Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2003-02-10-Speech-1-072"
| Predicate | Value (sorted: default) |
|---|---|
| rdf:type | |
| dcterms:Date | |
| dcterms:Is Part Of | |
| dcterms:Language | |
| lpv:document identification number |
"en.20030210.7.1-072"4
|
| lpv:hasSubsequent | |
| lpv:speaker | |
| lpv:spoken text |
". - Monsieur le Président, ceux qui ont assisté à notre débat de ce soir ne peuvent qu'être, je crois, frappés par les convergences entre les parlementaires qui se sont exprimés à la fois sur Davos et sur Porto Alegre. À commencer d'ailleurs par M. Karas et par M. Obiols i Germà, qui nous ont tous les deux, en quelque sorte, posé la même question : peut-on rechercher, à l'échelle du monde, cette domestication, ce gouvernement du capitalisme que l'Europe produit sur son propre sol depuis 200 ans ? Cette économie sociale de marché dont vous créditez tous, à peu près sans exceptions, l'Europe, peut-elle être un projet pour le monde ?
Je crois que la réponse pourrait être oui. Ce pourrait être notre réponse, à un certain nombre de conditions. La première, c'est d'accepter que la durabilité au sens économique, social et environnemental peut être un vrai projet commun, et que c'est cette durabilité-là qui est le vrai fondement de la stabilité et de la sécurité. Si l'on est d'accord sur ce premier point, la deuxième condition est sans doute de passer, avec d'autres que nous dans le monde, des alliances sur ce sujet, et je trouve que la notion de bien public mondial que Mme Zrihen et M. Désir ont évoquée est, de ce point de vue, intéressante. Et puis, évidemment, la troisième condition, c'est de parvenir à doter notre planète du système de gouvernance dont elle a besoin. Sans doute d'ailleurs ce système devra-t-il être plus complet que le dispositif à la fois partiel et déséquilibré dont nous disposons aujourd'hui. Sur ce point, je suis d'accord avec ce qu'ont dit à la fois M. Miranda et M. Moreira da Silva.
On sent bien, à l'énoncé de toutes ces conditions, que cela ne se fera pas sans une Europe probablement plus solide, plus unie, plus présente que celle d'aujourd'hui. C'est en tout cas ce que j'ai cru comprendre en entendant les propos de Mme Frassoni et, sur ce point, la Commission est d'accord. Il reste beaucoup à faire, M. Désir l'a dit à propos du FMI, et je suis d'accord avec lui sur ce point, même si son interprétation de l'Accord général sur le commerce des services à l'OMC continue à nous poser quelques problèmes ici ou là. Mais c'est une discussion que je devrai aussi avoir avec Mme Auroi et quelques autres. Il reste de toute évidence beaucoup à faire, et je crois que la considération de la situation géopolitique actuelle, qu'il s'agisse de l'Irak ou du Moyen-Orient, nous rappelle, s'il en était besoin, que l'objectif d'une politique étrangère et de sécurité commune - qui ne peut pas être dissocié des projets que vous souhaitez prêter à l'Europe en matière de mondialisation - est encore très lointain.
Je m'exprimerai à présent sur quelques points plus précis. Je suis d'accord avec Mme Sanders-Ten Holte et Mme Korhola sur l'importance de la responsabilité sociale des entreprises. Des initiatives privées peuvent émaner du monde des entreprises pour parvenir à une meilleure gestion de la mondialisation, de même d'ailleurs qu'il peut y avoir des initiatives citoyennes pour ce que le président Soares appelait des mobilisations citoyennes et sociales. En témoignent notamment le commerce équitable et les mouvements de consommateurs pour des étiquetages favorables à l'environnement ou favorables à de meilleures conditions sociales de production. Nous savons bien que dans ces domaines, rien ne se fera sans une mobilisation de la société elle-même.
Sur le rôle et l'intervention des parlements et du contrôle démocratique, Madame Frassoni, vous connaissez la position de la Commission sur la place que cette Assemblée, ce Parlement, devrait tenir dans ce type de débat, notamment sur les questions commerciales multilatérales. Nous vous renvoyons à la Convention, qui doit statuer une fois de plus sur ce point. Espérons que, sur celui-ci comme sur d'autres, la Convention sera plus productive que la dernière conférence intergouvernementale.
Je n'insiste pas sur les questions agricoles. Nous allons y revenir dans le débat qui va suivre.
S'agissant du fossé technologique à combler, Monsieur Wijkman, vous avez raison, et je crois que nous sommes d'accord, à la Commission, sur le fait que notre aide publique au développement devrait, dans un certain nombre de cas, être réorientée ou révisée.
Pour ce qui est du commerce des services, les propositions de la Commission sont maintenant sur la table. Votre commission de l'industrie, du commerce extérieur, de la recherche et de l'énergie peut s'en saisir dans les conditions qui sont celles de notre accord institutionnel. Ces mêmes propositions sont aussi sur la table du Conseil de ministres. Par conséquent, le temps du débat public a commencé, et j'en suis pour ma part ravi."@fr6
|
| lpv:translated text |
"Hr. formand, jeg tror, at alle, der har deltaget i forhandlingen i aften, finder lighederne i synspunkterne hos de parlamentsmedlemmer, der har talt om både Davos og Porto Alegre, slående. Jeg vil begynde med hr. Karas og hr. Obiols i Germà, som på sin vis stillede det samme spørgsmål om, hvorvidt man på verdensplan kan efterstræbe en tæmning eller styring af kapitalismen, som jo har eksisteret i Europa i 200 år. Kan Europa tjene som model for hele verden i forbindelse med denne sociale markedsøkonomi, som De alle - mere eller mindre uden undtagelse - roser?
Jeg mener, at svaret kan være ja. Det kunne være vores svar på visse betingelser. Den første er at acceptere, at bæredygtighed i den økonomiske, sociale og miljømæssige betydning kan være et ægte fælles projekt, og at det er denne bæredygtighed, som er det ægte grundlag for stabilitet og sikkerhed. Hvis vi er enige om dette første punkt, er den næste betingelse uden tvivl at lave alliancer på dette område med andre i verden, og fra dette synspunkt mener jeg, at begrebet fælles globale goder, som fru Zrihen og hr. Désir har nævnt, er interessant. Og naturligvis er den tredje betingelse at kunne give vores planet den styring, som den har brug for. Der er i øvrigt ikke tvivl om, at denne styring bør være mere fuldstændig end den, vi råder over i dag, der er både ufuldstændig og ubalanceret. På dette punkt er jeg enig i det, som hr. Miranda og hr. Moreira Da Silva sagde.
