Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2002-12-04-Speech-3-085"
| Predicate | Value (sorted: default) |
|---|---|
| rdf:type | |
| dcterms:Date | |
| dcterms:Is Part Of | |
| dcterms:Language | |
| lpv:document identification number |
"en.20021204.5.3-085"4
|
| lpv:hasSubsequent | |
| lpv:speaker | |
| lpv:spoken text |
"Mr President, could I first of all add my thanks to the rapporteurs, Mr Jové Peres and Mr Varela Suanzes-Carpegna, for excellent reports, and could I also say to both of them, because they come from Galicia, that they have our deepest sympathy from the Committee on Fisheries on the unfolding tragedy in that area from the wreck of the
. If the Committee on Fisheries can give any help at all, we will do whatever is necessary and find whatever help we can muster to aid the people of Galicia. Our heart is with them at this time.
I want to speak about the cod crisis. As the House knows, in order to tackle dwindling cod stocks in the North Sea, the Irish Sea, to the west of Scotland and the Skagerrak, the Commission are calling for massive cuts of up to 80% on the cod and haddock fisheries and significant reductions in other parts of the white fish sector. Cuts of this magnitude would wipe out the white fish sector in the United Kingdom and Ireland and destroy many thousands of jobs in those countries, as well as in France, Scandinavia and the Netherlands.
I have seen the revised cod and hake recovery plan from the Commission. I have to say to the House that this is a radical change from the original cod and hake recovery plan that we considered and I believe that, under Article 37 of the Treaty, we have a right to be consulted in this House on these revised proposals. I hope that this House will support me in saying that we demand that right and that we intend to have our say and our full consultation will be called for on these revised proposals.
In the interests of enhancing this debate, I want to ask the Commission why they are prepared to accept the flawed and out-of-date scientific data on which they have based their call for these draconian cuts, because the ICES scientific data was collected in the year 2001, before stringent conservation measures were put in place, the benefits of which have not yet been measured. For example: the fishermen in my constituency in Scotland extended mesh sizes to 120 millimetres, they suffered the 12 week closure of 40 000 square miles of cod spawning grounds in the North Sea last spring, 170 vessels were scrapped under the latest decommissioning rounds, leaving many thousands of tonnes of fish swimming in the sea that would otherwise have been caught. And of course, parts of the Irish Sea have been closed for cod fisheries for the last three years, enabling cod stocks to recover. The impact of these measures has not yet been analysed by the scientists, nor has the possibility that rising temperatures, pollution or the North Atlantic drift may have contributed to the migration of cod further northwards towards Iceland and the Faroes where many thousands of tonnes of cod are regularly being caught. Indeed the same scientists who are calling for a minimum closure of six years for our white fish industry cannot guarantee that the cod will ever return to the North Sea even if we implement these measures.
As we know in the Committee on Fisheries, 10 years ago the Canadian government closed the Newfoundland Banks and there is no sign yet of the cod returning there. In their place, however, Canadian fishermen are finding huge stocks of snow crab and shrimps, which are netting them around four times the dollar income that the cod used to earn. I think a similar pattern is now emerging in the North Sea, where we are seeing large burgeoning populations of prawns, now one of our richest fisheries.
Scientists have recently revealed that, just as the cod fish will eat prawns, prawns eat cod larvae. It may well be that, whatever draconian measures we take, we will fail to re-establish the cod. By the end of six years of intended closure, at the very minimum, such measures would be academic in any case because according to the most recent socio-economic impact study, up to 44 000 fishermen and ancillary workers would have lost their jobs. That is the kind of catastrophe they face this Christmas after faithfully adhering to the rules and regulations of the Common Fisheries Policy for the past twenty years.
I support the need for a sustainable fishery and the need to get fleet capacity into balance with available fish stocks, but I also recognise that a viable fishing industry needs fishermen to catch the fish."@en3
|
| lpv:spokenAs | |
| lpv:translated text |
"Hr. formand, først vil jeg gerne rette min tak til ordførerne hr. Jové Peres og hr. Varela Suanzes-Carpegna for nogle fremragende betænkninger, og da de begge kommer fra Galicien, vil jeg også gerne sige til dem, at de har Fiskeriudvalgets dybeste sympati i forbindelse med den tragedie, som udspiller sig i det område, hvor vraget af
ligger. Hvis Fiskeriudvalget kan yde nogen form for hjælp, gør vi det, der skal til, og skaffer al den hjælp, vi kan til befolkningen i Galicien. Vi føler med dem i øjeblikket.
Jeg vil tale om torskekrisen. Som Parlamentet ved, opfordrer Kommissionen til massive nedskæringer på op til 80% på torske- og kullerfiskeriet og betydelige reduktioner i andre dele af hvidfiskeindustrien for at tage hånd om den svindende torskebestand i Nordsøen, Det Irske Hav, vest for Skotland og Skagerrak. Nedskæringer af denne størrelse vil udrydde hvidfiskeindustrien i Det Forenede Kongerige og Irland og ødelægge mange tusind arbejdspladser i de lande samt i Frankrig, Skandinavien og Nederlandene.
Jeg har set Kommissionens ændrede genopbygningsplan for torsk og kulmule. Jeg må sige til Parlamentet, at det er en radikal ændring i forhold til den oprindelige genopbygningsplan for torsk og kulmule, som vi behandlede, og jeg mener, at vi i henhold til artikel 37 i traktaten har ret til at blive rådspurgt i Parlamentet om disse ændringer. Jeg håber, at Parlamentet støtter mig i, at vi kræver den ret, og at vi ønsker at blive hørt og kræver fuldt samråd vedrørende de ændrede forslag.
For at fremme forhandlingen vil jeg gerne spørge Kommissionen, hvorfor den er villig til at acceptere de fejlagtige og uaktuelle videnskabelige data, som den har baseret sine krav om disse meget drastiske nedskæringer på. De videnskabelige data fra ICES blev indsamlet i 2001 før indførelsen af de strenge bevarelsesforanstaltninger, hvis fordele endnu ikke er målt. F.eks. udvidede fiskerne i min valgkreds i Skotland nettenes maskestørrelse til 120 mm, de led under den 12 uger lange lukning af gydeområdet på 40.000 kvadratmil for torsk i Nordsøen sidste forår, 170 fartøjer er ophugget under de seneste oplægningsrunder, som har medført, at der er tonsvis af fisk i havet, som ellers kunne være fanget. Og naturligvis er dele af Det Irske Hav lukket for torskefiskeri de seneste tre år, hvilket har fået torskebestanden til at stige. Videnskabsmændene har endnu ikke analyseret virkningen af disse foranstaltninger eller muligheden for, at stigende temperaturer, forurening eller Atlanterhavsdriften kan have bidraget til, at torsken er vandret længere nordpå mod Island og Færøerne, hvor mange tusind ton torsk fanges regelmæssigt. Det er også samme videnskabsmænd, der kræver en minimumslukning i seks år for vores hvidfiskeindustri, og som ikke kan garantere, at torsken nogensinde vender tilbage til Nordsøen, hvis vi gennemfører disse foranstaltninger.
