Local view for "http://purl.org/linkedpolitics/eu/plenary/2002-01-15-Speech-2-007"
| Predicate | Value (sorted: default) |
|---|---|
| rdf:type | |
| dcterms:Date | |
| dcterms:Is Part Of | |
| dcterms:Language | |
| lpv:document identification number |
"en.20020115.1.2-007"4
|
| lpv:hasSubsequent | |
| lpv:speaker | |
| lpv:spoken text |
"Mr President, colleagues, I make no apology for beginning my contribution by thanking the outgoing President, Mrs Fontaine, for the work that she did as President. She led the fight against terrorism long before 11 September. It is to her credit that she took those initiatives at that time.
Thirty months is a short time. Reform will only be possible if the President has the support of all Members across the whole House. We need a President for all of Parliament.
My record in this House, I hope you will agree, demonstrates that I would be an inclusive President. I have already committed myself to having a cabinet that would be balanced in terms of gender, nationality and political party. I would want a team of all the talents from right or left, big group or small group, medium-size or no group. If elected I pledge to be a President for the whole Parliament and all its Members.
If you elect me today I would see this as the pinnacle of my political career. All my energy, all my commitment and all my enthusiasm would be channelled into ensuring that this is a Parliament of which we can be proud.
Before a vote is even cast in this election, we already know the winner. The winner is the European Parliament because, as Pat Cox has rightly said, we have had an open election, keenly, but fairly contested. That can only help to raise the profile and to improve the image of this institution – something which frankly is very necessary. The 1999 European elections, Eurobarometer and other opinion polls all demonstrate that this institution has an image problem. With the Convention, enlargement and the 2004 European elections, we face enormous challenges.
Every Member of this Parliament now has the opportunity, in a secret ballot, to vote for the person they believe can best guide us through this vital phase.
I have been a Member of this Parliament for 17 years. I have had the honour of being its Vice-President for 12 of them. In that time I proved my determination to work for Parliament and for all its Members. As rapporteur on the Maastricht and Amsterdam Treaties, I negotiated with heads of government to secure codecision for this Parliament. As one of Parliament's representatives on COSAC, I worked to convince national parliaments of the importance of the convention method for the next reform of the Treaties. As Vice-President of Parliament I have sought to modernise and improve our working methods.
I am deeply conscious of the fact that everything I have achieved in this Parliament has been achieved through working with colleagues across the political spectrum. I have fought for what I believe to be right, and I have done that, sometimes, against the interests of my own political group and sometimes even against the interests of my own country.
If elected President, I pledge to fight for what this Parliament needs. That includes: firstly, a stronger role in electing the next President of the European Commission; second, codecision for all legislation; third, an end to the artificial distinction in the budget between compulsory and non-compulsory expenditure; fourth, ensuring that we, in this House, are ready for enlargement.
We all know that the European Union faces many sensitive issues in the coming months and years. My task as President would be to ensure that at this vital time Parliament's voice is not only heard but acted upon on these issues. This plenary is Parliament's shop window to the world. It should be the place where the outside world can identify the real points of controversy between ourselves, and between ourselves, the Commission and the Council. Yet, frankly, because we deal with so many items – about 35 every four-day part-session – and because of the structure of our debates and the amount of time we spend voting, the relevance of what we do in this Chamber is sometimes obscured to the outside world. We need, as a Parliament, to resolve more issues in committee and reform both the structure of our debates and the way we vote. We need to provide our committees and rapporteurs with the necessary technical and legal resources to allow us to become a genuine equal to the Council as a co-legislator.
In short, I want this Parliament to become a real debating Chamber – a Parliament where the general public can hear lively debates over real political choices and one where every Member feels that they have the opportunity to participate.
I strongly believe that Members of this Parliament do an excellent job carrying out our legislative, budgetary and control functions. But no parliament can work in the dark. It is vital that we reconnect with the citizens so that we really can live up to our claim to be the voice of the people in EU decision-making."@en3
|
| lpv:spokenAs | |
| lpv:translated text |
"Hr. formand, kolleger, jeg vil ikke komme med nogen undskyldning for at starte mit bidrag med at takke den afgående formand, fru Fontaine, for hendes arbejde som formand. Hun førte an i bekæmpelsen af terrorisme længe før den 11. september. Det taler til hendes ære, at hun tog de initiativer på det tidspunkt.
30 måneder er kort tid. Reformen er kun mulig, hvis formanden har samtlige medlemmers støtte på tværs af hele Parlamentet. Vi har brug for en formand for hele Parlamentet.
Min tid i Parlamentet viser, og jeg håber, at De er enige, at jeg vil være en vidtspændende formand. Jeg har allerede forpligtet mig til at lede et kabinet, der er ligeligt repræsenteret inden for køn, nationalitet og politisk parti. Jeg ønsker et team bestående af alle talenterne fra højre eller venstre, fra store eller små grupper, mellemstore grupper eller løsgængere. Hvis jeg bliver valgt, forpligter jeg mig til at være formand for hele Parlamentet og alle dets medlemmer.
Vælger De mig i dag, vil jeg betragte det som kulminationen på min politiske karriere. Jeg vil bruge al min energi, mit fulde engagement og al min entusiasme på at sikre, at dette er et Parlament, som vi kan være stolte af.
Vi kender vinderen af dette valg, før stemmerne overhovedet er afgivet. Vinderen er Europa-Parlamentet, fordi, som Pat Cox så rigtigt sagde, vi har haft et åbent valg, et hårdt, men reelt kampvalg. Det kan kun bidrage til at fremme institutionens profil og forbedre dens image, hvilket ærligt talt i høj grad er påkrævet. Valget til Europa-Parlamentet i 1999, Eurobarometeret og andre meningsmålinger viser alle, at denne institution har et imageproblem. Vi står over for meget store udfordringer i forbindelse med konventet, udvidelsen og valget til Europa-Parlamentet i 2004.
Alle medlemmer af Parlamentet har nu mulighed for, ved hemmelig afstemning, at stemme på den person, som efter deres mening bedst kan føre os igennem denne altafgørende fase.
Jeg har været medlem af Parlamentet i 17 år og har haft den ære at være næstformand i 12 af dem. Jeg har i den periode bevist, at jeg arbejder målbevidst for Parlamentet og samtlige medlemmer. Som ordfører for Maastricht- og Amsterdam-traktaten forhandlede jeg med stats- og regeringscheferne om at sikre Parlamentet fælles beslutningstagning. Som en af Parlamentets repræsentanter på Konferencen for Organer med Ansvar for EF-anliggender i Fællesskabets parlamenter arbejdede jeg på at overbevise de nationale parlamenter om betydningen af konventmetoden i forbindelse med den næste reform af traktaterne. Jeg har som næstformand i Parlamentet stræbt efter at modernisere og forbedre vores arbejdsmetoder.
Jeg er særdeles bevidst om, at alt det, som jeg har opnået her i Parlamentet, skyldes samarbejdet med mine kolleger på tværs af det politiske spektrum. Jeg har kæmpet for det, som jeg mener, er rigtigt, hvilke til tider har været i strid med min egen politiske gruppes interesser og til tider endda i strid med mit eget lands interesser.
Hvis jeg bliver valgt som formand, forpligter jeg mig til at kæmpe for det, Parlamentet har brug for, hvilket for det første omfatter en større rolle i forbindelse med valget af den næste formand for Europa-Kommissionen, for det andet fælles beslutningstagning inden for al lovgivning, for det tredje at den kunstige skelnen i budgettet mellem obligatoriske og ikke-obligatoriske udgifter ophører, og for det fjerde at sikre, at vi i Parlamentet er klar til udvidelsen.