Man kan godt fornemme på alle disse betingelser, at dette ikke kan lade sig gøre uden et mere solidt Europa, der er mere forenet og mere til stede, end det er i dag. Det er i hvert fald det, jeg har forstået ved at høre fru Frassonis udtalelser, og på dette punkt er Kommissionen enig. Der er et stort stykke arbejde foran os endnu, som hr. Désir sagde med hensyn til IMF, og jeg er enig med ham på dette punkt, selv om hans fortolkning af den almindelige overenskomst om handel med tjenesteydelser fortsat volder os problemer her og der. Men det er en diskussion, som jeg også må have med fru Auroi og nogle andre. Det er tydeligvis meget arbejde tilbage, og jeg mener, at en overvejelse af den nuværende geopolitiske situation, hvad enten det drejer sig om Irak eller Mellemøsten, minder os om, hvis der er behov herfor, at målet om en fælles udenrigs- og sikkerhedspolitik - som er forbundet med de projekter, som De ønsker, at Europa implementerer med hensyn til globalisering - endnu er lagt væk.
Jeg vil nu udtale mig om mere præcise punkter. Jeg er enig med fru Sanders-ten Holte og fru Korhola i, at virksomhedernes sociale ansvar er vigtigt. Private initiativer til fordel for en bedre forvaltning af globaliseringen kan hidrøre fra virksomheder, ligesom der kan være initiativer fra borgerne til fordel for det, som hr. Soares kaldte de sociale og borgerlige bevægelser. Herom vidner navnlig en retfærdig handel og forbrugerbevægelser i forbindelse med mærkning til fordel for miljøet eller for bedre sociale betingelser i produktionen. Vi ved godt, at inden for disse områder sker der intet uden en mobilisering fra samfundet selv.
Med hensyn til parlamenternes rolle og intervention og den demokratiske kontrol, fru Frassoni, kender De Kommissionens holdning til, hvilken plads Europa-Parlamentet bør have i denne type forhandlinger om navnlig de multilaterale kommercielle spørgsmål. Vi henviser Dem til konventet, der endnu en gang skal træffe afgørelse på dette punkt. Lad os håbe på, at konventet på dette punkt - som på andre - vil være mere produktiv end den sidste regeringskonference.
Jeg vil ikke gå dybere ned i spørgsmålene om landbruget. Vi vender tilbage til det i den kommende forhandling.
Med hensyn til den teknologiske kløft, der skal overkommes, hr. Wijkman, har De ret, og jeg tror, at vi er enige med Kommissionen i, at den offentlige hjælp til udvikling i visse tilfælde skal ændres eller omlægges.
Med hensyn til handelen med tjenester er Kommissionens forslag nu på bordet. Udvalget om Industripolitik, Eksterne Økonomiske Forbindelser, Forskning og Energi kan fremskaffe det i henhold til de betingelser, der fremgår af vores interinstitutionelle aftale. De samme forslag er også fremlagt for Rådet. Derfor er den offentlige debat i fuld gang, og det er jeg for mit vedkommende lykkelig for."@da1
".
Herr Präsident! Wer heute Abend an unserer Debatte teilgenommen hat, kann meines Erachtens über die große Übereinstimmung zwischen den Abgeordneten, die sich zu Davos und zugleich zu Porto Alegre äußerten, nur überrascht sein. Angefangen übrigens bei Herrn Karas und Herrn Obiols i Germà, die uns gewissermaßen beide die gleiche Frage gestellt haben: lässt sich überhaupt weltweit diese Zähmung, diese Steuerung des Kapitalismus erzielen, wie sie auf dem Gebiet Europas seit nunmehr 200 Jahren besteht? Kann diese soziale Marktwirtschaft, die Sie nahezu alle Europa zugute halten, als Entwurf für die ganze Welt dienen?
Meines Erachtens könnte diese Frage mit Ja beantwortet werden. Dies könnte – unter einigen Voraussetzungen – unsere Antwort sein. Die erste Voraussetzung hieße zu akzeptieren, dass Nachhaltigkeit im wirtschaftlichen und sozialen Sinne sowie im Sinne des Umweltschutzes wirklich ein gemeinsames Vorhaben sein kann, und dass gerade diese Nachhaltigkeit die echte Grundlage für Stabilität und Sicherheit ist. Wäre man sich zum ersten Punkt einig, so müsste als zweite Voraussetzung zweifellos dazu übergegangen werden, über unseren eigenen Rahmen hinaus mit weiteren Kräften in der Welt Bündnisse zu diesem Thema zu schließen. Ich finde, dass der von Frau Zrihen und Herrn Désir benutzte Begriff der globalen öffentlichen Güter unter diesem Gesichtspunkt interessant ist. Und dann natürlich die dritte Voraussetzung, die bedeuten würde, dass unser Planet ein angemessenes Governance-System erhält. Dieses System muss natürlich umfassender sein, als das einseitige und unausgewogene Instrument, das uns heute zur Verfügung steht. In diesem Punkt stimme ich dem zu, was Herr Miranda und auch Herr Moreira da Silva gesagt haben.
Angesichts all dieser Bedingungen wird klar, dass deren Verwirklichung nicht ohne ein Europa möglich sein wird, das noch gefestigter, geeinter und stärker präsent sein müsste, als es heute der Fall ist. Jedenfalls habe ich dies den Worten von Frau Frassoni entnommen, und die Kommission stimmt in diesem Punkt zu. Es bleibt noch viel zu tun. Dies hat Herr Désir bereits in Bezug auf den IWF gesagt, und ich stimme ihm in diesem Punkt zu, auch wenn seine Auslegung des Allgemeinen Abkommens über den Dienstleistungsverkehr in der WTO uns hier und da weiterhin Probleme bereitet. Über dieses Thema werde ich auch noch mit Frau Aurori und manch anderem diskutieren müssen. Es ist also klar, dass es noch eine Menge zu tun gibt, und meines Erachtens macht uns die Betrachtung der derzeitigen geopolitischen Lage – ob es um den Irak oder den Nahen Osten geht – erneut deutlich – falls dies überhaupt erforderlich sein sollte –, dass das Ziel einer gemeinsamen Außen- und Sicherheitspolitik, das untrennbar mit den Vorhaben verbunden ist, die Sie Europa im Bereich der Globalisierung überantworten möchten – noch sehr weit entfernt ist.
Ich werde sogleich noch auf einige Punkte genauer eingehen. Ich stimme der Ansicht von Frau Sanders-ten Holte und Frau Korhola über die Bedeutung der sozialen Verantwortlichkeit der Unternehmen zu. Private Initiativen aus der Geschäftswelt können ein besseres Globalisierungsmanagement bewirken, wie übrigens auch Bürger im Rahmen dessen, was Präsident Suarez als Bürgermobilisierung und soziale Mobilisierung bezeichnete, Initiativen auslösen können. Beweis dafür sind vor allem die Fair-Trade-Bewegung und Verbraucherbewegungen zur Kennzeichnung umweltgerechter oder sozial verträglicherer Produktionsbedingungen. Wir sind uns sehr wohl bewusst, dass in diesen Bereichen ohne die Mobilisierung der Gesellschaft selbst nichts geschehen wird.