Som det er Fiskeriudvalget bekendt, lukkede den canadiske regering Newfoundland-banken for 10 år siden, og der er endnu ingen tegn på, at torsken er vendt tilbage dertil. I stedet finder de canadiske fiskere store forekomster af store grønlandske krabber og rejer, som indbringer dem ca. det firedobbelte i forhold til torsken. Jeg tror, at et lignende mønster er på vej i Nordsøen, hvor vi ser store spirende bestande af nordsørejer, som nu er en af vores mest indbringende former for fiskeri.
Videnskabsmænd har for nylig afsløret, at ligesom torsken æder nordsørejer, æder nordsørejer torskelarver. Det kan godt være, at det ikke lykkes os at genindføre torsken, uanset hvor strenge foranstaltninger vi træffer. Ved udgangen af den påtænkte seksårige lukning, som en absolut minimumsperiode, vil sådanne foranstaltninger under alle omstændigheder være forgæves, da indtil 44.000 fiskere og andre arbejdere i henhold til den seneste socioøkonomiske virkningsundersøgelse vil have mistet deres arbejde. Det er disse katastrofale udsigter, fiskerne stilles over for her op til jul efter troligt at have overholdt reglerne og regulativerne i den fælles fiskeripolitik gennem de sidste 20 år.
Jeg støtter behovet for et bæredygtigt fiskeri og behovet for at få bragt flådekapaciteten på niveau med tilgængelige fiskebestande, men jeg anerkender også, at en levedygtig fiskeindustri har brug for fiskere til at fange fiskene."@da1
"Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τους εισηγητές, κκ. Jové Peres και Varela Suanzes-Carpegna, για τις άριστες εκθέσεις τους. Θα ήθελα επίσης να εκφράσω και στους δύο, μια και προέρχονται από τη Γαλικία, τα θερμά συλλυπητήρια της Επιτροπής Αλιείας για τη μεγάλη τραγωδία από το ναυάγιο του
που συνέβη στην περιοχή. Εάν η Επιτροπή Αλιείας μπορεί να βοηθήσει, θα κάνουμε οτιδήποτε είναι αναγκαίο και θα βρούμε οποιαδήποτε βοήθεια μπορούμε, προκειμένου να βοηθήσουμε τον λαό της Γαλικίας. Τους συμπαραστεκόμαστε ολόψυχα αυτήν τη δύσκολη στιγμή.
Θα ήθελα να μιλήσω για την κρίση του γάδου. Όπως γνωρίζει το Κοινοβούλιο, η Επιτροπή, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μείωση των αποθεμάτων γάδου στη Βόρεια Θάλασσα, στην Ιρλανδική Θάλασσα, στα δυτικά της Σκωτίας και στον Σκαγερράκη, ζητά μαζική μείωση της αλιείας γάδου έως 80% και σημαντική μείωση σε άλλα σημεία του τομέα λευκού ιχθύος. Μειώσεις αυτού του μεγέθους μπορεί να εξαφανίσουν τον τομέα λευκού ιχθύος στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, καθώς και χιλιάδες θέσεις εργασίας στις χώρες αυτές, όπως και στη Γαλλία, τη Σκανδιναβία και τις Κάτω Χώρες.
Έχω δει το αναθεωρημένο σχέδιο ανάκτησης γάδου της Επιτροπής. Πρέπει να πω στο Κοινοβούλιο ότι πρόκειται για ριζική αλλαγή σε σχέση με το αρχικό σχέδιο ανάκτησης γάδου που εξετάσαμε και πιστεύω, σύμφωνα με το άρθρο 37 της Συνθήκης, πως το Κοινοβούλιο έχει δικαίωμα γνωμοδότησης σχετικά με αυτές τις αναθεωρημένες προτάσεις. Ελπίζω ότι το Κοινοβούλιο θα στηρίξει τους ισχυρισμούς μου ότι απαιτούμε αυτό το δικαίωμα και ότι σκοπεύουμε να εκφράσουμε τη γνώμη μας, και η διαδικασία διαβούλευσης θα ζητηθεί για αυτές τις αναθεωρημένες προτάσεις.
Για να εμπλουτίσω τη συζήτηση, θα ήθελα να ρωτήσω την Επιτροπή γιατί είναι έτοιμη να δεχτεί τα ατελή και ξεπερασμένα επιστημονικά δεδομένα στα οποία στήριξε το αίτημά της για αυτήν τη δρακόντεια μείωση. Τα επιστημονικά δεδομένα του ICES συλλέχθηκαν το 2001, προτού εφαρμοσθούν αυστηρά μέτρα διατήρησης, τα οφέλη των οποίων δεν έχουν ακόμα μετρηθεί. Για παράδειγμα: οι αλιείς στην εκλογική μου περιφέρεια στη Σκωτία επέκτειναν το “μάτι” των δικτύων στα 120 χιλιοστά, υπέστησαν το κλείσιμο, για 12 εβδομάδες, περιοχών ωοτοκίας γάδου 40 000 τετραγωνικών μιλίων στη Βόρεια Θάλασσα πέρυσι την άνοιξη, και 170 σκάφη διαλύθηκαν κατά την τελευταία οριστική διακοπή των δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα χιλιάδες τόνοι ιχθύων να μείνουν ελεύθεροι, ενώ διαφορετικά θα είχαν αλιευθεί. Και, φυσικά, τμήματα της Ιρλανδικής Θάλασσας παραμένουν κλειστά στην αλιεία γάδου εδώ και τρία χρόνια, με αποτέλεσμα την ανάκτηση των αποθεμάτων γάδου. Οι επιπτώσεις των μέτρων αυτών δεν έχουν ακόμα αναλυθεί από τους επιστήμονες, όπως και η πιθανότητα η αύξηση της θερμοκρασίας, η ρύπανση ή το ρεύμα του Βόρειου Ατλαντικού να έχουν συμβάλει στη μετακίνηση του γάδου προς Βορρά, προς την Ισλανδία και τις νήσους Φερόες, όπου χιλιάδες τόνοι γάδου αλιεύονται τακτικά. Μάλιστα, οι ίδιοι επιστήμονες που ζητούν κλείσιμο της βιομηχανίας λευκού ιχθύος για τουλάχιστον έξι χρόνια δεν μπορούν να εγγυηθούν την επιστροφή του γάδου στη Βόρεια Θάλασσα, ακόμα και αν υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα.
Όπως γνωρίζουμε στην Επιτροπή Αλιείας, πριν από 10 χρόνια η καναδική κυβέρνηση έκλεισε τα ανοικτά της Νέας Γης και δεν υπάρχουν ακόμα ενδείξεις επιστροφής του γάδου στις περιοχές αυτές. Ωστόσο, στη θέση του οι καναδοί αλιείς βρίσκουν τεράστια αποθέματα από κάβουρες και γαρίδες, που τους αποφέρουν σχεδόν τετραπλάσια καθαρά κέρδη από ό,τι ο γάδος. Νομίζω πως μια παρόμοια κατάσταση αρχίζει να δημιουργείται στη Βόρεια Θάλασσα, όπου διαπιστώνουμε την ύπαρξη μεγάλων αυξανόμενων πληθυσμών από γαρίδες, που είναι σήμερα από τα πιο προσοδοφόρα αλιεύματα.
