlichkeit herrscht, in der birmesischen Zivilgesellschaft wecken wird. Und welche Ängste sie bei der regierenden Militärjunta hervorrufen dürfte, sofern die Europäische Union sich in ihrer Politik gegenüber Birma davon leiten lässt.
Bisher haben sich die Maßnahmen der Europäischen Union, um die Lebensbedingungen in Birma zu verbessern, um zu versuchen, die Lage der Millionen von Birmesen menschenwürdiger zu gestalten, auf Grundsatzformeln, auf politische Erklärungen beschränkt, auf die niemals konkrete Schritte folgten. Daher hat die Europäische Union politische und moralische Schuld auf sich geladen, die vielleicht sogar bis zur strafrechtlichen Grenze geht. Denn stellen die umfangreichen Investitionen der Mitgliedstaaten, die unabhängig von der weiteren Entwicklung des Militärregimes getätigt werden, nicht de facto eine Zusammenarbeit dar, mit der die Junta an der Macht gehalten wird? Beuten die europäischen Unternehmen nicht in zynischer Weise die Arbeitskräfte dieses Gefängnisstaates aus, der ein allgemeines Zwangsarbeitslager geworden ist, in dem der Begriff Bürger nicht mehr gilt?
Natürlich handelt es sich um ein Land, das weit entfernt vom europäischen Kontinent, von europäischen Rechtsvorschriften ist! Doch obwohl wir den totalitären Charakter des birmesischen Regimes kennen und Entschließungsanträge von allen Seiten kommen, dauert die Rechtlosigkeit in Birma weiter an. Die Europäische Union muss den wirtschafts- und industriepolitischen Hebel ansetzen, um alle Investitionen der Mitgliedstaaten in nicht demokratischen Systemen zu verbieten. Die Industriepolitik der Mitgliedstaaten muss auch von moralischen Grundsätzen geprägt sein. Auch die politische und diplomatische Aktionskraft der Gemeinschaft muss überall in dieser asiatischen Region eingesetzt werden, deren Geschichte mit der einiger Mitgliedstaaten verflochten ist und für die Beziehungen mit Europa weiterhin sehr wichtig für ihre Entwicklung sind.
Wir müssen die Verbrecher, die in Birma an der Macht sind, im derzeitigen Kontext beurteilen, vor dem Hintergrund des Internationalen Strafgerichtshofs, der nunmehr als ständige Einrichtung besteht, die alle Personen verfolgt, die des Völkermords, der Verbrechen gegen die Menschlichkeit und der Kriegsverbrechen angeklagt sind. Die Zeit der Grundsatzerklärungen ist vorüber. Die Europäische Union schuldet der Trägerin des Sacharowpreises und des Friedensnobelpreises, Aung San Suu Kyi, den 1200 politischen Gefangenen und über sie den Millionen birmesischen Bürgern mehr als das. Die jetzige Entschließung ist sehr bestimmt und umfassend. Jeder Absatz muss Grundlage einer wirklichen Politik der Gemeinschaft werden, die gegen die Militärjunta gerichtet ist und damit der birmesischen Zivilgesellschaft zugute kommt."@de7
"Mr President, Commissioner, ladies and gentlemen, given the situation in Burma, as Mrs Napoletano has described it to us, you can imagine what expectations and hopes this strongly-worded resolution on Burma, which is currently a State with no rule of law, will inspire in Burmese civil society. What fears it should inspire in the military junta currently in power, if this resolution determines the EU’s policy with regard to Burma.
Until now, the measures taken by the European Union to improve living conditions in Burma, to try to humanise the situation of its millions of inhabitants, have been limited to theory and political statements that have never been followed by action. The political and moral responsibility of the EU is now involved. Perhaps it should be involved to the point of criminal prosecution. Surely the very significant investments made by the Member States, regardless of any development in the military regime, represent
collaboration in maintaining the junta in power? Surely European businesses are cynically exploiting the workforce in this prison-State, which has become a general labour camp, where the concept of citizenship no longer applies?