Was die Rolle und die Einschaltung der Parlamente sowie die demokratische Kontrolle anbelangt, Frau Frassoni, so kennen Sie den Standpunkt der Kommission zu dem Platz, den dieses Haus – das Parlament – in dieser Art von Debatten – vor allem hinsichtlich der multilateralen Handelsfragen – einnehmen sollte. Wir verweisen Sie auf den Konvent, der erneut zu diesem Punkt Entscheidungen treffen soll. Hoffen wir, dass der Konvent zu diesem, wie auch zu anderen Punkten produktiver sein wird als die letzte Regierungskonferenz.
Auf Agrarfragen werde ich jetzt nicht eingehen. Auf sie werden wir in der nächsten Debatte zurückkommen.
Was die technologische Kluft betrifft, Herr Wijkman, die es zu überwinden gilt, so haben Sie Recht. Meines Erachtens stimmen wir in der Kommission dem Punkt zu, dass die von uns geleistete öffentliche Entwicklungshilfe in einigen Fällen neu ausgerichtet oder überprüft werden sollte.
Was den Handel mit Dienstleistungen anbelangt, so liegen nunmehr die Vorschläge der Kommission vor. Ihr Ausschuss für Industrie, Außenhandel, Forschung und Energie kann sich nun unter den Bedingungen unserer institutionellen Vereinbarung damit befassen. Die gleichen Vorschläge liegen auch dem Ministerrat vor. Damit hat nun die Zeit für öffentliche Debatten begonnen, und darüber freue ich mich persönlich sehr."@de7
"Κύριε Πρόεδρε, όσοι συμμετείχαν στην συζήτησή μας απόψε, νομίζω ότι δεν μπορούν παρά να εντυπωσιαστούν από την σύγκλιση απόψεων των βουλευτών που εκφράστηκαν τόσο όσον αφορά το Νταβός όσο και το Πόρτο Αλέγκρε, με πρώτους τους κκ. Karas και Obiols i Germà, οι οποίοι αμφότεροι, κατά κάποιον τρόπο, έκαναν την ίδια ερώτηση: μπορούμε να αναζητήσουμε, σε παγκόσμια κλίμακα, αυτήν την εξημέρωση, αυτήν την καπιταλιστική κυβέρνηση που η Ευρώπη καλλιεργεί στην ίδια της την επικράτεια εδώ και τουλάχιστον 200 χρόνια; Αυτή η κοινωνική διάσταση της οικονομίας της αγοράς, με την οποία πιστώνετε όλοι σας, σχεδόν χωρίς καμία εξαίρεση, την Ευρώπη, μπορεί να καταστεί πρόγραμμα για τον κόσμο;
Νομίζω ότι η απάντηση θα μπορούσε να είναι θετική. Θα μπορούσε να ήταν η δική μας απάντηση, υπό ορισμένες προϋποθέσεις βέβαια. Η πρώτη είναι η αποδοχή ότι η βιωσιμότητα, με την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντολογική έννοια, μπορεί να καταστεί πραγματικό κοινό πρόγραμμα και αυτή ακριβώς η βιωσιμότητα συνιστά την ουσία της σταθερότητας και της ασφάλειας. Αν συμφωνούμε σε αυτό το πρώτο σημείο, η δεύτερη προϋπόθεση είναι αναμφισβήτητα η συνεργασία με άλλες χώρες του κόσμου και βρίσκω ότι η έννοια του παγκόσμιου δημοσίου αγαθού, στην οποία αναφέρθηκαν οι κκ. Zrihen και Désir, είναι από αυτήν την άποψη ενδιαφέρουσα. Και βέβαια, η τρίτη προϋπόθεση είναι να καταφέρουμε να δώσουμε στον πλανήτη μας το σύστημα διακυβέρνησης το οποίο χρειάζεται. Αναμφίβολα, εξάλλου, το εν λόγω σύστημα πρέπει να είναι πιο ολοκληρωμένο από το τμηματικό και μη εξισορροπημένο σύστημα το οποίο διαθέτουμε σήμερα. Σε αυτό το σημείο, συμφωνώ με όσα ειπώθηκαν από τους κκ. Miranda και Moreira Da Silva.
Από τη διατύπωση όλων αυτών των προϋποθέσεων, καθίσταται σαφές ότι είναι απίθανο να πραγματοποιηθούν όλα αυτά χωρίς μια Ευρώπη πιο σταθερή, πιο ενωμένη και πιο ενεργητική από τη σημερινή. Εν πάση περιπτώσει, αυτό νομίζω ότι κατάλαβα ακούγοντας τις δηλώσεις της κ. Frassoni και, σε αυτό το σημείο, η Επιτροπή συμφωνεί. Απομένουν πολλά που πρέπει να γίνουν, όπως είπε ο κ. Désir σχετικά με την πρόταση του ΔΝΤ, και συμφωνώ μαζί του σε αυτό το σημείο, ακόμα κι αν η ερμηνεία του για τη Γενική Συμφωνία για τις συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών του ΠΟΕ συνεχίζει να μας θέτει ορισμένα προβλήματα. Πρόκειται, ωστόσο, για μια συζήτηση που πρέπει να κάνω με την κ. Auroi και διάφορους άλλους. Παραμένουν σαφώς πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν και πιστεύω ότι η εκτίμηση της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης, σε ό,τι αφορά είτε το Ιράκ είτε τη Μέση Ανατολή, μας υπενθυμίζει, λες και ήταν απαραίτητο, ότι ο στόχος μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας –ο οποίος συνδέεται άρρηκτα με τα προγράμματα τα οποία επιθυμείτε να εφαρμόσει η Ευρώπη στον τομέα της παγκοσμιοποίησης– βρίσκεται ακόμα μακριά.