Vi ved alle, at Unionen står over for mange følsomme spørgsmål i de kommende måneder og år. Min opgave som formand ville være at sikre, at Parlamentets stemme på dette afgørende tidspunkt ikke blot høres, men at der også handles i overensstemmelse hermed. Plenarforsamlingen er Parlamentets ansigt udadtil. Den bør være det sted, hvor resten af verden kan identificere de sande stridsspørgsmål mellem os og mellem os, Kommissionen og Rådet. Men ærligt talt, relevansen af det, vi foretager os i mødesalen, sløres alligevel til tider over for resten af verden, fordi vi behandler så mange emner - omkring 35 i hver mødeperiode af fire dage - og på grund af strukturen i forhandlingerne og den tid, vi bruger på afstemninger. Vi er nødt til som Parlament at løse flere spørgsmål i udvalgene og både reformere forhandlingernes struktur og den måde, vi stemmer på. Vi er nødt til at forsyne udvalgene og ordførerne med de nødvendige tekniske og juridiske ressourcer, så vi virkelig kan blive Rådets lige som medlem af den lovgivende magt.
Kort sagt ønsker jeg, at Parlamentet bliver en debatterende mødesal - et Parlament, hvor offentligheden kan opleve livlige drøftelser om virkelige politiske valg, og et Parlament, hvor alle medlemmer føler, at de har mulighed for at deltage.
Jeg er fast overbevist om, at medlemmerne af Parlamentet gør et fremragende stykke arbejde i forbindelse med vores lovgivnings-, budget- og kontrolfunktioner. Men ingen parlamenter kan arbejde i blinde. Det er vigtigt, at vi igen får forbindelse til borgerne, så vi virkelig kan leve op til vores påstand om at være befolkningens stemme i beslutningstagningen i EU."@da1
"Κύριε Πρόεδρε, συνάδελφοι, δεν πρόκειται να δικαιολογηθώ που ξεκινώ την ομιλία μου ευχαριστώντας την απερχόμενη Πρόεδρο, κ. Fontaine, για το έργο της ως Πρόεδρος. Ηγήθηκε της προσπάθειας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας πολύ πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Είναι προς τιμήν της το γεγονός ότι ανέλαβε τότε εκείνες τις πρωτοβουλίες.
Τριάντα μήνες είναι λίγος χρόνος. Η μεταρρύθμιση θα καταστεί εφικτή μόνον εάν ο Πρόεδρος έχει την υποστήριξη όλων των βουλευτών από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου. Χρειαζόμαστε έναν Πρόεδρο για όλο το Κοινοβούλιο.
Ελπίζω ότι όλοι θα συμφωνήσετε πως το παρελθόν μου στο Κοινοβούλιο καταδεικνύει ότι θα μπορούσα να γίνω ένας Πρόεδρος συνολικής αποδοχής. Ήδη έχω δεσμευθεί να συστήσω ένα ιδιαίτερο γραφείο ισόρροπο από άποψη φύλου, εθνικότητας και πολιτικού κόμματος. Θα ήθελα μια ομάδα που να απαρτίζεται από όλα τα ταλέντα από την αριστερά ή τη δεξιά, από κάθε μεγάλη ή μικρή Ομάδα, από κάθε Ομάδα μεσαίου μεγέθους ή από καμιά Ομάδα. Εάν εκλεγώ, δεσμεύομαι να είμαι Πρόεδρος για ολόκληρο το Κοινοβούλιο και για όλα τα μέλη του.
Εάν με εκλέξετε σήμερα, θα το θεωρήσω ως το αποκορύφωμα της πολιτικής μου σταδιοδρομίας. Όλη μου η ενέργεια, όλη μου η αφοσίωση και όλος μου ο ενθουσιασμός θα διοχετευθεί στην προσπάθεια να διασφαλιστεί ότι αυτό είναι ένα Κοινοβούλιο που μπορεί να μας κάνει υπερήφανους.
Ήδη πριν από την ψηφοφορία, ο νικητής είναι γνωστός. Ο νικητής είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διότι, όπως πολύ σωστά ανέφερε και ο Pat Cox, οι εκλογές χαρακτηρίζονται από διαφάνεια και αποτελούν μια έντονη αλλά δίκαιη αναμέτρηση. Αυτό δεν μπορεί παρά να βοηθήσει ώστε να αυξηθεί το γόητρο και να βελτιωθεί η εικόνα του οργάνου – το οποίο ειλικρινά θεωρώ απολύτως απαραίτητο. Οι εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 1999, το Ευρωβαρόμετρο και άλλες σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης καταδεικνύουν ότι η εικόνα του συγκεκριμένου θεσμικού οργάνου μας είναι προβληματική. Με τη Συνέλευση, τη διεύρυνση και τις εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2004, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τεράστιες προκλήσεις.
Κάθε μέλος του Κοινοβουλίου μας έχει τώρα την ευκαιρία να επιλέξει, με μυστική ψηφοφορία, το άτομο που πιστεύει ότι μπορεί να μας καθοδηγήσει καλύτερα σε αυτή τη ζωτικής σημασίας φάση.
Είμαι μέλος του Κοινοβουλίου αυτού επί 17 χρόνια. Είχα την τιμή να διατελέσω αντιπρόεδρος για τα 12 από αυτά. Την περίοδο εκείνη, απέδειξα την αποφασιστικότητά μου να εργαστώ για το Κοινοβούλιο και για όλα τα μέλη του. Ως εισηγητής των Συνθηκών του Μάαστριχτ και του Άμστερνταμ, διαπραγματεύτηκα με αρχηγούς κυβερνήσεων τη διασφάλιση της συναπόφασης για το Κοινοβούλιο. Ως ένας από τους εκπροσώπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη Διάσκεψη των επί των Κοινοτικών Υποθέσεων Οργάνων των Κοινοβουλίων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, προσπάθησα να πείσω τα εθνικά κοινοβούλια σχετικά με τη σημασία που έχει η μέθοδος της συνέλευσης για την επόμενη μεταρρύθμιση των Συνθηκών. Ως αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου, επεδίωξα να εκσυγχρονίσω και να βελτιώσω τις μεθόδους εργασίας μας.
Έχω βαθιά συνείδηση του γεγονότος ότι όλα όσα έχω επιτύχει σε αυτό Κοινοβούλιο έχουν επιτευχθεί μέσα από τη συνεργασία με συναδέλφους από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Έχω αγωνιστεί για όσα θεωρώ δίκαια, και μάλιστα αντιβαίνοντας ενίοτε στα συμφέροντα της δικής μου πολιτικής ομάδας και μάλιστα κάποιες φορές ενάντια στα συμφέροντα της ίδιας μου της χώρας.