This country is certainly far from the European continent and European legislation! Although we are aware of the totalitarian nature of the Burmese regime, however, and the motions for resolution are coming from all sides, the current state of affairs, in other words, the absence of the rule of law, continues under the Burmese sun. We need to activate the European Union’s economic and industrial lever in order to prohibit any investment by the Member States in undemocratic regimes. We need to ensure that the industrial policy of the Member States is a moral one. We also need to use the force of Community diplomatic and political action throughout this Asian region, which has a shared history with some of the Member States and for which relations with Europe are still so important for its development.
We must consider the criminals in power in Burma in the current context, in the context of the International Criminal Court that is now permanently operational to prosecute all individuals accused of genocide, crimes against humanity and war crimes. The time for theoretical statements has passed. The European Union owes more than that to the winner of the Sakharov Prize and the Nobel Peace Prize, Aung San Suu Kyi, to the 1200 political prisoners, and through them, to the millions of Burmese citizens. This resolution is very strongly worded and comprehensive. Each paragraph should be part of a framework for a genuine Community policy on the military junta, and therefore to the benefit of Burmese civil society."@en3
"Señor Presidente, señor Comisario, Señorías, dada la situación en Myanmar, como nos la ha descrito la Sra. Napoletano, pueden ustedes imaginarse qué expectativas y esperanzas suscitará en la sociedad civil del país esta firme resolución sobre Myanmar, donde no se respeta el Estado de Derecho; y qué temores provocará en la junta militar que actualmente está en el poder, si esta resolución determina la política de la UE con respecto a Myanmar.
Hasta ahora, las medidas tomadas por la Unión Europea para mejorar las condiciones de vida en Myanmar, para intentar aliviar la situación de sus millones de habitantes, se han limitado a declaraciones de principios y a declaraciones políticas que nunca se han visto acompañadas de hechos. Ahora está involucrada la responsabilidad política y moral de la UE. Quizás debería estar involucrada hasta el punto de llevar a cabo acciones judiciales. ¿Acaso las grandes inversiones realizadas por los Estados miembros, independientemente de cualquier evolución del régimen militar, no representan una colaboración
en el mantenimiento de la junta en el poder? ¿Acaso las empresas europeas no explotan cínicamente la mano de obra de este Estado-prisión, que se ha convertido en un gigantesco campo de trabajos forzados, en el que no se aplica el concepto de ciudadanía?
Este país está, sin duda, alejado del continente europeo y de la legislación europea. Sin embargo, a pesar de que somos conscientes del carácter totalitario del régimen, y de que las propuestas de resolución proceden de todos lados, bajo el sol de Myanmar perdura la situación actual, a saber: la ausencia de un Estado de Derecho. Hemos de activar la palanca económica e industrial de la Unión Europea para prohibir cualquier inversión por parte de los Estados miembros en regímenes no democráticos. Hemos de garantizar que la política industrial de los Estados miembros sea moral. Hemos también de utilizar la fuerza de la acción diplomática y la política comunitaria en toda esta región asiática, que ha compartido historia con algunos Estados miembros, y para cuyo desarrollo siguen siendo importante las relaciones con Europa.
Debemos considerar a los criminales que están en el poder en Myanmar en el contexto actual, en el contexto de la Corte Penal Internacional que ahora funciona de manera permanente para entablar acciones judiciales contra todos los individuos acusados de genocidio, crímenes contra la humanidad y crímenes de guerra. Se han acabado los tiempos de las declaraciones de principios. La Unión Europea debe más que esto a la ganadora del premio Sajarov y premio Nobel de la Paz, Aung San Suu Kyi, a los 1 200 presos políticos, y a través de ellos, a los millones de ciudadanos de Myanmar. La presente resolución es muy firme y muy completa. Cada apartado debería servir de marco para una verdadera política comunitaria sobre la junta militar, y por consiguiente, a favor de la sociedad civil."@es12
"Arvoisa puhemies, arvoisa komission jäsen, hyvät kollegat, kun otetaan huomioon jäsen Napoletanon meille kuvailema Myanmarin tilanne, voitte kuvitella, millaisia odotuksia ja toiveita tämä sanamuodoltaan ankara päätöslauselma herättää Myanmarin kansalaisyhteiskunnassa, onhan Myanmar tällä hetkellä valtio, jossa ei ole oikeusvaltion periaatetta. Kuvitelkaa, mitä pelkoa se herättäisi valtaa pitävässä sotilasjuntassa, jos tämä päätöslauselma määrittelisi EU:n Myanmaria koskevan politiikan.