Θα αναφερθώ τώρα σε ορισμένα πιο συγκεκριμένα σημεία. Συμφωνώ με τις κκ. Sanders-ten Holte και Korhola για τη σημασία της κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων. Οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες μπορεί να προέλθουν από τον κόσμο των επιχειρήσεων, προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερη διαχείριση της παγκοσμιοποίησης, ακριβώς όπως μπορεί να υπάρξουν πρωτοβουλίες εκ μέρους των πολιτών σχετικά με αυτό που ο Πρόεδρος Suarez αποκάλεσε αστική και κοινωνική κινητοποίηση. Αυτό αποδεικνύεται, ειδικότερα, με το θεμιτό εμπόριο και τις κινητοποιήσεις των καταναλωτών υπέρ της σήμανσης η οποία είναι φιλική προς το περιβάλλον ή προωθεί καλύτερους κοινωνικούς όρους όσον αφορά την παραγωγή. Γνωρίζουμε αρκετά καλά ότι, σε αυτούς τους τομείς, τίποτα δεν μπορεί να γίνει, αν δεν κινητοποιηθεί η ίδια η κοινωνία.
Όσον αφορά τον ρόλο και τις παρεμβάσεις των κοινοβουλίων και τον δημοκρατικό έλεγχο, κυρία Frassoni, γνωρίζετε την άποψη της Επιτροπής σχετικά με τη θέση που αυτό το Σώμα, αυτό το Κοινοβούλιο, πρέπει να κατέχει σε αυτό το είδος συζήτησης, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ζητήματα πολυμερούς εμπορίου. Θα σας παραπέμψω στη Συνέλευση, η οποία για άλλη μια φορά πρέπει να αποφασίσει σχετικά. Ας ελπίσουμε ότι, σχετικά με αυτό το σημείο όπως και με άλλα, η Συνέλευση θα είναι παραγωγικότερη από την τελευταία διακυβερνητική διάσκεψη.
Δεν θα επιμείνω στα γεωργικά ζητήματα. Θα επανέλθουμε στην επόμενη συζήτηση.
Όσον αφορά το τεχνολογικό χάσμα που πρέπει να ξεπεραστεί, κύριε Wijkman, έχετε δίκιο, και πιστεύω ότι, στην Επιτροπή, συμφωνούμε με το γεγονός ότι η δημόσια ενίσχυσή μας για την ανάπτυξη θα έπρεπε, σε αρκετές περιπτώσεις, να τύχει επαναπροσανατολισμού ή αναθεώρησης.
Όσον αφορά τις συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών, οι προτάσεις της Επιτροπής τίθενται τώρα επί τάπητος. Η Επιτροπή Βιομηχανίας, Εξωτερικού Εμπορίου, Έρευνας και Ενέργειας του Κοινοβουλίου μπορεί να τις υιοθετήσει σύμφωνα με τους όρους της θεσμικής συμφωνίας μας. Αυτές οι ίδιες προτάσεις τίθενται επίσης επί τάπητος και στο Συμβούλιο Υπουργών. Κατά συνέπεια, η ώρα της δημόσιας συζήτησης έφτασε και εγώ προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος για αυτό."@el8
".
Mr President, those who have taken part in our debate this evening cannot, I believe, fail to be struck by the similarities between the views of the Members speaking on both Davos and Porto Alegre. The first are Mr Karas and Mr Obiols i Germà, who both, in a way, asked us the same question: is it possible to seek, on a global scale, this domestication, this capitalist government that Europe has cultivated on its own soil for over 200 years? Could this social market economy with which you all, with very few exceptions, credit Europe, be a project for the world?
I believe that the response could be affirmative. This could be our response, with a certain number of conditions. The first is accepting that sustainability in the economic, social and environmental sense can be a genuine common project, and it is that sustainability that is the real basis for stability and security. If we agree on the first point, the second condition to be met is undoubtedly to form alliances on this subject with other parties in the world, and I find the concept of global public goods mentioned by Mrs Zrihen and Mr Désir interesting in that respect. Then, clearly, the third condition is to succeed in providing our planet with the system of governance it needs. Undoubtedly that system will have to be more comprehensive than the measure available to us today, which is both partial and unbalanced. On this point, I agree with what both Mr Miranda and Mr Moreira Da Silva said.
It is clear from the wording of all these conditions that this is unlikely to take place without a Europe that is more solid, more united and more involved than today’s Europe. In any case, that is what I think I understood on hearing Mrs Frassoni’s statements and, on this point, the Commission agrees. Much remains to be done, as Mr Désir said with regard to the IMF proposal, and I agree with him on that point, even if his interpretation of the WTO’s General Agreement on Trade in Services continues to pose us a few problems here or there. However, that is a discussion that I will also have to have with Mrs Auroi and a number of others. Much clearly remains to be done, and I believe that the consideration of the current geopolitical situation, whether in terms of Iraq or the Middle East, reminds us, if this were necessary, that the objective of a common foreign and security policy – which is inextricably linked to the projects that you would like Europe to implement in the field of globalisation – is still a long way off.
I shall now speak on a number of more specific points. I agree with Mrs Sanders-ten Holte and Mrs Korhola about the importance of companies’ social responsibility. Private initiatives might come from the world of business to achieve better management of globalisation, just as, furthermore, there might be citizens’ initiatives on what President Suarez called citizen and social mobilisation. This is proven, in particular, by fair trade and by consumer movements in favour of labelling that is environmentally friendly or promotes better social conditions for production. We are quite aware that, in these areas, nothing will be done without mobilising society itself.
As regards the role and intervention of the parliaments and democratic control, Mrs Frassoni, you are aware of the Commission’s position on the place that this House, this Parliament, should occupy in this kind of debate, particularly where multilateral trade issues are concerned. We would refer you to the Convention, which once again must rule on this point. Let us hope that, on this point as on others, the Convention will be more productive than the last intergovernmental conference.
I shall not dwell on agricultural issues. We will come back to them in the debate that is to follow.
With regard to the technological gap to be overcome, Mr Wijkman, you are correct, and I believe that we in the Commission agree on the fact that our public aid to development should, in a number of cases, be reoriented or reviewed.
As regards the service industry, the Commission’s proposals are now on the table. Your Committee on Industry, External Trade, Research and Energy may take them up under the conditions of our institutional agreement. These same proposals are also on the table of the Council of Ministers. Thus, the time for public debate has begun, and I personally am delighted."@en3
".
Señor Presidente, los que han participado en nuestro debate de esta noche no pueden dejar de ver, en mi opinión, las semejanzas de las opiniones de los diputados que han hablado tanto sobre Davos como sobre Porto Alegre. Los primeros son el Sr. Karas y el Sr. Obiols i Germà, quienes nos han hecho, en cierta forma, la misma pregunta: ¿es posible alcanzar, en el ámbito mundial, esta domesticación, este gobierno capitalista que Europa ha cultivado en su propia tierra durante más de 200 años? ¿Podría esta economía social de mercado, que todos ustedes, con muy pocas excepciones, atribuyen a Europa, ser un proyecto para todo el mundo?