Εάν εκλεγώ Πρόεδρος, δεσμεύομαι να αγωνιστώ για όσα χρειάζεται αυτό το Κοινοβούλιο. Αυτά περιλάμβάνουν, πρώτον, ισχυρότερο ρόλο στην εκλογή του νέου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής· δεύτερον, την εφαρμογή της διαδικασίας της συναπόφασης για ολόκληρη τη νομοθεσία· τρίτον, τον τερματισμό της τεχνητής διάκρισης μεταξύ υποχρεωτικών και μη-υποχρεωτικών δαπανών· τέταρτον, τη διασφάλιση ότι εμείς, στο Κοινοβούλιο αυτό, είμαστε έτοιμοι για τη διεύρυνση.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίσει πολλά ευαίσθητα θέματα τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Η αποστολή μου, ως Πρόεδρος θα ήταν να διασφαλίσω ότι σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, η φωνή του Κοινοβουλίου δεν ακούγεται απλώς, αλλά και επηρεάζει τα θέματα αυτά. Η Ολομέλεια αυτή είναι η βιτρίνα του Κοινοβουλίου προς τον κόσμο. Θα πρέπει να είναι ο χώρος όπου ο έξω κόσμος θα μπορεί να εντοπίσει τα πραγματικά σημεία διαφωνίας μεταξύ μας και μεταξύ ημών, αφενός, και της Επιτροπής και του Συμβουλίου, αφετέρου. Εντούτοις, ειλικρινά, επειδή ασχολούμαστε με τόσα πολλά θέματα – περίπου 35 σε κάθε τετραήμερη περίοδο συνόδου – και λόγω της διάρθρωσης των συζητήσεών μας αλλά και του χρόνου που αφιερώνουμε στις ψηφοφορίες, η συνάφεια των προσπαθειών μας είναι ενίοτε δυσνόητη για τον έξω κόσμο. Εμείς, ως Κοινοβούλιο, οφείλουμε να επιλύουμε περισσότερα θέματα σε επίπεδο επιτροπών και να μεταρρυθμίσουμε τόσο τη διάρθρωση των συζητήσεών μας όσο και τον τρόπο διεξαγωγής των ψηφοφοριών. Πρέπει να παράσχουμε στις επιτροπές και στους εισηγητές μας τα απαραίτητα τεχνικά και νομικά μέσα που θα μας επιτρέψουν να γίνουμε πραγματικά ίσοι με το Συμβούλιο ως συν-νομοθέτες.
Εν ολίγοις, επιθυμία μου είναι το Κοινοβούλιο αυτό να καταστεί πραγματική αίθουσα δημοσίων συζητήσεων –ένα Κοινοβούλιο όπου το ευρύ κοινό θα μπορεί να ακούει έντονες συζητήσεις για πραγματικές πολιτικές επιλογές και όπου κάθε βουλευτής θα αισθάνεται ότι έχει την ευκαιρία να συμμετέχει.
Πιστεύω ακράδαντα ότι οι βουλευτές αυτού του Κοινοβουλίου κάνουν θαυμάσια προσπάθεια προκειμένου να επιτελέσουν το νομοθετικό, δημοσιονομικό και εποπτικό τους έργο. Ωστόσο, κανένα κοινοβούλιο δεν μπορεί να εργάζεται στο σκοτάδι. Έχει ζωτική σημασία να επανασυνδεθούμε με τους πολίτες, ούτως ώστε να μπορούμε πραγματικά να εκπληρώσουμε αυτό που διεκδικούμε, να γίνουμε δηλαδή η φωνή του λαού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων εντός της ΕΕ."@el8
"(EN) Señor Presidente, Señorías, no me excuso por comenzar mi intervención agradeciendo a la Presidenta saliente, la Sra. Fontaine, la labor que ha hecho en la Presidencia. Encabezó la lucha contra el terrorismo mucho antes del 11 de septiembre. Dice mucho a su favor que adoptara esas iniciativas en aquel momento.
Treinta meses representan poco tiempo. La reforma sólo será posible si el Presidente cuenta con el apoyo de todos los diputados de toda la Asamblea. Necesitamos un Presidente para todo el Parlamento.
Mi ejecutoria en esta Asamblea -espero que sus Señorías convengan al respecto- demuestra que no seré un Presidente excluyente. Ya me he comprometido a tener un gabinete equilibrado desde el punto de vista del sexo, la nacionalidad y los partidos políticos. Me gustaría tener un equipo con todos los talentos de la derecha y de la izquierda, de los Grupos grandes, pequeños y medianos o de los diputados independientes. Si resulto elegido, prometo ser un Presidente para todo el Parlamento y todos sus diputados.
Si sus Señorías me eligen hoy, lo consideraría la cima de mi carrera política. Toda mi energía, todo mi empeño y todo mi entusiasmo irán encauzados a velar por que éste sea un Parlamento del que podamos estar orgullosos.
Antes incluso de que se emitan los votos en esta elección, ya sabemos el ganador. El ganador es el Parlamento Europeo, porque, como ha dicho acertadamente Pat Cox, hemos celebrado una elección transparente, interesante, reñida, pero imparcial, lo que ha de dar por fuerza mayor relieve a esta institución y mejorar su reputación, cosa, francamente, muy necesaria. Las elecciones europeas de 1999, el Eurobarómetro y otros sondeos de opinión demuestran que esta institución tiene un problema de reputación. Con la Convención, la ampliación y las elecciones europeas de 2004, afrontamos imperativos muy apremiantes.
Ahora todos los diputados a este Parlamento tienen la oportunidad, en votación secreta, de votar a favor de la persona que, en su opinión, puede guiarnos mejor por esa fase decisiva.
Llevo 17 años de diputado a este Parlamento. He tenido el honor de ser su Vicepresidente en 12 de ellos. En ese tiempo he demostrado mi determinación de trabajar en pro del Parlamento y de todos sus diputados. Como ponente sobre los Tratados de Maastricht y Amsterdam, negocié con los jefes de Gobierno con vistas a lograr la codecisión para este Parlamento. Como uno de los representantes del Parlamento en la COSAC, trabajé para convencer a los parlamentos nacionales de la importancia del método de la convención para la próxima reforma de los Tratados. Como Vicepresidente del Parlamento, he procurado modernizar y mejorar nuestros métodos de trabajo.
Soy profundamente consciente de que todo lo que he logrado en este Parlamento se ha debido a la colaboración con colegas de todo el espectro político. He luchado por lo que me parece justo y lo he hecho a veces contra los intereses de mi propio Grupo político y a veces contra los intereses incluso de mi propio país.
Si soy elegido Presidente, me comprometo a luchar por lo que este Parlamento necesita, que es lo siguiente: en primer lugar, un papel más determinante en la elección del Presidente de la Comisión Europea; en segundo lugar, la codecisión para toda la legislación; en tercer lugar, el fin de la distinción artificial en un presupuesto entre gastos obligatorios y no obligatorios; en cuarto lugar, velar por que en esta Asamblea estemos preparados para la ampliación.
Todos sabemos que en los próximos meses y años la Unión Europea afrontará muchas cuestiones delicadas. Mi tarea como Presidente sería la de velar por que en este momento decisivo no sólo se oiga la voz del Parlamento, sino que, además, se la ponga en práctica en relación con esas cuestiones. Este Pleno es el escaparate del Parlamento ante el mundo. Debe ser el lugar en el que el mundo exterior pueda identificar los puntos reales de controversia entre nosotros, por una parte, y, por otra, entre la Comisión, el Consejo y nosotros. Sin embargo, francamente, como abordamos tantos asuntos -unos 35 en cada uno de los períodos parciales de sesiones de cuatro días- y por la estructura de nuestros debates y el tiempo que pasamos votando, a veces la relevancia de lo que hacemos en esta Asamblea no resulta clara al mundo exterior. Necesitamos, como Parlamento, resolver más cuestiones en las comisiones y reformar la estructura de nuestros debates y la forma como votamos. Debemos facilitar a nuestras comisiones y ponentes los recursos jurídicos y técnicos necesarios para que lleguemos a estar a la altura del Consejo como colegislador.
En una palabra, quiero que este Parlamento llegue a ser una verdadera Asamblea de debate: un Parlamento en el que el público en general pueda escuchar debates vivos sobre opciones políticas reales y en el que todos los diputados tengan la sensación de que tienen la oportunidad de participar.