Tähän asti Euroopan unionin toteuttamat toimet Myanmarin elinolosuhteiden parantamiseksi tai sen miljoonien asukkaiden tilanteen inhimillistämiseksi ovat rajoittuneet teoriaan ja poliittisiin julkilausumiin, joita ei ole koskaan muutettu toiminnaksi. Nyt on kyseessä EU:n poliittinen ja moraalinen vastuu. Kenties sen pitäisi olla kyseessä niin paljon, että harkitaan rangaistusseuraamuksia. Eivätkö jäsenvaltioiden tekemät erittäin merkittävät investoinnit merkitse tosiasiassa – sotilashallintoa koskevista mahdollisista muutoksista huolimatta – yhteistyön tekemistä juntan pitämiseksi vallassa? Eivätkö eurooppalaiset yritykset käytä kyynisesti hyväkseen työvoimaa tässä vankilavaltiossa, josta on tullut yleinen työleiri ja jossa kansalaisuuden käsite ei enää päde?
Tämä maa on todellakin kaukana Euroopan mantereelta ja Euroopan lainsäädännöstä! Vaikka olemme kaikki tietoisia Myanmarin hallinnon totalitaristisesta luonteesta ja päätöslauselmaesityksiä tulee parlamentin kaikista ryhmistä, nykyinen asiantila eli oikeusvaltion periaatteen puuttuminen on edelleen tosiasia. Meidän on aktivoitava Euroopan unionin taloudelliset ja teolliset vaikutuskeinot, jotta estetään jäsenvaltioita investoimasta epädemokraattisiin maihin. Meidän on varmistettava, että jäsenvaltioiden teollisuuspolitiikka on moraalista. Meidän on myös käytettävä hyväksemme yhteisön diplomaattista ja poliittista vaikutusvaltaa koko Aasian alueella, sillä alueella on yhteinen historia joidenkin jäsenvaltioiden kanssa ja suhteet Eurooppaan ovat edelleen tärkeitä sen kehitykselle.
Meidän on ajateltava Myanmarissa valtaa pitäviä rikollisia tämänhetkisessä tilanteessa, sillä kansainvälinen rikostuomioistuin toimii nyt pysyvästi ja voi asettaa syytteeseen kaikki henkilöt, joita syytetään kansanmurhasta, rikoksista ihmisyyttä vastaan ja sotarikoksista. Teoreettisten julkilausumien aika on ohitse. Euroopan unioni on enemmän velkaa Saharov-palkinnon ja Nobelin rauhanpalkinnon saajalle Aung� San� Suu� Kyille, 1� 200� poliittiselle vangille ja heidän kauttaan miljoonille Myanmarin kansalaisille. Tämä päätöslauselma on sanamuodoltaan ankara ja hyvin ymmärrettävä. Sen jokaisen kohdan olisi oltava osa sotilasjunttaa koskevaa todellista yhteisön politiikkaa ja hyödytettävä näin ollen Myanmarin kansalaisyhteiskuntaa."@fi5
"Signor Presidente, signor Commissario, onorevoli colleghi, considerata la situazione della Birmania che ci è stata descritta dall’onorevole Napoletano, è facile comprendere quali aspettative e speranze questa risoluzione e le forti e decise parole in essa contenute susciteranno nella società civile della Birmania, un paese in cui attualmente non vi è traccia di Stato di diritto. Ed è altrettanto facile intuire i timori che essa solleverà nella giunta militare ora al potere, visto che la risoluzione vuole assumere un valore di indirizzo della politica dell’UE nei confronti della Birmania.
Fino ad ora, le misure adottate dall’Unione europea per migliorare le condizioni di vita nel paese, e per cercare di umanizzare la situazione dei milioni di cittadini che lo abitano, erano limitate a dichiarazioni teoriche e politiche cui non è mai seguita un’azione concreta. Entra ora in gioco la responsabilità morale e politica dell’UE, ad un punto tale da dover prevedere forse l’azione penale. Non è forse vero che la massa molto consistente di investimenti diretta dagli Stati membri verso la Birmania senza alcun riguardo per qualsivoglia evoluzione del regime militare, rappresenta
una collaborazione al mantenimento della giunta al potere? Non è forse vero che le imprese europee stanno cinicamente sfruttando la forza lavoro di quello che è ormai uno Stato prigione, ridotto ad un unico campo di lavoro, nel quale il concetto di cittadinanza non ha più alcun significato?