Creo que la respuesta podría ser afirmativa. Ésa podría ser nuestra respuesta, con algunas condiciones. La primera es que se acepte que la sostenibilidad en el sentido económico, social y medioambiental puede ser un proyecto común real, y que esa sostenibilidad es la base real de la estabilidad y la seguridad. Si estamos de acuerdo sobre este primer punto, la segunda condición que debe cumplirse es, indudablemente, la constitución de alianzas sobre este tema con otros actores del mundo, y considero que el concepto de bienes públicos mundiales mencionado por la Sra. Zrihen y el Sr. Désir es muy interesante a este respecto. Luego, la tercera condición es obviamente conseguir dotar a nuestro planeta del sistema de gobierno que necesita. Sin duda, ese sistema deberá tener un mayor alcance que el que tenemos ahora mismo, que es parcial y desequilibrado. En este punto, estoy de acuerdo tanto con lo que dijo el Sr. Miranda como con lo expresado por el Sr. Moreira Da Silva.
De los términos de todas estas condiciones se deduce que es improbable que esto se produzca sin una Europa más sólida, más unida y más involucrada que la Europa actual. En cualquier caso, eso es lo que creo que he entendido de las declaraciones de la Sra. Frassoni y, en este punto, la Comisión está de acuerdo. Todavía hay mucho que hacer, como ha dicho el Sr. Désir con respecto a la propuesta del FMI, y estoy de acuerdo con él en ese punto, aunque su interpretación del Acuerdo General sobre el Comercio de Servicios siga causándonos algunos problemas aquí o allá. Sin embargo, ése es un debate que también tengo que tener con la Sra. Auroi y otros diputados. Es obvio que queda mucho por hacer, y creo que el estudio de la actual situación geopolítica, ya sea en lo que respecta a Iraq o a Oriente Próximo, nos recuerda, si es que es necesario que nos lo recuerden, que el objetivo de una política exterior y de seguridad común –que está intrínsecamente ligada a los proyectos que ustedes querrían llevar a cabo en el ámbito de la globalización– sigue estando muy lejos.
Ahora voy a pasar a hablar de algunos asuntos más concretos. Estoy de acuerdo con la Sra. Sanders-ten Holte y la Sra. Korhola en lo que respecta a la importancia de la responsabilidad social de las empresas. Del mundo empresarial podrían surgir iniciativas para lograr una mejor gestión de la globalización, al igual que puede haber iniciativas ciudadanas sobre lo que el Presidente Suárez denominó movilización social y ciudadana. Esto queda demostrado, sobre todo, por los movimientos de comercio justo y de los consumidores destinados a conseguir un etiquetado que respete el medio ambiente o promueva mejores condiciones sociales de producción. Somos conscientes de que, en estas áreas, no se puede hacer nada sin movilizar a la propia sociedad.
En lo que respecta al papel y la intervención de los parlamentos y el control democrático, Sra. Frassoni, usted es consciente de la posición de la Comisión sobre el lugar que esta Cámara, este Parlamento, debería ocupar en este tipo de debate, sobre todo cuando se tratan asuntos de comercio multilateral. Les remitiríamos a la Convención, que también debe decidir sobre este punto. Esperemos que, tanto en este asunto como en otros, la Convención sea más productiva que la última conferencia intergubernamental.
No voy a profundizar en temas de agricultura, ya que volveremos a ellos en el siguiente debate.
En lo que respecta a la brecha tecnológica que debe superarse, Sr. Wijkman, tiene razón y creo que los que formamos parte de la Comisión estamos de acuerdo en que nuestra ayuda pública al desarrollo debería reorientarse o revisarse en algunos casos.
En lo referente a la industria de los servicios, las propuestas de la Comisión están sobre la mesa. Su Comisión de Industria, Comercio Exterior, Investigación y Energía puede recogerlas con arreglo a las condiciones de nuestro acuerdo institucional. Esas mismas propuestas están también sobre la mesa del Consejo de Ministros. Por lo tanto, ha comenzado el momento del debate público, y yo personalmente estoy encantado."@es12
".
Arvoisa puhemies, uskon että yhtäläisyydet sekä Davosia että Porto Alegrea koskeneissa parlamentin jäsenten puheissa ovat varmasti tehneet vaikutuksen tämäniltaisen keskustelun osanottajiin. Ensimmäisinä mainittakoon jäsenet Karakas ja Obiols I Germà, jotka molemmat esittivät oikeastaan saman kysymyksen: voidaanko tätä domestikaatiota, tätä kapitalistista hallintoa, johon Eurooppa on pyrkinyt omalla alueellaan yli 200 vuoden ajan, tavoitella maailmanlaajuisesti? Voisiko tämä sosiaalinen markkinatalous, josta te muutamaa poikkeusta lukuun ottamatta annatte kunnian Euroopalle, soveltua maailmanlaajuiseksi hankkeeksi?
Vastaus voisi mielestäni olla myönteinen. Voimme vastata myönteisesti tietyin edellytyksin. Ensimmäinen edellytys on, että myönnetään taloudellisen, yhteiskunnallisen ja ympäristöllisen kestävän kehityksen voivan olla todellinen yhteinen hanke ja että tämä kestävyys on todellinen perusta vakaudelle ja turvallisuudelle. Jos ensimmäisestä kohdasta ollaan yksimielisiä, toinen edellytys on epäilemättä se, että muodostetaan muiden osapuolten kanssa maailmassa tätä asiaa koskevia liittoumia. Tässä yhteydessä jäsen Zrihenin ja jäsen Désirin mainitsema globaalien julkishyödykkeiden käsite vaikuttaa mielenkiintoiselta. Kolmas edellytys on selvästikin se, että kykenemme tarjoamaan planeetallemme sellaisen hallintojärjestelmän kuin se tarvitsee. Järjestelmän on kiistatta oltava kattavampi kuin nykyinen järjestelmä, joka on sekä puutteellinen että epäsuhtainen. Tässä asiassa olen samaa mieltä siitä, mitä sekä jäsen Miranda että Moreira Da Silva sanoivat.
Näiden kaikkien ehtojen perusteella on selvää, ettei mitään tule tapahtumaan, ellei Euroopasta saada nykyistä vankempaa, yhtenäisempää ja osallistuvampaa. Joka tapauksessa tulkitsisin tällä tavalla jäsen Frassonin lausunnon, ja tässä asiassa komissio on samaa mieltä. Työtä on vielä paljon jäljellä, kuten jäsen Désir totesi Kansainvälistä valuuttarahastoa koskevan ehdotuksen osalta, ja olen hänen kanssaan samaa mieltä, vaikkakin hänen tulkintansa WTO:n tekemästä palvelukaupan yleissopimuksesta on edelleen jossain määrin ongelmallinen. Tästä minun on kuitenkin keskusteltava myös jäsen Auroin ja muutamien muiden kanssa. Työtä on selvästikin vielä paljon jäljellä, ja uskon, että nykyisen geopoliittisen tilanteen tarkastelu, olipa kyse Irakista tai Lähi-idästä, muistuttaa meitä – jos nyt muistutusta tarvitsemme – siitä, että tavoite yhteisestä ulko- ja turvallisuuspolitiikasta – joka liittyy erottamattomasti hankkeisiin, joita toivotte Euroopan toteuttavan globalisaation alalla – on vielä kaukana.