Οι επιστήμονες αποκάλυψαν πρόσφατα ότι, όπως οι γάδοι τρώνε γαρίδες, έτσι και οι γαρίδες τρώνε νεαρούς γάδους. Υπάρχει πιθανότητα, οποιαδήποτε δρακόντεια μέτρα και αν λάβουμε, να αποτύχουμε στην ανάκτηση του γάδου. Έως το τέλος της εξαετούς, τουλάχιστον, περιόδου εσκεμμένης απαγόρευσης, τα μέτρα αυτά ούτως ή άλλως θα είναι θεωρητικά, γιατί, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη μελέτη των κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων, έως 44 000 αλιείς και βοηθητικοί εργάτες θα έχουν χάσει τη δουλειά τους. Αυτή είναι η καταστροφή που αντιμετωπίζουν τα φετινά Χριστούγεννα, έχοντας τηρήσει πιστά τους κανόνες και τους κανονισμούς της κοινής αλιευτικής πολιτικής κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Αναγνωρίζω την ανάγκη για μια βιώσιμη αλιεία και την ανάγκη να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην αλιευτική ικανότητα του στόλου και τα διαθέσιμα αλιευτικά αποθέματα, αλλά αναγνωρίζω επίσης ότι ένας βιώσιμος αλιευτικός τομέας χρειάζεται αλιείς για να αλιεύουν τα ψάρια."@el8
"Señor Presidente, ante todo quiero sumarme a los agradecimientos a los ponentes, Sres. Jové Peres y Varela Suanzes-Carpegna, por sus excelentes informes y expresarles, puesto que ambos proceden de Galicia, que desde la Comisión de Pesca les acompañamos sinceramente en el sentimiento por la tragedia que se está desencadenado en esa zona como consecuencia del naufragio del
. Si la Comisión de Pesca puede prestar alguna ayuda, haremos cuanto sea necesario y buscaremos toda la ayuda que podamos conseguir para el pueblo de Galicia. En estos momentos, estamos a su lado de corazón.
Yo quisiera referirme a la crisis del bacalao. Como sabe la Asamblea, para hacer frente a la disminución gradual de las poblaciones de bacalao en el Mar del Norte, el Mar de Irlanda, al oeste de Escocia y en la zona de Skagerrak, la Comisión propugna una reducción masiva, de hasta el 80%, de la pesca de bacalao y eglefino, y reducciones significativas en otros segmentos del sector del pez blanco. Reducciones de esta magnitud acabarían con el sector del pez blanco en el Reino Unido e Irlanda y destruirían muchos puestos de trabajo en dichos países y también en Francia, Escandinavia y los Países Bajos.
He visto el plan revisado de recuperación del bacalao y el eglefino de la Comisión, y debo decirle a la Asamblea que éste representa un cambio radical con respecto al plan originario que examinamos y que, a mi parecer, conforme al artículo 37 del Tratado, tenemos derechos a que se consulte a esta Asamblea sobre las propuestas revisadas. Espero que la Asamblea apoye mi reivindicación de este derecho y mi declaración de que nos proponemos intervenir en este asunto y exigir que se nos consulte sobre estas propuestas revisadas.
Con objeto de ampliar el debate, quisiera preguntar a la Comisión si están dispuestos a aceptar los datos científicos viciados y desfasados en los que han basado la petición de esas reducciones draconianas, dado que los datos científicos del CIEM se obtuvieron en año 2001, antes de que empezaran a aplicarse medidas de conservación rigurosas, cuyos resultados positivos todavía no se han medido. Por ejemplo: los pescadores de mi circunscripción, en Escocia, ampliaron el tamaño de las mallas de las redes a 120 milímetros, sufrieron la primavera pasada la prohibición durante 12 semanas de la pesca en 40 000 millas cuadradas de zonas de desove del bacalao en el Mar del Norte, se desguazaron 170 buques en el marco de la última ronda de desmantelamiento de las flotas, todo lo cual ha dejado nadando en el mar muchos miles de toneladas de peces que de lo contrario se habrían capturado. Y, evidentemente, la pesca del bacalao ha estado prohibida en algunas partes del Mar de Irlanda durante los últimos tres años, lo cual ha permitido la recuperación de las poblaciones. Los científicos no han analizado aún el impacto de estas medidas, ni tampoco la posibilidad de que el aumento de las temperaturas, la contaminación o las corrientes superficiales del Mar del Norte hayan contribuido a la migración del bacalao hacia el norte, en dirección a Islandia y las islas Faroe, donde se capturan regularmente muchos miles de toneladas de bacalao. De hecho, los mismos científicos que propugnan la prohibición de la pesca durante seis años como mínimo para nuestro sector del pez blanco no pueden garantizar que el bacalao regrese algún día al Mar del Norte, aunque apliquemos esas medidas.
Como sabemos los miembros de la Comisión de Pesca, el Gobierno canadiense prohibió hace diez años la pesca en los bancos de Terranova y todavía no se aprecia ningún indicio de que el bacalao haya vuelto. En su lugar, los pescadores canadienses están encontrando grandes poblaciones de cangrejos de las nieves y camarones que les están permitiendo cuadruplicar los ingresos en dólares que les solía reportar el bacalao. Creo que se comienza a perfilar un patrón similar en el Mar del Norte, donde vemos florecer grandes poblaciones de gambas, que ahora son uno de nuestros recursos pesqueros más abundantes.
Algunos científicos han revelado hace poco que, del mismo modo que el bacalao come gambas, las gambas se comen las larvas de bacalao. Es muy posible que, por muchas medidas draconianas que adoptemos, no conseguiremos recuperar el bacalao. Cuando caduque la prohibición de pesca de seis años como mínimo que se pretende aplicar, dichas medidas serán teóricas en cualquier caso, ya que, según el estudio más reciente sobre su impacto socioeconómico, para entonces hasta 44 000 pescadores y trabajadores auxiliares habrán perdido sus puestos de trabajo. Este es el tipo de catástrofe que les aguarda esta Navidad, después de haber cumplido fielmente las normas y regulaciones de la Política Pesquera Común durante los últimos veinte años.
Yo suscribo la necesidad de una pesca sostenible y de ajustar la capacidad de la flota a las poblaciones de peces disponibles, pero también reconozco que una industria pesquera viable necesita pescadores que capturen los peces."@es12
"Arvoisa puhemies, haluan ensiksi kiittää esittelijöitä Jové Peresiä ja Varela Suanzes-Carpegnaa heidän erinomaisista mietinnöistään. Lisäksi haluan sanoa heille kummallekin, koska he ovat kotoisin Galiciasta, että kalatalousvaliokunnan sympatiat ovat heidän puolellaan tässä traagisessa tilanteessa, jonka Prestige-öljysäiliöaluksen haveri kyseisellä alueella on aiheuttanut. Jos kalatalousvaliokunta voi millään tavalla olla avuksi, se tekee kaiken mahdollisen galicialaisten auttamiseksi. Sympatiamme ovat heidän puolellaan näinä vaikeina aikoina.