Quanto è lontano questo paese dal continente europeo e dalle sue leggi! Tuttavia, per quanto ci sia nota la natura totalitaria del regime birmano, e benché tutte le parti politiche abbiano presentato proposte di risoluzione, l’attuale contesto, in altre parole l’assenza dello Stato di diritto, perdura indisturbato sotto il sole birmano. Dobbiamo attivare la leva economica e industriale dell’Unione europea per vietare qualsiasi investimento di uno Stato membro in paesi retti da regimi non democratici. E’ necessario che la politica industriale degli Stati membri abbia un contenuto morale. Dobbiamo anche fare uso della forza politica e diplomatica dell’Unione in tutta questa regione dell’Asia, la cui storia si intreccia con quella di alcuni Stati membri e per la quale le relazioni con l’Europa sono ancora molto importanti in termini di sviluppo.
Dobbiamo considerare i criminali al potere in Birmania nel giusto contesto, quello del Tribunale penale internazionale, che ha ora carattere permanente ed è in grado di perseguire tutte le persone accusate di genocidio, di crimini contro l’umanità e di crimini di guerra. Il tempo delle dichiarazioni teoriche è finito. L’Unione europea deve ben altro alla vincitrice del premio Sacharov e del premio Nobel per la pace, Aung San Suu Kyi, ai 1200 prigionieri politici e, per il loro tramite, ai milioni di cittadini birmani. La risoluzione al nostro esame si esprime con parole forti ed è esauriente. Ogni paragrafo può contribuire a tessere la trama del quadro generale di una concreta politica comunitaria nei confronti della giunta militare, dunque a vantaggio della società civile birmana."@it9
"Mr President, Commissioner, ladies and gentlemen, given the situation in Burma, as Mrs Napoletano has described it to us, you can imagine what expectations and hopes this strongly-worded resolution on Burma, which is currently a State with no rule of law, will inspire in Burmese civil society. What fears it should inspire in the military junta currently in power, if this resolution determines the EU’s policy with regard to Burma.
Until now, the measures taken by the European Union to improve living conditions in Burma, to try to humanise the situation of its millions of inhabitants, have been limited to theory and political statements that have never been followed by action. The political and moral responsibility of the EU is now involved. Perhaps it should be involved to the point of criminal prosecution. Surely the very significant investments made by the Member States, regardless of any development in the military regime, represent
collaboration in maintaining the junta in power? Surely European businesses are cynically exploiting the workforce in this prison-State, which has become a general labour camp, where the concept of citizenship no longer applies?
This country is certainly far from the European continent and European legislation! Although we are aware of the totalitarian nature of the Burmese regime, however, and the motions for resolution are coming from all sides, the current state of affairs, in other words, the absence of the rule of law, continues under the Burmese sun. We need to activate the European Union’s economic and industrial lever in order to prohibit any investment by the Member States in undemocratic regimes. We need to ensure that the industrial policy of the Member States is a moral one. We also need to use the force of Community diplomatic and political action throughout this Asian region, which has a shared history with some of the Member States and for which relations with Europe are still so important for its development.
We must consider the criminals in power in Burma in the current context, in the context of the International Criminal Court that is now permanently operational to prosecute all individuals accused of genocide, crimes against humanity and war crimes. The time for theoretical statements has passed. The European Union owes more than that to the winner of the Sakharov Prize and the Nobel Peace Prize, Aung San Suu Kyi, to the 1200 political prisoners, and through them, to the millions of Burmese citizens. This resolution is very strongly worded and comprehensive. Each paragraph should be part of a framework for a genuine Community policy on the military junta, and therefore to the benefit of Burmese civil society."@lv10
"Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, geachte collega’s, uitgaande van de situatie in Birma, zoals deze door onze collega is beschreven, kan men zich voorstellen welke verwachtingen en hoop deze harde tekst over Birma, dat alles behalve een rechtstaat is, bij de Birmaanse burgerbevolking zal oproepen, en hoeveel angst deze tekst, waarin toch het beleid van de Europese Unie jegens Birma wordt bepaald, bij de militaire junta die aan het bewind is zal veroorzaken.