Käsittelen nyt joitakin asioita täsmällisemmin. Olen samaa mieltä jäsen Sanders-ten Holten ja jäsen Korholan kanssa siitä, että yritysten sosiaalinen vastuu on tärkeä asia. Siinä missä kansalaiset voivat tehdä aloitteita, joita presidentti Soares kutsui nimellä kansalaisten ja yhteiskunnan mobilisointi, liike-elämässä saattaa syntyä yksityisiä aloitteita globalisaation hallinnan parantamiseksi. Tästä ovat erityisesti todisteena reilu kauppa ja kuluttajien toiminta ympäristöystävällisten pakkausmerkintöjen tai tuotannon parempien sosiaalisten olosuhteiden puolesta. Tiedämme varsin hyvin, ettei näillä aloilla tapahdu mitään, ellei yhteiskunta itse aktivoidu.
Parlamenttien asemasta ja väliintulosta sekä demokraattisesta valvonnasta toteaisin, hyvä jäsen Frassoni, että tiedätte, millainen asema parlamentilla pitäisi komission mielestä olla kaupankäyntiä koskevissa monenvälisissä asioissa. Pyydämme teitä kääntymään valmistelukunnan puoleen, sillä valmistelukunnan on jälleen kerran päätettävä tästä asiasta. Toivokaamme, että valmistelukunta on tässä asiassa ja muissakin asioissa tuotteliaampi kuin edellinen hallitustenvälinen konferenssi.
En aio vatvoa maatalousasioita. Palaamme niihin seuraavan keskustelun yhteydessä.
Hyvä jäsen Wijkman, olette oikeassa teknologisen kuilun suhteen, ja uskon, että komissio on yhtä mieltä siitä, että julkista kehitysapua on useissa tapauksissa suunnattava uudelleen tai tarkistettava.
Komissio on nyt antanut parlamentille ehdotuksensa palveluteollisuudesta. Parlamentin teollisuus-, ulkomaankauppa-, tutkimus- ja energiavaliokunta voi käsitellä ehdotuksia toimielinten välisen sopimuksemme ehtojen mukaisesti. Ministerineuvostolle on toimitettu samat ehdotukset. Yleinen keskustelu voi siis alkaa, ja olen siitä iloinen."@fi5
".
Signor Presidente, in questa discussione è impossibile non rilevare le analogie tra le opinioni dei deputati che hanno parlato sia di Davos che di Porto Alegre. I primi sono stati gli onorevoli Karas e Obiols i Germà; entrambi, per certi aspetti, hanno posto la stessa domanda: è possibile perseguire su scala mondiale questo incivilimento, questo governo capitalistico che l’Europa coltiva nel suo territorio da oltre 200 anni? L’economia sociale di mercato, che voi tutti con poche eccezioni accreditate all’Europa, può diventare un progetto per il mondo?
Credo che la risposta possa essere affermativa. Potrebbe essere la nostra risposta, purché si pongano una serie di condizioni. In primo luogo, inserire la sostenibilità in materia economica, sociale e ambientale può essere un vero progetto comune; infatti è proprio la sostenibilità a costituire la vera base della stabilità e della sicurezza. Se concordiamo su questo primo punto, la seconda condizione che ne discende è la costituzione di alleanze con altre parti del mondo. Trovo interessante il concetto dei beni pubblici globali cui hanno fatto cenno gli onorevoli Zrihen e Désir. La terza condizione consiste nel riuscire a dare al pianeta il sistema di governo di cui ha bisogno. Senza dubbio tale sistema deve essere più ampio di quello di oggi, che è parziale e squilibrato. Su questo punto condivido quanto affermato dagli onorevoli Miranda e Moreira Da Silva.
Dalla formulazione stessa di tutte queste condizioni risulta chiaro che è imprescindibile la partecipazione di un’Europa più solida, più unita e più coinvolta di quella di oggi. In ogni caso è questo il messaggio che ho recepito dall’intervento dell’onorevole Frassoni e posso dire che la Commissione lo condivide. Rimane ancora molto da fare, come ha detto l’onorevole Désir in relazione all’FMI, e condivido la sua opinione su questo punto, anche se non aderisco del tutto alla sua interpretazione dell’Accordo generale sugli scambi di servizi nell’ambito dell’OMC. Si tratta di una discussione che coinvolge anche l’onorevole Auroi e altri. Chiaramente rimane ancora molto da fare e credo che l’attuale situazione geopolitica mondiale, sia in relazione all’Iraq che al Medio Oriente, ci ricordi, come se fosse necessario farlo, che l’obiettivo di una politica estera e di sicurezza comune – indissolubilmente legata ai progetti che vorreste che l’Europa attuasse in materia di globalizzazione – è ancora molto lontano.
Desidero ora affrontare una serie di punti più specifici. Concordo con le onorevoli Sanders-ten Holte e Korhola sull’importanza della responsabilità sociale delle imprese. La comunità delle imprese potrebbe avanzare iniziative private per gestire meglio la globalizzazione, proprio come potrebbero essere attuate iniziative dei cittadini sulla scia di ciò che il Presidente Soares ha definito mobilitazione sociale dei cittadini, come dimostrano in particolare il commercio equo e i movimenti di consumatori che propugnano un’etichettatura ecologicamente sostenibile o promuovono migliori condizioni sociali nella produzione. Siamo consapevoli del fatto che in questi ambiti non si raggiungerà alcun risultato senza la mobilitazione della società stessa.
In quanto al ruolo e all’intervento dei parlamenti e del controllo democratico, onorevole Frassoni, lei conosce la posizione della Commissione sulla collocazione che il Parlamento deve occupare in questo genere di discussione, soprattutto in merito alle questioni del commercio multilaterale. Segnaleremo la questione alla Convenzione, che è competente anche per questo. Speriamo che in tale ambito, come in altri, la Convenzione sarà più produttiva dell’ultima conferenza intergovernativa.
Non mi soffermerò sulle questioni agricole. Vi ritorneremo nella prossima discussione.
In relazione al divario tecnologico da superare, onorevole Wijkman, lei ha ragione e la Commissione concorda sul fatto che gli aiuti pubblici allo sviluppo in una serie di casi debbano essere riorientati o rivisti.