Estoy profundamente convencido de que los diputados a este Parlamento desempeñan una tarea excelente con nuestras funciones legislativas, presupuestaría y de control. Pero ningún parlamento puede trabajar en la obscuridad. Reviste importancia decisiva que volvamos a conectar con los ciudadanos para que podamos estar a la altura de nuestra pretensión de ser la voz de los ciudadanos en la adopción de decisiones de la UE."@es12
"Arvoisa puhemies, hyvät kollegat, en pyydä anteeksi sitä, että aloitan puheenvuoroni kiittämällä paikkansa jättävää puhemiestä, jäsen Fontainea, hänen puhemiehenä tekemästään työstä. Hän johti terrorisminvastaista taistelua jo kauan ennen 11. syyskuuta. On hänelle kunniaksi, että hän teki ne aloitteet silloin.
30 kuukautta on lyhyt aika. Uudistus on mahdollinen vain, jos puhemiehellä on kaikkien parlamentin jäsenten tuki. Me tarvitsemme koko parlamentin puhemiehen.
Urani parlamentissa, ja toivon teidän olevan samaa mieltä, osoittaa, että olisin laaja-alainen puhemies. Olen jo sitoutunut muodostamaan kabinetin, joka olisi tasapainoinen sukupuolen, kansallisuuden ja poliittisen puolueen osalta. Haluaisin joukkueen, joka muodostuu kaikista lahjakkuuksista oikealta tai vasemmalta, suuresta tai pienestä ryhmästä, keskikokoisesta ryhmästä tai sitoutumattomista. Jos tulen valituksi, lupaan olla koko parlamentin ja kaikkien sen jäsenten puhemies.
Jos valitsette minut tänään, pitäisin sitä poliittisen urani huipentumana. Koko tarmoni, koko sitoutuneisuuteni ja koko intoni olisi kanavoitu varmistamaan, että tämä on parlamentti, josta me voimme olla ylpeitä.
Ennen kuin tässä vaalissa on edes annettu yhtään ääntä, me tiedämme jo voittajan. Voittaja on Euroopan parlamentti, koska meillä on ollut avoin vaali, kuten Pat Cox on oikein sanonut, kilpailu on ollut kovaa mutta reilua. Se voi ainoastaan auttaa nostamaan tämän toimielimen profiilia ja parantamaan sen imagoa – mikä on suoraan sanoen kovasti tarpeen. Vuoden 1999 Euroopan parlamentin vaalit, Eurobarometri ja muut mielipidetutkimukset osoittavat kaikki, että tällä toimielimellä on imago-ongelma. Valmistelukunnan, laajentumisen ja vuoden 2004 Euroopan parlamentin vaalien myötä meillä on edessämme valtavia haasteita.
Jokaisella parlamentin jäsenellä on nyt mahdollisuus äänestää salaisessa äänestyksessä sitä henkilöä, jonka uskoo voivan parhaiten ohjata meidät tämän elintärkeän vaiheen läpi.
Olen ollut tämän parlamentin jäsen 17 vuotta. Minulla on ollut kunnia toimia sen varapuhemiehenä 12 vuoden ajan. Sinä aikana todistin päättäväisyyteni työskennellä parlamentin ja kaikkien sen jäsenten hyväksi. Maastrichtin ja Amsterdamin sopimusten esittelijänä neuvottelin hallitusten päämiesten kanssa varmistaakseni parlamentille yhteispäätösoikeuden. Yhtenä parlamentin edustajana COSACissa tein työtä vakuuttaakseni kansalliset parlamentit siitä, kuinka tärkeä valmistelukuntaan perustuva menettelytapa on seuraavalle perussopimusten uudistamiselle. Parlamentin varapuhemiehenä olen pyrkinyt nykyaikaistamaan ja parantamaan työskentelymenetelmiämme.
Olen erittäin tietoinen siitä seikasta, että kaikki, mitä olen saavuttanut parlamentissa, on saavutettu työskentelemällä yhdessä kaikkia poliittisia ryhmiä edustavien kollegoiden kanssa. Olen taistellut sen puolesta, minkä uskon olevan oikein, ja tehnyt sen joskus oman poliittisen ryhmäni ja joskus jopa oman maani etujen vastaisesti.
Jos minut valitaan puhemieheksi, lupaan taistella sen puolesta, mitä parlamentti tarvitsee. Siihen kuuluu ensinnäkin entistä keskeisempi rooli Euroopan yhteisöjen komission seuraavaa puheenjohtajaa valittaessa, toiseksi yhteispäätösoikeus kaikessa lainsäädännössä, kolmanneksi pakollisten ja ei-pakollisten menojen keinotekoisen erottelun lopettaminen talousarviossa ja neljänneksi sen varmistaminen, että me täällä parlamentissa olemme valmiita laajentumiseen.
Me kaikki tiedämme, että Euroopan unionilla on tulevina kuukausina ja vuosina edessään monia arkaluonteisia kysymyksiä. Minun tehtäväni puhemiehenä olisi varmistaa, että sen lisäksi, että tänä elintärkeänä aikana parlamentin ääntä kuullaan, sen mielipiteen perusteella myös toimitaan näissä kysymyksissä. Tämä täysistuntosali on parlamentin näyteikkuna maailmaan. Sen pitäisi olla paikka, missä ulkomaailma voi havaita todelliset kiistakohdat parlamentin jäsenten välillä sekä meidän, komission ja neuvoston välillä. Kuitenkaan suoraan sanoen käsittelemiemme asioiden suuren määrän – noin 35 jokaisessa nelipäiväisessä istunnossa – sekä keskustelujemme rakenteen ja äänestämiseen käyttämämme ajan vuoksi ulkomaailma ei kuitenkaan toisinaan ymmärrä täällä istuntosalissa tekemämme työn merkitystä. Meidän on parlamenttina ratkaistava enemmän asioita valiokunnassa ja uudistettava sekä keskustelujemme rakennetta että äänestystapaamme. Meidän on annettava valiokunnillemme ja esittelijöillemme tarvittavat tekniset ja oikeudelliset voimavarat, jotta meistä voi tulla todella tasavertainen lainsäätäjä neuvoston kanssa.
Lyhyesti sanottuna haluan, että tästä parlamentista tulee todella keskusteleva istuntosali – parlamentti, jossa kansalaiset voivat kuulla vilkkaita keskusteluja todellisista poliittisista vaihtoehdoista ja jossa jokainen jäsen tuntee, että hänellä on mahdollisuus osallistua.
Uskon vakaasti, että parlamentin jäsenet tekevät erinomaista työtä toteuttaessaan lainsäädännöllisiä, talousarviota ja valvontaa koskevia tehtäviämme. Mutta mikään parlamentti ei voi toimia pimeässä. On elintärkeää, että luomme uuden yhteyden kansalaisiin, jotta voimme todellakin olla väitteemme mukaisesti kansalaisten ääni EU:n päätöksenteossa."@fi5
"Monsieur le Président, chers collègues, je ne m'excuserai pas de commencer mon intervention en remerciant la présidente sortante, Mme Fontaine, pour le travail qu'elle a accompli en tant que présidente. Elle a mené la lutte contre le terrorisme bien avant le 11 septembre. Il est à son honneur d'avoir pris de telles initiatives à ce moment.
Trente mois n'offrent qu'un bref délai. La réforme ne serait possible que si le président dispose du soutien de tous les membres de l'Assemblée. Nous avons besoin d'un président de l'ensemble du Parlement.