Haluan puhua turskakriisistä. Kuten parlamentti tietää, turskakantojen hupenemisen pysäyttämiseksi Pohjanmerellä, Irlannin merellä sekä Länsi-Skotlannin ja Skagerrakin vesillä komissio vaatii merkittäviä 80 prosentin vähennyksiä turskan ja koljan kalastukseen sekä huomattavia vähennyksiä myös muiden vähärasvaisten kalojen kalastukseen. Näin merkittävät vähennykset johtaisivat vähärasvaisen kalan kalastuksen loppumiseen Yhdistyneessä kuningaskunnassa ja Irlannissa ja useiden tuhansien työpaikkojen menettämiseen näiden maiden lisäksi myös Ranskassa, Skandinaviassa ja Alankomaissa.
Olen nähnyt komission tarkistetun turska- ja kummeliturskakantojen elvyttämissuunnitelman. Haluan sanoa parlamentille, että uudistettu suunnitelma eroaa huomattavasti aiemmin tarkastelemastamme alkuperäisestä elvyttämissuunnitelmasta, ja käsittääkseni parlamentilla on perustamissopimuksen 37 artiklan nojalla oikeus tulla kuulluksi näistä tarkistetuista ehdotuksista. Toivon parlamentin tukea vaatiessani, että saamme käyttää tätä oikeutta ja sanoa sanottavamme. Meitä on kuultava asianmukaisesti näistä tarkistetuista ehdotuksista.
Keskustelun vauhdittamiseksi haluan kysyä komissiolta, miksi se on valmis hyväksymään virheellisiä ja vanhentuneita tieteellisiä tietoja, joihin se vetoaa vaatiessaan näitä ankaria leikkauksia. Nämä ICES:n tieteelliset tiedot kerättiin nimittäin vuonna 2001 ennen tiukkojen säilyttämistoimien toteuttamista, eikä toimista saatuja tuloksia ole vielä arvioitu. Näitä toimia Skotlannin vaalipiirissäni olivat esimerkiksi kalaverkkojen silmukoiden suurentaminen 120 millimetrin suuruisiksi, 12 viikkoa kestänyt kalastuskielto viime keväänä 40 000 neliömailin suuruisella Pohjanmeren turskien kutualueella ja 170 aluksen romuttaminen osana uusia käytöstäpoistamistoimia. Toimien ansiosta meressä uiskentelee useita tuhansia tonneja kalaa, joka olisi muuten pyydystetty. Lisäksi turskan kalastus on ollut kiellettyä osissa Irlannin merta kolmen viime vuoden ajan, mikä on mahdollistanut kantojen elpymisen. Tiedemiehet eivät ole vielä tutkineet näiden toimien vaikutuksia eivätkä sitä mahdollisuutta, että lämpötilan nousu, meren pilaantuminen tai Pohjois-Atlantin merivirtaukset ovat voineet vaikuttaa turskaparvien siirtymiseen pohjoisemmaksi Islannin ja Färsaarten suuntaan, jossa pyydetään säännöllisesti useita tuhansia tonneja turskaa. Tiedemiehet, jotka vaativat vähärasvaisten kalojen kalastuksen lopettamista Irlannissa vähintään kuuden vuoden ajaksi, eivät voi taata, että turskaparvet palaavat Pohjanmerelle, vaikka näin tehtäisiinkin.
Kuten kalatalousvaliokunnassa tiedämme, Kanadan hallitus lopetti 10 vuotta sitten kalastuksen Newfoundlandin rannikolla, eikä turskaparvien paluusta alueelle ole vielä merkkiäkään. Turskan sijasta kanadalaiset kalastajat ovat sen sijaan havainneet alueella valtavia arktisen taskuravun parvia ja katkarapuparvia, joista ne saavat lähes nelinkertaiset tulot aikaisempiin turskanpyynnistä saatuihin tuloihin verrattuna. Mielestäni sama on nähtävissä nyt Pohjanmerellä, jossa havaitaan suuria kuhisevia katkarapuparvia, ja katkaravusta on tullut kalastajien toimeentulon kannalta merkittävä saalis.
Tiedemiehet ovat vastikään osoittaneet, että samoin kuin turskat syövät katkarapuja, katkaravut syövät turskanpoikasia. Voi olla, että ankaristakin toimista huolimatta turskakantaa ei saada koskaan palautettua ennalleen. Aiotun vähintään kuuden vuoden kalastuskiellon jälkeen tällaisten toimien merkitys olisi joka tapauksessa täysin teoreettinen, sillä uusimman sosioekonomisia vaikutuksia käsittelevän tutkimuksen mukaan 44 000 kalastajaa ja kalastuksesta toimeentulonsa ansaitsevaa henkilöä olisi joutunut tällä aikaa työttömäksi. Tällainen katastrofi heitä odottaa tänä jouluna, vaikka he ovat 20 vuoden ajan uskollisesti noudattaneet yhteisen kalastuspolitiikan sääntöjä ja määräyksiä.
Kannatan kestävää kalastusta ja kalastuslaivastojen kapasiteetin suhteuttamista kalakantoihin, mutta ymmärrän myös, että toimiva kalastusteollisuus tarvitsee kalastajia kalojen pyytämiseen."@fi5
"Monsieur le Président, je voudrais tout d'abord remercier les rapporteurs, MM. Jové Peres et Varela Suanzes-Carpegna pour leurs rapports, et je voudrais aussi leur dire, puisqu'ils viennent tous les deux de Galice, qu'ils peuvent compter sur la plus profonde sympathie de la commission de la pêche quant à la tragédie qui a frappé cette région à la suite du naufrage du
. Si la commission de la pêche peut aider de quelque manière que ce soit, nous ferons le nécessaire pour trouver toute l'aide que nous pouvons rassembler pour aider le peuple galicien. Notre cœur est avec eux en ce moment.
Je voudrais parler de la crise du cabillaud. Comme les membres de cette Assemblée le savent, afin de lutter contre la réduction des stocks de cabillaud en mer du Nord, en mer d'Irlande, à l'ouest de l'Écosse et dans le Skagerrak, la Commission réclame des réductions drastiques, allant jusqu'à 80 %, de la pêche du cabillaud et de l'aiglefin, ainsi que de sérieuses réductions dans d'autres parties du secteur du poisson blanc. Des réductions d'une telle ampleur anéantiraient le secteur du poisson blanc au Royaume-Uni et en Irlande et détruiraient de nombreux emplois dans ces pays, tout comme en France, en Scandinavie et aux Pays-Bas.