Quanto al settore dei servizi, le proposte della Commissione sono già state presentate. La commissione parlamentare per l’industria, il commercio estero, la ricerca e l’energia può esaminarle nel quadro del nostro accordo istituzionale. Le stesse proposte sono state presentate al Consiglio dei ministri. Di conseguenza è stato aperto il dibattito pubblico e personalmente ne sono molto lieto."@it9
".
Mr President, those who have taken part in our debate this evening cannot, I believe, fail to be struck by the similarities between the views of the Members speaking on both Davos and Porto Alegre. The first are Mr Karas and Mr Obiols i Germà, who both, in a way, asked us the same question: is it possible to seek, on a global scale, this domestication, this capitalist government that Europe has cultivated on its own soil for over 200 years? Could this social market economy with which you all, with very few exceptions, credit Europe, be a project for the world?
I believe that the response could be affirmative. This could be our response, with a certain number of conditions. The first is accepting that sustainability in the economic, social and environmental sense can be a genuine common project, and it is that sustainability that is the real basis for stability and security. If we agree on the first point, the second condition to be met is undoubtedly to form alliances on this subject with other parties in the world, and I find the concept of global public goods mentioned by Mrs Zrihen and Mr Désir interesting in that respect. Then, clearly, the third condition is to succeed in providing our planet with the system of governance it needs. Undoubtedly that system will have to be more comprehensive than the measure available to us today, which is both partial and unbalanced. On this point, I agree with what both Mr Miranda and Mr Moreira Da Silva said.
It is clear from the wording of all these conditions that this is unlikely to take place without a Europe that is more solid, more united and more involved than today’s Europe. In any case, that is what I think I understood on hearing Mrs Frassoni’s statements and, on this point, the Commission agrees. Much remains to be done, as Mr Désir said with regard to the IMF proposal, and I agree with him on that point, even if his interpretation of the WTO’s General Agreement on Trade in Services continues to pose us a few problems here or there. However, that is a discussion that I will also have to have with Mrs Auroi and a number of others. Much clearly remains to be done, and I believe that the consideration of the current geopolitical situation, whether in terms of Iraq or the Middle East, reminds us, if this were necessary, that the objective of a common foreign and security policy – which is inextricably linked to the projects that you would like Europe to implement in the field of globalisation – is still a long way off.
I shall now speak on a number of more specific points. I agree with Mrs Sanders-ten Holte and Mrs Korhola about the importance of companies’ social responsibility. Private initiatives might come from the world of business to achieve better management of globalisation, just as, furthermore, there might be citizens’ initiatives on what President Suarez called citizen and social mobilisation. This is proven, in particular, by fair trade and by consumer movements in favour of labelling that is environmentally friendly or promotes better social conditions for production. We are quite aware that, in these areas, nothing will be done without mobilising society itself.
As regards the role and intervention of the parliaments and democratic control, Mrs Frassoni, you are aware of the Commission’s position on the place that this House, this Parliament, should occupy in this kind of debate, particularly where multilateral trade issues are concerned. We would refer you to the Convention, which once again must rule on this point. Let us hope that, on this point as on others, the Convention will be more productive than the last intergovernmental conference.
I shall not dwell on agricultural issues. We will come back to them in the debate that is to follow.
With regard to the technological gap to be overcome, Mr Wijkman, you are correct, and I believe that we in the Commission agree on the fact that our public aid to development should, in a number of cases, be reoriented or reviewed.
As regards the service industry, the Commission’s proposals are now on the table. Your Committee on Industry, External Trade, Research and Energy may take them up under the conditions of our institutional agreement. These same proposals are also on the table of the Council of Ministers. Thus, the time for public debate has begun, and I personally am delighted."@lv10
".
Mijnheer de Voorzitter, degenen die vanavond dit debat hebben bijgewoond, kunnen zich volgens mij alleen maar erover verbazen hoe eensgezind de afgevaardigden waren die hebben gesproken over Davos en Porto Alegre. Ik wil beginnen met mijnheer Karas en mijnheer Obiols i Germà. Zij hebben beiden als het ware dezelfde vraag gesteld: kunnen we op mondiaal niveau streven naar plaatselijke varianten van de kapitalistische regeringsvorm die Europa sinds tweehonderd jaar op zijn grondgebied kent? Kan de sociale markteconomie, waarvoor bijna iedereen van u Europa lof toezwaait, een voorbeeld zijn voor de wereld?
Ik denk dat het antwoord ja zou kunnen zijn. Het zou ons antwoord kunnen zijn, onder een aantal voorwaarden. De eerste is dat we aanvaarden dat duurzaamheid in economische, sociale en milieutechnische zin een echt gemeenschappelijk project kan zijn en dat die duurzaamheid de echte basis is van stabiliteit en veiligheid. Als we het eens zijn over dit eerste punt, is de tweede belangrijke voorwaarde dat we met anderen op de wereld bondgenootschappen sluiten op dit gebied. Vanuit dat gezichtspunt gezien vind ik het begrip wereldwijd publiek eigendom dat mevrouw Zrihen en mijnheer Désir hebben genoemd, interessant. De derde voorwaarde is natuurlijk dat we erin slagen onze planeet het bestuurlijk stelsel te geven waar zij behoeft aan heeft. Dat stelsel moet zonder twijfel completer zijn dan het soms partijdige en onevenwichtige dat we nu hebben. Ik ben het op dit punt eens met de woorden van mijnheer Miranda en mijnheer Moreira Da Silva.
Wanneer we met al die voorwaarden worden geconfronteerd, beseffen we terdege dat die pas vervuld kunnen worden met een Europa dat sterker en eendrachtiger is en zich meer doet gelden dan nu. Dat heb ik in ieder geval begrepen uit de woorden van mevrouw Frassoni. De Commissie is het hiermee eens. Mijnheer Désir heeft met betrekking tot het IMF gezegd dat er nog veel gedaan moet worden. Ik ben het met hem eens, ook al blijven we hier en daar wat problemen houden met zijn interpretatie van de algemene overeenkomst inzake de handel in diensten van de WTO. Maar daarover zal ik ook met mevrouw Auroi en enkele anderen moeten spreken. Er moet vanzelfsprekend nog veel worden gedaan. Volgens mij hebben we het doel van een gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid – dat niet los gezien kan worden van de plannen die u Europa wilt laten uitvoeren op het gebied van de globalisering – nog lang niet bereikt. Dat blijkt ten overvloede weer wanneer we de geopolitieke situatie van dit ogenblik bekijken, of het nu gaat om Irak of het Midden-Oosten.