J'espère que vous conviendrez que mes états de service au sein de cette Assemblée démontrent que je serais un président pour tous. Je me suis déjà engagé à constituer un cabinet équilibré en termes de genre, de nationalité et d'appartenance politique. Je désire former une équipe regroupant tous les talents présents, qu'ils soient de droite ou de gauche, qu'ils proviennent d'un petit ou d'un grand groupe, d'un groupe de taille moyenne ou d'aucun groupe. Si je suis élu, je m'engage à être le président de l'ensemble du Parlement et de l'ensemble de ses membres.
Si vous m'élisez aujourd'hui, je le considérerai comme le sommet de ma carrière politique. Je focaliserais toute mon énergie, tout mon engagement et tout mon enthousiasme en vue de garantir que nous puissions être fiers de ce Parlement.
Avant même que le moindre vote ne soit exprimé dans cette élection, nous en connaissons déjà le vainqueur. Le vainqueur est le Parlement européen car, comme l'a très bien dit Pat Cox, il s'est agi d'une élection ouverte, d'une lutte âpre mais loyale. Cela ne peut que contribuer à la réputation et à l'image de cette institution, une chose qui - soyons francs - est bien nécessaire. Les élections européennes de 1999, les sondages Eurobaromètre et d'autres enquêtes d'opinion montrent tous que cette institution souffre d'un problème d'image. Avec la Convention, l'élargissement et les élections européennes de 2004, nous sommes confrontés à des défis gigantesques.
Chaque membre de ce Parlement dispose à présent de la possibilité de voter, par bulletin secret, pour la personne qu'il juge la mieux à même de nous guider dans cette phase cruciale.
Je suis membre de ce Parlement depuis 17 ans. J'ai eu l'honneur d'en être vice-président pendant 12 ans. Au cours de cette période, j'ai fait preuve de ma détermination à travailler pour le Parlement et pour l'ensemble de ses membres. En tant que rapporteur pour les traités de Maastricht et d'Amsterdam, j'ai négocié avec les chefs d'État et de gouvernement afin d'obtenir la codécision pour ce Parlement. Ayant été l'un des représentants du Parlement pour la COSAC, je me suis attelé à convaincre les parlements nationaux de l'importance que revêtait la méthode de la convention pour la prochaine réforme des Traités. En tant que vice-président de notre institution, j'ai tenté de moderniser et d'améliorer nos méthodes de travail.
J'ai profondément conscience du fait que tout ce que j'ai obtenu au sein de ce Parlement l'a été par le biais d'un travail avec mes collègues, quelle que soit leur place sur l'échiquier politique. Je me suis battu pour ce que je crois être juste et je l'ai parfois fait au détriment des intérêts de mon groupe - parfois même au détriment des intérêts de mon pays.
Si je suis élu président, je m'engage à lutter pour répondre aux besoins de ce Parlement. Cela comprend, primo, un rôle plus important dans l'élection du prochain président de la Commission européenne ; secundo, la codécision pour tous les actes législatifs ; tertio, la fin de la distinction budgétaire artificielle qui est faite entre les dépenses obligatoires et celles qui ne le sont pas ; quarto, veiller à ce que nous, au sein de cette Assemblée, soyons prêts pour l'élargissement.
Nous savons tous que l'Union européenne fera face à de nombreux dossiers sensibles dans les mois et les années à venir. En tant que président, ma tâche serait de veiller à ce que, en cette heure vitale, la voix du Parlement soit non seulement entendue mais aussi suivie sur ces questions. Cette Assemblée plénière est la vitrine du Parlement sur le monde. Elle devrait être l'endroit dans lequel le monde extérieur peut identifier les véritables dissensions qui nous séparent les uns des autres ou nous séparent de la Commission et du Conseil. À franchement parler pourtant, le fait que nous traitions d'un si grand nombre de sujets - environ 35 en quatre jours de session -, la structure de nos débats et le temps que nous passons à voter masquent parfois la pertinence de notre action aux yeux du monde extérieur. En tant que Parlement, nous devons résoudre davantage de dossiers en commission et réformer tant la structure de nos débats que notre mode de scrutin. Nous devons offrir à nos commissions et à nos rapporteurs les ressources techniques et juridiques qui nous permettent de devenir véritablement l'égal du Conseil dans le domaine de la colégislation.
En bref, je veux que ce Parlement devienne une véritable enceinte de débat - un Parlement où le grand public puisse entendre des débats animés et au sein duquel chaque député sente qu'il a la possibilité de participer.
Je suis fermement convaincu que les membres de ce Parlement font de l'excellent travail dans l'exercice de leurs fonctions législatives, budgétaires et de contrôle. Mais aucun parlement ne peut travailler dans l'obscurité. Il est essentiel que nous rétablissions le contact avec les citoyens afin de pouvoir réellement prétendre à être la voix des citoyens dans le processus décisionnel communautaire."@fr6
"Signor Presidente, onorevoli colleghi, non mi scuso per il fatto d’iniziare il mio intervento ringraziando la Presidente uscente, la onorevole Nicole Fontaine, per il lavoro svolto in veste di Presidente. Ha condotto la lotta contro il terrorismo molto prima dell’11 settembre ed è un suo merito aver preso quelle iniziative all’epoca.
Trenta mesi sono pochi. La riforma sarà possibile unicamente se il Presidente avrà l’appoggio di tutti i membri di questa Assemblea. Occorre un Presidente per tutto il Parlamento.
Il mio lavoro in Parlamento dimostra che sarei un Presidente onnicomprensivo. Mi sono già impegnato a formare un gabinetto equilibrato in termini di genere, nazionalità e partito politico. Vorrei una squadra composta da talenti provenienti da destra o sinistra, da gruppi piccoli o grandi, medi o dai non iscritti. Se sarò eletto mi impegno a essere il Presidente di tutto il Parlamento e di tutti i suoi deputati.
Se oggi sarò eletto lo riterrò il culmine della mia carriera politica. Tutta la mia energia, tutto il mio impegno e tutto il mio entusiasmo saranno canalizzati verso l’obiettivo di garantire che questo sia un Parlamento di cui essere fieri.
Per quanto riguarda questa elezione, sappiamo chi è il vincitore ancor prima che un solo voto sia espresso. Il vincitore è il Parlamento europeo perché, come giustamente ha detto l’onorevole Pat Cox, abbiamo avuto una campagna elettorale aperta, disputata vivacemente ma lealmente e questo non fa altro che mettere in rilievo e migliorare l’immagine di questa Istituzione – e di questo sinceramente vi è un gran bisogno. Le elezioni europee del 1999, l’Eurobarometro e altri sondaggi d’opinione mettono in luce il problema d’immagine di quest’Istituzione. Con la Convenzione, l’ampliamento e le elezioni europee del 2004 abbiamo innanzi a noi enormi sfide da affrontare
Ogni deputato di questa Assemblea ha adesso la possibilità, con scrutinio segreto, di votare per la persona che ritiene meglio in grado di guidarci attraverso questa fase fondamentale.
Sono deputato di questo Parlamento da 17 anni e ho l’onore di esserne vicepresidente da 12. In questo periodo ho dimostrato la mia determinazione nell’operare a favore del Parlamento e dei suoi deputati. In qualità di relatore sui Trattati di Amsterdam e di Maastricht, ho negoziato con i Capi di governo per garantire la codecisione con il Parlamento. In qualità di uno dei rappresentanti del Parlamento alla COSAC, mi sono adoprato per convincere i parlamenti nazionali dell’importanza del metodo della Convenzione per la prossima riforma dei Trattati. In veste di vicepresidente del Parlamento ho cercato di modernizzare e migliorare i nostri metodi di lavoro.