J'ai vu la version révisée du plan de reconstitution des stocks de cabillaud et de merlu de la Commission. Je dois dire à cette Assemblée qu'il s'agit là d'un changement radical par rapport au plan original de reconstitution des stocks de cabillaud et de merlu que nous avions envisagé, et j'estime que, en vertu de l'article 37 du Traité, nous avons le droit d'être consultés quant à ces propositions révisées. J'espère que ce Parlement me soutiendra en disant que nous exigeons ce droit et que nous avons l'intention d'avoir notre mot à dire, et que nous serons consultés sur ces propositions révisées.
Afin d'améliorer ce débat, je voudrais demander à la Commission pourquoi elle est prête à accepter les données scientifiques défectueuses et dépassées sur lesquelles elle s'est basée pour demander ces réductions draconiennes, parce que les données scientifiques du CIEM ont été récoltées en 2001, avant que les mesures rigoureuses de conservation ne soient mises en place - mesures dont nous n'avons pas encore pu mesurer les bienfaits. Par exemple, les pêcheurs de ma circonscription en Écosse ont augmenté la taille des mailles des filets jusqu'à 120 millimètres, ils ont dû subir la fermeture durant 12 semaines de 40 000 miles carrés de frayères de cabillauds en mer du Nord au printemps dernier, 170 navires ont été démolis dans le cadre des dernières séries de déclassement, ce qui a eu pour effet de laisser dans la mer des milliers de tonnes de poissons qui auraient pu être pêchés. Et bien sûr, des zones de la mer d'Irlande ont été fermées à la pêche au cabillaud ces trois dernières années afin de permettre aux stocks de cabillaud de se reconstituer. Les scientifiques n'ont pas encore analysé l'impact de ces mesures, ni la possibilité que la hausse des températures, la pollution ou la dérive de l'Atlantique nord aient pu contribuer à la migration du cabillaud vers le nord, vers les régions de l'Islande et des îles Féroé, où plusieurs milliers de tonnes de cabillaud sont pêchés régulièrement. En effet, ces mêmes scientifiques qui réclament une fermeture d'au moins six ans de notre secteur du poisson blanc ne peuvent pas garantir que le cabillaud reviendra un jour en mer du Nord, même si nous appliquons ces mesures.
Comme la commission de la pêche le sait, le gouvernement canadien a fermé le Banc de Terre Neuve il y a dix ans, et il n'y a toujours aucun signe du retour du cabillaud dans cette zone. À la place, les pêcheurs canadiens trouvent d'énormes stocks de crabes des neiges et de crevettes, qui leur rapportent quatre fois plus que le cabillaud. Je pense qu'une tendance similaire est en train d'émerger en mer du Nord, où nous voyons apparaître de vastes populations de crevettes qui constituent aujourd'hui un des secteurs de la pêche les plus riches.
Les scientifiques ont récemment révélé que, tout comme les cabillauds se nourrissent de crevettes, les crevettes se nourrissent de larves de cabillaud. Il se peut que, aussi draconiennes que soient les mesures que nous prenons, nous ne pourrons jamais rétablir les stocks de cabillaud. Au bout des six ans minimum de fermeture prévus, de telles mesures seraient de toute manière théoriques, parce que d'après l'étude d'impact socio-économique la plus récente, plus de 44 000 pêcheurs et travailleurs auxiliaires auraient perdu leur travail. Voilà le genre de catastrophe auquel ils doivent faire face pour Noël, après avoir respecté à la lettre les règles et règlements de la politique commune de la pêche ces vingt dernières années.
Je soutiens la nécessité d'une pêche durable et d'un équilibre entre les capacités de la flotte et les stocks halieutiques disponibles, mais je reconnais aussi qu'une industrie de la pêche viable a besoin de pêcheurs pour attraper les poissons."@fr6
"Signor Presidente, se mi è consentito anch’io vorrei innanzi tutto ringraziare i relatori, onorevoli Jové Peres e Varela Suanzes-Carpegna, per gli ottimi documenti che hanno presentato, e dire a entrambi, in quanto provengono dalla Galizia, che la commissione per la pesca esprime loro la più profonda solidarietà per il dramma che si sta consumando in tale regione a seguito del naufragio della petroliera
. Se può essere utile in qualche modo, la commissione per la pesca farà tutto il necessario per fornire alla popolazione della Galizia tutto l’aiuto che riuscirà a ottenere. In questo momento il nostro cuore è con i galiziani.
Vorrei parlare ora della crisi del settore del merluzzo. Come l’Assemblea sa, per affrontare il problema del declino delle riserve di merluzzo bianco nel Mare del Nord, nel Mare d’Irlanda, nelle acque a ovest della Scozia e nello Skagerrak, la Commissione chiede una riduzione massiccia fino all’80 per cento della pesca del merluzzo bianco e del nasello e riduzioni significative per quanto riguarda la pesca di altre specie di pesce bianco. Riduzioni di tale portata provocherebbero la scomparsa del settore del pesce bianco nel Regno Unito e in Irlanda e la perdita di molte migliaia di posti di lavoro in questi paesi, nonché in Francia, Scandinavia e Paesi Bassi.
Ho visto il piano riveduto di ripristino degli
di merluzzo bianco e di nasello presentato dalla Commissione. Devo dire all’Assemblea che si tratta di un cambiamento radicale rispetto al piano originario che abbiamo esaminato e ritengo che, ai sensi dell’articolo 37 del Trattato, abbiamo il diritto di essere consultati in Parlamento sulle proposte rivedute. Mi auguro che l’Assemblea mi sostenga nel dire che invochiamo tale diritto e che intendiamo far sì che venga chiesto il nostro parere e che il Parlamento venga consultato sulle proposte in questione.
Per stimolare la discussione, vorrei chiedere alla Commissione i motivi che la inducono a ritenere idonei i dati scientifici imperfetti e superati su cui ha basato la sua richiesta di riduzioni così drastiche come quelle proposte, perché i dati scientifici del CIEM sono stati raccolti nel 2001, prima che fossero attuate rigorose misure di conservazione, i cui benefici non sono ancora stati valutati. Ad esempio: i pescatori della mia circoscrizione in Scozia hanno esteso le dimensioni delle maglie delle reti a 120 millimetri, hanno subito la scorsa primavera la chiusura di 12 settimane di 40 000 miglia quadrate delle zone di riproduzione del merluzzo bianco nel Mare del Nord, 170 navi sono state demolite nell’ambito delle ultime serie di disarmi, lasciando a nuotare liberamente in mare molte migliaia di tonnellate di pesce che altrimenti avrebbe potuto essere catturato. Inoltre, parti del Mare d’Irlanda sono state chiuse alla pesca del merluzzo bianco negli ultimi tre anni per consentire il ripristino dei relativi
. L’impatto di tali misure non è ancora stato analizzato dagli scienziati, e lo stesso vale per la possibilità che l’aumento delle temperature, l’inquinamento o la corrente nordatlantica abbiano contribuito alla migrazione del merluzzo più a nord verso l’Islanda e le isole Færøer dove vengono regolarmente catturate molte migliaia di tonnellate di merluzzo bianco. In realtà, gli stessi scienziati che chiedono una chiusura minima di sei anni del settore del pesce bianco non possono garantire che il merluzzo bianco faccia mai ritorno nel Mare del Nord anche se vengono attuate queste misure.