Ik wil nu ingaan op enkele specifieke punten. Ik ben het met mevrouw Sanders-ten Holte en mevrouw Korhola eens dat ondernemingen een grote sociale verantwoordelijkheid hebben. Uit het bedrijfsleven kunnen particuliere initiatieven komen om de globalisering in betere banen te leiden. Er kunnen trouwens ook initiatieven komen van burgers voor wat president Soares burger- en sociale bewegingen noemde. Voorbeelden hiervan zijn de eerlijke handel en de acties van consumenten ten behoeve van milieuvriendelijke producten of betere sociale productieomstandigheden. Wij weten allemaal dat er op deze gebieden niets gebeurt wanneer de maatschappij zelf niet wordt gemobiliseerd.
Dan nu, mevrouw Frassoni, de rol en de bemoeienis van de parlementen en de democratische controle. U kent het standpunt van de Commissie over de plaats die dit orgaan, dit Parlement, zou moeten hebben in dit soort debatten, met name wanneer het gaat om multilaterale handelskwesties. Wij verwijzen u naar de Conventie, die zich nogmaals moet uitspreken over dit onderwerp. Laten we hopen dat de Conventie op dit en andere gebieden meer zal opleveren dan de laatste intergouvernementele conferentie.
Ik ga niet in op de landbouwkwesties. In het volgende debat komen we hierop terug.
Wat de te dichten technologische kloof betreft, heeft u gelijk, mijnheer Wijkman. Binnen de Commissie zijn we het er volgens mij over eens dat onze steun voor ontwikkeling in een aantal gevallen aangepast of herzien zou moeten worden.
De Commissie heeft inmiddels voorstellen ingediend over de handel in diensten. Uw Commissie industrie, externe handel, onderzoek en energie kan zich erover buigen volgens de bepalingen van ons institutioneel akkoord. Deze voorstellen liggen ook bij de Raad van ministers ter tafel. Ik ben blij dat het openbaar debat is begonnen."@nl2
"Senhor Presidente, aqueles que assistiram ao nosso debate desta noite não podem, penso eu, deixar de sentir profundamente as convergências entre os deputados que se manifestaram sobre Davos e sobre Porto Alegre. A começar aliás pelo senhor deputado Karas e pelo senhor deputado Obiols i Germà, que, de certa forma, nos fizeram ambos a mesma pergunta: será possível procurar, à escala mundial, a domesticação, o controlo do capitalismo que a Europa produziu no seu próprio solo desde há duzentos anos a esta parte? Essa economia social de mercado que os senhores, quase sem excepção, atribuem à Europa, poderá constituir um projecto para todo o mundo?
Penso que a resposta poderia ser positiva. Poderia ser a nossa resposta, com algumas condições. A primeira, é a de aceitar que a sustentabilidade no sentido económico, social e ambiental pode constituir um verdadeiro projecto comum, e que é essa sustentabilidade que constitui o verdadeiro fundamento da estabilidade e da segurança. Se estivermos de acordo sobre este primeiro ponto, a segunda condição a cumprir é a de estabelecer com terceiros alianças nesta matéria, e penso que a noção de bem público mundial que a senhora deputada Zrihen e o senhor deputado Désir referiram é nesta perspectiva interessante. E depois, evidentemente, a terceira condição é a de conseguir dotar o nosso planeta do sistema de governança de que ele precisa, e esse sistema tem sem dúvida de ser mais completo do que o dispositivo parcial e desequilibrado de que dispomos hoje em dia. Relativamente a este ponto, estou de acordo com o que disseram o senhor deputado Miranda e o senhor deputado Moreira da Silva.
Depois de enunciadas todas estas condições, é evidente que não se conseguirá lá chegar sem uma Europa provavelmente mais sólida, mais unida, mais presente do que a actual. É pelo menos o que penso ter compreendido da intervenção da senhora deputada Frassoni e, relativamente a este ponto, a Comissão está de acordo. Resta ainda muita coisa a fazer, como o senhor deputado Désir afirmou a propósito do FMI, e estou de acordo com ele sobre este ponto, embora a sua interpretação do Acordo Geral sobre o Comércio de Serviços (GATS) na OMC continue a colocar-nos alguns problemas aqui ou ali, mas trata-se de uma discussão que eu deveria também ter com a senhora deputada Auroi e alguns outros deputados. É evidente que resta fazer ainda muita coisa, e penso que a consideração da situação geopolítica actual, quer se trate do Iraque, quer se trate do Médio Oriente, recorda-nos, como se ainda fosse necessário, que o objectivo de uma política externa e de segurança comum – que não pode ser dissociado dos projectos que os senhores desejam para a Europa em matéria de globalização – ainda é longínquo.
Falarei agora sobre alguns pontos mais concretos. Estou de acordo com as senhoras deputadas Sanders-ten Holte e Korhola sobre a importância da responsabilidade social das empresas. Há iniciativas privadas, que podem ter origem no mundo das empresas, destinadas a conseguir uma melhor gestão da globalização, da mesma maneira aliás que pode haver iniciativas cidadãs para aquilo a que o Presidente Suarez chamava mobilizações cidadãs e sociais. Esta situação verifica-se nomeadamente no comércio justo e nos movimentos de consumidores a favor de rotulagens favoráveis ao ambiente ou favoráveis às condições sociais da produção. Todos sabemos que neste campo nada se fará sem uma mobilização da própria sociedade.
Quanto ao papel e à intervenção dos parlamentos e do controlo democrático, Senhora Deputada Frassoni, a senhora conhece a posição da Comissão sobre o papel que esta assembleia, este Parlamento, deveria desempenhar nesse tipo de debate, e nomeadamente sobre as questões comerciais multilaterais. Remetemo-la para a Convenção, que deve mais uma vez legislar sobre este ponto. Esperamos que, sobre este ponto como sobre outros, a Convenção seja mais produtiva do que a última conferência intergovernamental.
Não falarei agora sobre as questões agrícolas. Vamos voltar a esse ponto no debate que se seguirá.
Quanto ao fosso tecnológico a colmatar, Senhor Deputado Wijkman, o senhor tem razão, e penso que estamos de acordo, na Comissão, sobre o facto de que a nossa ajuda pública ao desenvolvimento deveria, num certo número de casos, ser reorientada ou revista.
No que respeita ao comércio de serviços, as propostas da Comissão estão agora em cima da mesa. A vossa Comissão da Indústria, do Comércio Externo, da Investigação e da Energia pode encarregar-se da sua apreciação nas condições do nosso acordo institucional. Essas mesmas propostas encontram-se também sobre a mesa do Conselho de Ministros. Por conseguinte, o tempo do debate público começou, facto pelo qual me congratulo."@pt11
|
| lpv:unclassifiedMetadata |
"FR"8
"Lamy,"8,6
|
Named graphs describing this resource:
The resource appears as object in 2 triples