Sono senz’altro consapevole del fatto che quanto ho conseguito in Parlamento l’ho conseguito grazie alla collaborazione con i colleghi di tutte le forze politiche. Ho lottato per ciò che ritenevo giusto, talvolta anche contro gli interessi del mio stesso gruppo politico e addirittura talvolta contro gli interessi del mio stesso paese.
Se sarò eletto Presidente, mi impegno a lottare per ciò di cui questo Parlamento ha bisogno, vale a dire: primo, un ruolo più preponderante nelle elezioni del prossimo Presidente della Commissione europea; secondo, la codecisione per ogni atto legislativo; terzo, la cessazione della distinzione artificiale nel bilancio fra spese obbligatorie e non obbligatorie; quarto, garantire che questa nostra Assemblea sia pronta per l’ampliamento.
E’ noto a tutti noi che nei prossimi mesi e anni l’Unione europea dovrà affrontare questioni molto delicate. Il mio compito in qualità di Presidente sarà di garantire che in quella congiuntura fondamentale la voce del Parlamento sia ascoltata e tenuta in considerazione al momento di agire su tali questioni. Le sedute plenarie costituiscono la vetrina del Parlamento sul mondo. Dovrebbero essere il luogo in cui il mondo esterno possa identificare i vari punti di contenzioso sia al nostro interno, sia fra noi, Commissione e Consiglio. Eppure, con tutta sincerità, bisogna dire che essendo innumerevoli le questioni da noi trattate - circa 35 ogni tornata di quattro giorni – e a causa della struttura delle nostre discussioni e della quantità di tempo utilizzata nei turni di votazione, l’incidenza di quanto facciamo in quest’Aula talvolta è oscura per il mondo esterno. Dobbiamo, in quanto Parlamento, risolvere un numero maggiore di questioni in sede di commissione parlamentare e dobbiamo riformare sia la struttura delle nostre discussioni, sia la metodologia di votazione. Dobbiamo fornire alle nostre commissioni e ai relatori le risorse tecniche e giuridiche necessarie per assurgere effettivamente allo stesso rango del Consiglio in qualità di colegislatori.
In breve, desidero che questo Parlamento diventi un’autentica Aula di discussione, un Parlamento in cui il pubblico possa ascoltare dal vivo i dibattiti sulle reali scelte politiche e dove ogni deputato sia consapevole di avere l’opportunità di partecipare.
Ritengo che i deputati di questo Parlamento compiano veramente un eccellente lavoro nello svolgimento delle funzioni legislative, di bilancio e di controllo. Tuttavia, nessun Parlamento può lavorare al buio. E’ necessario ristabilire i rapporti con i cittadini così da potere essere effettivamente ciò che sosteniamo, vale a dire la voce dei cittadini nel processo decisionale dell’Unione europea."@it9
"Mr President, colleagues, I make no apology for beginning my contribution by thanking the outgoing President, Mrs Fontaine, for the work that she did as President. She led the fight against terrorism long before 11 September. It is to her credit that she took those initiatives at that time.
Thirty months is a short time. Reform will only be possible if the President has the support of all Members across the whole House. We need a President for all of Parliament.
My record in this House, I hope you will agree, demonstrates that I would be an inclusive President. I have already committed myself to having a cabinet that would be balanced in terms of gender, nationality and political party. I would want a team of all the talents from right or left, big group or small group, medium-size or no group. If elected I pledge to be a President for the whole Parliament and all its Members.
If you elect me today I would see this as the pinnacle of my political career. All my energy, all my commitment and all my enthusiasm would be channelled into ensuring that this is a Parliament of which we can be proud.
Before a vote is even cast in this election, we already know the winner. The winner is the European Parliament because, as Pat Cox has rightly said, we have had an open election, keenly, but fairly contested. That can only help to raise the profile and to improve the image of this institution – something which frankly is very necessary. The 1999 European elections, Eurobarometer and other opinion polls all demonstrate that this institution has an image problem. With the Convention, enlargement and the 2004 European elections, we face enormous challenges.
Every Member of this Parliament now has the opportunity, in a secret ballot, to vote for the person they believe can best guide us through this vital phase.
I have been a Member of this Parliament for 17 years. I have had the honour of being its Vice-President for 12 of them. In that time I proved my determination to work for Parliament and for all its Members. As rapporteur on the Maastricht and Amsterdam Treaties, I negotiated with heads of government to secure codecision for this Parliament. As one of Parliament's representatives on COSAC, I worked to convince national parliaments of the importance of the convention method for the next reform of the Treaties. As Vice-President of Parliament I have sought to modernise and improve our working methods.
I am deeply conscious of the fact that everything I have achieved in this Parliament has been achieved through working with colleagues across the political spectrum. I have fought for what I believe to be right, and I have done that, sometimes, against the interests of my own political group and sometimes even against the interests of my own country.
If elected President, I pledge to fight for what this Parliament needs. That includes: firstly, a stronger role in electing the next President of the European Commission; second, codecision for all legislation; third, an end to the artificial distinction in the budget between compulsory and non-compulsory expenditure; fourth, ensuring that we, in this House, are ready for enlargement.
We all know that the European Union faces many sensitive issues in the coming months and years. My task as President would be to ensure that at this vital time Parliament's voice is not only heard but acted upon on these issues. This plenary is Parliament's shop window to the world. It should be the place where the outside world can identify the real points of controversy between ourselves, and between ourselves, the Commission and the Council. Yet, frankly, because we deal with so many items – about 35 every four-day part-session – and because of the structure of our debates and the amount of time we spend voting, the relevance of what we do in this Chamber is sometimes obscured to the outside world. We need, as a Parliament, to resolve more issues in committee and reform both the structure of our debates and the way we vote. We need to provide our committees and rapporteurs with the necessary technical and legal resources to allow us to become a genuine equal to the Council as a co-legislator.
In short, I want this Parliament to become a real debating Chamber – a Parliament where the general public can hear lively debates over real political choices and one where every Member feels that they have the opportunity to participate.
I strongly believe that Members of this Parliament do an excellent job carrying out our legislative, budgetary and control functions. But no parliament can work in the dark. It is vital that we reconnect with the citizens so that we really can live up to our claim to be the voice of the people in EU decision-making."@lv10
"Mijnheer de Voorzitter, collega’s, ik ben zo vrij om mijn bijdrage te beginnen met een woord van dank aan de vertrekkend Voorzitter, mevrouw Fontaine, voor al het werk dat zij heeft verricht. Al lang voor 11 september heeft zij de leiding op zich genomen van de strijd tegen het terrorisme. De initiatieven die toentertijd zijn ondernomen kunnen op haar conto worden bijgeschreven.
Dertig maanden is een lange tijd. Hervormingen zijn alleen mogelijk als die de steun genieten van het voltallige Parlement. Wij hebben een Voorzitter nodig voor het gehele Parlement.
Uit mijn geloofsbrieven blijkt - ik hoop dat u het met mij eens bent - dat ik geschikt ben voor de functie van Voorzitter. Ik heb mezelf reeds voorgenomen ervoor te zorgen dat in het kabinet van de Voorzitter de verhouding tussen het aantal vrouwen en mannen, tussen nationaliteiten en politieke gezindten in balans is. Mijn voorkeur gaat uit naar een team waarin alle talenten zijn gebundeld, of ze nu van links of rechts, van grote, middelgrote of kleine fracties, of uit het gezelschap van de niet-ingeschrevenen afkomstig zijn. Als ik word gekozen, beloof ik een Voorzitter te zijn voor het hele Parlement en al zijn afgevaardigden.
Als u mij vandaag kiest, beschouw ik dat als het hoogtepunt van mijn carrière. Ik zal met al mijn energie, met heel mijn inzet en enthousiasme proberen een Parlement op te bouwen waar wij trots op kunnen zijn.