Wat de Europese Unie totnogtoe heeft gedaan voor betere leefomstandigheden in Birma en een menswaardiger bestaan voor miljoenen inwoners van dat land, is beperkt gebleven tot enkele formele standpunten en politieke verklaringen, die nooit iets concreets hebben opgeleverd. De Europese Unie is hiermede dus politiek en moreel verantwoordelijk en misschien moet zij zich zelfs op strafrechtelijk gebied begeven. De zo omvangrijke investeringen van de lidstaten - los van de ontwikkeling van het militaire regime - betekenen in feite immers steun aan de junta die aan de macht is! Europese bedrijven buiten op cynische wijze het arbeidspotentieel van die gevangenisstaat uit, die verworden is tot één groot dwangarbeiderskamp waar zelfs het begrip burger zijn betekenis heeft verloren!
Dat speelt zich af ver buiten het Europees continent, buiten bereik van de Europese wetgeving, dat klopt. Dat neemt echter niet weg - ook al kennen wij de totalitaire context van het regime in Birma en wordt ons van alle kanten aanbevolen bepaalde besluiten te nemen - dat onder de zon van Birma sprake is van een voortdurende status-quo van rechteloosheid. Wij moeten een beroep doen op de economie en het bedrijfsleven van de Europese Unie en iedere vorm van investering van de lidstaten in ondemocratische regimes verbieden. We moeten de lidstaten bewust maken van de verantwoordelijkheid die zij met hun industrieel beleid dragen. Daarnaast moet de Unie politiek en diplomatiek optreden, en wel overal in de betreffende regio van Azië, die historische banden had met sommige lidstaten en wier blik op Europa zo belangrijk is voor hun ontwikkeling.
Onze houding tegenover het huidige criminele bewind in Birma moet worden ingegeven door de actualiteit en geplaatst worden in het kader van het Internationale Strafhof, dat zich inmiddels inzet en zal blijven inzetten voor de vervolging van al degenen die worden beschuldigd van genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. De tijd van principeverklaringen is voorbij. De Europese Unie is tot meer verplicht jegens de winnaarster van de Sacharov-prijs en de Nobelprijs voor de vrede, Aung San Suu Kyi, jegens de 1200 politieke gevangenen en daarmee jegens de miljoenen inwoners van Birma. De huidige resolutie is bijzonder krachtig en volledig. Iedere paragraaf moet het uitgangspunt vormen voor een daadwerkelijk gemeenschappelijk beleid tegenover de militaire junta en daarmee ten gunste van de burgers in Birma."@nl2
"Senhor Presidente, Senhor Comissário, Senhoras e Senhores Deputados, tendo em conta a situação em Mianmar, tal como no-la descreve a senhora deputada Napoletano, podemos imaginar as expectativas e esperança, suscitadas na sociedade civil de Mianmar, por esta resolução sobre este país, que actualmente não é um Estado de direito. Podemos também imaginar os receios que provocará esta resolução na Junta militar no poder, por muito que ela não defina a política da União relativamente ao país.
Até agora, as medidas tomadas pela União Europeia para melhorar as condições de vida em Mianmar, para tentar tornar mais humana a situação dos seus milhões de habitantes, limitaram-se à teoria e a declarações políticas que jamais foram seguidas por actos. Está pois desde logo em causa a responsabilidade política e moral da UE, e talvez esta deve-se estender-se até às fronteiras penais. Não representarão os investimentos muito significativos feitos pelos Estados-Membros, independentemente de qualquer evolução do regime militar, uma colaboração
na manutenção da Junta no poder? Não explorarão as empresas europeias cinicamente a mão-de-obra deste Estado-prisão, que se transformou num vasto campo de trabalhos forçados e onde o conceito de cidadania deixou de existir?
É certo que este país está afastado do continente europeu e da legislação europeia! Embora estejamos cientes da natureza totalitária do regime de Mianmar, e as propostas de resolução vêm de todos os quadrantes, o actual estado de coisas, por outras palavras, a ausência de Estado de direito, perdura sob o sol de Mianmar. É preciso que utilizemos a alavanca económica e industrial da União Europeia para proibir qualquer tipo de investimento por parte dos Estados-Membros em regimes não democráticos. É preciso garantir que a política industrial dos Estados-Membros seja uma política moral. Precisamos também de usar a força da acção política e democrática da Comunidade nesta região asiática, que partilha a sua história com alguns dos Estados-Membros e cujas relações com a Europa continuam a ser importantes para o seu desenvolvimento.