Come noi della commissione per la pesca sappiamo, 10 anni fa il governo canadese ha chiuso i banchi di Terranova e non vi è ancora alcun segno di un ritorno del merluzzo bianco nelle acque di quel tratto di mare. Al loro posto, tuttavia, i pescatori canadesi trovano enormi
di grancevole e gamberetti, grazie ai quali possono ricavare un reddito di circa quattro volte superiore a quello in dollari che la pesca del merluzzo fruttava loro. Penso che una tendenza analoga stia ora emergendo nel Mare del Nord, dove si assiste al rapido sviluppo di vaste popolazioni di gamberetti, attualmente uno dei settori più lucrosi della pesca comunitaria.
Di recente gli scienziati hanno rivelato che, come il merluzzo mangia i gamberetti, questi si nutrono di larve di merluzzo. Può darsi che, per quanto drastiche siano le misure adottate, non si riesca a ripristinare gli
di merluzzo. Al termine dei sei anni della chiusura prevista, come minimo, tali misure sarebbero comunque inconcludenti in quanto, secondo la più recente valutazione di impatto socioeconomico, 44 000 pescatori e lavoratori ausiliari avranno perso il posto di lavoro. E’ il tipo di catastrofe cui vanno incontro questo Natale dopo aver rigorosamente rispettato le disposizioni e le norme della politica comune della pesca negli ultimi vent’anni.
Sostengo la necessità di una pesca sostenibile e di un adeguamento della capacità della flotta agli
ittici disponibili, ma riconosco altresì che garantire la sopravvivenza del settore della pesca significa anche garantire che i pescatori possano pescare."@it9
"Mr President, could I first of all add my thanks to the rapporteurs, Mr Jové Peres and Mr Varela Suanzes-Carpegna, for excellent reports, and could I also say to both of them, because they come from Galicia, that they have our deepest sympathy from the Committee on Fisheries on the unfolding tragedy in that area from the wreck of the
. If the Committee on Fisheries can give any help at all, we will do whatever is necessary and find whatever help we can muster to aid the people of Galicia. Our heart is with them at this time.
I want to speak about the cod crisis. As the House knows, in order to tackle dwindling cod stocks in the North Sea, the Irish Sea, to the west of Scotland and the Skagerrak, the Commission are calling for massive cuts of up to 80% on the cod and haddock fisheries and significant reductions in other parts of the white fish sector. Cuts of this magnitude would wipe out the white fish sector in the United Kingdom and Ireland and destroy many thousands of jobs in those countries, as well as in France, Scandinavia and the Netherlands.
I have seen the revised cod and hake recovery plan from the Commission. I have to say to the House that this is a radical change from the original cod and hake recovery plan that we considered and I believe that, under Article 37 of the Treaty, we have a right to be consulted in this House on these revised proposals. I hope that this House will support me in saying that we demand that right and that we intend to have our say and our full consultation will be called for on these revised proposals.
In the interests of enhancing this debate, I want to ask the Commission why they are prepared to accept the flawed and out-of-date scientific data on which they have based their call for these draconian cuts, because the ICES scientific data was collected in the year 2001, before stringent conservation measures were put in place, the benefits of which have not yet been measured. For example: the fishermen in my constituency in Scotland extended mesh sizes to 120 millimetres, they suffered the 12 week closure of 40 000 square miles of cod spawning grounds in the North Sea last spring, 170 vessels were scrapped under the latest decommissioning rounds, leaving many thousands of tonnes of fish swimming in the sea that would otherwise have been caught. And of course, parts of the Irish Sea have been closed for cod fisheries for the last three years, enabling cod stocks to recover. The impact of these measures has not yet been analysed by the scientists, nor has the possibility that rising temperatures, pollution or the North Atlantic drift may have contributed to the migration of cod further northwards towards Iceland and the Faroes where many thousands of tonnes of cod are regularly being caught. Indeed the same scientists who are calling for a minimum closure of six years for our white fish industry cannot guarantee that the cod will ever return to the North Sea even if we implement these measures.
As we know in the Committee on Fisheries, 10 years ago the Canadian government closed the Newfoundland Banks and there is no sign yet of the cod returning there. In their place, however, Canadian fishermen are finding huge stocks of snow crab and shrimps, which are netting them around four times the dollar income that the cod used to earn. I think a similar pattern is now emerging in the North Sea, where we are seeing large burgeoning populations of prawns, now one of our richest fisheries.
Scientists have recently revealed that, just as the cod fish will eat prawns, prawns eat cod larvae. It may well be that, whatever draconian measures we take, we will fail to re-establish the cod. By the end of six years of intended closure, at the very minimum, such measures would be academic in any case because according to the most recent socio-economic impact study, up to 44 000 fishermen and ancillary workers would have lost their jobs. That is the kind of catastrophe they face this Christmas after faithfully adhering to the rules and regulations of the Common Fisheries Policy for the past twenty years.
I support the need for a sustainable fishery and the need to get fleet capacity into balance with available fish stocks, but I also recognise that a viable fishing industry needs fishermen to catch the fish."@lv10
"Mijnheer de Voorzitter, mag ik allereerst de rapporteurs, de heer Jové Peres en de heer Varela Suanzes-Carpegna, bedanken voor hun excellente verslagen, en mag ik, omdat ze uit Galicië komen, ook tegen beiden zeggen dat de Commissie visserij diep met hen meeleeft vanwege de ramp die zich in het gebied van het wrak van de
voltrekt. Als de Commissie visserij op enigerlei wijze kan helpen, zullen we doen wat nodig is, en zullen we alle hulp mobiliseren die we kunnen vinden, om de mensen in Galicië te helpen. We zijn op dit moment met ons hart bij hen.
Ik wil het hebben over de kabeljauwcrisis. Zoals dit Huis weet, roept de Commissie op om de vangstquota voor kabeljauw en schelvis aanzienlijk te verlagen, in sommige gevallen met niet minder dan 80 procent, en dringt ze ook aan op forse verlagingen in andere delen van de witvissector, teneinde iets te doen aan de dalende kabeljauwbestanden in de Noordzee, de Ierse Zee, de wateren ten westen van Schotland en het Skagerrak. Verlagingen van deze omvang zouden de witvissector in het Verenigd Koninkrijk en Ierland wegvagen en zouden in deze landen, net als in Frankrijk, Scandinavië en Nederland, duizenden banen verloren doen gaan.