Voordat ook maar één stem is uitgebracht, weten wij al wie de winnaar is. Dat is het Europees Parlement, zoals Pat Cox terecht heeft opgemerkt. Het waren open verkiezingen, hard maar eerlijk. Ze kunnen een bijdrage leveren aan een verbetering van de uitstraling en het imago van deze instelling, en om eerlijk te zijn is dat hard nodig. De Europese verkiezingen van 1999, de Eurobarometer en andere opiniepeilingen tonen aan dat deze instelling worstelt met een imagoprobleem. Met de Conventie, de uitbreiding en de Europese verkiezingen van 2004 voor de deur, zien wij ons gesteld voor enorme uitdagingen.
Elk parlementslid heeft nu de kans, in een geheime stemming, op de kandidaat te stemmen waarvan hij of zij vindt dat die ons het best door deze cruciale fase kan loodsen.
Ik ben al 17 jaar lid van dit Parlement en daarvan heb ik 12 jaar de eer gehad het ondervoorzitterschap te mogen bekleden. In die periode heb ik mij vol overgave ingezet voor het Parlement en voor al zijn afgevaardigden. Als rapporteur voor het Verdrag van Maastricht en het Verdrag van Amsterdam heb ik in de onderhandelingen met regeringsleiders ervoor gezorgd dat het medebeslissingsrecht van het Parlement werd gerespecteerd. Als een van de vertegenwoordigers van het Parlement in COSAC heb ik mijn best gedaan de nationale parlementen te overtuigen van het belang van de conventiemethode voor de volgende hervorming van de Verdragen. Als ondervoorzitter van het Parlement heb ik gestreefd naar optimalisering en modernisering van onze werkmethoden.
Ik ben mij er terdege van bewust dat alles wat in dit Parlement is bereikt tot stand is gekomen dankzij de samenwerking met de collega’s uit het gehele politieke spectrum. Ik heb gestreden voor zaken die ik belangrijk achtte, ook als die in tegenspraak waren met de politieke lijn van mijn eigen fractie of zelfs met de belangen van mijn eigen land.
Als ik tot Voorzitter word gekozen zal ik strijden voor de belangen van dit Parlement. Daartoe behoort volgens mij ten eerste een sterkere rol in de verkiezing van de volgende voorzitter van de Europese Commissie, ten tweede medebeslissing in alle wetgevende zaken, ten derde beëindiging van het kunstmatige onderscheid in de begroting tussen verplichte en niet-verplichte uitgaven, en ten vierde de zekerheid dat wij in dit Parlement gereed zijn voor de uitbreiding.
Iedereen weet dat de Europese Unie de komende maanden en jaren een groot aantal netelige kwesties tegemoet kan zien. De Voorzitter dient ervoor te zorgen dat op cruciale momenten de stem van het Parlement wordt gehoord en daarnaar wordt gehandeld. De plenaire vergadering van het Parlement is onze etalage naar de buitenwereld, de plaats waar men kennis kan nemen van de discussiepunten in het Parlement zelf en de discussiepunten tussen het Parlement en de Commissie en de Raad. Soms lijkt het wel of de relevantie van ons werk de buitenwereld ontgaat. De oorzaak is gelegen in de vele kwesties waar wij ons over buigen - ongeveer 35, verdeeld over vier dagen - in de structuur van de debatten en in de duur van de stemmingsprocedure. Het is in ons belang meer vraagstukken door de commissies te laten oplossen. Daarnaast moeten wij de structuur van onze debatten en de stemmingsprocedure hervormen. Ook moeten wij onze commissies en rapporteurs voorzien van de nodige technische en juridische hulpbronnen. Daarmee scheppen wij de voorwaarden waaronder wij in wetgevende aangelegenheden op echte voet van gelijkheid kunnen staan met de Raad.
Kortom, ik wil dat dit Parlement het toneel wordt van echte debatten. Ik wil dat de bezoekers op de publieke tribune getuige kunnen zijn van levendige discussies over belangrijke politieke vraagstukken. Elke afgevaardigde moet het gevoel hebben dat hij of zij hieraan deel kan nemen.
Ik ben ervan overtuigd dat de leden van het Parlement uitstekend werk verrichten bij de uitvoering van de wetgevende, budgettaire en controletaken. Geen enkel parlement kan echter functioneren als het niet weet wat onder de bevolking leeft. Het is dan ook van vitaal belang dat wij de aansluiting met de burgers hervinden, zodat wij met recht kunnen blijven beweren de stem van de Europese burger te vertolken bij de Europese besluitvorming."@nl2
"Senhor Presidente, caros colegas, não estranhem que inicie a minha intervenção agradecendo à nossa Presidente cessante, a senhora deputada Fontaine, o seu trabalho como Presidente. Liderou a luta contra o terrorismo muito antes do 11 de Setembro, e teve o mérito de tomar essas iniciativas nessa altura.
Trinta meses é pouco tempo, e a reforma só será possível se o presidente tiver o apoio dos deputados de toda a assembleia. Precisamos de um Presidente que o seja de todo o Parlamento.
Os meus antecedentes nesta assembleia, e espero que concordem comigo neste ponto, demonstram que serei um Presidente inclusivo. Já me comprometi a ter um gabinete equilibrado, em termos de sexo, nacionalidade e partidos políticos. Gostaria de recrutar para a minha equipa todos os talentos de direita e de esquerda, dos grandes e dos pequenos grupos, dos grupos de tamanho médio ou de nenhum grupo. Se for eleito, prometo que serei um Presidente para todo o Parlamento e todos os deputados.
Se me elegerem hoje, considerarei que cheguei ao topo da minha carreira política. Canalizarei toda a minha energia, todo o meu empenho e todo o meu entusiasmo para garantir que nos possamos orgulhar deste nosso Parlamento.
Antes de deitarmos o nosso voto na urna nestas eleições, sabemos já quem é o vencedor. O vencedor é o Parlamento Europeu, pois, como muito bem o disse Pat Cox, tivemos uma eleição aberta, dura, mas lealmente disputada, o que só pode dar mais visibilidade e melhorar a imagem desta Instituição, algo que, digamo-lo com franqueza, é muito necessário. As eleições europeias de 1999, o Eurobarómetro e outras sondagens demonstram que esta Instituição tem um problema de imagem. Com a Convenção, o alargamento e as eleições europeias de 2004, confrontamo-nos com enormes desafios.
Todos os deputados a este Parlamento têm agora oportunidade de votar por voto secreto na pessoa que lhes parece ser a mais indicada para nos guiar nesta fase crítica.
Sou deputado a este Parlamento há 17 anos, e tive a honra de ser vice-presidente durante 12 anos. Ao longo desse tempo, dei provas da minha determinação de trabalhar em prol do Parlamento e de todos os seus deputados. Na minha qualidade de relator para os Tratados de Maastricht e Amesterdão, negociei com os chefes de Governo a obtenção de poderes de co-decisão para o Parlamento. Na qualidade de um dos representantes do Parlamento ao COSAC, esforcei-me por convencer os parlamentos nacionais da importância do método da convenção para a próxima reforma dos Tratados. Na minha qualidade de vice-presidente do Parlamento, procurei modernizar e melhorar os nossos métodos de trabalho.
Estou plenamente consciente do facto de que todas as minhas realizações no Parlamento foram alcançadas através da colaboração com os meus colegas de todo o espectro político. Lutei por aquilo que me parece justo e, ao fazê-lo, fui por vezes contra os interesses do meu grupo político e por vezes também contra os interesses do meu país.