Temos de olhar para os criminosos actualmente no poder em Mianmar à luz do contexto actual, do contexto do Tribunal Penal Internacional que está agora totalmente operacional e possui capacidade para julgar todos os indivíduos acusados de crimes de genocídio, crimes contra a humanidade e crimes de guerra. O tempo das declarações teóricas passou. A União Europeia deve mais do que isso a Aung San Suu Kyi, galardoada com o Prémio Sakharov e o Prémio Nobel da Paz, e aos 1200 presos políticos e, através deles, aos milhões de cidadãos de Mianmar. Esta resolução é muito forte e completa. Cada um dos seus parágrafos deveria servir de base para uma verdadeira política comunitária sobre a Junta militar e a favor da sociedade civil de Mianmar."@pt11
"Herr talman, herr kommissionär, kära kolleger! Med hänsyn till situationen i Burma, som vår kollega har beskrivit för oss, kan man föreställa sig vilka förväntningar och förhoppningar som kommer att uppväckas inom det burmesiska civila samhället till följd av denna skarpa resolution om den rättslösa stat som Burma utgör. Man kan även föreställa sig de farhågor som den kommer att framkalla hos den styrande militärjuntan bara man i denna resolution slår fast att Europeiska unionens politik står i strid med den burmesiska ledningens politik.
Europeiska unionens åtgärder för att förbättra levnadsvillkoren i Burma och för att försöka göra situationen för de miljontals invånarna mer human har hittills inskränkt sig till principformuleringar och politiska uttalanden som aldrig har fått någon verkan. Europeiska unionen är hädanefter förpliktad till sitt politiska och moraliska ansvar som kanske bör sträcka sig fram till de straffrättsliga gränserna. Är det inte så att medlemsstaternas mycket omfattande investeringar, som är fullständigt oberoende av den militära regimens utveckling, faktiskt medverkar till att underhålla den styrande juntan? Är det inte så att de europeiska företagen på ett cyniskt sätt utnyttjar arbetskraften inom denna fängelsestat som har blivit ett läger för allmänt straffarbete där begreppet medborgare inte längre har någon mening?
Det är sant att vi är långt ifrån den europeiska kontinenten och långt ifrån den europeiska lagstiftningen! Även om vi är medvetna om situationen med den totalitära regimen i Burma, och att resolutionerna som skall antas ur alla perspektiv verkar kunna uppnås, fortbestår emellertid rättslöshetens oförändrade tillstånd under Burmas sol. Vi bör använda Europeiska unionens ekonomiska och industriella hävstång för att förbjuda att medlemsstaterna investerar i länder som styrs av icke-demokratiska regimer. Det gäller att ge medlemsstaterna en uppsträckning vad beträffar deras industripolitik. Det gäller också att handlingskraften bakom EU:s politiska och diplomatiska åtgärder visas upp i hela denna asiatiska region som delar sin historia med vissa av medlemsstaterna och vars hänsyn till Europa förblir ytterst viktig för dess utveckling.
Det är med hänsyn till den senaste tidens händelser som förbrytarna inom de burmesiska myndigheterna bör prövas. De bör prövas inom ramen för Internationella brottmålsdomstolen som numera fungerar permanent för att väcka åtal mot alla de individer som anklagas för folkmord, brott mot mänskligheten och krigsförbrytelser. Det är inte längre tid för några principförklaringar. Europeiska unionen är förpliktigad till mer än så gentemot Sacharovpristagaren och vinnaren av Nobels fredspris Aung San Suu Kyi, gentemot de 1 200 politiska fångarna och även gentemot de miljontals burmesiska medborgarna. Den aktuella resolutionen är mycket kraftfull och komplett. Varje punkt borde tjäna som ett inslag i en verklig gemenskapspolitik i strid mot militärjuntan och således till förmån för det burmesiska civila samhället."@sv13
|
| lpv:unclassifiedMetadata |
"de facto"10,3,12,11,9
|
Named graphs describing this resource:
The resource appears as object in 2 triples