Ik heb het herziene herstelplan voor kabeljauw en heek van de Commissie gezien. Ik moet dit Huis zeggen dat dit een radicale verandering is ten opzichte van het oorspronkelijke herstelplan voor kabeljauw en heek dat we hebben besproken, en ik ben van mening dat we uit hoofde van artikel 37 van het Verdrag het recht hebben om in dit Huis te worden geraadpleegd over deze herziene voorstellen. Ik hoop dat dit Huis het met mij eens is wanneer ik zeg dat we dat recht opeisen en dat we ervoor zullen zorgen dat we ons zegje kunnen doen en dat we volledig worden geraadpleegd over deze herziene voorstellen.
Om dit debat kracht bij te zetten wil ik de Commissie vragen waarom zij bereid is de gebrekkige en verouderde wetenschappelijke gegevens te accepteren waarop zij haar oproep tot deze draconische verlagingen heeft gebaseerd, want de wetenschappelijke gegevens van de ICES zijn verzameld in het jaar 2001, voordat er stringente beschermingsmaatregelen van kracht werden, waarvan de positieve effecten nog niet zijn gemeten. De vissers in mijn kiesdistrict in Schotland bijvoorbeeld hebben de maaswijdten vergroot tot 120 millimeter, ze hebben afgelopen voorjaar gedurende twaalf weken te maken gehad met de sluiting van 40.000 vierkante mijl paaigronden van de kabeljauw in de Noordzee en in de vorige inkrimpingrondes zijn 170 schepen buiten bedrijf gesteld, zodat vele duizenden tonnen vis in zee zijn gebleven die anders zouden zijn gevangen. En delen van de Ierse Zee zijn de afgelopen drie jaar natuurlijk gesloten geweest voor de kabeljauwvisserij, zodat de kabeljauwbestanden zich konden herstellen. Het effect van deze maatregelen is door de wetenschappers nog niet geanalyseerd, net zo min als de mogelijkheid dat de stijgende temperaturen, de vervuiling of de Golfstroom hebben bijgedragen aan de migratie van kabeljauw naar het noorden, in de richting van IJsland en de Faeröer, waar regelmatig vele duizenden tonnen kabeljauw worden gevangen. Het is zelfs zo dat dezelfde wetenschappers die oproepen tot een stopzetting van de visserij in de witvissector gedurende minimaal zes jaar, niet kunnen garanderen dat de kabeljauw ooit naar de Noordzee zal terugkeren, ook al voeren we deze maatregelen uit.
Zoals we in de Commissie visserij weten, heeft de regering van Canada tien jaar geleden de Grand Banks van Newfoundland gesloten en is er momenteel nog geen enkele aanwijzing dat de kabeljauw daar terugkeert. In plaats daarvan vinden de Canadese vissers echter wel enorme hoeveelheden
en garnalen, waarmee ze vier keer het inkomen in dollars bijeenvissen dat ze voorheen vergaarden met de visserij op kabeljauw. Ik denk dat zich nu een vergelijkbaar patroon voordoet in de Noordzee, waar we grote populaties goedgedijende garnalen zien, nu een van de rijkste visbestanden.
Wetenschappers hebben onlangs onthuld dat garnalen de larven van de kabeljauw eten, net zoals de kabeljauw garnalen eet. Het zou heel goed zo kunnen zijn dat we er niet in zullen slagen de kabeljauw terug te brengen, welke draconische maatregelen we ook treffen. Aan het einde van de beoogde visserijstop van minimaal zes jaar zouden dergelijke maatregelen sowieso slechts academisch zijn, omdat volgens de meest recente studie naar de sociaal-economische gevolgen mogelijk 44.000 vissers en van de visserij afhankelijke werknemers hun baan zouden hebben verloren. Dat is het soort catastrofe waar zij deze kerst mee geconfronteerd worden, nadat ze zich de afgelopen twintig jaar netjes aan de regels en verordeningen van het gemeenschappelijk visserijbeleid hebben gehouden.
Ik sta achter de noodzaak van een duurzame visserij en achter de noodzaak de vlootcapaciteit in evenwicht te brengen met de beschikbare visbestanden, maar ik erken ook dat voor een levensvatbare visindustrie vissers nodig zijn die de vis vangen."@nl2
"Senhor Presidente, em primeiro lugar, gostaria de me associar aos agradecimentos dirigidos aos relatores, deputados Jové Peres e Varela Suanzes-Carpegna, pelos excelentes relatórios que elaboraram, e de expressar a ambos, visto serem oriundos da Galiza, a mais profunda solidariedade da Comissão das Pescas devido à tragédia que está a assolar aquela região em consequência do naufrágio do navio
. Se a Comissão das Pescas puder ajudar de alguma maneira, faremos tudo o que for necessário e procuraremos encontrar todo o auxílio que pudermos reunir para auxiliar o povo da Galiza. Os nossos corações estão com os habitantes da Galiza neste momento.
Desejo falar sobre a crise do bacalhau. Como é do conhecimento da Assembleia, a fim de tentar resolver o problema da diminuição dos recursos populacionais de bacalhau no Mar do Norte, no Mar da Irlanda, no Oeste da Escócia e no Skagerrak, a Comissão preconiza reduções elevadíssimas que podem atingir os 80% nas capturas de bacalhau e arinca e reduções significativas noutras parcelas do sector do peixe branco. Reduções desta dimensão acabariam com o sector das pescas de peixe branco no Reino Unido e na Irlanda e eliminariam muitos milhares de postos de trabalho nesses países e também em França, na Escandinávia e nos Países Baixos.
Vi a versão revista do plano de recuperação do bacalhau e da pescada elaborado pela Comissão. Devo dizer à Assembleia que é radical a modificação relativamente ao plano original de recuperação do bacalhau e da pescada posto à nossa apreciação e considero que, nos termos do artigo 37º do Tratado, temos, nesta Assembleia, o direito de ser consultados sobre estas propostas revistas. Espero poder contar com o apoio do Parlamento ao afirmar que exigimos que nos seja reconhecido esse direito e que tencionamos ter uma palavra a dizer e que seja solicitada a nossa opinião acerca destas propostas revistas.
No interesse da melhoria da qualidade deste debate, desejo perguntar à Comissão por que motivo está disposta a aceitar os dados científicos duvidosos e desactualizados em que baseou a sua exigência relativa a estas reduções draconianas; é que os dados científicos do CIEM foram recolhidos em 2001, antes de entrarem em vigor rigorosas medidas de conservação cujos benefícios ainda não foram avaliados. Por exemplo: os pescadores do meu círculo eleitoral, na Escócia, aumentaram as dimensões da malhagem para 120 milímetros, sofreram as consequências do encerramento, durante 12 semanas, de uma área de 40 000 milhas quadradas para desova do bacalhau no Mar do Norte na Primavera passada, 170 navios de pesca foram desmantelados ao abrigo das últimas rondas de negociações relativas à retirada de barcos da faina, deixando no mar muitos milhares de toneladas de peixe que, de outra forma, teria sido capturado. E, claro, partes do Mar da Irlanda encontram-se encerradas há três anos à pesca do bacalhau, permitindo assim a recuperação das unidades populacionais de bacalhau. O impacto destas medidas não foi ainda avaliado pelos cientistas, como também não foi analisada a possibilidade de o aumento das temperaturas, a poluição ou o desvio das correntes no Atlântico Norte poderem ter contribuído para a migração do bacalhau mais para Norte, na direcção da Islândia e das ilhas Faroes, onde são periodicamente capturados muitos milhares de toneladas de bacalhau. Na realidade, os mesmos cientistas que preconizam o encerramento por um período mínimo de seis anos do nosso sector de actividade ligado à pesca de peixe branco não podem garantir que o bacalhau volte alguma vez ao Mar do Norte, mesmo que apliquemos estas medidas.