Se for eleito Presidente, comprometo-me a lutar por aquilo de que o Parlamento necessita, a saber: em primeiro lugar, uma intervenção mais decisiva na eleição do próximo Presidente da Comissão Europeia; em segundo lugar, a co-decisão para toda a legislação; em terceiro lugar, o fim da distinção artificial feita no orçamento entre despesas obrigatórias e não obrigatórias; em quarto lugar, garantir que nós, aqui nesta assembleia, estejamos preparados para o alargamento.
Sabemos todos que, nos próximos meses e anos, a União Europeia terá de enfrentar muitas questões sensíveis. A minha tarefa como Presidente consistirá em garantir que, neste momento tão importante, não só a voz do Parlamento se faça ouvir, como também os pontos de vista do Parlamento sejam respeitados na prática. O Parlamento deve ser o local onde o mundo exterior pode identificar as questões verdadeiramente controversas, não só para nós, como também entre o Parlamento, a Comissão e o Conselho. No entanto, e para falar com franqueza, atendendo a que debatemos tantas questões (cerca de 35 em cada sessão de quatro dias), e devido à estrutura dos debates e ao tempo que gastamos a votar, a relevância do nosso trabalho neste hemiciclo nem sempre é evidente para o mundo exterior. Precisamos, como Parlamento, de resolver mais questões em comissão e de reformar tanto a estrutura dos nossos debates como a forma como votamos. Temos de disponibilizar às nossas comissões e aos nossos relatores os necessários recursos técnicos e jurídicos, para que o Parlamento possa desempenhar funções de co-legislador em pé de verdadeira igualdade com o Conselho.
Em suma, quero que este Parlamento seja uma verdadeira assembleia de debate, um hemiciclo onde o grande público possa assistir a debates animados sobre as verdadeiras opções políticas e onde todos os deputados sintam que têm oportunidade de participar.
Estou convicto de que os deputados a este Parlamento fazem um excelente trabalho no desempenho das suas funções legislativas, orçamentais e de fiscalização. Mas um parlamento não pode trabalhar na obscuridade. É importantíssimo que restabeleçamos a ligação com os cidadãos, para que possamos estar à altura da tarefa que nos atribuímos, que é a de ser a voz do povo no processo de decisão da UE."@pt11
"Herr talman, kolleger! Jag ber inte om ursäkt för att jag inleder med att tacka den avgående talmannen, Nicole Fontaine, för det arbete som hon utfört i egenskap av talman. Hon ledde kampen mot terrorism långt före den 11 september. Hon skall berömmas för att hon tog dessa initiativ vid den tidpunkten.
30 månader är en kort tid. Det kommer bara att bli möjligt att genomföra reformer om talmannen stöds av alla ledamöter över hela kammaren. Vi behöver en talman som arbetar för hela parlamentet.
Mitt förflutna i denna kammare – vilket jag hoppas att ni håller med om – visar att jag skulle vara en allomfattande talman. Jag har redan åtagit mig att skapa ett kabinett som skulle vara balanserat när det gäller könstillhörighet, nationalitet och politisk färg. Jag vill ha en grupp som innefattar alla färdigheter från höger till vänster, stora grupper eller små grupper, medelstora grupper eller ingen grupp. Om jag skulle bli vald lovar jag att bli en talman för hela parlamentet och alla dess ledamöter.
Om ni väljer mig i dag, kommer jag att se det som toppen på min politiska karriär. All min energi, allt mitt engagemang och all min entusiasm skulle kanaliseras för att se till att detta blir ett parlament som vi kan vara stolta över.
Vi vet vem som blir segrare i detta val innan ens en enda röst har avgetts. Segraren är Europaparlamentet, eftersom – som Pat Cox helt riktigt sade – vi har haft ett öppet val, där kandidaterna har varit ivriga att få segra, men där allt gått rättvist till. Detta kan bara hjälpa till med att slipa profilen och förbättra bilden av denna institution – någonting som, uppriktigt sagt, är mycket viktigt. 1999 års Europaval, Eurobarometern och andra opinionsmätningar visar alla att denna institution har problem med sin framtoning. I och med konventet, utvidgningen och 2004 års Europaval, står vi inför enorma utmaningar.
Alla parlamentsledamöter har nu möjlighet att, i en sluten omröstning, rösta på den person de anser vara bäst på att lotsa oss genom denna viktiga fas.
Jag har varit ledamot i detta parlament i 17 år. Jag har haft äran att vara dess vice talman under tolv av dessa år. Under denna tid har jag visat min beslutsamhet att arbeta för parlamentet och alla dessa ledamöter. Som föredragande om Maastricht- och Amsterdamfördragen, förhandlade jag med regeringscheferna för att säkra medbeslutande för detta parlament. Som en av parlamentets företrädare i Cosac, arbetade jag för att övertyga nationella parlament om betydelsen av konventmetoden för nästa reformering av fördragen. Som vice talman i parlamentet har jag försökt att modernisera och förbättra våra arbetsmetoder.
Jag är mycket medveten om att allt som jag har åstadkommit i detta parlament har skett genom samarbete med kolleger över hela det politiska spektrumet. Jag har kämpat för det som jag tycker är rätt, och i bland har jag gjort det stick i stäv mot min grupps intressen, och i bland t.o.m. tvärtemot mitt hemlands intressen.
Om jag blir vald till talman, lovar jag att kämpa för parlamentets intressen. Detta omfattar: För det första, en starkare roll i samband med valet till nästa ordförande i Europeiska kommissionen; för det andra, medbeslutande i alla lagstiftningsärenden; för det tredje, ett slut på den konstgjorda åtskillnaden i budgeten mellan obligatoriska och icke-obligatoriska utgifter; för det fjärde, att se till att vi, i denna kammare, är redo för utvidgning.
Vi känner alla till att Europeiska unionen står inför många känsliga frågor under de kommande månaderna och åren. Min uppgift som talman skall vara att, vid denna avgörande tidpunkt, se till att parlamentets röst inte bara hörs utan följs i samband med dessa frågor. Denna kammare är parlamentets skyltfönster mot världen. Den bör vara platsen där världen utanför kan fastställa de verkligt stridbara frågorna mellan oss och mellan oss, kommissionen och rådet. Men, uppriktigt sagt, på grund av att vi behandlar så många frågor – omkring 35 under varje sammanträdesperiod på fyra dagar – och på grund av våra debatters struktur och den tid som används till omröstning, framstår ibland relevansen av det vi gör i denna kammare inte så glasklart för världen utanför. I egenskap av parlament måste vi lösa fler frågor i utskotten, och reformera både debatternas struktur och omröstningsförfarandet. Vi måste ge våra utskott och föredragande de nödvändiga tekniska och rättsliga resurserna, för att vi på så sätt skall kunna bli en verklig jämlike till rådet i vår egenskap av medlagstiftare.
Jag vill, för att vara kortfattad, att parlamentet skall bli en verklig debattkammare – ett parlament där allmänheten kan höra livliga diskussioner om verkliga politiska val, och ett parlament där alla ledamöter känner att de har möjlighet att delta.
Jag tycker sannerligen att parlamentsledamöterna gör ett utmärkt arbete i samband med våra lagstiftnings-, budget- och kontrollfunktioner. Inget parlament kan emellertid arbeta utan att synas. Det är avgörande att vi återknyter våra band med medborgarna, så att vi verkligen kan leva upp till vårt påstående, dvs. att vi är folkets röst under beslutsfattandet i EU."@sv13
|
| lpv:unclassifiedMetadata |
"(Vivos aplausos)"12,11
|
Named graphs describing this resource:
The resource appears as object in 2 triples