Como sabemos na Comissão das Pescas, o Governo canadiano encerrou os bancos de pesca da Terra Nova há dez anos e ainda não há indícios do regresso do bacalhau àquelas paragens. Em seu lugar, os pescadores canadianos estão a encontrar reservas enormes de caranguejos das neves e camarão, que lhes rendem, em dólares, cerca de quatro vezes mais do que o bacalhau costumava render. Penso que começa a surgir no Mar do Norte uma situação semelhante – vemos ali agora grandes populações de gambas em rápido crescimento, que são neste momento uma das nossas variedades de pesca mais rentáveis.
Os cientistas revelaram recentemente que tal como o bacalhau come gambas, as gambas comem as larvas do bacalhau. Pode bem acontecer que, quaisquer que sejam as medidas draconianas que adoptemos, não consigamos restabelecer as reservas de bacalhau. Seja como for, ao fim de seis anos de encerramento previsto, no mínimo dos mínimos, essas medidas serão académicas porque, de acordo com o mais recente estudo do impacto sócio-económico, o número de pescadores e trabalhadores de actividades ancilares que terão perdido o emprego ascenderá a 44 000. Esse é o tipo de catástrofe que esses trabalhadores enfrentam este Natal depois de terem seguido à risca as regras e os regulamentos da política comum da pesca ao longo dos últimos vinte anos.
Apoio a necessidade de uma pesca sustentável e a necessidade de estabelecer um equilíbrio entre a capacidade da frota e os recursos haliêuticos disponíveis, mas também reconheço que uma indústria de pesca viável precisa de pescadores para apanharem o peixe."@pt11
"Herr talman! Låt mig först av allt tacka föredragandena Jové Peres och Varela Suanzes-Carpegna för deras utmärkta betänkanden, och eftersom de kommer från Galicien så vill jag även säga till dem båda att de har vår djupaste medkänsla från fiskeriutskottet för den tragedi som utspelar sig i området, förorsakad av vraket av ”Prestige”. Om fiskeriutskottet kan göra någonting för att hjälpa så kommer vi att göra allt som behövs och samla allt det bistånd vi kan för att hjälpa folket i Galicien. Våra tankar är med dem i denna tid.
Jag vill tala om torskkrisen. Som kammaren känner till så kräver kommissionen kolossala nedskärningar på upp till 80 procent för fisket av torsk och kolja och betydande minskningar för fisket av annan vitfisk för att komma tillrätta med de krympande torskbestånden i Nordsjön, Irländska sjön, havet väster om Skottland och Skagerrak. Nedskärningar i denna skala skulle utplåna fisket av vitfisk i Förenade kungariket och Irland och förstöra tusentals arbetstillfällen i dessa länder, liksom i Frankrike, Skandinavien och Nederländerna.
Jag har sett kommissionens reviderade återhämtningsplan för torsk och kummel. Jag måste säga till kammaren att detta är en radikal förändring jämfört med den ursprungliga återhämtningsplanen för torsk och kummel som vi behandlade, och jag anser att, enligt artikel 37 i fördraget, vi i denna kammare har rätt att bli konsulterade om dessa förändrade förslag. Jag hoppas att denna kammare stödjer mig i att kräva denna rätt och att vi vill ha vårt ord med i laget och att dessa förändrade förslag fordrar ett fullständigt samråd med oss.
För att förbättra denna debatt vill jag fråga kommissionen varför de är beredda att acceptera de bristfälliga och inaktuella vetenskapliga data som ligger till grund för deras krav på drakoniska nedskärningar. ICES’ data samlades in under 2001 innan man införde rigorösa bevarandeåtgärder, vilkas effekter ännu inte har utvärderats. Till exempel: fiskarna i min valkrets i Skottland ökade maskstorleken till 120 millimeter, förra våren drabbades de av en stängning av 137 000 kvadratkilometer lekplatser för torsk i Nordsjön, 170 fartyg skrotades under den senaste omgången av nedläggningar, vilket lämnade tusentals ton fisk i havet som i annat fall kunde ha fångats och sålts. Och delar av Irländska sjön har naturligtvis varit stängda för torskfiske under de senaste tre åren, vilket har gjort det möjligt för torskbestånden att återhämta sig. Effekterna av dessa åtgärder har ännu inte analyserats av forskarna. Inte heller har man analyserat möjligheten att stigande temperaturer, föroreningar eller Nordatlantiska strömmen kan ha bidragit till torskens vandring längre norrut mot Island och Färöarna där man regelbundet fångar tusentals ton torsk. Samma forskare som kräver att vår vitfiskindustri skall stängas i minst sex år kan inte garantera att torsken någonsin kommer att återvända till Nordsjön även om vi genomför dessa åtgärder.
Som vi i fiskeriutskottet känner till så stängde den kanadensiska regeringen Newfoundlandsbankarna för tio år sedan, och det finns ännu inte några tecken på att torsken skulle återvända. I stället för torsk hittar de kanadensiska fiskarna stora bestånd av Queenkrabba och räkor, som ger dem ungefär fyra gånger den inkomst de brukade få av torsken. Jag anser att det är en liknande utveckling som nu äger rum i Nordsjön, där vi kan se stora spirande bestånd av räkor, som nu är ett av våra rikaste fisken.
Vetenskapsmän har nyligen visat att på samma sätt som torsk äter räkor så äter räkor torskyngel. Det kan mycket väl vara så att vi, oavsett vilka drakoniska åtgärder vi vidtar, inte kommer att kunna återetablera torsken. Efter en planerad stängning på minst sex år skulle sådana åtgärder hursomhelst endast vara av akademiskt intresse, eftersom så mycket som 44 000 fiskare och anställda i företag med anknytning till fiskeindustrin skulle ha förlorat sina arbeten enligt den senaste socio-ekonomiska konsekvensstudien. Så ser den katastrof ut som de står inför denna jul efter att troget ha följt den gemensamma fiskeripolitikens regler och förordningar under de senaste tjugo åren.
Jag är för ett uthålligt fiske och inser att det är nödvändigt att skapa balans mellan flottkapacitet och tillgängliga fiskbestånd, men jag erkänner också att en livskraftig fiskeindustri behöver fiskare som fångar fisken."@sv13
|
| lpv:unclassifiedMetadata |
"Prestige"10,3
"Stevenson (PPE-DE )."5,10,3
"snow crab"2
|
Named graphs describing this resource:
The resource appears as object in 2 triples